Έδωσε λοιπόν ο Αστέρας Τρίπολης το Σάββατο ό,τι είχε και δεν είχε εναντίον του Ολυμπιακού.
Έχασε, «όπως έχασε» αν θέλετε να το κάνω κι αυτό και
να ακολουθήσω το σκεπτικό της ομάδας της Τρίπολης. Και τέσσερις ημέρες
μετά πήγε να ξεκινήσει τα πλέϊ οφς στα Γιάννινα. Κι ο ΠΑΣ έπρεπε να του
βάλει τέσσερα γκολ. Όσοι είδαν έστω τις φάσεις του αγώνα, κατάλαβαν ότι
το ματς δεν ήταν για 2-1, αλλά για 4-1…
Όπως ο Παναθηναϊκός στα δύο φετινά ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, έδωσε τον "υπέρ πάντων αγώνα". Και δεν έχασε ούτε στο ΟΑΚΑ, ούτε στο Καραϊσκάκη. Μπορούσε μάλιστα να κερδίσει και τις δύο φορές. Όπως μπορούσε και να χάσει και τις δύο φορές, αλλά όντως πιο κοντά έφτασε στο να κερδίσει. Και μετά από το 2-2 πήγε στη Βέροια κι έφαγε τρία γκολάκια…
Τι θέλω να πω: δεν αρκεί σε μία σεζόν να επικεντρώνεσαι στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό για να τη σώσεις την χρονιά, όπως πήγε να κάνει ο ΠΑΟ. Ούτε μπορείς να νιώθεις ότι κατέκτησες το...κάστρο, επειδή δεν σου δόθηκε ένα πέναλτι (μαζί κι αποβολή) στο 68ο λεπτό ενός τελικού κυπέλλου, με το σκορ 1-1, όπως πήγε να κάνει ο Αστέρας.
Μαγκιά είναι να λες, «εγώ του έκανα, του έρανα, του έδειξα του Ολυμπιακού»-κι ας μην τον έχεις κερδίσει…
Μαγκιά είναι να λες, «εγώ τον κέρδισα τον Ολυμπιακό, από τη διαιτησία έχασα»-κι ας έχεις ηττηθεί στον τελικό…
Αλλά θα πρέπει μετά να έχεις και τέτοια ομάδα, που να «υπερασπίσεις» και στη συνέχεια τα αποτελέσματα σου εναντίον του Ολυμπιακού, ομάδας συνηθισμένης να το "πάνε" σχεδόν πάντα οι αντίπαλοί του στο 100% όταν τον αντιμετωπίζουν. Και να "υπερασπίσεις" και τα λόγια του τα μεγάλα...
Κι όχι να σε κάνει γιο γιο ο Ολαϊτάν η , να σε κερδίζει μόνος του ο Ντε Βινσέντι…
Έχασε, «όπως έχασε» αν θέλετε να το κάνω κι αυτό και
να ακολουθήσω το σκεπτικό της ομάδας της Τρίπολης. Και τέσσερις ημέρες
μετά πήγε να ξεκινήσει τα πλέϊ οφς στα Γιάννινα. Κι ο ΠΑΣ έπρεπε να του
βάλει τέσσερα γκολ. Όσοι είδαν έστω τις φάσεις του αγώνα, κατάλαβαν ότι
το ματς δεν ήταν για 2-1, αλλά για 4-1…Όπως ο Παναθηναϊκός στα δύο φετινά ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, έδωσε τον "υπέρ πάντων αγώνα". Και δεν έχασε ούτε στο ΟΑΚΑ, ούτε στο Καραϊσκάκη. Μπορούσε μάλιστα να κερδίσει και τις δύο φορές. Όπως μπορούσε και να χάσει και τις δύο φορές, αλλά όντως πιο κοντά έφτασε στο να κερδίσει. Και μετά από το 2-2 πήγε στη Βέροια κι έφαγε τρία γκολάκια…
Τι θέλω να πω: δεν αρκεί σε μία σεζόν να επικεντρώνεσαι στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό για να τη σώσεις την χρονιά, όπως πήγε να κάνει ο ΠΑΟ. Ούτε μπορείς να νιώθεις ότι κατέκτησες το...κάστρο, επειδή δεν σου δόθηκε ένα πέναλτι (μαζί κι αποβολή) στο 68ο λεπτό ενός τελικού κυπέλλου, με το σκορ 1-1, όπως πήγε να κάνει ο Αστέρας.
Μαγκιά είναι να λες, «εγώ του έκανα, του έρανα, του έδειξα του Ολυμπιακού»-κι ας μην τον έχεις κερδίσει…
Μαγκιά είναι να λες, «εγώ τον κέρδισα τον Ολυμπιακό, από τη διαιτησία έχασα»-κι ας έχεις ηττηθεί στον τελικό…
Αλλά θα πρέπει μετά να έχεις και τέτοια ομάδα, που να «υπερασπίσεις» και στη συνέχεια τα αποτελέσματα σου εναντίον του Ολυμπιακού, ομάδας συνηθισμένης να το "πάνε" σχεδόν πάντα οι αντίπαλοί του στο 100% όταν τον αντιμετωπίζουν. Και να "υπερασπίσεις" και τα λόγια του τα μεγάλα...
Κι όχι να σε κάνει γιο γιο ο Ολαϊτάν η , να σε κερδίζει μόνος του ο Ντε Βινσέντι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου