Τα πράγματα στο ποδόσφαιρο γίνονται σύνθετα όταν ξεπερνάς αδιάφορα τα απλά. Και ο ΠΑΟΚ φέτος έκανε τα απλά.
Πήρε έναν προπονητή που το όνομά του ξεπερνά των ποδοσφαιριστών του, το ίδιο και το συμβόλαιο, γέμισε το ρόστερ του με κανονικούς ποδοσφαιριστές που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά που υπήρχαν και δημιούργησε έναν χρήσιμο ανταγωνισμό εντός της ομάδας.
Αυτό, σε πρώτη φάση, δημιούργησε μία εικόνα εξαιρετική για
πρώτο φιλικό παιχνίδι. Και για να εξηγήσω σε αυτούς που δεν κατάλαβαν τι
έκανε ο ΠΑΟΚ σήμερα, θα το αναλύσω λίγο.
Ο ΠΑΟΚ έπαιζε με αντίπαλο την Ανζί, η οποία έδωσε μία πρόβα τζενεράλε αφού ήταν το τελευταίο φιλικό της πριν επιστρέψει Ρωσία που ξεκινά το πρωτάθλημα.
Η ενδεκάδα της ήταν η κανονική. Μέσα Ετό, Ντιαρά, Μπουσουφά, Ντενίσοφ και όλοι όσοι πληρώθηκαν με αρκετά εκατ. ευρώ για να παίξουν σε αυτή την ομάδα, πλην του Τραορέ που μπήκε από τον πάγκο.
Ο ΠΑΟΚ, παρατάχτηκε με δύο μοιρασμένες σε ποιότητα ενδεκάδες, αφού οι παίκτες του μετά από δέκα ημέρες προπονήσεων κυρίως στη φυσική κατάσταση, δεν θα μπορούσαν να παίξουν παραπάνω από 45 λεπτά.
Στην αρχική ενδεκάδα, ο ΠΑΟΚ είχε έναν 18χρονό – Πόποβιτς – έναν 17χρονό – Δεληγιαννίδη – έναν 20χρονό Τζανδάρη – τρεις στους τέσσερις στην άμυνα να παίζουν για πρώτη φορά μαζί – Σκόνδρας, Λόπεθ, Βίτορ – και στη κορυφή της επίθεσης τον Γιάννου. Μαζί με τους Λίνο, Βούκιτς και Λάζαρ και τον Γλύκο στο τέρμα, αποτελούσαν την ενδεκάδα του ΠΑΟΚ.
Αυτή η ενδεκάδα όχι μόνο δε δέχτηκε φάση από τους αντιπάλους τους, αλλά ήταν τόσο οργανωμένη που πάντα την έβρισκε εκτός ισορροπίας στην άμυνα. Ο ΠΑΟΚ αδικούνταν από τη λευκή ισοπαλία του πρώτου ημιχρόνου και συνεχίζω.
Στο δεύτερο ημίχρονο μπήκαν άλλοι έντεκα. Η ομάδα έγινε λίγο πιο επιθετική στο πρέσινγκ της λόγω Κάτσε και Τζιόλη, αλλά και διάθεσης των τεσσάρων μπροστινών να πιέσουν ψηλά με αποτέλεσμα να ισορροπήσει η κατοχή αλλά και πάλι, όχι σε ανοιχτό γήπεδο, ο ΠΑΟΚ να είναι πιο απειλητικός. Η Ανζί ναι μεν έκανε αλλαγές, αλλά μπήκε ο Τραορέ. Τι να λέει τώρα.
Όταν έχεις προπονητή που ξέρεις πως είναι δίκαιος, όταν το ρόστερ έχει πολλούς ισάξιους παίκτες και αυτοί που αισθάνονται σίγουροι για ενδεκάδα είναι οι παίκτες που παίζουν σε θέσεις που θα γίνουν μεταγραφές για να καλυφθούν καλύτερα, πώς να μη δαγκώνεις όταν μπεις να αγωνιστείς έστω και σε φιλικό;
Ο ΠΑΟΚ είχε ένα ξεκάθαρα πιο επιθετικό πνεύμα στη σημερινή αναμέτρηση και αυτό το είδαν όλοι. Κάτι που δεν είναι δουλεμένο τακτικά ακόμη, αλλά μάλλον εγκεφαλικά.
Ως γενική άποψη είναι η παραπάνω. Για τους καινούργιους είμαι χαρούμενος γιατί βλέπω πως είναι παιδιά που ξέρουν τι κάνουν μέσα στο γήπεδο. Ο Σκόνδρας, ο Λόπεθ, ο Βίτορ στάθηκαν καλά στην άμυνα, σε ύψος τέτοιο ώστε να είναι κοντά οι αποστάσεις και να μην εκτεθούν ποτέ, με μεταβιβάσεις καλές και σίγουρες.
Για τον Τζιόλη δε νομίζω να χρειαστεί χρόνος προσαρμογής και ακολουθούν οι μικροί. Όπως για παράδειγμα ο Τζανδάρης που έπαιξε βασικός δίπλα στον Λάζαρ και έκανε ένα εξαιρετικό παιχνίδι εμφανώς βελτιωμένος μετά τον δανεισμό του στην Επανομή.
Ο Πόποβιτς, θέλει δουλειά ακόμη στους χρόνους που παίζει, αλλά όταν το μάθει το κόλπο δεν θα μπορείς να τον πετύχεις πουθενά. Ο Δεληγιαννίδης στα 16 προς 17 του χρόνια, σκόραρε εναντίον της Ανζί, όμως το γκολ δε μέτρησε λόγω οριακού οφσάιντ.
Ο ΠΑΟΚ έχει βάθος πλέον, το οποίο αυξάνεται και εντός των συνόρων δεν θα έχει ποτέ πρόβλημα. Ο Λούκας του δίνει στοιχεία μεσοεπιθετικά, ο Σεκού Ολίσε το ίδιο, ενώ ο Σπυρόπουλος θα δώσει βάθος στη θέση του αριστερού μπακ στην οποία θα αναφερθώ παρακάτω.
Ο ανταγωνισμός που υπάρχει πλέον, είναι αυτός που ανάγκασε τον Βούκιτς να δουλέψει στις διακοπές του και να εμφανιστεί στεγνός και αναγεννημένος, είναι αυτός που ανάγκασε τον Λάζαρ να παίξει με υψηλό βαθμό συγκέντρωσης κάνοντας τη διαφορά στη μεσαία γραμμή, είναι αυτός που αναγκάζει όλους όσους θεωρούσαν δεδομένη την παρουσία τους στην ενδεκάδα να αποδώσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρήσουν τα κεκτημένα.
Και πάμε στις μεταγραφές. Για τον Σπυρόπουλο εκφράστηκα αρνητικά γιατί εκτέθηκε η ΠΑΕ. Ο παίκτης είναι κανονικός, με τα καλά και τα στραβά του, ελπίζω το κλίμα που υπάρχει μέσα στην ομάδα του ΠΑΟΚ να τον βοηθήσει να παίξει πιο απελευθερωμένα και σύμφωνα με τα όσα είχε δείξει κάποτε στον Πανιώνιο.
Αυτό που με τρέλανε εχθές, ήταν το ότι ο ΠΑΟΚ γνώριζε πριν έναν χρόνο πως θα χρειαστεί δύο αριστερά μπακ. Στη διάρκεια, ο Λίνο κέρδισε τους πάντες και η ανάγκη υπήρχε για ένα.
Το ορθολογικό ήταν να βρεθεί πρώτος αριστερός μπακ, έτσι ώστε ο Λίνο στα 36 του χρόνια να δίνει τις ποιοτικές πινελιές φρέσκος όποτε χρειαστεί και αυτός που θα αποκτηθεί να έχει έναν άτυπο ρόλο βασικού που θα φέρνει μία σιγουριά στη θέση και σίγουρα σε μία ηλικία που να μπορεί να ανταπεξέλθει σε βάθος χρόνου.
Ο ΠΑΟΚ τελικά έκλεισε τον Σπυρόπουλο γιατί για έναν χρόνο δεν βρήκε έναν παίκτη που να του καλύπτει τις ανάγκες, με αποτέλεσμα να αλλάξει τις ανάγκες του και να δώσει στον 36χρονό Λίνο – προς τα 37 – πάλι ρόλο βασικού.
Αυτά είναι λάθη που μπορεί να αποδειχτούν μικρά – μπορεί και όχι. Είναι δείγμα όμως του ότι μερικά πράγματα δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε.
Και πλέον, ο ΠΑΟΚ δεν είναι η ομάδα που δεν έχει χρήματα και μας αναγκάζει όλους όσους βρισκόμαστε στον Τύπο να βλέπουμε τον μηχανισμό της με μία συμπάθεια και κατανόηση. Το περάσαμε αυτό το στάδιο, βάλαμε πλάτη, φάγαμε τα μπινελίκια μας, όμως η σελίδα άλλαξε.
Πλέον, ο Τύπος είναι Τύπος και είναι υποχρεωμένος να κρίνει με άκρως επαγγελματικά κριτήρια τους ανθρώπους που αμείβονται για να κάνουν τον ΠΑΟΚ μεγάλο. Όταν λοιπόν για έναν χρόνο δεν βρίσκεις ένα αριστερό μπακ υψηλού επιπέδου, πρέπει να ξεφωνιθείς.
Όπως βέβαια και πρέπει κάποιος να σου απονείμει τα εύσημα, αν αυτή η ομάδα που είδαμε σήμερα σε τόσο πρώιμο στάδιο, εξελιχθεί όπως την φανταζόμαστε.
Πήρε έναν προπονητή που το όνομά του ξεπερνά των ποδοσφαιριστών του, το ίδιο και το συμβόλαιο, γέμισε το ρόστερ του με κανονικούς ποδοσφαιριστές που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά που υπήρχαν και δημιούργησε έναν χρήσιμο ανταγωνισμό εντός της ομάδας.
Ο ΠΑΟΚ έπαιζε με αντίπαλο την Ανζί, η οποία έδωσε μία πρόβα τζενεράλε αφού ήταν το τελευταίο φιλικό της πριν επιστρέψει Ρωσία που ξεκινά το πρωτάθλημα.
Η ενδεκάδα της ήταν η κανονική. Μέσα Ετό, Ντιαρά, Μπουσουφά, Ντενίσοφ και όλοι όσοι πληρώθηκαν με αρκετά εκατ. ευρώ για να παίξουν σε αυτή την ομάδα, πλην του Τραορέ που μπήκε από τον πάγκο.
Ο ΠΑΟΚ, παρατάχτηκε με δύο μοιρασμένες σε ποιότητα ενδεκάδες, αφού οι παίκτες του μετά από δέκα ημέρες προπονήσεων κυρίως στη φυσική κατάσταση, δεν θα μπορούσαν να παίξουν παραπάνω από 45 λεπτά.
Στην αρχική ενδεκάδα, ο ΠΑΟΚ είχε έναν 18χρονό – Πόποβιτς – έναν 17χρονό – Δεληγιαννίδη – έναν 20χρονό Τζανδάρη – τρεις στους τέσσερις στην άμυνα να παίζουν για πρώτη φορά μαζί – Σκόνδρας, Λόπεθ, Βίτορ – και στη κορυφή της επίθεσης τον Γιάννου. Μαζί με τους Λίνο, Βούκιτς και Λάζαρ και τον Γλύκο στο τέρμα, αποτελούσαν την ενδεκάδα του ΠΑΟΚ.
Αυτή η ενδεκάδα όχι μόνο δε δέχτηκε φάση από τους αντιπάλους τους, αλλά ήταν τόσο οργανωμένη που πάντα την έβρισκε εκτός ισορροπίας στην άμυνα. Ο ΠΑΟΚ αδικούνταν από τη λευκή ισοπαλία του πρώτου ημιχρόνου και συνεχίζω.
Στο δεύτερο ημίχρονο μπήκαν άλλοι έντεκα. Η ομάδα έγινε λίγο πιο επιθετική στο πρέσινγκ της λόγω Κάτσε και Τζιόλη, αλλά και διάθεσης των τεσσάρων μπροστινών να πιέσουν ψηλά με αποτέλεσμα να ισορροπήσει η κατοχή αλλά και πάλι, όχι σε ανοιχτό γήπεδο, ο ΠΑΟΚ να είναι πιο απειλητικός. Η Ανζί ναι μεν έκανε αλλαγές, αλλά μπήκε ο Τραορέ. Τι να λέει τώρα.
Όταν έχεις προπονητή που ξέρεις πως είναι δίκαιος, όταν το ρόστερ έχει πολλούς ισάξιους παίκτες και αυτοί που αισθάνονται σίγουροι για ενδεκάδα είναι οι παίκτες που παίζουν σε θέσεις που θα γίνουν μεταγραφές για να καλυφθούν καλύτερα, πώς να μη δαγκώνεις όταν μπεις να αγωνιστείς έστω και σε φιλικό;
Ο ΠΑΟΚ είχε ένα ξεκάθαρα πιο επιθετικό πνεύμα στη σημερινή αναμέτρηση και αυτό το είδαν όλοι. Κάτι που δεν είναι δουλεμένο τακτικά ακόμη, αλλά μάλλον εγκεφαλικά.
Ως γενική άποψη είναι η παραπάνω. Για τους καινούργιους είμαι χαρούμενος γιατί βλέπω πως είναι παιδιά που ξέρουν τι κάνουν μέσα στο γήπεδο. Ο Σκόνδρας, ο Λόπεθ, ο Βίτορ στάθηκαν καλά στην άμυνα, σε ύψος τέτοιο ώστε να είναι κοντά οι αποστάσεις και να μην εκτεθούν ποτέ, με μεταβιβάσεις καλές και σίγουρες.
Για τον Τζιόλη δε νομίζω να χρειαστεί χρόνος προσαρμογής και ακολουθούν οι μικροί. Όπως για παράδειγμα ο Τζανδάρης που έπαιξε βασικός δίπλα στον Λάζαρ και έκανε ένα εξαιρετικό παιχνίδι εμφανώς βελτιωμένος μετά τον δανεισμό του στην Επανομή.
Ο Πόποβιτς, θέλει δουλειά ακόμη στους χρόνους που παίζει, αλλά όταν το μάθει το κόλπο δεν θα μπορείς να τον πετύχεις πουθενά. Ο Δεληγιαννίδης στα 16 προς 17 του χρόνια, σκόραρε εναντίον της Ανζί, όμως το γκολ δε μέτρησε λόγω οριακού οφσάιντ.
Ο ΠΑΟΚ έχει βάθος πλέον, το οποίο αυξάνεται και εντός των συνόρων δεν θα έχει ποτέ πρόβλημα. Ο Λούκας του δίνει στοιχεία μεσοεπιθετικά, ο Σεκού Ολίσε το ίδιο, ενώ ο Σπυρόπουλος θα δώσει βάθος στη θέση του αριστερού μπακ στην οποία θα αναφερθώ παρακάτω.
Ο ανταγωνισμός που υπάρχει πλέον, είναι αυτός που ανάγκασε τον Βούκιτς να δουλέψει στις διακοπές του και να εμφανιστεί στεγνός και αναγεννημένος, είναι αυτός που ανάγκασε τον Λάζαρ να παίξει με υψηλό βαθμό συγκέντρωσης κάνοντας τη διαφορά στη μεσαία γραμμή, είναι αυτός που αναγκάζει όλους όσους θεωρούσαν δεδομένη την παρουσία τους στην ενδεκάδα να αποδώσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρήσουν τα κεκτημένα.
Και πάμε στις μεταγραφές. Για τον Σπυρόπουλο εκφράστηκα αρνητικά γιατί εκτέθηκε η ΠΑΕ. Ο παίκτης είναι κανονικός, με τα καλά και τα στραβά του, ελπίζω το κλίμα που υπάρχει μέσα στην ομάδα του ΠΑΟΚ να τον βοηθήσει να παίξει πιο απελευθερωμένα και σύμφωνα με τα όσα είχε δείξει κάποτε στον Πανιώνιο.
Αυτό που με τρέλανε εχθές, ήταν το ότι ο ΠΑΟΚ γνώριζε πριν έναν χρόνο πως θα χρειαστεί δύο αριστερά μπακ. Στη διάρκεια, ο Λίνο κέρδισε τους πάντες και η ανάγκη υπήρχε για ένα.
Το ορθολογικό ήταν να βρεθεί πρώτος αριστερός μπακ, έτσι ώστε ο Λίνο στα 36 του χρόνια να δίνει τις ποιοτικές πινελιές φρέσκος όποτε χρειαστεί και αυτός που θα αποκτηθεί να έχει έναν άτυπο ρόλο βασικού που θα φέρνει μία σιγουριά στη θέση και σίγουρα σε μία ηλικία που να μπορεί να ανταπεξέλθει σε βάθος χρόνου.
Ο ΠΑΟΚ τελικά έκλεισε τον Σπυρόπουλο γιατί για έναν χρόνο δεν βρήκε έναν παίκτη που να του καλύπτει τις ανάγκες, με αποτέλεσμα να αλλάξει τις ανάγκες του και να δώσει στον 36χρονό Λίνο – προς τα 37 – πάλι ρόλο βασικού.
Αυτά είναι λάθη που μπορεί να αποδειχτούν μικρά – μπορεί και όχι. Είναι δείγμα όμως του ότι μερικά πράγματα δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε.
Και πλέον, ο ΠΑΟΚ δεν είναι η ομάδα που δεν έχει χρήματα και μας αναγκάζει όλους όσους βρισκόμαστε στον Τύπο να βλέπουμε τον μηχανισμό της με μία συμπάθεια και κατανόηση. Το περάσαμε αυτό το στάδιο, βάλαμε πλάτη, φάγαμε τα μπινελίκια μας, όμως η σελίδα άλλαξε.
Πλέον, ο Τύπος είναι Τύπος και είναι υποχρεωμένος να κρίνει με άκρως επαγγελματικά κριτήρια τους ανθρώπους που αμείβονται για να κάνουν τον ΠΑΟΚ μεγάλο. Όταν λοιπόν για έναν χρόνο δεν βρίσκεις ένα αριστερό μπακ υψηλού επιπέδου, πρέπει να ξεφωνιθείς.
Όπως βέβαια και πρέπει κάποιος να σου απονείμει τα εύσημα, αν αυτή η ομάδα που είδαμε σήμερα σε τόσο πρώιμο στάδιο, εξελιχθεί όπως την φανταζόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου