Η αλλαγή φιλοσοφίας στη Ρεάλ είναι πια
γεγονός. Στην προσπάθειά της να αποκτήσει και πάλι μια ισχυρή εθνική
ταυτότητα η ομάδα της Μαδρίτης έχει κάνει μια στροφή 180 μοιρών στη
μεταγραφική πολιτική της και μετά την προώθηση αρκετών νεαρών παικτών
από τα φυτώρια στην πρώτη ομάδα, έχει αρχίσει να “χτυπάει” ότι καλύτερο
κυκλοφορεί στην ισπανική αγορά. Με τη μεταγραφή του Ασιέρ Ιγιαραμέντι να
θεωρείται σχεδόν δεδομένη, η Ρεάλ που θα παρακολουθήσουμε τη νέα σεζόν
θα είναι η πιο ισπανική Ρεάλ των τελευταίων δέκα χρόνων. Με 14 Ισπανούς
ποδοσφαιριστές στο ρόστερ της, πάνω από τη μισή ομάδα θα προέρχεται από
την Ισπανία.
Ήδη είχα επισημάνει σε παλαιότερο άρθρο τη
στροφή της Ρεάλ στην cantera της με την προώθηση των Χεσέ και Μοράτα
και την επιστροφή του Καρβαχάλ από τη Λεβερκούζεν. Σε αυτούς ήρθε να
προστεθεί ο Ίσκο που αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη καλοκαιρινή μεταγραφή
και τώρα ο Ιγιαραραμέντι ο οποίος αναμένεται να είναι παίκτης της Ρεάλ
μέχρι το τέλος στην εβδομάδας, σε μία ακόμη συμφωνία που θα ξεπεράσει τα
30 εκατομμύρια ευρώ.
Δεν θα πάω τόσο μακριά όσο η “Marca” που
έσπευσε να συγκρίνει τη νέα ισπανική πεντάδα με τη περίφημη 'Quinta del
buitre” της χρυσής εποχής του Μπουτραγκένιο (αποτελούμενη από τους
Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Σαντσίς, Βάθκεθ και Παδρέθα). Είναι όμως βεβαιο
ότι η “ισπανοποίηση¨ που επιχειρεί η διοίκηση του Φλορεντίνο Πέρεθ δεν
είναι απλώς ποσοτική, είναι και ποιοτική. Αυτοί οι νεαροί Ισπανοί δεν
ήρθαν μόνο για να συμπληρώσουν το ρόστερ ή να αναλάβουν δεύτερους ρόλους
πίσω από τους ξένους σταρ. Ο στόχος είναι να αποτελέσουν το βασικό
κορμό της Ρεάλ για τα χρόνια που έρχονται και να δώσουν πίσω στην ομάδα
την χαμένη ισπανική της ταυτότητα.
Οι τρεις “νέοι” Καβαχάλ, Ίσκο και
Ιγιαραμέντι (με μέσο όρο ηλικίας 21,6 χρόνια) ήρθαν να προστεθούν στους
Κασίγιας, Ντιέγο Λόπεθ, Αντάν, Χεσούς, Αρμπελόα, Σέρχιο Ράμος, Αλμπιόλ,
Νάτσο, Τσάμπι Αλόνσο, Χεσέ και Μοράτα. Στους 14 δεν υπολογίζεται ο
Καγιεχόν που βρίσκεται με το ένα πόδι στη Νάπολη, ενώ είναι πολύ πιθανό
να αποχωρήσει και ο Αντάν. Δεν θα πρέπει όμως να αποκλειστεί το
ενδεχόμενο να αποκτηθεί και άλλος Ισπανός μέχρι το τέλος του
καλοκαιριού. Πάνε δέκα ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που στη
Μαδρίτη έπαιζαν τόσοι παίκτες από την Ισπανία. Για την ακρίβεια πρέπει
να γυρίσουμε στην εποχή των “γκαλάκτικος” και στη σεζόν 2003-2004 για να
βρούμε μία Ρεάλ με 14 Ισπανούς.
Τα τελευταία χρόνια ο σύλλογος ακολούθησε
μια τελείως διαφορετική κατεύθυνση, φτάνοντας στο σημείο το 2007-2008 να
αριθμεί μόλις οκτώ γηγενείς ποδοσφαιριστές. Επιστρέφοντας στην προεδρία
το 2009, ο Φλορεντίνο Πέρεθ προανήγγειλε μια αλλαγή πολιτικής η οποία
όμως εφαρμόστηκε μόνο την πρώτη χρονιά με την απόκτηση των Τσάμπι
Αλόνσο, Αρμπελόα και Αλμπιόλ. Με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από
τον Μοουρίνιο η “ισπανοποίηση” μπήκε στον πάγο. Στα τρία χρόνια του
Πορτογάλου τεχνικού ξοδεύτηκαν συνολικά 180 εκατομμύρια για την απόκτηση
15 ποδοσφαιριστών, από τους οποίους μόνο τέσσερις ήταν Ισπανοί (οι
Κανάλες και Πέδρο Λεόν που ήταν επιλογές του Χόρχε Βαλντάνο και οι
Καγιεχόν, Ντιέγο Λόπεθ). Ως αποτέλεσμα, φέτος σε ένα από τα πιο κρίσιμα
παιχνίδια της σεζόν στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στη
Ντόρμουντ, η ομάδα είχε στην εντεκάδα της μόλις τρεις Ισπανούς (Ντιέγο
Λόπεθ, Ράμος και Τσάμπι Αλόνσο).
Ρίχνοντας μια ματιά στο σημερινό ρόστερ,
εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τη Ρεάλ να παρατάσει του χρόνου μία
δυνατή εντεκάδα με έξι – επτά Ισπανούς μέσα. Και αν έχουν κάποιον να
ευχαριστούν οι οπαδοί της, αυτός δεν είναι άλλος από τον Ζινεντίν
Ζιντάν. Ο άνθρωπος που κάποτε αποτελούσε τη προσωποποίηση της πολιτικής
των “Ζιντάν και των Παβόν”, σήμερα είναι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής των
“Παβόν”. Όχι μόνο έχει παίξει συμβουλευτικό ρόλο στο πλάι του
Φλορεντίνο Πέρεθ, αλλά με την ομάδα να έχει μείνει χωρίς προπονητή για
ένα ολόκληρο μήνα, ανέλαβε την ευθύνη για την προώθηση των πιτσρικάδων
από τη δεύτερη ομάδα και πιστώνεται προσωπικά τις επιτυχίες στις
μεταγραφές των Ίσκο και Ιγιαραμέντι, βγαίνοντας ο ίδιος μπροστά για να
πείσει τους δύο νεαρούς σταρ.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου