Ούτε φορμαρισμένος είναι ο
Ολυμπιακός, ούτε έχει βάλει πλώρη για το τρίτο ευρωπαϊκό επειδή έκανε το
2 στα 2 στην Ευρωλίγκα. Όμως προσφέρει μια σιγουριά, έχει στόφα μεγάλης
ομάδας, έχει την ψυχολογία του νικητή, που τα κάνει όλα να φαίνονται
πιο εύκολα...
Είναι το μέταλλο, ο χαρακτήρας του μπασκετικού Ολυμπιακού, που τον κάνει να ξεχωρίζει. Λογικό μετά από την κατάκτηση δύο συνεχόμενων ευρωπαϊκών τίτλων. Δεν πρόκειται για ομάδα δίχως αδυναμίες, ούτε δίχως περιθώρια βελτίωσης. Κάθε άλλο. Για παράδειγμα η αδυναμία στο μαρκάρισμα του Τζαβάι είναι ένα καμπανάκι κινδύνου που πρέπει να το ακούσει ο Ολυμπιακός... Και βέβαια η Γαλατά δεν είναι διεκδικήτρια του τίτλου, δεν ανήκει δηλαδή στην ελίτ της Ευρωλίγκα.
Παρ' όλα αυτά ήταν ένα πολύ δυνατό τεστ για τους πρωταθλητές Ευρώπης, απέναντι σε ομάδα με μεγάλο μπάτζετ και "καυτή" έδρα... Οι ερυθρόλευκοι στηρίχθηκαν στην εξαιρετική τους άμυνα και στον καλύτερο Σπανούλη του Οκτωβρίου, προκειμένου να φτάσουν ακόμα και στο +16 στο πρώτο ημίχρονο και έδειξαν τον χαρακτήρα τους όταν βρέθηκαν στο -1 λίγο πριν από το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου.
Παρότι ήταν φορτωμένοι με φάουλ οι ψηλοί και μπορούσαν πια να παίξουν άμυνα μόνο με τα μάτια, η απουσία του Μπέγκιτς ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή, αφού δεν υπήρχε τρίτος σέντερ.
Παρότι χρειάστηκε να πάρει ανάσα ο Σπανούλης, που πρόλαβε πριν καταλήξει στον πάγκο να ξαναβάλει την ομάδα του σε θέση οδηγού.
Ακόμα, λοιπόν, και με τα δεδομένα εναντίον του στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη. Ο Πέτγουεϊ ήταν και πάλι καταπληκτικός, ο Λοτζέσκι συνέχισε τις σπουδαίες εμφανίσεις του, ο Περπέρογλου και ο Σλούκας έδωσαν ακριβώς αυτό που ήθελε η ομάδα τους στο κατάλληλο σημείο. Ακόμα και ο Μάντζαρης - δεν ήταν στη βραδιά του - έβαλε το λιθαράκι του όταν ο Ολυμπιακός ξανάκτισε διαφορά ασφαλείας στο τέλος...
Το πιο σημαντικό απ' όλα, βέβαια, είναι ότι ο Μπαρτζώκας έχει πλέον πολλές λύσεις, ακόμα κι όταν υπάρχουν απουσίες. Και ξέρει πολύ καλύτερα την ομάδα του σε σχέση με πέρυσι. Η διαφορά του με την εκκίνηση της περασμένης σεζόν είναι ότι μπορεί να διαχειριστεί άριστα το ρόστερ, δεν φοβάται να ρισκάρει ή να κάνει μια αλλαγή. Είναι η δική του ομάδα και την κουμαντάρει με άνεση.
Ο Αγραβάνης έκανε ντεμπούτο στην Ευρωλίγκα ως βασικός και έβγαλε ασπροπρόσωπο τον προπονητή του (όπως και οι Λοτζέσκι, Πέτγουεϊ). Πλέον σε κάθε σημείο παίζουν οι κατάλληλοι, είναι μεγάλη υπόθεση ότι ο προπονητής και ο κορμός της ομάδας είναι ίδιοι.. Και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, διότι ο Σπανούλης είναι καταπονημένος, ο Λο ανέτοιμος και ο Μάντζαρης δεν έχει βρει τα πατήματά του, ενώ ο Παπαπέτρου είναι ουσιαστικά εκτός ομάδας...
Μέχρι εδώ όμως. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Η πρώτη φάση της Ευρωλίγκα δεν σημαίνει και πολλά, ειδικά για ομάδες όπως ο Ολυμπιακός.
Είναι το μέταλλο, ο χαρακτήρας του μπασκετικού Ολυμπιακού, που τον κάνει να ξεχωρίζει. Λογικό μετά από την κατάκτηση δύο συνεχόμενων ευρωπαϊκών τίτλων. Δεν πρόκειται για ομάδα δίχως αδυναμίες, ούτε δίχως περιθώρια βελτίωσης. Κάθε άλλο. Για παράδειγμα η αδυναμία στο μαρκάρισμα του Τζαβάι είναι ένα καμπανάκι κινδύνου που πρέπει να το ακούσει ο Ολυμπιακός... Και βέβαια η Γαλατά δεν είναι διεκδικήτρια του τίτλου, δεν ανήκει δηλαδή στην ελίτ της Ευρωλίγκα.
Παρ' όλα αυτά ήταν ένα πολύ δυνατό τεστ για τους πρωταθλητές Ευρώπης, απέναντι σε ομάδα με μεγάλο μπάτζετ και "καυτή" έδρα... Οι ερυθρόλευκοι στηρίχθηκαν στην εξαιρετική τους άμυνα και στον καλύτερο Σπανούλη του Οκτωβρίου, προκειμένου να φτάσουν ακόμα και στο +16 στο πρώτο ημίχρονο και έδειξαν τον χαρακτήρα τους όταν βρέθηκαν στο -1 λίγο πριν από το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου.
Παρότι ήταν φορτωμένοι με φάουλ οι ψηλοί και μπορούσαν πια να παίξουν άμυνα μόνο με τα μάτια, η απουσία του Μπέγκιτς ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή, αφού δεν υπήρχε τρίτος σέντερ.
Παρότι χρειάστηκε να πάρει ανάσα ο Σπανούλης, που πρόλαβε πριν καταλήξει στον πάγκο να ξαναβάλει την ομάδα του σε θέση οδηγού.
Ακόμα, λοιπόν, και με τα δεδομένα εναντίον του στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη. Ο Πέτγουεϊ ήταν και πάλι καταπληκτικός, ο Λοτζέσκι συνέχισε τις σπουδαίες εμφανίσεις του, ο Περπέρογλου και ο Σλούκας έδωσαν ακριβώς αυτό που ήθελε η ομάδα τους στο κατάλληλο σημείο. Ακόμα και ο Μάντζαρης - δεν ήταν στη βραδιά του - έβαλε το λιθαράκι του όταν ο Ολυμπιακός ξανάκτισε διαφορά ασφαλείας στο τέλος...
Το πιο σημαντικό απ' όλα, βέβαια, είναι ότι ο Μπαρτζώκας έχει πλέον πολλές λύσεις, ακόμα κι όταν υπάρχουν απουσίες. Και ξέρει πολύ καλύτερα την ομάδα του σε σχέση με πέρυσι. Η διαφορά του με την εκκίνηση της περασμένης σεζόν είναι ότι μπορεί να διαχειριστεί άριστα το ρόστερ, δεν φοβάται να ρισκάρει ή να κάνει μια αλλαγή. Είναι η δική του ομάδα και την κουμαντάρει με άνεση.
Ο Αγραβάνης έκανε ντεμπούτο στην Ευρωλίγκα ως βασικός και έβγαλε ασπροπρόσωπο τον προπονητή του (όπως και οι Λοτζέσκι, Πέτγουεϊ). Πλέον σε κάθε σημείο παίζουν οι κατάλληλοι, είναι μεγάλη υπόθεση ότι ο προπονητής και ο κορμός της ομάδας είναι ίδιοι.. Και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, διότι ο Σπανούλης είναι καταπονημένος, ο Λο ανέτοιμος και ο Μάντζαρης δεν έχει βρει τα πατήματά του, ενώ ο Παπαπέτρου είναι ουσιαστικά εκτός ομάδας...
Μέχρι εδώ όμως. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Η πρώτη φάση της Ευρωλίγκα δεν σημαίνει και πολλά, ειδικά για ομάδες όπως ο Ολυμπιακός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου