Στην Κομοτηνή ο Μίτσελ ξεκούρασε πολλά από τα «ερυθρόλευκα» ατού (Μήτρογλου, Χολέβας, Μανιάτης, Σιόβας) χαρίζοντάς τους κάποια επιπλέον 24ωρα ανεμελιάς προτού ταξιδέψουν στο Παρίσι για να βρεθούν ενώπιος ενωπίω με το «βαρύ πυροβολικό» του ομίλου τους στο Champions League (Π.Σ.Ζ.), ωστόσο ο Πανθρακικός άντεξε μόνο ένα ημίχρονο στο γήπεδο σε ένα αρκετά ισορροπημένο πρώτο 45άλεπτο, καταφέρνοντας τίποτα περισσότερο από το να… θυμώσει τους Πειραιώτες οι οποίοι επιδόθηκαν σε ακόμα ένα ρεσιτάλ παραγωγικότητας.
Είναι προφανές πλέον, αδιαμφισβήτητο και συνομολογούμενο, ότι η αντίσταση που δέχεται ο Ολυμπιακός στο φετινό πρωτάθλημα ίσως και να μην συγκρίνεται καν με… ένα δυνατό οικογενειακό διπλό που θα έπαιζαν στις εγκαταστάσεις του Ρέντη όλοι αυτοί οι παιχταράδες που απαρτίζουν το άπαιχτο – στην Ελλάδα – ρόστερ του, χωρισμένοι σε δύο ομάδες: Την Κόκκινη Α’ και την Κόκκινη Β’!
Η αποστολή στη Θράκη ήταν ακόμα μία ευκαιρία για τον Μίτσελ να συνεχίσει την εξαιρετική διαχείριση που κάνει από την αρχή της χρονιάς στο πολυτελέστατο υλικό που διαθέτει, δίνοντας λεπτά συμμετοχής σε παίκτες που δεν υπολογίζονται κατά βάση για 11άδα ελέγχοντας το βαθμό ετοιμότητας τους και ξεκουράζοντας, παράλληλα, κάποιους από τους στυλοβάτες του βασικού σχήματος.
«Εγκέφαλος» Ανδρέας, «ιπτάμενος» Κώστας
Στο «ωφέλιμο ταμείο» για τον Ισπανό τεχνικό μέσα από αυτό το rotation συγκαταλέγεται η εμφάνιση κάποιων παικτών, οι οποίοι έχοντας την ευκαιρία να πάρουν περισσότερες πρωτοβουλίες στο γήπεδο, να παίξουν πιο ελεύθερα και χωρίς την αυστηρή ευθύνη ενός και μόνο ρόλου, αναδεικνύουν κάποιες επιπλέον δυνατότητες τους, που σίγουρα θα φανούν χρήσιμες στο μέλλον. Και για τους ίδιους και για την ομάδα.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν στην Κομοτηνή ο Ανδρέας Σάμαρης. Που με τον Εντινγκά πλάι του στο κέντρο ως κλασικό αμυντικό χαφ, ειδικά στο 2ο ημίχρονο όταν ο Τσόρι έγινε αλλαγή, πήρε… προσωπικά την ανάπτυξη της ομάδας, ξεδιπλώνοντας τις ηγετικές αρετές του, αλλά και την ικανότητα του «γλυκού» ποδαριού του στα στημένα.
Ο διεθνής «ερυθρόλευκος» μέσος έδωσε δύο ασίστ (ειδικά η δεύτερη που βγάζει, με σκάψιμο της μπάλας στον Σαβιόλα, είναι κίνηση μεγάλου μέσου!), σκόραρε με άπιαστο, τεχνικό φάουλ και οργάνωσε θαυμάσια το παιχνίδι του Ολυμπιακού, κάνοντας ένα πλήρως χορταστικό παιχνίδι, που προφανώς ήταν ακόμα ένα καλύτερο από τα προηγούμενα του. Το κορυφαίο.
Ο Σάμαρης δικαιώνει τον Μίτσελ όχι μόνο για την εμπιστοσύνη και την επιμονή σ’ αυτόν από την αρχή της χρονιάς, αλλά και για την πεποίθηση του, ότι αν εξακολουθήσει να δουλεύει κατ’ αυτό τον τρόπο, η μπάλα που ξέρει και το κοντρολαρισμένο παιχνίδι του θα εκτοξεύσουν τις ποδοσφαιρικές μετοχές του.
Σπουδαία εμφάνιση εκ νέου και από τον Κώστα Μανωλά, που με τον Αβραάμ στο πλευρό του και όχι το κλασικό ταίρι του φέτος, τον Δημήτρη Σιόβα, όχι μόνο άνοιξε το δρόμο της νίκης με μια «κόπια» από το γκολ με το οποίο είχε «καρφώσει» και την Μπενφίκα – με κοινό χαρακτηριστικό το… πέταγμα του κορμιού του στο Θεό! – αλλά και με τις άψογες τοποθετήσεις του, όπου και όταν αυτό χρειαζόταν.
Ο Ολυμπιακός δεν έκανε ιδιαίτερα καλή εμφάνιση (ειδικά στο πρώτο μισό του αγώνα), με έλλειψη ρυθμού στο μεγαλύτερο διάστημα και δίχως τις πολλές ευκαιρίες όπως σε άλλα ματς.
Επέβαλε όμως τη δική του, ξεχωριστή προσωπικότητα στο γήπεδο, είχε – ως συνήθως – συντριπτική υπεροχή και έπαιξε όσο το απαιτούσε η περίσταση για να εξασφαλίσει ακόμα μία εύκολη εκτός έδρας νίκη. Που ήρθε μετά από διακοπή του πρωταθλήματος, παραμονές του δυσκολότερου αγώνα που θα πάει στο Παρίσι να παίξει για το Champions League και απέναντι σε μια ομάδα της περιφέρειας που θεωρείται από τις πιο οργανωμένες, πλήρεις και ποιοτικές στην κατηγορία «δεύτερης ταχύτητας».
Υ.Γ.: Ο Αβραάμ θα χρειαστεί αρκετά ακόμα παιχνίδια. Αναμενόμενο να ψάχνει τα πατήματά του στο γήπεδο. Πολύ μακρύ το διάστημα της αποχής και μεγάλη η περιπέτεια του.
Υ.Γ.1: Αυτόν τον Μπονγκ, αυτός ο Χολέβας, εννοώ της κατάστασης που βρίσκεται αυτή την εποχή και με τον σκληρό εγωισμό που διαθέτει, τον «νικάει» χωρίς κόπο στη διεκδίκηση της θέσης στο άκρο της άμυνας.
Υ.Γ.2: Δεν κρίνεται ασφαλώς με ελάχιστα λεπτά συμμετοχής ο Μιγκέλ Τόρες. Πρόσεξα όμως την αυτοπεποίθηση στις κινήσεις του. Παρόλο που ο άνθρωπος έχει να παίξει πολλούς μήνες επίσημο αγώνα, «πατάει» καλά και δείχνει σιγουριά με κατευθυντήριες κινήσεις στην άμυνα. Δείγματα σοβαρού, καριερίστα παίκτη.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου