Τα μοναδικά του εφόδια ήταν η πυξίδα που άφησε πίσω του ο άδικα και ανεξήγητα απολυμένος Αργύρης Πεδουλάκης (με κομιστή, πλέον, τον Σωτήρη Μανωλόπουλο), το know-how του καταξιωμένου Δημήτρη Πρίφτη και η αστερόσκονη που κουβαλάει από το ξεκίνημα κιόλας της καριέρας του ο ίδιος ο «Φράγκι».
Θυμάμαι να γράφω στην αλήστου μνήμης «Απογευματινή» το ρεπορτάζ για τη μετεγγραφή του από τον ΑΝΟ Γλυφάδας στον Παναθηναϊκό. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έδωσε ως αντάλλαγμα μία εμβληματική φιγούρα του συλλόγου, τον πολίστα Δημήτρη Σελετόπουλο, αλλά και 23 εκατομμύρια δραχμές. Απ’όσο θυμάμαι, ο αδελφός Θανάσης διαφωνούσε με το κόστος της μετεγγραφής. Ο ακόμη άγνωστος Φραγκίσκος ήταν μόλις 16 ετών.
«Μικρέ, να φτιάξεις το σουτ σου», του έλεγε μία από τις παλιοσειρές του τότε Παναθηναϊκού. «Το τρίποντο θα είναι το ψωμί σου». Ηταν το σωτήριον έτος 1990. Ο συμβουλάτορας άκουγε στο όνομα Αργύρης Πεδουλάκης.
Όταν ο Παναθηναϊκός του «Αμπντί Ιπεκτσί» βρέθηκε στο χείλος της καταστροφής, διότι περί καταστροφής επρόκειτο, χρειάστηκε μία πινελιά από το ρεπερτόριο του Αλβέρτη. Όχι του προπονητή Αλβέρτη, που ακόμη βρίσκεται στα γεννοφάσκια του, αλλά του μπασκετμπολίστα Αλβέρτη: ένα τρίποντο πάνω σε άμυνα, πάνω από τα χέρια αντιπάλου που βλέπει τον κόσμο από τα 2μ10.
Πρόχειρα θυμάμαι δύο νικητήρια, σε αγώνες της Εθνικής, κόντρα στη Βοσνία το 1997 στη Τζιρόνα και στην τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιταλία, το 2001 στην Αττάλεια. Και αμέτρητα άλλα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.
Αλλά ο Αλβέρτης δεν μπορούσε να μπει μέσα για να το μπουμπουνίσει. «Εγώ», φώναξε ο Γιόνας Ματσιούλις. «Δώστε μου τη μάσκα». Εκλεινες για μια στιγμή τα μάτια και νόμιζες ότι έβλεπες τον Φραγκίσκο. Το άστρο του νεοσύλλεκτου προπονητή του χάρισε την πολύτιμη νίκη, σε ένα από τα κρισιμότερα ευρωπαϊκά παιχνίδια των τελευταίων ετών.
Του άξιζε, ένα υπαινικτικό χαμόγελο της τύχης στο ξεκίνημά του. Ειδάλλως, οι βιαστικοί και οι δοκησίσοφοι θα τον έριχναν στα σκυλιά, όπως έριξαν τον επιτυχημένο προκάτοχό του. Ο Αλβέρτης έζησε στον Παναθηναϊκό όχι μόνο την εποχή Ομπράντοβιτς, αλλά και τα χρόνια του Παβλίτσεβιτς, του Κιουμουρτζόγλου, του Σούμποτιτς, του Κυρίτση, του Πολίτη. Πρώτος του προπονητής ήταν ο Χρήστος Ιορδανίδης.
Τα έχει δει όλα ο «Φράγκι» και γνωρίζει καλά πόσος ηλεκτρισμός περνάει καθημερινά από αυτήν την καρέκλα. Για να μη ξεχνάμε τις σκοτεινές γωνιές της ιστορίας, ακόμη και ο πολύς Ομπράντοβιτς έφτασε κάποτε (Ιανουάριος 2000) στα πρόθυρα της απόλυσης, μετά από ένα ματς στη Δάφνη. Το λάθος του ήταν ότι τσακώθηκε με τον Αλβέρτη.
«Μου γ*μάς το μυαλό και με τρελαίνεις», είχε πει ο παραγκωνισμένος παίκτης στον προπονητή, πριν επέλθει συμφιλίωση με παρέμβαση των Γιαννακόπουλων και εκατέρωθεν εξηγήσεις.
«Ο Αλβέρτης με βοήθησε όσο κανένας άλλος στα χρόνια μου στον Παναθηναϊκό», δήλωσε πολλά χρόνια αργότερα ο Ομπράντοβιτς. «Ξέρει να κοιτάζει τον άλλον στα μάτια και να λέει αυτό που σκέφτεται, όπως εγώ». Την επόμενη εβδομάδα, οι δυό τους θα βρεθούν αντιμέτωποι σε αντικρυστούς πάγκους…
Στο διήμερο που προηγήθηκε, εμφανίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη όχι ένας «Γκαστόνε», αλλά δύο. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς βγήκε νικητής από την ταυρομαχία με τη Μάλαγα χάρη σε ένα ξεδιάντροπο σφύριγμα του πρώτου σε ιεραρχία διαιτητή της Ευρωλίγκας, Λουίτζι Λαμόνικα. Ο Αλβέρτης δεν έχει ακόμη το ειδικό βάρος για να κερδίσει τέτοιου είδους χάρες.
Το καλάθι που ισοφάρισε τον αγώνα με την Εφές ήταν πασπαλισμένο με την αστερόσκονη που λέγαμε. Περάστε μια βόλτα από την ιστοσελίδα της Nova και δείτε ξανά τη φάση. Μολονότι προηγήθηκε τάιμ-άουτ, ο φακός έπιασε τέσσερις παίκτες του Παναθηναϊκού να τρέχουν από δω κι από κει χωρίς πρόγραμμα, δίχως αλληλοβοήθεια, χωρίς να γίνει κάποιο «σκριν» ώστε να δημιουργηθούν ευοίωνες προϋποθέσεις για το κρίσιμο σουτ.
Μοιραία, βρέθηκαν όλοι κλεισμένοι.
Ο Ματσιούλις πήρε την πάσα και σούταρε αμέσως (για να προλάβει και το φάουλ), αφού δεν είχε άλλη επιλογή. Ο υψηλόσωμος Γκιονλούμ βγήκε μπροστά του, άπλωσε τα χέρια και ένιωσε ήσυχος, αφού η δουλειά είχε γίνει σωστά. Το ριπλέι δείχνει τον Τούρκο φόργουορντ βέβαιο για την επιτυχία του εγχειρήματος, στο κλάσμα δευτερολέπτου που μεσολάβησε μέχρι να φτάσει η μπάλα στο καλάθι.
Υπολόγιζε χωρίς την προσωπικότητα και την κλάση του Αλβέρτη. Συγγνώμη, λάθος, του Ματσιούλις.
Άλλη μία εικόνα, από τον πάγκο του Παναθηναϊκού, λίγο πριν το ξεκίνημα της παράστασης. Ο Μανωλόπουλος μοίραζε κατευθύνσεις στους παίκτες, ίσως επειδή ο Παναθηναϊκός κινήθηκε με τυφλοσούρτη τις διδαχές Πεδουλάκη (όσο το επέτρεπε η απουσία του κομβικού Γκιστ). Ο Μπατίστ είχε περάσει σε πρώτο πλάνο και φώναζε στους συμπαίκτες του, για να τους δώσει θάρρος. Πίσω του, ο Αλβέρτης προσπαθούσε να τρυπήσει τον κλοιό για να μπορέσει να δώσει τις δικές του οδηγίες. Ο Πρίφτης δεν φαινόταν πουθενά στο πλάνο της τουρκικής τηλεόρασης, ώσπου τον έπιασε ο φακός να χειροκροτάει από την άλλη άκρη του πάγκου.
Θα χρειαστεί χρόνος για να γίνει συμπαγές τεχνικό τιμ η νεοπαγής τριάδα και να μοιραστούν οι ρόλοι στους τέσσερις με τον Νίκο Παππά προπονητές. Αλλά ο Παναθηναϊκός της Ευρωλίγκας δεν έχει χρόνο. Θα είχε ουσιαστικά αποκλειστεί εάν έχανε στην Κωνσταντινούπολη, θα βρεθεί εκτός νυμφώνος εάν ηττηθεί από τη Φενέρ ή τη Μάλαγα στο ΟΑΚΑ, αφήνω για λίγο στην άκρη τις εκστρατείες στη Βαρκελώνη και στο Φάληρο.
Αλλά και κάτι ακόμη. Ο Αλβέρτης είχε τα «αυγά» για να αντικαταστήσει τον Δημήτρη Διαμαντίδη (και, εξ αντανακλάσεως, να δώσει ψήφο εμπιστοσύνη στους υπόλοιπους), όχι μία, αλλά δύο φορές στην τελική ευθεία του αγώνα. Τον έβγαλε λίγο πριν το φινάλε της κανονικής διάρκειας και άλλη μία στις αρχές της παράτασης, όταν είδε ότι το «θέλω» του αποκαμωμένου αρχηγού έκανε ζημιά στην ίδια του την ομάδα.
Ο Διαμαντίδης αποσύρθηκε στο 56-54 και επέστρεψε όταν το σκορ ήταν 58-60. Ο Παναθηναϊκός πήρε το πάνω χέρι χωρίς να σκαρφαλώσει στις πλάτες του ηγέτη του. Δεν είναι κάτι που του συμβαίνει συχνά.
«Ξεχειλίζαμε από πάθος και ενέργεια», είπε στην εκπομπή της Nova o Αντώνης Φώτσης. Πράγματι, έτσι ήταν. Ο Παναθηναϊκός πήρε το ματς επειδή το ήθελε περισσότερο από την ανήμπορη να κερδίσει αγώνες που κρίνονται στον πόντο Εφές. Στο τέλος, οι παίκτες του πανηγύρισαν αγκαλιασμένοι, όπως αρμόζει σε ομάδα. Αυτό το ενσταντανέ ήταν ο καλύτερος οιωνός για τη συνέχεια.
Ο Ολυμπιακός δεν ήταν από χέρι καταδικασμένος στη Βαρκελώνη. Το σχέδιο του Μπαρτζώκα λειτούργησε σωστά και ο πρωταθλητής Ευρώπης πήρε το πάνω χέρι στα μισά της γ’ περιόδου, απέναντι στη μπλαζέ και βαριεστημένη Μπάρτσα. Έχασε όμως τις λιγοστές ελπίδες του όταν προδόθηκε από τους παίκτες που στους προηγούμενους δύο αγώνες τράβηξαν το κουπί.
Με τον Περπέρογλου και τον Σλούκα ετοιμοπόλεμους στις επάλξεις, μπορεί να είχε κερδίσει. Ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης επιστρέφουν για τους καθοριστικούς αγώνες που έρχονται (Λαμποράλ μέσα, Μάλαγα και Εφές έξω, Παναθηναϊκό μέσα), αλλά ο Ολυμπιακός κινδυνεύει να πληρώσει ξανά, για δεύτερη φορά μέσα στη σεζόν, τη συσσωρευμένη κόπωση των 6-7 παικτών που σηκώνουν πολλαπλάσιο βάρος.
Οι αποτυχημένες επιλογές ξένων παικτών που ήρθαν στα μισά της χρονιάς (Κόλινς, Μουν) αλλά και κάποιων που στρατολογήθηκαν το καλοκαίρι χωρίς να αξίζουν τη φανέλα του πρωταθλητή Ευρώπης (Μπέγκιτς, Σίμονς) μπορεί να στοιχίσουν ακριβά. Δεν είχε βέβαια τη δυνατότητα ο Ολυμπιακός να κρατήσει τον Παπανικολάου ή τον Χάινς. Η ανανέωση του συμβολαίου του ίδιου του Σπανούλη ήταν μία τεράστια υπέρβαση.
Το φινάλε της 10ης αγωνιστικής βρήκε τις ομάδες μας έξω από την προνομούχο τετράδα. Αυτό μπορεί να αλλάξει πολύ γρήγορα, ίσως και την ερχόμενη εβδομάδα. Υπολογίζω ότι το σενάριο που φέρνει Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στα πλέι-οφ περνάει υποχρεωτικά από νίκες επί των ομάδων που συμβαδίζουν μαζί τους στο τεντωμένο σχοινί (Μάλαγα, Φενέρ) και ευνοϊκές ισοβαθμίες.
Δεν είναι και τόσο εύκολο το σενάριο, αλλά θα μου επιτρέψετε να χαρακτηρίσω τις ελληνικές ομάδες φαβορί. Ελπίζω μόνο να βρίσκονται, αμφότερες, καβάλα στο άλογο όταν έρθει η ώρα για τη μεταξύ τους αναμέτρηση.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου