Η λήξη
της κανονικής περιόδου της Superleague είναι η στιγμή για μια σειρά από
απολογισμούς. Οταν κανείς συζητά για ποδόσφαιρο, μια από τις πρώτες
συζητήσεις είναι η σχετική με τα όσα έδειξαν οι προπονητές που
εργάστηκαν στο πρωτάθλημα.
Ο πρωταθλητής προπονητής είναι ο κατά τεκμήριο πιο επιτυχημένος και αποτελεσματικός. Στην περίπτωση του Μίτσελ, η επιτυχία δεν είναι μόνο εικονική αλλά και πραγματική, διότι δεν είναι μόνο που κατέκτησε τον τίτλο αλλά και ότι το έκανε παρουσιάζοντας σύγχρονο, δημιουργικό και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο, ειδικά στο διάστημα που τα κίνητρα για τους ποδοσφαιριστές του ήταν προφανή. Βελτίωσε ποδοσφαιριστές, έδωσε ευκαιρίες σε νέους, βελτίωσε την ομαδική τεχνική, έβαλε ακόμη περισσότερα ισπανικά στοιχεία στο παιχνίδι του Ολυμπιακού και εμφάνισε πολλές φορές, ειδικά μέχρι να κριθεί ο τίτλος, έναν ελκυστικό και ψυχαγωγικό Ολυμπιακό.
Ο επόμενος μεγαλύτερος κερδισμένος της σεζόν, στη στιγμή της συζήτησης είναι ο Γιάννης Αναστασίου. Κοιτάζει πίσω του και έχει να δείξει έναν Παναθηναϊκό που είχε πολύ μεγάλο ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον. Μια σύνθεση από έμπειρους και νεαρούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι στην πλειονότητά τους εξελίχθηκαν και βελτιώθηκαν στη διάρκεια της σεζόν, όπως άλλωστε και το ίδιο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Οταν οι ιδέες άρχισαν να βγαίνουν στο τερέν, ο Παναθηναϊκός που απέκτησε ταυτότητα προπονητή αναπτύχθηκε με ποικιλία, από άξονα και άκρα, έπαιξε συνδυαστικό ποδόσφαιρο, βελτίωσε το transition, έκανε βήματα εξέλιξης και έγινε πιο ανταγωνιστικός από όσο κανείς μπορούσε να φανταστεί το περασμένο καλοκαίρι.
Υπερβατική ήταν η σεζόν, μέχρι εδώ, και για τον Γιώργο Παράσχο. Οχι τόσο για την αποτελεσματικότητα που έδειξε ο Ατρόμητος, αλλά κυρίως για τον τρόπο του, δηλαδή επειδή κατάφερε να συνδυάσει το αποτέλεσμα με το θέαμα. Στη διάρκεια της σεζόν υπήρξαν στιγμές που Ατρόμητος έγινε πιο ελκυστικός από ποτέ και έδειξε ορισμένα από τα πιο ποιοτικά παιχνίδια που έχει παρουσιάσει από την ημέρα που ξαναμπήκε στη ζωή της Superleague.
Κερδισμένος της σεζόν είναι σίγουρα και ο Σα Πίντο. Κατάφερε μέσα σε διάστημα εβδομάδων να αλλάξει την ταυτότητα του ΟΦΗ και σήμερα, περίπου 6 μήνες μετά, έχει να δείξει την 6η θέση, δηλαδή μια πορεία υπερβατική, όπως και την παρουσία του ΟΦΗ στην ημιτελική φάση του κυπέλλου. Η ομάδα που εμφάνισε ο “Ρικάρντο ο λεοντόκαρδος” είναι πιθανόν η πιο μαχητική ομάδα που κυκλοφόρησε στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Στο γκρουπ των κερδισμένων της σεζόν συγκαταλέγεται με βεβαιότητα και ο Μάκης Χάβος. Εσωσε σχεδόν δια περιπάτου μια ομάδα που στο παρελθόν της δυσκολευόταν να επιβιώσει στην Superleague, παρουσίασε μια για καιρό παντοδύναμη έδρα, έδειξε δημιουργικό ποδόσφαιρο στο τερέν του Αγρινίου, κι αν είχε προλάβει να προωθήσει περισσότερο νέο αίμα και να βελτιώσει την εκτός έδρας συμπεριφορά θα είχε δώσει ακόμη μεγαλύτερη λάμψη σε μια πολύ επιτυχημένη σεζόν.
Στο ίδιο γκρουπ μπήκε και ο Ακης Μάντζιος με τον Πανθρακικό που παρουσίαζε για μήνες, προτού χάσει τον Κάσες και αρχίσει να επηρεάζεται η ομάδα από τον εφησυχασμό της παραμονής και την έλλειψη κινήτρου για ακόμη υψηλότερο τερματισμό. Δεν ήταν μόνο που κράτησε σχετικά ψηλά τον Πανθρακικό καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν, αλλά και που το έκανε παρουσιάζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο.
Σημαντική επιτυχία είναι αυτή που έχει να δείξει ο Γιάννης Μαντζουράκης με την παραμονή της Καλλονής, μιας ομάδας που έπαιξε όλο το πρωτάθλημα εκτός έδρας. Σημαντική είναι και η επιτυχία του Γιάννη Πετράκη να κρατήσει τον ΠΑΣ στην κατηγορία υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Για προβολή θα ήταν και η δουλειά του Στάικου Βεργέτη με τον Αστέρα, αν δεν είχε τέτοια πτώση ποιότητας του θεάματος που παρουσίασε σε πολλούς αγώνες. Σημαντική πήγε να φανεί και η δουλειά του Λόρι Σάντσες στον Απόλλωνα, τον οποίο πιθανόν να είχε καταφέρει να κρατήσει στην κατηγορία αν τον είχε παραλάβει νωρίτερα ή αν ο Απόλλωνας δεν γινόταν το εύκολο θύμα προκειμένου να επιβιώσουν άλλες ομάδες στην κατηγορία.
Ο πρωταθλητής προπονητής είναι ο κατά τεκμήριο πιο επιτυχημένος και αποτελεσματικός. Στην περίπτωση του Μίτσελ, η επιτυχία δεν είναι μόνο εικονική αλλά και πραγματική, διότι δεν είναι μόνο που κατέκτησε τον τίτλο αλλά και ότι το έκανε παρουσιάζοντας σύγχρονο, δημιουργικό και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο, ειδικά στο διάστημα που τα κίνητρα για τους ποδοσφαιριστές του ήταν προφανή. Βελτίωσε ποδοσφαιριστές, έδωσε ευκαιρίες σε νέους, βελτίωσε την ομαδική τεχνική, έβαλε ακόμη περισσότερα ισπανικά στοιχεία στο παιχνίδι του Ολυμπιακού και εμφάνισε πολλές φορές, ειδικά μέχρι να κριθεί ο τίτλος, έναν ελκυστικό και ψυχαγωγικό Ολυμπιακό.
Ο επόμενος μεγαλύτερος κερδισμένος της σεζόν, στη στιγμή της συζήτησης είναι ο Γιάννης Αναστασίου. Κοιτάζει πίσω του και έχει να δείξει έναν Παναθηναϊκό που είχε πολύ μεγάλο ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον. Μια σύνθεση από έμπειρους και νεαρούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι στην πλειονότητά τους εξελίχθηκαν και βελτιώθηκαν στη διάρκεια της σεζόν, όπως άλλωστε και το ίδιο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Οταν οι ιδέες άρχισαν να βγαίνουν στο τερέν, ο Παναθηναϊκός που απέκτησε ταυτότητα προπονητή αναπτύχθηκε με ποικιλία, από άξονα και άκρα, έπαιξε συνδυαστικό ποδόσφαιρο, βελτίωσε το transition, έκανε βήματα εξέλιξης και έγινε πιο ανταγωνιστικός από όσο κανείς μπορούσε να φανταστεί το περασμένο καλοκαίρι.
Υπερβατική ήταν η σεζόν, μέχρι εδώ, και για τον Γιώργο Παράσχο. Οχι τόσο για την αποτελεσματικότητα που έδειξε ο Ατρόμητος, αλλά κυρίως για τον τρόπο του, δηλαδή επειδή κατάφερε να συνδυάσει το αποτέλεσμα με το θέαμα. Στη διάρκεια της σεζόν υπήρξαν στιγμές που Ατρόμητος έγινε πιο ελκυστικός από ποτέ και έδειξε ορισμένα από τα πιο ποιοτικά παιχνίδια που έχει παρουσιάσει από την ημέρα που ξαναμπήκε στη ζωή της Superleague.
Κερδισμένος της σεζόν είναι σίγουρα και ο Σα Πίντο. Κατάφερε μέσα σε διάστημα εβδομάδων να αλλάξει την ταυτότητα του ΟΦΗ και σήμερα, περίπου 6 μήνες μετά, έχει να δείξει την 6η θέση, δηλαδή μια πορεία υπερβατική, όπως και την παρουσία του ΟΦΗ στην ημιτελική φάση του κυπέλλου. Η ομάδα που εμφάνισε ο “Ρικάρντο ο λεοντόκαρδος” είναι πιθανόν η πιο μαχητική ομάδα που κυκλοφόρησε στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Στο γκρουπ των κερδισμένων της σεζόν συγκαταλέγεται με βεβαιότητα και ο Μάκης Χάβος. Εσωσε σχεδόν δια περιπάτου μια ομάδα που στο παρελθόν της δυσκολευόταν να επιβιώσει στην Superleague, παρουσίασε μια για καιρό παντοδύναμη έδρα, έδειξε δημιουργικό ποδόσφαιρο στο τερέν του Αγρινίου, κι αν είχε προλάβει να προωθήσει περισσότερο νέο αίμα και να βελτιώσει την εκτός έδρας συμπεριφορά θα είχε δώσει ακόμη μεγαλύτερη λάμψη σε μια πολύ επιτυχημένη σεζόν.
Στο ίδιο γκρουπ μπήκε και ο Ακης Μάντζιος με τον Πανθρακικό που παρουσίαζε για μήνες, προτού χάσει τον Κάσες και αρχίσει να επηρεάζεται η ομάδα από τον εφησυχασμό της παραμονής και την έλλειψη κινήτρου για ακόμη υψηλότερο τερματισμό. Δεν ήταν μόνο που κράτησε σχετικά ψηλά τον Πανθρακικό καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν, αλλά και που το έκανε παρουσιάζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο.
Σημαντική επιτυχία είναι αυτή που έχει να δείξει ο Γιάννης Μαντζουράκης με την παραμονή της Καλλονής, μιας ομάδας που έπαιξε όλο το πρωτάθλημα εκτός έδρας. Σημαντική είναι και η επιτυχία του Γιάννη Πετράκη να κρατήσει τον ΠΑΣ στην κατηγορία υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Για προβολή θα ήταν και η δουλειά του Στάικου Βεργέτη με τον Αστέρα, αν δεν είχε τέτοια πτώση ποιότητας του θεάματος που παρουσίασε σε πολλούς αγώνες. Σημαντική πήγε να φανεί και η δουλειά του Λόρι Σάντσες στον Απόλλωνα, τον οποίο πιθανόν να είχε καταφέρει να κρατήσει στην κατηγορία αν τον είχε παραλάβει νωρίτερα ή αν ο Απόλλωνας δεν γινόταν το εύκολο θύμα προκειμένου να επιβιώσουν άλλες ομάδες στην κατηγορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου