Μόλις δυόμισυ χρόνια μετά την τελευταία του παρουσία σε ευρωπαϊκό ημιτελικό, ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να γίνει Μπάγερν του μπάσκετ: μια ομάδα αξιόμαχη και επικίνδυνη, αλλά με χαμηλό για τα δεδομένα του ταβάνι και με φιλοδοξίες που εξαντλούνται στην ευπρόσωπη παρουσία. Καλός, αλλά λίγος. Προσανατολισμένος στις εντός των τειχών εχθροπραξίες, όπως ο αντίστοιχος του ποδοσφαίρου.
‘Η μήπως δεν είναι έτσι; Σας άρεσε αυτό που είδατε χθες στη Γερμανία;
Δεν αναφέρομαι στο αποτέλεσμα. Χρήσιμο είναι να θυμόμαστε, ότι τέτοιου είδους ήττες (ή οριακές νίκες) έγραψε το κοντέρ των «πρασίνων» ακόμα και στην εποχή Ομπράντοβιτς. Ούτε η Μπάγερν είναι ομαδούλα του πεταμού. Ο τότε πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός διασώθηκε από θαύμα πέρυσι στο Μόναχο. Αλλοι ισχυροί έχασαν και θα ξαναχάσουν.
Ηταν η εικόνα της ομάδας αυτή που ψαλίδιζε τα φτερά των αισιόδοξων. Ο τρόπος παιχνιδιού που έχει επιλεγεί, η έλλειψη αγωνιστικής ισορροπίας, η υπερβολική εξάρτηση από παίκτες που δεν έχουν στα πόδια τους 35 λεπτά συμμετοχής.
Για 20 λεπτά, ο Παναθηναϊκός είχε τον έλεγχο του ρυθμού και κρατούσε τη Μπάγερν μισοβυθισμένη σε ρηχό νερόλακκο. Στο δεύτερο μισό, δέχθηκε σχεδόν 50 πόντους. Η περιφερειακή του άμυνα πόνταρε σε σύστημα-προσευχή, λες και είχε ακόμη απέναντί του τον τρεμάμενο Ολυμπιακό του ΟΑΚΑ. Εκών ή άκων, έδωσε τα σουτ και το πλήρωσε ακριβά. Η Μπάγερν των Σαβάνοβιτς, Τζέντοβιτς, Σαφάρτζικ έβαλε 9 στα 19, με υποτυπώδη αντίσταση και χωρίς αντίπαλο χέρι στα μούτρα της.
Στην άλλη άκρη, ο Παναθηναϊκός επιδόθηκε σε ασταμάτητη λιθοβολία, αφού δεν υπήρχε «Σχέδιο Β» όταν μπλοκαρίστηκε ο κουρασμένος Μπατίστα. Ο Διαμαντίδης σούταρε 0/6 τρίποντα, ο καλός κατά τα λοιπά Γιάνκοβιτς έχασε 6 συνεχόμενα μετά το πρώτο εύστοχο, ο Σλότερ είχε 1/5, ο Γκιστ 0/3, ο Παππάς εξαφανίστηκε, οι Γερμανοί χειροκροτούσαν τα «πράσινα» σουτ ταμπουρωμένοι στα μετόπισθεν.
Οι τηλεπαθητικές συνεργασίες του Διαμαντίδη με τον Μπατίστα στέρεψαν όταν έσφιξε η άμυνα γύρω από τον Ουρουγουανό και ο αδικαιολόγητα πελαγωμένος Ντούσκο Ιβάνοβιτς προχώρησε σε απονενοημένο διάβημα: έξω ο αρχηγός στο 66-61.
Στην τελική ευθεία του αγώνα, αυτός που όλοι έψαχναν βρισκόταν καθηλωμένος στον πάγκο. Όταν επέστρεψε, πολύ αργά νομίζω, ήταν κρύος, άκεφος, χωρίς ενέργεια και χωρίς έμπνευση. «Για 4-5 λεπτά, χάσαμε την αυτοπεποίθησή και το πάθος μας», ομολόγησε ο Ιβάνοβιτς. Από το +6, ο Παναθηναϊκός έφτασε στο -9 εν ριπή οφθαλμού.
Η κακήν κακώς απόκτηση του ανέτοιμου Ράιτ δεν λύνει κανένα απολύτως πρόβλημα, τουλάχιστον όχι άμεσα. Το πεντάλεπτο της συμμετοχής του (μετά το 49-55) έκανε ήρωα τον «φουνταριστό» Στίματς και ξανάβαλε τη Μπάγερν στο παιχνίδι.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι η μπροστινή γραμμή, στην οποία άλλωστε θα προστεθεί σύντομα ο Μαυροκεφαλίδης. Παραέξω είναι που πονάει ο Παναθηναϊκός.
Ο Διαμαντίδης ξεκίνησε την ευρωπαϊκή χρονιά με 0/10 σουτ και μόνο 2 ελεύθερες βολές στους δύο πρώτους αγώνες, αλλά η ομάδα δεν μπορεί χωρίς αυτόν. Τα μηδενικά του σκοραρίσματος συνοδεύονται από 11 ασίστ και μόλις 1 λάθος. Αρχηγού απόντος, πάσα αρχή παυσάτω. Οι αρχές του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού εξανεμίζονται όταν ο Διαμαντίδης κάθεται στον πάγκο. Εκτός αν ο αντίπαλος λέγεται Τούροβ και είναι άγουρος σαν πράσινη μπανάνα.
Ο Σλότερ μπορεί να δημιουργήσει μόνο για τον εαυτό του, ενώ ο Μπλουμς είναι το πρότυπο του catch-and-shoot (και άλλο ουδέν) περιφερειακού. Ο Παππάς ανεβοκατεβαίνει από το 16 στο 0 εν μία νυκτί και θέλει τα κλειδιά της ομάδας στο χέρι για να αισθανθεί δυνατός. Ο Μποχωρίδης δεν είναι έτοιμος για ηρωισμούς.
Αμυνα δεν παίζει ουσιαστικά κανένας από τους πέντε. Ο Παναθηναϊκός του Μονάχου δεν είχε ούτε Τζέντοβιτς ούτε Μίτσιτς. Σημειωτέον ότι ο Μίτσιτς γεννήθηκε 3 μήνες πριν τον Μποχωρίδη.
Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος έλεγε χθες ότι ο σημερινός Παναθηναϊκός απέχει πολύ από το όραμα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς. «Είμαστε τυχεροί που τον πετύχαμε νωρίς», υπερθεμάτισε ο Σβέτισλαβ Πέσιτς. Ναι, αλλά οι καιροί ου μενετοί. Οι στραβοτιμονιές του Οκτώβρη δεν διορθώνονται εύκολα. Περιθώρια για άλλες διορθωτικές κινήσεις δεν υπάρχουν, αφού πέρασε η σχετική προθεσμία.
Το φινάλε του Ομίλου μπορεί να βρει τον Παναθηναϊκό και τη Μπάγερν ισόβαθμους. Εάν ο χθεσινός αγώνας τελείωνε με διπλό, το πλεονέκτημα του πρωταθλητή Ελλάδας θα ήταν τεράστιο. Στις επόμενες 15 μέρες καταφτάνουν διαδοχικά στην Αθήνα η Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς και η ανανεωμένη Αρμάνι. Ο,τιδήποτε λιγότερο δύο ελληνικές νίκες θα πολλαπλασιάσει το άγχος για την πρόκριση στο Τop-16.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου