Το
να επιχειρείς να γράψεις προκαταβολική άποψη για ένα τόσο μεγάλο
ντέρμπι, είναι περίεργο και δύσκολο για δύο (βασικά για πολλούς) λόγους.
Ο πρώτος έχει να κάνει με την καινοτομία που (δεν) μπορείς να
προσφέρεις στον αναγνώστη. Στις μέρες μας το κοινό είναι εξαιρετικά
ενημερωμένο και τα πάντα βρίσκονται σερβιρισμένα στο πιάτο του. Πόσο
μάλλον όταν μιλάμε για δύο τόσο τεράστιες ομάδες που ουσιαστικά έχουν...
ξεζουμιστεί στην ανάλυση. Τι καινούργιο δηλαδή έχεις να πεις εσύ; Το
δεύτερο σχετίζεται κι αυτό με τις γνώσεις του καλά διαβασμένου επισκέπτη
του site και κατ' επέκταση την επιθυμία του να... συλλάβει εσένα
αδιάβαστο και να στο τονίσει από κάτω σε κάποιο σχόλιο του (άπαντες δεν
έχουμε τη ματαιοδοξία να δείξουμε ότι ξέρουμε και ότι κάνει λάθος
εκείνος που γράφει;)
Για τούτο το Clasico ωστόσο, με βοήθησε η κουβέντα μου με τον Λόμπο Καράσκο. Η συνέντευξη-ανάλυση του θρύλου της Μπαρτσελόνα στα '80ς που αναρτήθηκε στο gazzetta χθες, ήταν αποκαλυπτική για το μυαλό μου και με έβαλε να σκεφτώ ορισμένες παραμέτρους, στις οποίες νωρίτερα δεν είχε φτάσει η αντίληψη μου. Εκείνος στην αρχή μου είπε ότι σε τέτοια ντέρμπι δεν έχουν σημασία τα μαθηματικά, εννοώντας φυσικά την τρομερή επίθεση της Ρεάλ (σ.σ.: η καλύτερη δική της εδώ και 29 χρόνια) και αντίστοιχα την απίθανη άμυνα της Μπάρτσα που ακόμα δεν έχει δεχτεί γκολ και πάει από ρεκόρ σε ρεκόρ.
Παραδόξως, αν και κατάλαβα τι ήθελε να τονίσει με εκείνη την ατάκα, εμένα με έβαλε αντιθέτως να διαβάσω καλύτερα τις στατιστικές και να μπω στη διαδικασία επεξεργασίας τους ανάλογα με τον τρόπο παιχνιδιού των δύο ομάδων. Το αρχικό συμπέρασμα μου λοιπόν ήταν το εξής:
Η Ρεάλ πάει σε αυτό το εκπληκτικό, ασύλληπτο ραντεβού ως πιο απεξαρτημένη από τον Κριστιάνο. Οσο απίθανο και εάν ακούγεται αυτό για την... μηχανή που πυροβολάει με εξωπραγματικό ρυθμό και έχει φτάσει τα 15 γκολ σε 8 αγωνιστικές (σ.σ.: ρεκόρ όλων των εποχών στην Ισπανία), είναι μία πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τα δικά του νούμερα σκοραρίσματος. Βλέπετε οι Μαδριλένοι έχουν την πολυτέλεια να βρίσκουν δίχτυα και να μοιράζουν το παιχνίδι στην τελική ευθεία πριν την αντίπαλη εστία με πολύ περισσότερους παίκτες από ότι οι Μπλαουγκράνα.
Ο Μπενζεμά που εκτός των άλλων ανοίγει χώρους για όλους τους υπόλοιπους, έχει 3 γκολ και 3 ασίστ. Ο Κρόος έχει 4 ασίστ, ο Χάμες Ροδρίγκες 2 γκολ, 3 ασίστ, ο Μπέιλ (που δεν θα παίξει τώρα) έχει 4 γκολ, 3 ασίστ και ο αντικαταστάτης του ο Ισκο 1 γκολ, 4 ασίστ. Ο Μαρσέλο έχει προσθέσει 3 ασίστ, ο Μόντριτς 1+2, ενώ ακόμα και ο αναπληρωματικός Τσιτσαρίτο έχει προλάβει να γράψει 3 γκολ, 1 ασίστ. Ο Κριστιάνο πάλι που δεν μοιράζει το παιχνίδι, έχει... κεράσει μόλις ένα γκολ σε συμπαίκτη του. Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Οτι η ομάδα του Αντσελότι έχει περισσότερες επιθετικές επιλογές και αυτό δυσκολεύει αφάνταστα τον περιορισμό της.
Τη ίδια στιγμή η Μπάρτσα δείχνει πιο προβλέψιμη. Η αλλαγή ρόλου του Μέσι μπορεί να έχει αποφέρει εκτός από τα 7 γκολ του και άλλες τόσες ασίστ, με τον Νεϊμάρ να προσθέτει αντίστοιχα 8+1, αλλά οι υπόλοιποι δεν δίνουν παρών στην τελική προσπάθεια. Δύο γκολ ο Ράκιτιτς, τόσες ασίστ ο Ντάνι Αλβες και ακόμα 2 τέρματα από τον Σάντρο (ως αλλαγή). Κανείς άλλος δεν βοηθάει μπροστά από την εστία. Ούτε καν κοτζάμ Ινιέστα που μπορεί να παίζει καλά, να κυκλοφορεί τη μπάλα, αλλά σε αυτές τις δύο κατηγορίες έχει το απόλυτο μηδέν.
Κατά συνέπεια, θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει το απλό: ότι κλείνουν τον Αργεντινό και τον Βραζιλιάνο και παίρνουν το ματς οι Μαδριλένοι. Πως όμως να τους σταματήσεις αυτούς; Γίνεται; Εδώ είναι λοιπόν που έρχεται η ατάκα του Καράσκο που λέγαμε στην αρχή: ότι αυτό το ντέρμπι δεν έχει να κάνει με τα μαθηματικά. Ισως να είναι έτσι και να έχει δίκιο. Εάν όμως πάλι η Μπάρτσα καταφέρει με κάποιο τρόπο να βγάλει εκτός ματς τον Κριστιάνο, μπορεί να το βρουν από κάποιον άλλον από τους τόσους διαθέσιμους που αναφέραμε πιο πάνω.
Η αλήθεια λοιπόν βρίσκεται κάπου στη μέση, καθώς δεν γίνεται να αγνοήσεις τα νούμερα όταν εκείνα σου προσφέρουν μία ξεχωριστή ερμηνεία του τι μπορεί να συμβεί. Με βάση τα παραπάνω, και τη λογική θα έπρεπε να δοθεί προβάδισμα στη Ρεάλ. Ωστόσο, είναι αυτή η συνολική ανασταλτική λειτουργία των Καταλανών που πιέζουν σαν τρελοί μπροστά, που σε βάζει στη διαδικασία της ισοπαλίας. Οι ισορροπίες ήταν πάντοτε λεπτές σε αυτά τα ραντεβού των δυο τους. Φέτος όμως η ζυγαριά της τακτικής προσέγγισης είναι τόσο εκ διαμέτρου αντίθετη και επομένως τόσο ευθυγραμμισμένη, ώστε πραγματικά να μην μπορείς να επιχειρηματολογήσεις υπέρ της μίας ή της άλλης. Και αυτό είναι τόσο επιθυμητό όταν πρόκειται για Clasico. Και κάπως έτσι λοιπόν το αφήνεις να εξελιχτεί, ευελπιστείς να κυλήσει όπως δεν το έχεις φανταστεί και αχόρταγα προσμένεις να σε εκπλήξει...
Για τούτο το Clasico ωστόσο, με βοήθησε η κουβέντα μου με τον Λόμπο Καράσκο. Η συνέντευξη-ανάλυση του θρύλου της Μπαρτσελόνα στα '80ς που αναρτήθηκε στο gazzetta χθες, ήταν αποκαλυπτική για το μυαλό μου και με έβαλε να σκεφτώ ορισμένες παραμέτρους, στις οποίες νωρίτερα δεν είχε φτάσει η αντίληψη μου. Εκείνος στην αρχή μου είπε ότι σε τέτοια ντέρμπι δεν έχουν σημασία τα μαθηματικά, εννοώντας φυσικά την τρομερή επίθεση της Ρεάλ (σ.σ.: η καλύτερη δική της εδώ και 29 χρόνια) και αντίστοιχα την απίθανη άμυνα της Μπάρτσα που ακόμα δεν έχει δεχτεί γκολ και πάει από ρεκόρ σε ρεκόρ.
Παραδόξως, αν και κατάλαβα τι ήθελε να τονίσει με εκείνη την ατάκα, εμένα με έβαλε αντιθέτως να διαβάσω καλύτερα τις στατιστικές και να μπω στη διαδικασία επεξεργασίας τους ανάλογα με τον τρόπο παιχνιδιού των δύο ομάδων. Το αρχικό συμπέρασμα μου λοιπόν ήταν το εξής:
Η Ρεάλ πάει σε αυτό το εκπληκτικό, ασύλληπτο ραντεβού ως πιο απεξαρτημένη από τον Κριστιάνο. Οσο απίθανο και εάν ακούγεται αυτό για την... μηχανή που πυροβολάει με εξωπραγματικό ρυθμό και έχει φτάσει τα 15 γκολ σε 8 αγωνιστικές (σ.σ.: ρεκόρ όλων των εποχών στην Ισπανία), είναι μία πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τα δικά του νούμερα σκοραρίσματος. Βλέπετε οι Μαδριλένοι έχουν την πολυτέλεια να βρίσκουν δίχτυα και να μοιράζουν το παιχνίδι στην τελική ευθεία πριν την αντίπαλη εστία με πολύ περισσότερους παίκτες από ότι οι Μπλαουγκράνα.
Ο Μπενζεμά που εκτός των άλλων ανοίγει χώρους για όλους τους υπόλοιπους, έχει 3 γκολ και 3 ασίστ. Ο Κρόος έχει 4 ασίστ, ο Χάμες Ροδρίγκες 2 γκολ, 3 ασίστ, ο Μπέιλ (που δεν θα παίξει τώρα) έχει 4 γκολ, 3 ασίστ και ο αντικαταστάτης του ο Ισκο 1 γκολ, 4 ασίστ. Ο Μαρσέλο έχει προσθέσει 3 ασίστ, ο Μόντριτς 1+2, ενώ ακόμα και ο αναπληρωματικός Τσιτσαρίτο έχει προλάβει να γράψει 3 γκολ, 1 ασίστ. Ο Κριστιάνο πάλι που δεν μοιράζει το παιχνίδι, έχει... κεράσει μόλις ένα γκολ σε συμπαίκτη του. Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Οτι η ομάδα του Αντσελότι έχει περισσότερες επιθετικές επιλογές και αυτό δυσκολεύει αφάνταστα τον περιορισμό της.
Τη ίδια στιγμή η Μπάρτσα δείχνει πιο προβλέψιμη. Η αλλαγή ρόλου του Μέσι μπορεί να έχει αποφέρει εκτός από τα 7 γκολ του και άλλες τόσες ασίστ, με τον Νεϊμάρ να προσθέτει αντίστοιχα 8+1, αλλά οι υπόλοιποι δεν δίνουν παρών στην τελική προσπάθεια. Δύο γκολ ο Ράκιτιτς, τόσες ασίστ ο Ντάνι Αλβες και ακόμα 2 τέρματα από τον Σάντρο (ως αλλαγή). Κανείς άλλος δεν βοηθάει μπροστά από την εστία. Ούτε καν κοτζάμ Ινιέστα που μπορεί να παίζει καλά, να κυκλοφορεί τη μπάλα, αλλά σε αυτές τις δύο κατηγορίες έχει το απόλυτο μηδέν.
Κατά συνέπεια, θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει το απλό: ότι κλείνουν τον Αργεντινό και τον Βραζιλιάνο και παίρνουν το ματς οι Μαδριλένοι. Πως όμως να τους σταματήσεις αυτούς; Γίνεται; Εδώ είναι λοιπόν που έρχεται η ατάκα του Καράσκο που λέγαμε στην αρχή: ότι αυτό το ντέρμπι δεν έχει να κάνει με τα μαθηματικά. Ισως να είναι έτσι και να έχει δίκιο. Εάν όμως πάλι η Μπάρτσα καταφέρει με κάποιο τρόπο να βγάλει εκτός ματς τον Κριστιάνο, μπορεί να το βρουν από κάποιον άλλον από τους τόσους διαθέσιμους που αναφέραμε πιο πάνω.
Η αλήθεια λοιπόν βρίσκεται κάπου στη μέση, καθώς δεν γίνεται να αγνοήσεις τα νούμερα όταν εκείνα σου προσφέρουν μία ξεχωριστή ερμηνεία του τι μπορεί να συμβεί. Με βάση τα παραπάνω, και τη λογική θα έπρεπε να δοθεί προβάδισμα στη Ρεάλ. Ωστόσο, είναι αυτή η συνολική ανασταλτική λειτουργία των Καταλανών που πιέζουν σαν τρελοί μπροστά, που σε βάζει στη διαδικασία της ισοπαλίας. Οι ισορροπίες ήταν πάντοτε λεπτές σε αυτά τα ραντεβού των δυο τους. Φέτος όμως η ζυγαριά της τακτικής προσέγγισης είναι τόσο εκ διαμέτρου αντίθετη και επομένως τόσο ευθυγραμμισμένη, ώστε πραγματικά να μην μπορείς να επιχειρηματολογήσεις υπέρ της μίας ή της άλλης. Και αυτό είναι τόσο επιθυμητό όταν πρόκειται για Clasico. Και κάπως έτσι λοιπόν το αφήνεις να εξελιχτεί, ευελπιστείς να κυλήσει όπως δεν το έχεις φανταστεί και αχόρταγα προσμένεις να σε εκπλήξει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου