Το πρόβλημα δεν είναι (μόνο) ο Μπαλοτέλι!

Ο Θάνος Σαρρής γράφει για το προβληματικό ξεκίνημα του Μάριο Μπαλοτέλι στη Λίβερπουλ, το οποίο όμως δεν οφείλεται αποκλειστικά στον ίδιο.

«Ο Μάριο ξεκίνησε ένα νέο μονοπάτι. Δεν είναι εύκολο και πιστεύω ότι πρέπει να του δοθεί ο κατάλληλος χρόνος για να προσαρμοστεί στη Λίβερπουλ», τόνισε ο Αντόνιο Κόντε, αιτιολογώντας τον αποκλεισμό του Σούπερ Μάριο από τους Ατζούρι. Λίγες βδομάδες μετά την
απόκτησή τους από τους Ρεντς, ο Ιταλός φορ βρίσκεται εκτός βασικής 11άδας σε συλλογικό και εκτός αποστολής σε εθνικό επίπεδο.

ADVERTISEMENT

Οι συμπαίκτες του, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των Άγγλων, είναι ήδη απογοητευμένοι από το χαρακτήρα του. Ο Μπρένταν Ρότζερς τόνισε ότι η Λίβερπουλ πρέπει να βελτιωθεί ως ομάδα, αλλά όταν ρωτήθηκε γιατί επέλεξε για την κορυφή της επίθεσης έναν ποδοσφαιριστή που δεν είναι και ο καλύτερος όσον αφορά το teamwork, απάντησε ότι «ήταν θέμα διαθεσιμότητας και προσιτότητας στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου». Εν ολίγοις, παραδέχθηκε ότι η απόκτησή του αποτέλεσε κάτι σαν μονόδρομο.
Οι οπαδοί στο St. Jacob Park τον είδαν να περνάει χωρίς να τους χειροκροτήσει. Προφανώς, δεν περίμενε και ο ίδιος χειροκρότημα. Απέναντι στη Βασιλεία δεν άγγιξε  ούτε μια φορά τη μπάλα μέσα στο «κουτί». Παρότι προφανώς για την εμφάνιση δεν φταίει μόνο ο ίδιος, το «καμπανάκι» από τον Μπρένταν ήταν ηχηρό και δεν έδινε περιθώρια αμφισβήτησης. Είπε ορθά-κοφτά ότι πρέπει να βελτιωθεί. Και απέναντι στη Γουέστ Μπρομ, τον άφησε εκτός 11άδας. Στο ματς με τους Μπάγκις, πέρασε ως αλλαγή αντί του Λάμπερτ και η χρησιμοποίηση του Στίβεν Τζέραρντ ως «στήριγμά» του, τον βοήθησε να πάρει περισσότερες μπάλες και να μπει πιο πολύ στο παιχνίδι.

Ήταν εντολή προπονητή ο captain να παίξει σε πιο επιθετικό ρόλο, κοντά στον Μάριο. «Χρειάζεται συγκεκριμένου είδους πάσες και ο Στίβεν είναι ο παίκτης που μπορεί να τις παρέχει», τόνισε ο Ρότζερς και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει εκ νέου τον αρχηγό του σε παρόμοιο ρόλο. Η μετακίνηση του Στίβι, «βγήκε» απέναντι στη Γουέστ Μπρομ, ωστόσο κατέδειξε κάτι άλλο. Ότι ο Μπαλοτέλι δεν ήταν έτοιμος για να «κουμπώσει» στην αγωνιστική φιλοσοφία του Ρότζερς και χρειάστηκε αυτή την αλλαγή για έξτρα ώθηση.
Προφανώς, όταν ο «Μπάλο» αποκτήθηκε, κανείς δεν περίμενε να γίνει Σουάρες στη θέση του Σουάρες. Ο Ουρουγουανός έφυγε ως ένας πλήρης ποδοσφαιριστής, με μεγάλη συμμετοχή στο παιχνίδι της Λίβερπουλ που την έφερε ένα βήμα πριν τον τίτλο και εξαιρετική συγκομιδή τερμάτων. Δεν ήταν όμως μόνο τα γκολ. Δημιουργούσε κενά, ταίριαζε στο γρήγορο passing game, την κάθετη κίνηση, τον αποπροσανατολισμό των αμυντικών και φυσικά ήταν... δολοφόνος. Η αυτοπεποίθηση που είχε χτίσει, σε συνδυασμό με την εκτελεστική του ικανότητα, κράτησαν τη Λίβερπουλ σε τροχιά τίτλου. Μετά, υπάρχει και ο Στάριτζ, ένας ακόμα επιθετικός που ταίριαξε αποκλειστικά στα «θέλω» του Βορειοιρλανδού, δούλεψε για την ομάδα και βρήκε τον καλό του εαυτό.


Ο Μπαλοτέλι είναι ένας παίκτης εξαιρετικά ιδιαίτερος. Έχει τρομερά αγωνιστικά χαρίσματα, αλλά θέλει κυρίως την ομάδα να δουλεύει για αυτόν και όχι να δουλεύει αυτός για την ομάδα. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του απαιτεί θυσίες ή, τουλάχιστον, ειδικό χειρισμό. Αυτό το γνώριζαν πριν τον πάρουν οι Μέρσεϊσαϊντερς. Ο Ρότζερς, φυσικά, προσπαθεί να τον εντάξει στη νοοτροπία της ομάδας. Τον βάζει να γυρίζει μέχρι και στα κόρνερ. Και παρότι δεν είναι συχνά μέσα στις φάσεις ή χάνει εύκολα γκολ, η αντίπαλη άμυνα των νιώθει. Όπως π.χ με την Γουέστ Χαμ, όπου το γκολ το έβαλε ο Στέρλινγκ, αλλά προηγήθηκε ενέργεια του Μπαλοτέλι. Προφανώς, δεν μπορεί από τη μία μέρα στην άλλη να αλλάξει αγωνιστικό προφίλ και να μπει για τα καλά στο καλούπι των Μέρσεϊσαίντερς. Τα σχόλια περί «τεμπελιάς του στο γήπεδο», είναι όμως υπερβολικά, ενώ η επιθετική ανάπτυξη των Ρεντς, που πέρυσι αποτέλεσε το βασκό τους πλεονέκτημα, δείχνει φέτος κάπου να έχει χαθεί. Και για το γεγονός αυτό δεν ευθύνεται (μόνο) ο Μπαλοτέλι.
Η επιστροφή του Στάριτζ αποτελεί κατά πολλούς κάτι σαν πανάκεια, προκειμένου να ξαναδώσει το ιδιαίτερο στιλ που απαιτεί ο Ρότζερς και να στείλει τον Ιταλό στον πάγκο. Η κοινή τους συνύπαρξη, όμως, θα αποτελούσε μια ενδιαφέρουσα λύση. Ο Μπαλοτέλι έχει δείξει ότι
αποδίδει καλύτερα έχοντας «στήριγμα» και η κινητικότητα του Στάριτζ, θεωρητικά, θα μπορούσε να ωφελήσει και τους δύο, ανάλογα με τον αμυντικό προσανατολισμό του αντιπάλου. Με τον Στέρλινγκ στο «φτερό» ή πίσω από τον επιθετικό, ή ακόμα και με τον Τζέραρντ σε ένα ρόλο που είχε χρησιμοποιηθεί και παλιότερα, ίσως η εικόνα του Μάριο βελτιωθεί αισθητά. Μένει να δούμε αν ο Ρότζερς θα καταφέρει να προσαρμόσει τόσο την ομάδα, όσο και τον Μπαλοτέλι. Η πρώτη, πάντως, έχει μέχρι στιγμής περισσότερες ευθύνες....

*Πηγή: gazzetta.gr*