Ο Μπουφόν ξέρει «ποιος είναι ο Ολυμπιακός»

Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για τις ευρωπαϊκές απαντήσεις των Ερυθρολεύκων στους «να ‘χαμε να λέγαμε» (για να κάνουμε εντύπωση!) της Ελλάδας και καλεί τον Μίτσελ να εξηγήσει στο «ποίμνιο»… τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη Στο ειρωνικό σύνθημα της Τρίπολης, που το έχουμε πιο πρόσφατο – καθώς ο Σπάθας «μοστράρεται» στους πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων κοντά μια εβδομάδα μετά από την ανεξήγητη διαιτητική εμφάνιση που έκανε στην Αρκαδία, αφού προφανώς η συντήρηση του «μέγα ζητήματος» εξυπηρετεί καταστάσεις και συλλογικά συμφέροντα κι ας μη συνέβη εν τέλει, καν αλλοίωση αποτελέσματος το περασμένο Σάββατο!.. - καθώς και των εν γένει αμφισβητιών του Ολυμπιακού στην Ελλάδα, η απάντηση ήρθε από το Τορίνο.
- Οι γκριμάτσες στα παγωμένα πρόσωπα των Μπιανκονέρι…
- Τα ανακουφιστικά «αχ, βαχ» του τεράστιου Μπουφόν τότε που η απίστευτη ενέργεια του Ελαμπντελαουί του ξύρισε το δοκάρι και δεν έγινε το 3-3… - Η εκτόξευση του Μάσιμο Αλέγκρι στα ουράνια, που τιναζόταν σαν να ‘χε… επαναληπτικό ελατήριο στα πόδια, στην ανατροπή του σκορ από τον Πογκμπά, που τον απάλλαξε από την αγωνία ίσως ακόμα και του φάσματος μιας απόλυσης από τα καθήκοντα του (για σκεφτείτε να έμενε εκτός των «16» η Γιούβε των 300 plus εκατομμυρίων ευρώ μπάτζετ με μία ήττα και ισοπαλία στην έδρα της από τον πρωταθλητή Ελλάδας)…
- Τα πανηγυρικά στιγμιότυπα στον αγωνιστικό χώρο, στο φινάλε του ματς, λες και οι πρωταθλητές Ιταλίας είχαν επαναλάβει το θρίαμβο κατάκτησης του Σκουντέτο!..
- Οι έξαλλοι πανηγυρισμοί στις κερκίδες του ‘Juventus Stadium’ από χιλιάδες οπαδούς της «Κυρίας», βρεγμένους και «σκεβρωμένους» ως το μεδούλι, που είχαν ξελαρυγγιαστεί πιο πριν στα σφυρίγματα όταν η κατοχή μπάλας ήταν στα όρια της ιταλικής περιοχής και έτρεμε το φυλλοκάρδι τους μπας έρθει και τρίτο «χουνέρι» μετά από αυτά των Μποτία, Εντινγκά…
- Η κατήφεια που ακολούθησε τον Μίτσελ και τους παίκτες του στα αποδυτήρια ύστερα από μια ήττα με 3-2 από την πανίσχυρη Vecchia Signora μέσα στην άτρωτη έδρα της…
- Ο «συμπονετικός τρόπος» που αντιμετώπισε ο ιταλικός Τύπος την πρωταθλήτρια της χώρας, συνομολογώντας το φόβο και τον τρόμο που είχε σκεπάσει το Πιεμόντε από την εμφάνιση του Ολυμπιακού…
Όλα αυτά τα στιγμιότυπα, νωπά και εκθαμβωτικά για την Ευρώπη και την UEFA, από ακόμα μία παλικαρίσια, θαρραλέα, πειστική, δυναμική, ποιοτική εμφάνιση των Ερυθρολεύκων στο Champions League, η οποία πράγματι χαρίζει επιπλέον πόντους και ανάστημα στο ποδόσφαιρο μας και συμφωνώ 1000% με την τοποθέτηση Μαρινάκη και Μανιάτη επ’ αυτού, συνθέτουν την καλύτερη, πλήρη και ξεκάθαρη απάντηση στην ακαδημαϊκή απορία των «να ‘χουμε να λέμε στην Ελλάδα για να… κάνουμε και κάπως εντύπωση»:
«Να, ποιος είναι ο Ολυμπιακός».
Ισάξιος πρωταγωνιστής
Αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Ο Ολυμπιακός της Ιταλίας, τη νύχτα της Τρίτης, ο Ολυμπιακός της Λισαβόνας, των Βρυξελλών και του Παρισιού, ο Ολυμπιακός του πανίσχυρου κάστρου του Καραϊσκάκη: Του 2-0 με την Μάντσεστερ, του 3-2 με την Ατλέτικο, του 1-0 με την Μπενφίκα, τη Γιουβέντους, με την τριάρα στη Ντόρτμουντ, με τις αλλεπάλληλες νίκες επί της Άρσεναλ, με δεκάδες «ντόμπρες», δυναμικές και θριαμβευτικές βραδιές στα ραντεβού με τα αστέρια.
Αυτός είναι ο Ολυμπιακός, που αποποιήθηκε μια για πάντα τον μανδύα του «φτωχού συγγενή» των Ευρωπαίων. Που δεν συμπληρώνει απλά και μόνο το κουαρτέτο των ομίλων, αλλά παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις μάχες των γκρουπ.
Που κάθε χρόνο πείθει παραπάνω και βάζει πλώρη για όλο και πιο πάνω.
Που αποδεικνύει γιατί έχει λόγους να εξακολουθεί να ονειρεύεται χίλια δύο πράγματα στο ευρωπαϊκό στερέωμα.
Αυτός είναι ο Ολυμπιακός που δεν «κωλώνει» να κοιτάζει στα μάτια κάθε αντίπαλο, όπου κι αν αγωνίζεται, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, κόντρα σε προγνωστικά και ψευδαισθήσεις.
Ψευδαισθήσεις σαν αυτές που δημιουργούν και προκαλούν τη λαϊκή κατανάλωση στην Ελλάδα, με διαιτησίες τύπου Σπάθα.
Ο Ολυμπιακός είναι αυτός της… Γιουβέντους, που έχει το δικό του «σπαθί» και καμία ανάγκη τον κάθε Σπάθα για να νικάει τους αντιπάλους του εντός εγχώριων υδάτων.
Ένα έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός: Να κερδίσει τον ίδιο τον κακό εαυτό του.
Αποδεικνύεται κάθε λίγο και λιγάκι στο Champions League ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ο Ολυμπιακός.
Και ως εκ τούτου δεν χωρούν αμφιβολίες και δικαιολογίες για τις διακρίσεις αγώνων, αντιπάλων και διοργανώσεων, που προφανέστατα κάνουν οι πιο πολλοί από τους παίκτες του! Ιδίως οι ξένοι.
Με τα (εντόνως) αντικρουόμενα πρόσωπα που βγάζουν εδώ και… εκεί.
Τι θα γίνει; Γιατί ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι απέναντι σ’ αυτή την τρανή διαπίστωση;
Δεν είναι θέμα αυστηρότητας να πέσει ο «κλήρος» στον Μίτσελ. Υποχρέωση του, αρμοδιότητα κάθε προπονητή να τεντώσει τα σχοινιά όσο παίρνει και… δεν παίρνει (για κάποιους).
Μα με το μαλακό, μα με το… άγριο, να τους αναγκάσει να καταλάβουν τους ρόλους και τις ευθύνες τους.
Ο Ισπανός είναι μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα. Το κύρος, το ανάστημα και η πειθώ του, πλεονάζουν.
Ας βρει τις συνθήκες και τις μεθόδους να περάσει τα πλέον αυστηρά μηνύματα μέσα από τους κλειστούς τοίχους του Ρέντη.
Ο Ολυμπιακός είναι κοντά σε μια πρόκριση στο Europa και γιατί όχι και στους «16» του C. L.
Το πρωτάθλημα όμως… ΔΕΝ περιμένει…
*Πηγή: sportdog.gr*