Όμως, ξέρω πολύ καλά ότι η διοίκηση έχει πολύ πιο ολοκληρωμένο το κάδρο της κατάστασης της ομάδας κι έτσι έχει πιο ασφαλή κριτήρια λήψης αποφάσεων-και σίγουρα «καίγεται» περισσότερο από τον καθένα για να επιτύχει ο Ολυμπιακός τους στόχους του. Είναι ξεκάθαρο ότι στον Ολυμπιακό δημιουργήθηκε ανησυχία ότι κινδυνεύει να χαθεί το φετινό πρωτάθλημα, αν δεν άλλαζε η εικόνα της ομάδας. Και θεωρήθηκε ότι η «επέμβαση» που έπρεπε να γίνει, ήταν η αλλαγή του πιο καίριου προσώπου στην ομάδα, του προπονητή. Το πράγμα είναι απλό: η πορεία θα δείξει.
Ο Μίτσελ δεν ήταν ένας μετρ της τακτικής, ούτε καν της φυσικής κατάστασης. Όμως, είχε τον τρόπο του να παίρνει από τους παίκτες τους οποίους εμπιστεύονταν το 100%. Κι αυτό έδινε ώθηση και λύσεις στην ομάδα-και σε συνδυασμό με την ψυχολογία του ποδοσφαιράνθρωπου που δεν φοβήθηκε ποτέ, ήρθαν ευρωπαϊκές νίκες με τις οποίες γράφτηκε ιστορία και που θα ήταν πολύ ωραίο να τις ξαναζήσει ο σύλλογος. Όμως στα (σημαντικά) παιχνίδια που του στράβωναν δεν είχε τις κατάλληλες απαντήσεις.
Σίγουρα με ακόμη καλύτερο υλικό ο Ισπανός θα μπορούσε να έχει και ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Αλλά εξίσου σίγουρο είναι ότι πρώτον επί δύο χρόνια δεν είχε βρει τον τρόπο να ξεκλειδώνει τις καλά οργανωμένες και κλειστές άμυνες στο ελληνικό πρωτάθλημα και ότι δεύτερον η πολύ ισχυρή προσωπικότητά του (Μίτσελ είναι αυτός, Ρεάλ Μαδρίτης…) τον έφερε σε κατάσταση σύγκρουσης με ουκ ολίγους παίκτες: όταν έβλεπε κάτι στραβό, τον έκανε πέρα τον άλλο, τον τελείωνε. Από τη μία καλό, από την άλλη στερούνταν ο ίδιος κι η ομάδα εξτρά επιλογές.
Η ουσία είναι ότι είχε προσφορά μεγάλη στον Ολυμπιακό κι αυτό μένει στο τέλος.
Η επόμενη επιλογή του προέδρου του Ολυμπιακού, ασφαλώς κι έχει ενδιαφέρον. Και δεν ήταν τυχαία η κίνηση του Β. Μαρινάκη προς το πρόσωπο του Πορτογάλου.
Ξεκινάμε από το βασικό: Δεν μπορεί παρά να είναι ένας καλός προπονητής ο Βίτορ Περέϊρα.
Διότι λένε κάποιοι, «μα με την Πόρτο όλοι παίρνουν πρωταθλήματα». Εγώ ξέρω ότι από τότε που έφυγε αυτός από την Πόρτο, με δύο τίτλους σε δύο σεζόν στις οποίες είχε μία ήττα (!) σε 60 αγωνιστικές, η Πόρτο βλέπει την πλάτη της Μπενφίκα στο πορτογαλικό πρωτάθλημα. Και πέρσι και φέτος…
Κι αν μη τι άλλο ξέρει από «διαχείριση». Ας σκεφθούμε ότι στη διετία του στην Πόρτο συνεργάστηκε με αστέρια όπως ο Τζέϊμς Ροντρίγκες (τώρα Ρεάλ), Φερνάντο και Μανγκαλά (Μάντσεστερ Σίτι), Μουτίνιο (Μονακό), Γκουαρίν, Ρολάντο και Άλβαρο Περέϊρα (Ίντερ), Οταμέντι (Βαλένθια), αλλά κι οι Λούτσο Γκονζάλες, Χουλκ, Τζάκσον Μαρτίνες!
Ο Βίτορ Περέϊρα μοιάζει με επιλογή που μπορεί να βγει καλή για τον Ολυμπιακό. Με την κατάλληλη φυσικά στήριξη μέσα από την άμεση ενίσχυση του ρόστερ, αλλά και μέσα από τη συμπαράσταση της πάντα πολύ απαιτητικής εξέδρας του Καραϊσκάκη. Και πρώτα απ΄όλους, βέβαια, με τη βοήθεια από τα πάντοτε καλομαθημένα παιδιά του Ρέντη…
Ίσως αποδειχθεί αυτός ο προπονητής, η ισορροπία που ψάχνει κάποια χρόνια ο Ολυμπιακός. Όχι τόσο συντηρητικός κι ολίγο αμυντικογενής όσο ο Ζαρντίμ, όχι τόσο επιθετικογενής κι ολίγο άναρχος όσο ο Μίτσελ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου