Το Kicker έγραψε ότι ότι η προπονητική του πορεία ίσως είναι η πιο επιτυχημένη στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Γιοακίμ Λεβ δήλωσε ότι: «Ήταν ένας από τους πιο σύγχρονους προπονητές και βοήθησε στη διαμόρφωση του ποδοσφαίρου όσο κανείς άλλος». Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί. Είναι ο ένας από τους δύο προπονητές που έχουν κατακτήσει όλες τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, μαζί με το Κύπελλο Κυπελλούχων που δεν υφίσταται πια (Ο άλλος είναι ο Τραπατόνι). Είναι ο μοναδικός που το έκανε με τρεις διαφορετικές ομάδες (Ο Ράφα Μπενίτεθ κατέκτησε δύο Europa και ένα Champions με διαφορετικές ομάδες). Μαζί με τα ευρωπαϊκά, κατέκτησε οκτώ Πρωταθλήματα ενώ το 2000 τα παράτησε όλα και επέστρεψε στην προπονητική, για να σώσει τη Ντόρτμουντ.
Οι τίτλοι του Λάτεκ (Πηγή: Bundesliga.com)
Ο ξεριζωμός και τα πρώτα βήματα
Ο Λάτεκ γεννήθηκε στο χωριό Μπόσεμπ της Ανατολικής Πρωσίας στις 16 Ιανουαρίου του 1935 και λίγο έλειψε η μεγάλη του καριέρα να μην ξεκινήσει ποτέ. Αρχικά, όταν οι εχθροπραξίες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου τον ανάγκασαν σε ξεριζωμό στα 10 του. Αφού πέρασε τη Βαλτική, έμεινε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για δύο χρόνια. Και στη συνέχεια, επειδή ο πατέρας του ήταν διστακτικός στο να τον αφήσει να συνεχίσει τη μόρφωσή του, καθώς τον ήθελε για τη φάρμα τους. Τελικά, η επιμονή του επικράτησε και σπούδασε στην Κολωνία με ειδικότητα τον αθλητισμό.Στα πρώτα του επαγγελματικά χρόνια, δίδασκε γυμναστική, κάνοντας παράλληλα μαθήματα για το δίπλωμα προπονητικής δίπλα στον Χένες Βαισβάιλερ, πρώην βοηθό στην Εθνική. Ήταν εκείνος που τον πρότεινε και στην Ομοσπονδία, για να κάνει τα πρώτα του βήματα από το 1965 έως το 1970. «Ξεκίνησα από το μηδέν. Ευχαριστώ το ποδόσφαιρο για όλα. Δεν ξέρω τι θα είχα πετύχει χωρίς αυτό», δήλωνε χαρακτηριστικά. Οι σπουδές του τον βοήθησαν στον τομέα της προπονητικής, παρότι ποτέ δεν θεωρήθηκε μετρ στην τακτική. Ωστόσο, είχε ένα μοναδικό τρόπο να δίνει κίνητρο στους παίκτες του και να βρίσκει ισορροπία σε ρόστερ με μεγάλες προσωπικότητες,. Ιδιοόρυθμος, ευθύς και με ένα σπάνιο χάρισμα στη διαχείριση των μεγάλων ματς, ο Λάτεκ άφησε τη δική του σφραγίδα στο γερμανικό ποδόσφαιρο. Χωρίς να έχει παίξει ποτέ...
Oι προπονητές με τα περισσότερα ματς στη Bundesliga (Πηγή: bundesliga.com)
Η κουβέντα που άλλαξε την ιστορία
Ήταν Φεβρουάριος του 1970. Η Εθνική Δυτικής Γερμανίας βρισκόταν στη Σεβίλλη, για ένα φιλικό με την Ισπανία. Ο 35χρονος τότε Λάτεκ, ήταν προπονητής στην ομάδα Νέων και βοηθός του Χέλμουτ Σεν, ενός ακόμα μεγάλου ονόματος της προπονητικής που δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ πλησίασε τον Λάτεκ και του ζήτησε να μιλήσουν. Ο Γεμανοπολωνός, παρότι αιφνιδιάστηκε, δέχθηκε και τότε ο «Κάιζερ» έριξε τη «βόμβα»: «Σας μιλώ εκ μέρους της διοίκησης της Μπάγερν Μονάχου. Θέλουν να μάθουν αν θα σας ενδιέφερε να αναλάβετε την ομάδα».Ο Λάτεκ γούρλωσε τα μάτια. Ρώτησε τον Μπεκενμπάουερ γιατί θέλουν να αντικαταστήσουν τον Μπράνκο Ζέμπετς με έναν άπειρο τεχνικό, όπως ήταν τότε εκείνος. «Οι σχέσεις του Ζέμπετς με τη διοίκηση έχουν χαλάσει. Οι διοικούντες συμβουλεύτηκαν τους έμπειρους παίκτες και όλοι είπαν ότι σας έχουν μεγάλη εκτίμηση και θέλουν να δουλέψουν μαζί σας». Λίγες μέρες αργότερα, ο Λάτεκ ανέλαβε τους Βαυαρούς. Εμπειρία σε συλλόγους δεν είχε και για αυτό αρκετοί αμφισβήτησαν την επιλογή του, ωστόσο, κατάφερε από την αρχή να κάνει τις κινήσεις που έγραψαν ιστορία. Έφερε στο Μόναχο τον Ούλι Χένες, τον Πολ Μπράιτνερ, τους οποίους είχε παίκτες στην Εθνική Νέων, μαζί με τον Ράινερ Ζόμπελ. Οι δύο πρώτοι ήταν πολύ κοντά σε άλλες ομάδες, πριν ο ταλαντούχος τεχνικός τους αρπάξει. Ο ίδιος ο Χένες έχει δηλώσει ότι είχε προτάσεις από 16 ομάδες και ήταν έτοιμος να υπογράψει για τη Μόναχο 1860.
Η απόκτησή τους, σε συνδυασμό με την παρουσία των Μπεκενμπάουερ, Μίλερ και Μάιερ, έκανε πανίσχυρους τους Βαυαρούς και τους οδήγησε σε τρία διαδοχικά Πρωταθλήματα, καθώς και στην πρώτη Κούπα γερμανικής ομάδας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Στους διπλούς τελικούς του 1874, η Μπάγερν νίκησε την Ατλέτικο Μαδρίτης.
To ρεκόρ του Λάτεκ στη Μπάγερν (Πηγή: Bundesliga.com)
Η άλλη πλευρά και το δράμα
Στις αρχές των 70ς, η Μπορούσια Γκλάντμπαχ είχε ήδη μπει στην καλύτερη περίοδο της ιστορίας της, κατακτώντας το 1970 το πρώτο πρωτάθλημα και αποκτώντας το παρατσούκλι «πουλάρια». Πήρε τίτλο και την αμέσως επόμενη χρονιά, με τη Μπάγερν του Λάτεκ να της ανακόπτει με τα τρία συνεχόμενα το σερί. Ο Ούντο επέλεξε να μεταπηδήσει στην ομάδα του Μενχενγκλάντμπαχ και την οδηγήσει στο πικ της. Μπόνοφ, Στίλικε, Λίνεν και Σίμονσεν προστέθηκαν στον κορμό και έφεραν στα «πουλάρια» δύο ακόμα Πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο UEFA και μια πορεία μέχρι τον τελικό Πρωταθλητριών Ευρώπης του 1977, όπου ηττήθηκαν από τη μεγάλη Λίβερπουλ. Έχασαν ένα ακόμα τίτλο στη διαφορά των γκολ με τη Κολωνία και έπαιξαν Διηπειρωτικό με τη Μπόκα Τζούνιορς, αφού οι Ρεντς αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.Ο Λάτεκ αποχώρησε από τη Γκλάντμπαχ το 1979 για να περάσει μια όχι και τόσο καλή διετία στη Ντόρτμουντ. Την περίοδο εκείνη έζησε και ένα μεγάλο προσωπικό δράμα. Το 1981 έχασε το γιο του από λευχαιμία σε ηλικία μόλις 15 ετών. Το σοκ ήταν τόσο μεγάλο, που αποφάσισε να αποχωρήσει από τη Γερμανία. Για κάποιους, ο θάνατος του παιδιού του ήταν και ο βασικός λόγος της εξάρτησής του από το αλκοόλ. Ωστόσο, άλλοι τονίζουν ότι η σχέση αυτή είχε ξεκινήσει νωρίτερα.
Η κόντρα με τον Ντιέγο
Επόμενος προορισμός του ήταν η Μπαρτσελόνα, στην οποία αντικατέστησε τον Ελένιο Ερέρα. Πήρε από τη Γκλάντμπαχ τον Δανό Σίμονσεν, ο οποίος τη χρονιά του τελικού κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα, ενώ συνάντησε στο Καμπ Νόου και τον Μπερντ Σούστερ. Στην πρώτη του σεζόν, πήρε το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1982, συμπληρώνοντας την ξεχωριστή συλλογή του από ευρωπαϊκά τρόπαια. Στη δεύτερη σεζόν του, απέκτησε τον 22χρονο τότε Ντιέγο Μαραντόνα, για τον οποίο δαπανήθηκε ένα ποσό ρεκόρ. Ο Ντιεγίτο, όμως, θα αποτελούσε την αιτία της απομάκρυνσής του.«Θέλαμε το πούλμαν να φεύγει στις 7.00. Ποιος δεν ήταν εκεί; Ο Ντιέγο Μαραντόνα. Ήθελε να ξεπερνάει τα όρια. Αν τον περίμενα, θα έχανα τον έλεγχο της ομάδας. Όταν είπα στον οδηγό να φύγει, οι παίκτες με αποθέωσαν», έλεγε. Ωστόσο, ο Αργεντινός δεν ξεχνούσε εύκολα. Λίγες μέρες μετά παραπονέθηκε στη διοίκηση και ο Λάτεκ του χρέωσε την απομάκρυνσή του από τη Μπάρτσα. «Με ξεφορτώθηκαν εξαιτίας του Μαραντόνα», είχε δηλώσει. Επίσημη δικαιολογία ήταν ότι η ομάδα δεν απέδιδε τα αναμενόμενα στο πρωτάθλημα. Αντικαταστάτης του ήταν ο Σέζαρ λουίς Μενότι, ο οποίος προσλήφθηκε για να χειριστεί καλύτερα και τον Μαραντόνα. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες ο Λάτεκ, είχε έρθει σε κόντρα και με τον Σούστερ, ο οποίος τον είχε χαρακτηρίσει μέθυσο.
Η επιστροφή και το μπλε πουλόβερ
Ο Λάτεκ επέστρεψε στη Μπάγερν Μονάχου, με πρωτοβουλία του Ούλι Χένες, για να προσθέσει στο παλμαρέ του πέντε ακόμα τίτλους. Έπαιξε ένα ακόμα τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1987, τον οποίο και έχασε από την Πόρτο. Το νταμπλ του 1986 ήταν το μόλις τέταρτο στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου. Έμεινε στους Βαυαρούς μέχρι το 1987, για να τον διαδεχθεί ο Γιουπ Χάινκες. Όπως είχε συμβεί και στη Γκλάντμπαχ. Με 184 νίκες σε 299 ματς, το όνομά του έμεινε για πάντα στα βιβλία της ιστορίας του συλλόγου.Αφού σταμάτησε για κάποια χρόνια, το 1991 προσλήφθηκε από την Κολωνία. Έμεινε για ένα ματς στον πάγκο και στη συνέχεια ανέλαβε τεχνικός διευθυντής. Στο πρώτο παιχνίδι των «Τράγων» τη σεζόν 1987/88, ήταν ακόμα καλοκαίρι και ο Λάτεκ φορούσε ένα μπλε πουλόβερ. όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους για ποιο λόγο επέλεξε τη συγκεκριμένη ενδυμασία, τόνισε ότι το συγκεκριμένο πουλόβερ αποτελεί το γούρι της ομάδας του και θα το βγάλει μόνο όταν χάσουν. Η Κολωνία έκανε ένα απίστευτο σερί 15 αγώνων χωρίς ήττα! Η φήμη του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε χρεώθηκε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας από τον νεαρό τότε Κριστόφ Νταούμ. Το πουλόβερ βγήκε τον Νοέμβριο, όταν η Βέρντερ Βρέμης του Ότο Ρεχάγκελ του έσπασε το σερί. Ήταν ουσιαστικά η μέρα που οι κατακτήσεις του σταμάτησαν.
Το τέλος
Δούλεψε ξανά ως προπονητής για λίγο στην Κολωνία και ανέλαβε τη Σάλκε για έξι μήνες το 1992. Το 2000, όταν είχε ήδη ξεκινήσει μια νέα καριέρα ως τηλεοπτικός αναλυτής, κλήθηκε να επιστρέψει στη δράση για πέντε ματς, με στόχο να σώσει τη Ντόρτμουντ. Όταν στη δύσκολη στιγμή κανείς δεν αναλάμβανε, εκείνος δεν φοβήθηκε. Τα κατάφερε και στη συνέχεια αφοσιώθηκε στην τηλεόραση.
Χτυπημένος από Πάρκινσον, έκανε την τελευταία του δημόσια εμφάνιση το 2013, στον τελικό του Champions League ανάμεσα στη Μπάγερν και τη Ντόρτμουντ. Στη συνέχεια, αποσύρθηκε στο σπίτι του στην Κολωνία, συνεχίζοντας να φλερτάρει έντονα με τη μπύρα. Το 2012 υπέστη εγκεφαλικό και στις 4 Φεβρουαρίου του 2015, έφυγε από τη ζωή, αφού ο οργανισμός του δεν άντεξε. Ο «δάσκαλος» έφυγε έχοντας κάνει στη ζωή του «περισσότερα καλά παρά κακά», όπως τόνιζε χαρακτηριστικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου