Μετά τις Τσέλσι και Λίβερπουλ που γύρισαν σχετικά νωρίς στο «νησί» αφήνοντας το Τσάμπιονς Λιγκ και το Γιουρόπα Λιγκ αντίστοιχα, πήραν σειρά η Άρσεναλ παρόλο που το πάλεψε και η Μάντσεστερ Σίτι που δεν κατάφερε να υψώσει ανάστημα απέναντι στη «δαιμονισμένη» Μπαρτσελόνα, όπως και η Εβερτον που αποκλείστηκε από τη Ντιναμό Κιέβου.
Πλέον στην Αγγλία έχει ξεκινήσει μια συζήτηση σχετικά με το που ωφελείται αυτή η ευρωπαϊκή κατρακύλα των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ με πολλούς να επαναφέρουν το επιχείρημα πως για όλο αυτό το σκηνικό φταίνε τα συνεχόμενα παιχνίδια κυρίως το χειμώνα, όταν υπάρχει έστω και μια μικρή ανάπαυλα στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
«Λαϊκή» απαίτηση για winter break
«Το να δίνει μια αγγλική ομάδα παιχνίδια Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά αποτελεί ντεσαβαντάζ απέναντι στους άλλους ευρωπαϊκούς συλλόγους» θα δηλώσει ο τεχνικός της Γουέστ Χαμ, Σαμ Αλαρντάις, ρίχνοντας νερό στο μύλο της κουβέντας για το αν θα πρέπει να υπάρχει μια μικρή παύση το χειμώνα στην Πρέμιερ Λιγκ. «Μια πιθανή διακοπή του πρωταθλήματος θα έδινε περισσότερες πιθανότητες στις αγγλικές ομάδες να πετύχουν στην Ευρώπη» είχε δηλώσει ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ πριν το ταξίδι της Εβερτον στο Κίεβο, την ίδια ώρα που ο Γκάρι Λίνεκερ μετά τον αποκλεισμό των «σίτιζενς» εξέφραζε στο twitter και αυτός την αντίθεση του για τα πολλά ματς, προτείνοντας ένα «winter break» ή αλλαγή στη διεξαγωγή του Κυπέλλου.
Για παράδειγμα η Παρι Σεν Ζερμέν που απέκλεισε την Τσέλσι του Ζοζέ Μουρίνιο δεν είχε δώσει ούτε ένα ματς στο μεσοδιάστημα από τις 21 Δεκεμβρίου ως τις 4 Ιανουαρίου, την ίδια περίοδο που οι «μπλε» είχαν αγωνιστεί σε τέσσερα παιχνίδια. Δύο εκτός με Σάουθαμπτον και Τόττεναμ και δύο στο Στάμφορντ Μπριτζ με Γουέστ Χαμ και Γουότφορντ.
Από την άλλη, οι αγγλικές ομάδες που συμμετείχαν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση δεν φαίνεται να έχουν δώσει φέτος περισσότερα παιχνίδια από τις αντιπάλους τους. Για παράδειγμα η Παρί έχει δώσει 45 παιχνίδια φέτος ενώ η Τσέλσι 44, την ίδια ώρα που η Μπαρτσελόνα έχει αγωνιστεί 42 φορές έναντι της Σίτι που έχει παίξει 41 ματς και η Μονακό 43 έναντι των 44 της Άρσεναλ. Το ζήτημα λοιπόν μάλλον δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των παιχνιδιών αλλά με τη συχνότητα και την ένταση των αγώνων. Το χειμωνιάτικο δε «κενό» μοιάζει ευεργετικό για άλλους συλλόγους σε σχέση με τους αγγλικούς που δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια.
Το επιχείρημα για μια διακοπή των εγχώριων υποχρεώσεων των αγγλικών ομάδων για 10-15 μέρες το χειμώνα ενισχύει η άποψη του Λουίς Σουάρες όπως την παρουσιάζει στην αυτοβιογραφία του. «Δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των παιχνιδιών, αλλά κυρίως με την ένταση τους αφού το αγγλικό πρωτάθλημα δε συγκρίνεται ούτε με τη Μπουντεσλίγκα, ούτε με την Πριμέρα Ντιβιζιόν» θα γράψει ο νυν άσσος της Μπαρτσελόνα, δίνοντας μια απάντηση στο λόγο που μια διακοπή θα ήταν ευεργετική.
Πάντως και βάση μελετών και στατιστικών, αυτό που έχει πει ο Πλατινί περί λιονταριών και αρνιών φαίνεται πως στέκει. Για παράδειγμα την περασμένη σεζόν πριν τα Χριστούγεννα ο μέσος όρος των σπριντ των αγγλικών ομάδων που αγωνίζονταν στην Ευρώπη ήταν 508 ανά παιχνίδι κατά μέσο όρο. Μετά τα Χριστούγεννα αυτά τα ποσοστά άλλαξαν με τα χιλιόμετρα να είναι μεν περισσότερα, 110 km ανά παιχνίδι, αλλά τα σπριντ μειώθηκαν στα 493,5 ανά ματς.
Με πιο απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι κάθε ομάδα πραγματοποιεί 20 λιγότερα σπριντ σε κάθε ματς, δηλαδή δύο λιγότερα ο κάθε ποδοσφαιριστής.
Χωρίς... παπούτσι απ’ τον τόπο τους
Πάντως η κουβέντα περί χειμωνιάτικου διαλείμματος είναι μόνο μια πτυχή μιας ιστορίας πολλών παραγόντων που οδηγούν το αγγλικό ποδόσφαιρο στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Σαφώς για φετινό «βατερλό» των αγγλικών συλλόγων δεν φταίει μόνο ο παράγοντας «winter break». Όταν η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα και η Μπάγερν έχουν να παρουσιάσουν μια σειρά πρωτοκλασάτων γηγενών ποδοσφαιριστών στην Αγγλία αναζητείται ακόμα ένας σπουδαίος ντόπιος ηγέτης τύπου Τζέραρντ. Η εικόνα της εθνικής Αγγλίας δυναμώνει το επιχείρημα σχετικά με το πρόβλημα που εγείρει η απουσία μεγάλων Άγγλων ποδοσφαιριστών από τους συλλόγους του «νησιού».
Λεφτά υπάρχουν... αλλά
Μια ακόμη κουβέντα που έχει ξεκινήσει στο «νησί» είναι αυτή για τον τρόπο με τον οποίο κάνουν μεταγραφές οι αγγλικές ομάδες. Όταν η «Βασίλισσα» ή η Μπάρτσα προσπαθούν να εντάξουν στο δυναμικό τους κορυφαίους παίχτες της Πρέμιερ Λιγκ όπως ο Σουάρες ή ο Μπέιλ, οι αγγλικοί σύλλογοι με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Άρσεναλ που ξόδεψε περίπου 90 εκ. Ευρώ για Εζίλ και Σάντσες, δίνουν… γη και ύδωρ για να πάρουν παίχτες που δε μοιάζουν χρήσιμοι στα κλαμπ που αγωνίζονται.
Την αλόγιστη σπατάλη ενισχύουν και οι τιμές των ποδοσφαιριστών στο «νησί» που έχουν φτάσει... στα ύψη χωρίς να ανταποκρίνονται ουσιαστικά σε αυτό που προσφέρουν. Δεν είναι λοιπόν διόλου λογικό να ξοδεύονται υπέρογκα ποσά σε αγορά παιχτών που βρίσκονται μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Αυτός ο λανθασμένος προγραμματισμός σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους παράγοντες συντελούν σε αυτό το γεγονός που έχει να συμβεί εδώ και22 χρόνια, το οποίο δίνει αρκετή τροφή για σκέψη και περισυλλογή. Η συγκεκριμένη συγκυρία ίσως είναι μια καλή αφορμή το αγγλικό ποδόσφαιρο να μπει σε μια λογική αυτοκριτικής και ενδοσκόπησης απαντώντας ουσιαστικά στο ερώτημα «τις πταίει;». Είναι το διάλειμμα του χειμώνα, η έλλειψη μεγάλων Άγγλων ποδοσφαιριστών ή μια γενικότερη κατάσταση που μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο;
Πηγή: england365.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου