ADVERTISEMENT
Υπάρχει ένα ταξίδι που έγινε στη Γλασκόβη (17/5), δεδομένα. Υπάρχει ένα ματς (Ρέιντζερς-Κουίν οφ Σάουθ) που μάλλον είδε. Υπήρξε μια επίσημη δικαιολογία τότε, πως το συμβάν που τον έστειλε ξαφνικά ως την πύλη των «Διαμαρτυρόμενων», ήταν προσωπικό. Και βέβαια το «φρέσκο» ρεπορτάζ των Times με όλες τις λεπτομέρειες για τις συνομιλίες. Και πάνω από όλα: Υπάρχει και ο Βίτορ Περέιρα που εκτός... αγωνιστικής σεζόν κατάφερε να γίνει και πάλι ο ίδιος «θέμα». Σε μια εποχή που ο Ολυμπιακός έδειχνε να έχει συνηθίσει στην ιδέα ότι θα παραμείνει με τον Πορτογάλο στον πάγκο του και την επόμενη αγωνιστική σεζόν.
Τι ρόλο μπορεί να παίξει όλη αυτή η... ανακατωσούρα σε όσα θα ακολουθήσουν; Σίγουρα όχι τον πρωταγωνιστικό. Οι Ερυθρόλευκοι στα χρόνια της διοίκησης του Βαγγέλη Μαρινάκη, έχουν δείξει και αποδείξει ότι ειδικά στα θέματα προπονητή έχουν ξεπεράσει τις...παιδικές ασθένειες. Τις αποφάσεις «εν θερμώ». Έμεινε δύο χρόνια ο Βαλβέρδε και θα ήταν ακόμη εδώ αν ο ίδιος το ήθελε. Έμεινε κοντά δύο χρόνια και ο Μίτσελ και έφυγε μόνο όταν ΚΑΙ ο Πλατανιάς έστησε... μονότερμα μέσα στο Καραϊσκάκη ΚΑΙ κυρίως μια σειρά από κατά τα άλλα «ψύχραιμες» φωνές στον Ρέντη μιλούσαν για μια κατάσταση στα αποδυτήρια που ήταν έτοιμη να...ξεφύγει ενώ ο Ολυμπιακός κυνηγούσε τον ΠΑΟΚ στην κούρσα του πρωταθλήματος.
Αν κάποιον ίσως βιάστηκε να κρίνει το λιμάνι ήταν ο Λεονάρντο Ζαρντίμ. Όχι τόσο γιατί σήμερα κάνει καριέρα στη Μονακό, αλλά κυρίως γιατί έφυγε αήττητος από την Σούπερ Λιγκ και με παρουσία Φλεβάρη στο Γιουρόπα. Μια στιγμή όμως: Για αυτή την υπόθεση «ευθύνη» έχουν όλοι. Όχι μόνο η διοίκηση. Λίγα του γράψαμε τότε του... Σερβιτόρου; Ήταν τόσο έντονη όμως η εικόνα της ομάδας του Βαλβέρδε που προηγήθηκε, και τόσο «χτυπητές» οι αδυναμίες της επόμενης εκδοχής (από τον οποία απουσίαζαν κολώνες όπως ο Μιραλάς και ο Μέλμπεργκ) που το ένα... έφερε το άλλο. Και όλα μαζί τον Μίτσελ που μερικούς μήνες αργότερα δημιούργησε μια ομάδα που έφτασε ως τους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ Άρα εκ του αποτελέσματος του βγήκε του Ολυμπιακού. Και βγήκε και του Ζαρντίμ που μια χαρά συνεχίζει...
Τέταρτος προπονητής είναι ο Περέιρα σε πέντε χρόνια. Και αν το ρεπορτάζ είναι σωστό, έχει συμβόλαιο ως το καλοκαίρι του 2017. Αν υπάρχει περίπτωση να μην... εξαντλήσει ούτε τον Ιούνιο του 2015; Υπάρχει. Και φαίνεται σε όλα τα σημερινά πρωτοσέλιδα. Αλλά όχι γιατί μίλησε με τους Ρέιντζερς. Ούτε καν γιατί ταξίδεψε ως εκεί λίγο πριν τον τελικό (που... τελικά είναι και το σοβαρό του λάθος αν δεχθούμε την ιστορία που κυκλοφορεί). Αυτή η υπόθεση γίνεται αιτία να ανοίξει ξανά ο φάκελος. Δεν προκαταβάλει όμως και την απόφαση. Αυτό δηλαδή που τελικά ενδιαφέρει.
Ο Ολυμπιακός είδε τον Περέιρα να δουλεύει ένα τετράμηνο. Τον είδε σε καθεστώς πίεσης, σε καλές και κακές στιγμές. Ξέρει τον χαρακτήρα του. Ξέρει τα δυνατά και αδύνατα σημεία του. Ξέρει με ποιον έχει να κάνει τέλος πάντων. Έχει το δεδικασμένο του νταμπλ. Έχει την ποιότητα ποδοσφαίρου που δεν ικανοποίησε κανέναν. Και κυρίως έχει την επιθυμία να φτιάξει κάτι νέο με γερά θεμέλια και τον πήχη παραπάνω από τα συνηθισμένα. Για να συμβεί λοιπόν αυτό χρειάζεται πρωτίστως ένας κόουτς που να μπορεί να κάνει τη δουλειά. Αυτή είναι και η «προϋπόθεση» άρα που τελικά θα αποφασίσει το μέλλον του Πορτογάλου. Όχι οι... Ρέιντζερς. Αυτό θα ήταν άδικο και για τον 46άχρονο τεχνικό. Και κυρίως θα ήταν άδικο για τους Πειραιώτες και αυτό που "σκαρώνουν" με το μυαλό τους για τη νέα αγωνιστική περίοδο.
ΥΓ. Υπάρχει μάχη για τον Καρίγιο. Αλλά απέναντι είναι η Ίντερ. Και αυτό κρατά τον Ολυμπιακό σε θέση αουτσάιντερ. Όχι μόνο γιατί οι Ιταλοί μπορούν να δώσουν περισσότερα. Αλλά γιατί σε περίπτωση που κληθεί να αποφασίσει ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής είναι πολύ δύσκολο να επιλέξει την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου