Fair play!!

O Mάνος Αντώναρος θυμάται μερικές παράλληλες (άσχετες) ιστορίες με εκείνο το περίφημο φιλί του Θαλή Τσιριμώκου (ως αντίπαλος) στον Νίκο Σαργκάνη μετά από μια εκπληκτική απόκρουση του μεγάλου κήπερ.

Οι ιστορίες είναι σαν το νερό σε κατηφορικό έδαφος… τίποτα δεν μπορεί να το(τις) σταματήσει… Σε τέτοια φάση είμαι τώρα… Διάβαζα προχθές τον φίλο μου τον Βασίλη Σκουντή, που εγραφε για τον Στέφανο Καπίνο.
Διάβασα το ποστ με μεγάλο ενδιαφέρον και όταν έφτασα –καθώς έκανε ένα flash back στους μεγάλους τερματοφύλακες- στο φιλί που έδωσε ο Θαλής Τσιριμώκος στον Νίκο Σαργκάνη, όταν ο μεγάλος αυτός τερματοφύλακας έκανε μια τρομερή απόκρουση σε κεφαλιά του Βλαστού του ΟΦΗ… θυμήθηκα μερικές ιστορίες.
Με τον Θαλή είμασταν συμμαθητές. Για την ακρίβεια ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερός μου, αλλά κάναμε πολύ παρέα. Είναι σίγουρα μέσα στους 10 πιο χαριτωμένους και καλαμπουρτζήδες ανθρώπους, που έχω συναντήσει ποτέ στην ζωή μου… μιλάμε για ατέλειωτες πλάκες. Ο άνθρωπος ήταν γεννημένος χιουμορίστας και αθλητής…
Ας την πιάσουμε όμως την ιστορία από την αρχή:
Τα δυό πρώτα χρόνια του Γυμνασίου πήγαινα στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Εξαιρετικό σχολείο και πολύ αυστηρό. Το εξαιρετικό δεν με πείραζε…μια χαρά τα κατάφερνα… το αυστηρό όμως δεν μου κολλούσε… Ετσι το καλοκαίρι στη Δευτέρα γυμνασίου τηλεφώνησαν ένα πρωινό στο πατέρα μου (δεν είχε την παραμικρή ιδέα)και του ανακοίνωσαν:
-Danke, αλλά τον γιόκα σας δεν θέλουμε να τον ξαναδούμε στο σχολείο μας. Είναι πολύ άτακτος για τα γούστα μας.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr.