Τα παιχνίδια Αρη - ΑΕΚ συνήθως είναι οδυνηρή εμπειρία για τους Θεσσαλονικείς.
Καταγράφεται από την παράδοση που θέλει την ΑΕΚ να ανασταίνεται τη στιγμή που τη θεωρείς πεσμένη στο καναβάτσο. Η εβδομάδα που προηγήθηκε ήταν ένας κόλαφος για την Ενωση. Μόνιμο θέμα συζήτησης το αν διαλυθεί. Αν υπήρχαν CDs για τη χρεοκοπία της, θα πλησίαζαν τα ύψη. Τελικά, αποδείχθηκε (και τώρα) ότι άλλη ιστορία τα διοικητικοοικονομικά κι άλλη όσα διαδραματίζονται στα αποδυτήρια. Το χθεσινό παιχνίδι στου Χαριλάου ήταν η μέγιστη απόδειξη ότι οι ποδοσφαιριστές εντός γηπέδου θυμούνται πως είναι επαγγελματίες.
Ολα αυτά τα σκεφτόταν κανείς στο πρώτο ημίχρονο. Οταν η μία ευκαιρία διαδεχόταν την άλλη μπροστά από την εστία του Βελλίδη. Οταν ο Λεονάρντο και ο Λυμπερόπουλος αποτύγχαναν σχεδόν σε άδεια εστία να ανοίξουν το σκορ, όταν ο Μασάδο χτυπιόταν στον πάγκο κι όταν οι αμυντικοί του Αρη έδειχναν πελαγωμένοι γι’ αυτά που τους συμβαίνουν. Προφανώς και ουδείς φανταζόταν τέτοια αντίδραση από τους καταπονημένους ποδοσφαιριστές μιας ομάδας ημιθανούς κατά τα ΜΜΕ.
Μήπως όπως και οι παίκτες του Αρη ήταν χορτάτοι; Για εκείνους το παιχνίδι φάνταζε χωρίς επιστροφή. Γνωρίζοντας ότι ο Ατρόμητος έχει πάρει «διπλό» μέσα στη Νέα Σμύρνη, το κυνήγι της πέμπτης θέσης κατέληγε σε κυνήγι μαγισσών. Κι έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, μπορεί κι αυτό να μην οδηγεί στην Ευρώπη εντέλει. Κι όσο για το πορτοφόλι στην Παπαναστασίου, ε, δεν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι είναι και φορτωμένο...
Το σκηνικό άλλαξε στο δεύτερο ημίχρονο. Κάτι οι διαμαρτυρίες από την εξέδρα, κάτι οι φωνές του Μασάδο, λίγο το φιλότιμο των παικτών που έμοιαζαν πελαγωμένοι και περισσότερο η απογοήτευση των φιλοξενουμένων, ήρθε σταδιακά η πρωτοβουλία. Ο Καστίγιο άρχισε να ενοχλεί περισσότερο την άμυνα της ΑΕΚ και να ασχολείται με τις μπούκες του παρά με τους τσακωμούς με τον Μάκο. Η μεσαία γραμμή ανέβηκε, πήρε μέτρα και τελικά ο Αρης πήρε αυτό που ήθελε εξαιτίας ενός λάθους του Αραμπατζή. Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, μέχρι τότε ενοχλήθηκε μόνο από ένα στημένο φάουλ του Νέτο.
Μετά τη νίκη του Ατρόμητου, με τον Μήτρογλου να επιβεβαιώνει την εξαιρετική του κατάσταση στέλνοντας μηνύματα και προς τον Σάντος εν όψει Euro (αν και δεν τα χρειάζεται ο Πορτογάλος), η μάχη για μια θέση στα πλέι οφ αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον. Οχι μόνο γιατί Ατρόμητος, Αρης, αλλά και Αστέρας ή ΟΦΗ θα μπορούσαν να φτάσουν στους βαθμούς που παλαιότερα οδηγούσαν στα πλέι οφ, αλλά γιατί και η ΑΕΚ με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κανείς δεν γνωρίζει αν αντέξει μέχρι το τέλος.
Το χθεσινό σκηνικό μιας αναμέτρησης μεταξύ απλήρωτων είναι βέβαιο ότι θα το ξαναδούμε προσεχώς με άλλους πρωταγωνιστές. Το πρωτάθλημα, έτσι όπως εξελίσσεται, κινδυνεύει να τελειώσει με λιγότερες ομάδες κι από αυτές που ξεκίνησαν. Κι όσες θυσίες κι αν κάνουν οι ποδοσφαιριστές, απ’ όση επίδειξη επαγγελματισμού κι αν διακατέχονται, είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή η υπομονή εξαντλείται.
Τα μηνύματα που στέλνουν εντός γηπέδων οι πραγματικοί πρωταγωνιστές δεν βρίσκουν αποδέκτες στις διοικήσεις των ομάδων τους. Κι αυτό είναι το χειρότερο από τα σενάρια που καθημερινά ασχολείται ο Τύπος. Γιατί απλήρωτος ο ποδοσφαιριστής μπορεί να αντέξει να παίζει. Χωρίς προοπτική είναι βέβαιο ότι θα τα παρατήσει.
Πηγή: Εξέδρα
Καταγράφεται από την παράδοση που θέλει την ΑΕΚ να ανασταίνεται τη στιγμή που τη θεωρείς πεσμένη στο καναβάτσο. Η εβδομάδα που προηγήθηκε ήταν ένας κόλαφος για την Ενωση. Μόνιμο θέμα συζήτησης το αν διαλυθεί. Αν υπήρχαν CDs για τη χρεοκοπία της, θα πλησίαζαν τα ύψη. Τελικά, αποδείχθηκε (και τώρα) ότι άλλη ιστορία τα διοικητικοοικονομικά κι άλλη όσα διαδραματίζονται στα αποδυτήρια. Το χθεσινό παιχνίδι στου Χαριλάου ήταν η μέγιστη απόδειξη ότι οι ποδοσφαιριστές εντός γηπέδου θυμούνται πως είναι επαγγελματίες.
Ολα αυτά τα σκεφτόταν κανείς στο πρώτο ημίχρονο. Οταν η μία ευκαιρία διαδεχόταν την άλλη μπροστά από την εστία του Βελλίδη. Οταν ο Λεονάρντο και ο Λυμπερόπουλος αποτύγχαναν σχεδόν σε άδεια εστία να ανοίξουν το σκορ, όταν ο Μασάδο χτυπιόταν στον πάγκο κι όταν οι αμυντικοί του Αρη έδειχναν πελαγωμένοι γι’ αυτά που τους συμβαίνουν. Προφανώς και ουδείς φανταζόταν τέτοια αντίδραση από τους καταπονημένους ποδοσφαιριστές μιας ομάδας ημιθανούς κατά τα ΜΜΕ.
Μήπως όπως και οι παίκτες του Αρη ήταν χορτάτοι; Για εκείνους το παιχνίδι φάνταζε χωρίς επιστροφή. Γνωρίζοντας ότι ο Ατρόμητος έχει πάρει «διπλό» μέσα στη Νέα Σμύρνη, το κυνήγι της πέμπτης θέσης κατέληγε σε κυνήγι μαγισσών. Κι έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, μπορεί κι αυτό να μην οδηγεί στην Ευρώπη εντέλει. Κι όσο για το πορτοφόλι στην Παπαναστασίου, ε, δεν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι είναι και φορτωμένο...
Το σκηνικό άλλαξε στο δεύτερο ημίχρονο. Κάτι οι διαμαρτυρίες από την εξέδρα, κάτι οι φωνές του Μασάδο, λίγο το φιλότιμο των παικτών που έμοιαζαν πελαγωμένοι και περισσότερο η απογοήτευση των φιλοξενουμένων, ήρθε σταδιακά η πρωτοβουλία. Ο Καστίγιο άρχισε να ενοχλεί περισσότερο την άμυνα της ΑΕΚ και να ασχολείται με τις μπούκες του παρά με τους τσακωμούς με τον Μάκο. Η μεσαία γραμμή ανέβηκε, πήρε μέτρα και τελικά ο Αρης πήρε αυτό που ήθελε εξαιτίας ενός λάθους του Αραμπατζή. Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, μέχρι τότε ενοχλήθηκε μόνο από ένα στημένο φάουλ του Νέτο.
Μετά τη νίκη του Ατρόμητου, με τον Μήτρογλου να επιβεβαιώνει την εξαιρετική του κατάσταση στέλνοντας μηνύματα και προς τον Σάντος εν όψει Euro (αν και δεν τα χρειάζεται ο Πορτογάλος), η μάχη για μια θέση στα πλέι οφ αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον. Οχι μόνο γιατί Ατρόμητος, Αρης, αλλά και Αστέρας ή ΟΦΗ θα μπορούσαν να φτάσουν στους βαθμούς που παλαιότερα οδηγούσαν στα πλέι οφ, αλλά γιατί και η ΑΕΚ με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κανείς δεν γνωρίζει αν αντέξει μέχρι το τέλος.
Το χθεσινό σκηνικό μιας αναμέτρησης μεταξύ απλήρωτων είναι βέβαιο ότι θα το ξαναδούμε προσεχώς με άλλους πρωταγωνιστές. Το πρωτάθλημα, έτσι όπως εξελίσσεται, κινδυνεύει να τελειώσει με λιγότερες ομάδες κι από αυτές που ξεκίνησαν. Κι όσες θυσίες κι αν κάνουν οι ποδοσφαιριστές, απ’ όση επίδειξη επαγγελματισμού κι αν διακατέχονται, είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή η υπομονή εξαντλείται.
Τα μηνύματα που στέλνουν εντός γηπέδων οι πραγματικοί πρωταγωνιστές δεν βρίσκουν αποδέκτες στις διοικήσεις των ομάδων τους. Κι αυτό είναι το χειρότερο από τα σενάρια που καθημερινά ασχολείται ο Τύπος. Γιατί απλήρωτος ο ποδοσφαιριστής μπορεί να αντέξει να παίζει. Χωρίς προοπτική είναι βέβαιο ότι θα τα παρατήσει.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου