Στην περίπτωση του Λιν, ωστόσο, πρόκειται ίσως για μία από τις πολύ λίγες φορές που λέμε «χαλάλι» για ένα κατασκεύασμα της λίγκας και των ΜΜΕ. Αλήθεια, πόσοι έφηβοι στις ΗΠΑ αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο δεν υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τον αθλητισμό επειδή πίστευαν πως δεν ήταν αρκετά καλοί για να γίνουν επαγγελματίες ή υπό την πίεση γονέων για να... πάρουν ένα χαρτί γιατί αλλιώς θα πεινάσουν στη ζωή τους; Ο Τζέρεμι Λιν αποτελεί την απόδειξη πως όλα είναι πιθανά.
Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
Σπούδασε στο Χάρβαρντ, αλλά γνωρίζοντας πως θα ασφυκτιά φορώντας ένα πανάκριβο κοστούμι, σε ένα γραφείο ουρανοξύστη μεγάλης επιχείρησης και κάνοντας κάτι που δεν τον «γεμίζει», άφησε τη «σιγουριά» μιας σχεδόν προσχεδιασμένης ζωής κι ακολούθησε το όνειρό του. Δεν είναι ο πρώτος που το τόλμησε και δυστυχώς δεν είναι πολλοί αυτοί που δικαιώνονται για την επιλογή τους. Ο Λιν ανήκει στη μειοψηφία που δικαιώθηκε.
Και μάλιστα πανηγυρικά. Από τα αζήτητα στο ΝΒΑ, από τις ομάδες της Ευρώπης στις οποίες προτάθηκε και δεν τις απασχόλησε καν, πιθανότατα από τη γκρίνια του περιβάλλοντός του για το ρίσκο που πήρε, βρέθηκε κυριολεκτικά εν μία νυκτί να είναι ο σταρ στην ομάδα της κορυφαίας μεγαλούπολης του κόσμου, να αποτελεί παράδειγμα για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και να βλέπει τις προτάσεις για εξώφυλλα, διαφημίσεις και προσεχώς... συμβόλαια να πέφτουν βροχή. Μία εξέλιξη που πιθανόν ούτε ο ίδιος να τολμούσε να ονειρευτεί όταν κοιμόταν στον καναπέ του αδερφού του ή του συμπαίκτη του Λάντρι Φιλντς.
Τι κι αν βάσει μπασκετικών αρετών ο Λιν δεν αξίζει όλη αυτή τη δόξα; Αυτό το «λάθος» του star system μοιάζει τόσο σωστό. Η ιστορία ενός ευφυή νεαρού, που συνδύασε τις σπουδές με την πραγματική του αγάπη και τόλμησε να ακολουθήσει το όνειρό του κόντρα στις φωνές της λογικής και ακούγοντας μόνο την καρδιά του, είναι σαφώς καλύτερο πρότυπο για τους νέους από κάποιους ικανότερους παίκτες μεν, που όμως αναλώνονται στο πώς θα γίνουν πλουσιότεροι, παίζουν για την πάρτη τους και τους αριθμούς τους, έχουν αλαζονική συμπεριφορά πριν καν πετύχουν οτιδήποτε, συχνά καταλήγουν σε περιπέτειες με τη δικαιοσύνη και στο τέλος αυτοκαταστρέφονται.
Ασφαλώς θα είναι ουτοπικό και μάλλον αφελές να ισχυριστεί κανείς πως το ΝΒΑ θυμήθηκε ξαφνικά τον παιδαγωγικό του χαρακτήρα. Περισσότερο από έναν «φωτεινό φάρο» για τη νεολαία, οι «εγκέφαλοι» της λίγκας είδαν στο πρόσωπο του Τζέρεμι Λιν έναν εύκολο τρόπο για να βγάλουν πολλά λεφτά. Μήπως δεν είναι τυχαίο που το άστρο του ανέτειλε πάνω που έδυσε αυτό του Γιάο Μινγκ; Γιατί ο Λιν λόγω και της καταγωγής του κάνει θραύση στην τεράστια αγορά της Ασίας...
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, θα έπρεπε περισσότερο να ζηλεύουμε παρά να κατηγορούμε την ικανότητα του ΝΒΑ να «φτιάχνει» σταρ. Στο πέρασμα των ετών ήρθαν κι έφυγαν αστέρες όπως ο Λάρι Μπερντ, ο Μάτζικ Τζόνσον και ο Μάικλ Τζόρνταν, που όμως η λίγκα και το «δαιμονιώδες» της μάρκετινγκ φρόντισε να αντικαταστήσει εγκαίρως-όχι αγωνιστικά αλλά εμπορικά-προετοιμάζοντας χρόνια πριν τη διάδοχη κατάσταση. Είναι προτιμότερο μία λίγκα να προωθεί το προϊόν της και να το ανεβάζει ακόμη και σε επίπεδα που ίσως δεν αξίζει, παρά να το υποβαθμίζει με πράξεις ή παραλήψεις του. Όπως γίνεται στα δικά μας μέρη...
πηγή: sportfm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου