Μπορούμε να κάνουμε μεγάλη συζήτηση γύρω από το παιχνίδι με την ΑΕΚ.
Δεν διαφωνούμε ότι η τύχη ήταν… απλόχερη με τον Άρη, αλλά αν ανοίξουμε
μία τέτοια κουβέντα θα συμφωνήσουμε στο τέλος ότι απλώς του έδωσε πίσω
κάτι που του χρωστούσε. Θέλετε να θυμηθούμε, μήπως, το διπλό δοκάρι στην
πρεμιέρα με τα Γιάννενα ή τα 8 συνολικά δοκάρια που έχει μέχρι τώρα στο
πρωτάθλημα; Αφήστε το λοιπόν…
Ηταν για μία φορά τυχερός και ο Άρης. Δεν κέρδισε όμως μόνο λόγω τύχης. Καταρχήν, δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο, όπως την παρουσιάζουν σήμερα. Απεναντίας, ήταν τόσο κακός ο Άρης. Μας θύμισε την ομάδα στις αρχές του πρωταθλήματος. Λάθη παντού.
Στην ανάπτυξη, στην αμυντική λειτουργία, στις αλληλοκαλύψεις, στις προσωπικές μονομαχίες, παντού. Δεχόμαστε τις αιτιάσεις του Μασάδο για την εντεκάδα που κατέβασε στο α’ μέρος με τον ρόμβο, αλλά έχουμε τη γνώμη ότι θα μπορούσε να κάνει πιο.. λογικές επιλογές στα πρόσωπα του ρόμβου.
Ο ΑΡΗΣ δε βγήκε στο γήπεδο στο α’ μέρος και γι’ αυτό η ΑΕΚ έκανε πάρτι. Βγήκε με καθυστέρηση 45 λεπτών, όταν ο Μασάδο στο β’ ημίχρονο διόρθωσε τα κακώς κείμενα κι παρουσίασε μία εντεκάδα πιο ορθολογική. Με Φατί και Ακόστα η ομάδα «έδεσε», έγινε πιο γρήγορη και άρχισε να πλαγιοκοπεί.
Το ματς «έκλεισε» περισσότερο στην επανάληψη, όπως θα ήταν από το ξεκίνημα αν ο ΑΡΗΣ… έβγαινε από τα αποδυτήρια. Φαινόταν ότι θα κρινόταν στο γκολ (πάντα στο β’ μέρος) και το πήρε ο ΑΡΗΣ με το γκολ του Λαζαρίδη στο 79’. Ναι, με μία τελική προς την εστία της ΑΕΚ. Εδώ που φτάσαμε, μακάρι να κερδίσει και τα επόμενα 7 ματς έτσι, παρά να φτιάχνει 15 και 20 τελικές όπως στα προηγούμενα ματς, αλλά να αγκομαχά για να κερδίσει.
Ο ΑΡΗΣ γκρέμισε και την αρνητική παράδοση που είχε με την ΑΕΚ σε ένα κομβικό σημείο του πρωταθλήματος. Η νίκη στο σαββατιάτικο ντέρμπι και το αήττητο των 9 αγωνιστικών που «τρέχει», του δίνει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ώστε να επιμείνει ως το τέλος. Κοντά σ’ αυτά, όταν κερδίζεις τέτοια ντέρμπι χωρίς να είσαι καλός, φτιάχνεις το “μέταλλό” σαν ομάδα. Κάτι που χρειάζεται η ομάδα στο σημείο που βρίσκεται το πρωτάθλημα γιατί θα την “μετράνε” διαφορετικά οι αντίπαλοί.
Ο Ατρόμητος αποδεικνύεται σκληρό καρύδι όμως κι αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πάρει βαθμούς και μακριά από το «Κλ. Βικελίδης». Οπου εξυπακούεται πως απαγορεύεται αυστηρά να γκελάρει ως το φινάλε. Πίστη χρειάζεται πάνω απ’ όλα και στο τέλος θα δούμε τι θα γίνει…
Υ.Γ: Ασφαλώς και η διοίκηση οφείλει να υποστηρίξει την προσπάθεια τώρα, τακτοποιώντας τις οικονομικές της υποχρεώσεις. Υποθέτω ότι αυτό θα γίνει μέσα στην εβδομάδα, έτσι προκύπτει απο το ρεπορτάζ. Από την άλλη, διαφωνώ με κουβέντες του στυλ «οι παίκτες κάνουν το καθήκον τους, πρέπει και η διοίκηση να κάνει το δικό της». Το καθήκον των παικτών ήταν και είναι να έχουν τον ΑΡΗ στην πεντάδα και όχι να κυνηγάει στο -4 τον Ατρόμητο που έχει και ματς λιγότερο, μην ξεχνιόμαστε. Αν θέλουμε να μιλάμε για καθήκοντα…
Ηταν για μία φορά τυχερός και ο Άρης. Δεν κέρδισε όμως μόνο λόγω τύχης. Καταρχήν, δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο, όπως την παρουσιάζουν σήμερα. Απεναντίας, ήταν τόσο κακός ο Άρης. Μας θύμισε την ομάδα στις αρχές του πρωταθλήματος. Λάθη παντού.
Στην ανάπτυξη, στην αμυντική λειτουργία, στις αλληλοκαλύψεις, στις προσωπικές μονομαχίες, παντού. Δεχόμαστε τις αιτιάσεις του Μασάδο για την εντεκάδα που κατέβασε στο α’ μέρος με τον ρόμβο, αλλά έχουμε τη γνώμη ότι θα μπορούσε να κάνει πιο.. λογικές επιλογές στα πρόσωπα του ρόμβου.
Ο ΑΡΗΣ δε βγήκε στο γήπεδο στο α’ μέρος και γι’ αυτό η ΑΕΚ έκανε πάρτι. Βγήκε με καθυστέρηση 45 λεπτών, όταν ο Μασάδο στο β’ ημίχρονο διόρθωσε τα κακώς κείμενα κι παρουσίασε μία εντεκάδα πιο ορθολογική. Με Φατί και Ακόστα η ομάδα «έδεσε», έγινε πιο γρήγορη και άρχισε να πλαγιοκοπεί.
Το ματς «έκλεισε» περισσότερο στην επανάληψη, όπως θα ήταν από το ξεκίνημα αν ο ΑΡΗΣ… έβγαινε από τα αποδυτήρια. Φαινόταν ότι θα κρινόταν στο γκολ (πάντα στο β’ μέρος) και το πήρε ο ΑΡΗΣ με το γκολ του Λαζαρίδη στο 79’. Ναι, με μία τελική προς την εστία της ΑΕΚ. Εδώ που φτάσαμε, μακάρι να κερδίσει και τα επόμενα 7 ματς έτσι, παρά να φτιάχνει 15 και 20 τελικές όπως στα προηγούμενα ματς, αλλά να αγκομαχά για να κερδίσει.
Ο ΑΡΗΣ γκρέμισε και την αρνητική παράδοση που είχε με την ΑΕΚ σε ένα κομβικό σημείο του πρωταθλήματος. Η νίκη στο σαββατιάτικο ντέρμπι και το αήττητο των 9 αγωνιστικών που «τρέχει», του δίνει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ώστε να επιμείνει ως το τέλος. Κοντά σ’ αυτά, όταν κερδίζεις τέτοια ντέρμπι χωρίς να είσαι καλός, φτιάχνεις το “μέταλλό” σαν ομάδα. Κάτι που χρειάζεται η ομάδα στο σημείο που βρίσκεται το πρωτάθλημα γιατί θα την “μετράνε” διαφορετικά οι αντίπαλοί.
Ο Ατρόμητος αποδεικνύεται σκληρό καρύδι όμως κι αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πάρει βαθμούς και μακριά από το «Κλ. Βικελίδης». Οπου εξυπακούεται πως απαγορεύεται αυστηρά να γκελάρει ως το φινάλε. Πίστη χρειάζεται πάνω απ’ όλα και στο τέλος θα δούμε τι θα γίνει…
Υ.Γ: Ασφαλώς και η διοίκηση οφείλει να υποστηρίξει την προσπάθεια τώρα, τακτοποιώντας τις οικονομικές της υποχρεώσεις. Υποθέτω ότι αυτό θα γίνει μέσα στην εβδομάδα, έτσι προκύπτει απο το ρεπορτάζ. Από την άλλη, διαφωνώ με κουβέντες του στυλ «οι παίκτες κάνουν το καθήκον τους, πρέπει και η διοίκηση να κάνει το δικό της». Το καθήκον των παικτών ήταν και είναι να έχουν τον ΑΡΗ στην πεντάδα και όχι να κυνηγάει στο -4 τον Ατρόμητο που έχει και ματς λιγότερο, μην ξεχνιόμαστε. Αν θέλουμε να μιλάμε για καθήκοντα…
πηγή: allaboutaris.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου