Τα play offs του ΝΒΑ είναι κατ’ εξοχήν η περίοδος που θα ξεχωρίσουν οι άνδρες από τα παιδιά, οι ηγέτες από τα «γατάκια» και οι πρωταθλητές από όλους τους υπόλοιπους. Το www.sport-fm.gr αναλύει τα οκτώ ζευγάρια της πρώτης φάσης.
Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
Ανατολή
Σικάγο Μπουλς (50-16) – Φιλαδέλφεια 76ερς (35-31)
Το φαβορί είναι ξεκάθαρο και αν δεν επιβεβαιώσει τον τίτλο του, θα πρόκειται για έκπληξη πρώτου μεγέθους. Οι Μπουλς για δεύτερη συνεχή χρονιά είχαν το καλύτερο ρεκόρ στην κανονική περίοδο, επίτευγμα που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστεί κανείς πως σε 27 ματς δεν είχαν τον περσινό MVP, Ντέρικ Ρόουζ, λόγω τραυματισμών. Με τον Τομ Τιμποντό για δεύτερη σεζόν στο τιμόνι και ένα καλύτερο supporting cast από το περσινό, η ομάδα του Σικάγο ονειρεύεται να ζήσει μέρες... Τζόρνταν και δύσκολα θα την ξυπνήσει απότομα αυτή της Φιλαδέλφεια. Από την ετοιμότητα και αγωνιστική κατάσταση του πυραυλοκίνητου γκαρντ θα εξαρτηθεί αν οι «ταύροι» θα προκριθούν εύκολα ή όχι. Γιατί να αποκλειστούν μοιάζει αδύνατο από τους Σίξερς, που άρχισαν τη σεζόν εντυπωσιακά, αλλά στο δεύτερο μισό υπέστησαν καθίζηση. Στις τρεις συναντήσεις των δύο ομάδων φέτος, οι Μπουλς επικράτησαν στις δύο (91-96 και 89-80) και οι Σίξερς σε μία (98-82).
Μαϊάμι Χιτ (46-20) – Νιου Γιορκ Νικς (36-30)
Για το Μαϊάμι οτιδήποτε λιγότερο από το πρωτάθλημα θα συνιστά φέτος αποτυχία. Ο Λεμπρόν Τζέιμς είχε για μία ακόμη φορά εξαιρετική παρουσία στην κανονική περίοδο, αλλά όλοι περιμένουν να επιβεβαιώσει την κλάση του στα δύσκολα, εκεί όπου απέτυχε πέρυσι. Τα άλλα 2/3 των Big Three, Ντουέιν Ουέιντ και Κρις Μπος, είχαν μία σεζόν με εκλάμψεις, ενώ οι κομπάρσοι της ομάδας δεν δείχνουν ικανοί ούτε φέτος να κάνουν τη διαφορά, αλλά όταν ζορίσουν τα πράγματα θα πρέπει να αποδειχτούν άξιοι των περιστάσεων και να εκμεταλλευτούν την... αφοσίωση των αντιπάλων αμυνών στους αστέρες συμπαίκτες τους. Η ομάδα του Έρικ Σπόελστρα έχει σαφέστατα τον πρώτο λόγο, αλλά οι Νικς δεν θα είναι όσο εύκολη λεία θα περίμενε κανείς για αντίπαλο πρώτου γύρου. Η απομάκρυνση του Μάικ Ντ’ Αντόνι και η αντικατάστασή του από τον βοηθό του, Μάικ Γούντσον, αποδείχτηκε ευεργετική και η ομάδα της Νέας Υόρκης από το απογοητευτικό 18-24 είχε έκτοτε 18-6. Ο υπηρεσιακός (;) κόουτς βελτίωσε αρκετά την άμυνα, μοίρασε καλύτερα τους ρόλους στην ομάδα, ο Καρμέλο Άντονι «ζεστάθηκε» στο τελευταίο τρίτο της σεζόν, οι καλές «ρεζέρβες» της ομάδας έδωσαν βοήθειες και οι τραυματισμοί των Στούντεμαϊρ και Λιν (μόνο ο πρώτος θα είναι έτοιμος για τα play offs) καμουφλαρίστηκαν. Στις τρεις φετινές συναντήσεις των δύο ομάδων, το Μαϊάμι είχε μόνο νίκες (99-89, 102-88 και 85-93).
Ιντιάνα Πέισερς (42-24) – Ορλάντο Μάτζικ (37-29)
Μία ομάδα που κάνει συνεχώς βήματα προόδου, αναμετράται με μία που δείχνει να έχει παραμείνει επικίνδυνα στάσιμη ή μάλλον να έχει βαλτώσει. Οι Πέισερς μετά το περσινό 37-45 που αρκούσε μόνο για να τους οδηγήσει σε έναν αξιοπρεπή αποκλεισμό από τους Μπουλς στον πρώτο γύρο των play offs, φέτος δείχνουν έτοιμοι για μεγαλύτερα πράγματα. Με εξαιρετικές προσθήκες όπως των Ντέιβιντ Γουέστ, Τζορτζ Χιλ και Λεάντρο Μπαρμπόσα δίπλα σε έναν ήδη πολύ καλό κορμό (Γκρέιντζερ, Κόλισον, Χίμπερτ, Τζορτζ) ολοκλήρωσαν τη σεζόν με 42-24 και το μέλλον τούς ανήκει. Αντίθετα, μετά το εξαιρετικό περσινό 52-30, το φετινό 37-29 μοιάζει πολύ φτωχό για το Ορλάντο. Ο τραυματισμός του Ντουάιτ Χάουαρντ, που θα τον κρατήσει εκτός δράσης μέχρι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήρθε απλώς για να διαγράψει και τις τελευταίες ελπίδες των «μαγικών» για κάτι καλό φέτος. Όλη η ομάδα είχε χτιστεί πάνω στον «σούπερμαν», αλλά η μέση αποδείχτηκε ο κρυπτονίτης του. Πάντως στα τέσσερα παιχνίδια των δύο ομάδων φέτος, το Ορλάντο είχε τρεις νίκες (83-102, 81-85 και 107-94) και μία ήττα (85-106).
Μπόστον Σέλτικς (39-27) – Ατλάντα Χοκς (40-26)
Ίσως πρόκειται για το περισσότερο αμφίρροπο ζευγάρι της Ανατολής. Οι Σέλτικς έκλεισαν την κανονική περίοδο με χειρότερο ρεκόρ από τους Χοκς, αλλά τους έκλεψαν το πλεονέκτημα έδρας ως πρωταθλητές της Atlantic Division. Στηριζόμενοι σταθερά στους Γκαρνέτ, Πιρς και Άλεν, που έχουν έναν ακόμη χρόνο φορτωμένο στις γερασμένες πλάτες τους, με τον Ραζόν Ρόντο σε ρόλο μαέστρου και τον Ντοκ Ρίβερς σταθερά στον πάγκο, οι Σέλτικς είναι σε κάθε περίπτωση, λόγω ποιότητας αλλά και εμπειρίας, το φαβορί. Τα «γεράκια» είχαν μάλλον απρόσμενα καλή πορεία στην κανονική περίοδο, παρότι έχασαν νωρίς την «κολόνα» τους, τον Αλ Χόρφορντ, λόγω τραυματισμού. Η πέμπτη συνεχής παρουσία σε play offs αποτελεί αν μη τι άλλο δείγμα συνέπειας, ωστόσο δύσκολα θα καταφέρουν κάτι καλύτερο από το να αποχωρήσουν νωρίς και με ψηλά το κεφάλι από την post season. Φέτος σε τρία ματς οι Σέλτικς είχαν δύο νίκες (76-79 και 88-86) και μία ήττα (97-92).
Δύση
Σαν Αντόνιο Σπερς (50-16) – Γιούτα Τζαζ (36-30)
Πρόκειται ίσως για την τελευταία ευκαιρία της χρυσής γενιάς των Σπερς να κατακτήσει ένα ακόμη πρωτάθλημα. Ντάνκαν και Τζινόμπιλι δεν... γίνονται νεότεροι, ενώ ο Πάρκερ δεν μπορεί να κουβαλήσει την ομάδα στις πλάτες του χωρίς τη βοήθεια των άλλων δύο μελών της Αγίας Τριάδας. Χάρη στις εξαιρετικές τους εμφανίσεις το τελευταίο δίμηνο, τα «σπιρούνια» είχαν το καλύτερο ρεκόρ στη Δύση. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς ισοσταθμίζει τις μειωμένες αντοχές των τριών κορυφαίων παικτών της ομάδας με ένα ρόστερ που είναι πληρέστερο και πιο βαθύ από κάθε άλλη χρονιά. Η περσινή αποτυχία με τον αποκλεισμό-σοκ από τους όγδοους Γκρίζλις κρατά τους Τεξανούς σε εγρήγορση για να μην την ξαναπατήσουν. Οι Τζαζ, με οδηγούς τους Τζέφερσον, Μίλσαπ και Χάρις, στην πρώτη παρουσία τους σε play offs στη μετα-Σλόαν εποχή έβαλαν από κάτω Ρόκετς, Σανς, Μπλέιζερς και Τίμπεργουλβς. Η παρουσία τους στην post season είναι από μόνη της μία επιτυχία, αλλά δύσκολα θα υπάρξει συνέχεια. Φέτος οι Σπερς έχουν τρεις νίκες (104-89, 102-106 και 114-104), ενώ οι Τζαζ μία (91-84).
Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ (47-19) – Ντάλας Μάβερικς (36-30)
Σίγουρα το πιο ενδιαφέρον και «εμπορικό» ζευγάρι του πρώτου γύρου των play offs. Η Θάντερ, με σταθερό κορμό και κάποιες καλές προσθήκες τα τελευταία χρόνια, θέλει και δείχνει ικανή φέτος να αποδείξει πως δεν είναι η ομάδα που... έρχεται, αλλά αυτή που ήρθε και βρίσκεται ήδη εδώ, με όλες τις δυνατότητες να διεκδικήσει τον τίτλο. Με ηγέτη τον τρις κορυφαίο σκόρερ του ΝΒΑ Κέβιν Ντουράντ, άξιο συμπαραστάτη του σε ρόλο Ρόμπιν στο πλευρό του Μπάτμαν τον Ράσελ Γουέστμπρουκ, αλλά και πολύτιμους υποστηρικτές όπως οι Ιμπάκα, Χάρντεν, Πέρκινς, Σεφολόσα, Κουκ, Κόλισον, αλλά και ο πεντάκις πρωταθλητής Ντέρεκ Φίσερ, δείχνει έτοιμη για την υπέρβαση. Ποιος όμως μπορεί να υποτιμήσει τους πρωταθλητές; Μπορεί να αποδυναμώθηκαν με την αποχώρηση παικτών όπως οι Τσάντλερ, Μπαρέα, Στίβενσον και Μπάτλερ, μπορεί ο Ντιρκ Νοβίτσκι να είναι εξαντλημένος και ο Τζέισον Κιντ ακόμη πιο... ηλικιωμένος, αλλά όποιος τους θεωρήσει εύκολη λεία, θα βρεθεί προ εκπλήξεως. Θα υπερισχύσει ο νεανικός ενθουσιασμός, η φρεσκάδα και η ενέργεια της εμπειρίας και του χαρακτήρα πρωταθλητή; Φέτος πάντως η Θάντερ σε τέσσερα ματς μετρά τρεις νίκες (104-102, 86-95 και 95-91) και μία ήττα (100-87).
Λος Άντζελες Λέικερς (41-25) – Ντένβερ Νάγκετς (38-28)
Δεν έχουν πλέον τον Φιλ Τζάκσον στον πάγκο τους, δεν πείθουν υπό τις οδηγίες του Μάικ Μπράουν, αλλά οι Λέικερς δεν παύουν να είναι φαβορί απέναντι στους Νάγκετς. Μετά από μία σεζόν όπου παρουσιάστηκαν ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο, οι «λιμνάνθρωποι» ετοιμάζονται για τις πραγματικές τους εξετάσεις. Ο Κόμπι Μπράιαντ είναι ο αναμφισβήτητος ηγέτης της ομάδας έχοντας την υποστήριξη των δίδυμων πύργων Γκασόλ και Μπάινουμ, που συνθέτουν το καλύτερο δίδυμο ψηλών στη λίγκα. Ο Ραμόν Σέσιονς, που αποκτήθηκε με ανταλλαγή μεσούσης της περιόδου, έχει δώσει λύσεις στα γκαρντ κι αν δεν υπήρχε και η τιμωρία του Ρον Αρτέστ που έχει να εκτίσει ποινή ακόμη έξι ματς, όλα θα ήταν λαμπρά. Οι Νάγκετς-του δικού μας Κώστα Κουφού που ξεκινά συνεχώς βασικός στα τελευταία ματς-αποτελούν την ομάδα με το μεγαλύτερο πλουραλισμό, με αξιοθαύμαστη πολυφωνία και πολλές επιλογές από τον πάγκο, ωστόσο λείπει ο παίκτης-σημείο αναφοράς, με τον Ντανίλο Γκαλινάρι να καλείται να παίξει το συγκεκριμένο ρόλο, με αμφίβολα-ωστόσο-αποτελέσματα. Στα τέσσερα ματς που έδωσαν οι δύο ομάδες φέτος, οι Λέικερς είχαν τρεις δύσκολες νίκες (92-89, 89-93 και 103-97), ενώ οι Νάγκετς μία (99-90).
Μέμφις Γκρίζλις (41-25) – Λος Άντζελες Κλίπερς (40-26)
Πρόκειται για ένα ζευγάρι με πολύ λεπτές ισορροπίες. Μόλις την τελευταία ημέρα της κανονικής περιόδου κρίθηκε ποια από τις δύο θα έχει πλεονέκτημα έδρας. Οι Γκρίζλις μετά τον περσινό άθλο της πρόκρισης επί των Σπερς στον πρώτο γύρο, φέτος έχοντας και το αβαντάζ θέλουν να φτάσουν τουλάχιστον μέχρι τα ημιτελικά της Δύσης. Ο Ρούντι Γκέι, που πέρυσι λόγω τραυματισμού απουσίαζε από την πορεία των «αρκούδων», έχει επιστρέψει με άγριες διαθέσεις και μαζί με Γκασόλ, Ράντολφ, Κόνλεϊ, Άλεν και Μέιο, συνθέτουν μία αν μη τι άλλο υπολογίσιμη δύναμη. Οι Κλίπερς έκαναν τεράστια βήματα προόδου με την έλευση του Κρις Πολ που μαζί με τον Μπλέικ Γκρίφιν απαρτίζουν το πιο θεαματικό δίδυμο στο ΝΒΑ. Αν έλειπε και ο σοβαρός τραυματισμός του Τσόνσεϊ Μπίλαπς, που ανέτρεψε τα πλάνα του Βίνι Ντελ Νέγκρο, οι «μικροί» του Λος Άντζελες θα είχαν ακόμη πιο λαμπρό πεδίο δόξας. Φέτος οι Κλίπερς έχουν το πάνω χέρι, καθώς μετρούν δύο νίκες (98-91 και 101-95) σε τρεις αγώνες (94-85).
πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου