Στη συνέχεια "μετράς" την αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Το σκορ, λοιπόν, "ψεύδεται" σε ό,τι αφορά την εμφάνιση του Ολυμπιακού. Ωστόσο, πρόκειται στην ουσία για... δύο εμφανίσεις. Μια για κάθε ημίχρονο. Στο πρώτο οι ερυθρόλευκοι ήταν συμπαγείς, καλά οργανωμένοι και με αδιάκοπο τρέξιμο. Ο Σιόβας ανταποκρινόταν σε θέση αμυντικού χαφ κι ο Ντιακιτέ "κρατούσε" καλά τον Πεντόλσκι. Πέρα από αυτό, ο Ολυμπιακός με καλή κυκλοφορία έφτανε την μπάλα έξω από τη μεγάλη περιοχή του Μανόνε και γινόταν απειλητικός. Σίγουρα πιο απειλητικός από την αντίπαλο του.
Στο δεύτερο ημίχρονο βάρυνε η κούραση και φάνηκαν σημάδια αποσυντονισμού. Η Άρσεναλ έριξε το βάρος της στη δεξιά πλευρά του Ολυμπιακού κι ο Ντιακιτέ άρχισε να έχει προβλήματα. Όπως κι ο Μανωλάς που έδιωχνε λανθασμένα, ενώ στο πρώτο ημίχρονο ήταν αψεγάδιαστος.
Ο Ζαρντίμ πάλεψε το ματς από τον πάγκο, ζητώντας τη νίκη. Οι αλλαγές δεν έπιασαν κι αυτοί που μπήκαν τα κατάφεραν λιγότερο καλά απ' αυτούς που βγήκαν.
Και τα τρία γκολ που δέχτηκαν οι ερυθρόλευκοι ήταν κραυγαλέα λάθη της άμυνας. Τα δύο πρώτα βαρύνουν περισσότερο τον Μέγιερι.
Ο Ολυμπιακός μπήκε στο αεροπλάνο της επιστροφής με τη λογική του «καλά που δεν πάθαμε και τίποτα». Έτσι είναι. Η ζημιά περιορίστηκε σε ανεκτά επίπεδα. Ο μέσος οπαδός του πρωταθλητή ζει κι αναπνέει για ευρωπαϊκές επιτυχίες. Με αυτό το κριτήριο δεν γίνεται να αισθάνεται ικανοποιημένος.
Διαπιστώνοντας, όμως, ότι παίκτες όπως ο Μανωλάς κι ο Μήτρογλου κι ο Σιόβας ανταποκρίνονται κατανοεί πως όταν οι υπόλοιποι στην Ελλάδα απαξιώνονται αγωνιστικά δίνοντας μάχες επιβίωσης ο Ολυμπιακός δημιουργεί τις συνθήκες για ευρωπαϊκή αντεπίθεση στο μέλλον.
πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου