...από την άλλη η αύξηση των δαπανών και η σταδιακή απεξάρτηση των
χρηματοδοτήσεων των ομάδων από κρατικές πηγές αναγκάζουν ακόμη και τις
εθνικές ομάδες να μπουν σε αυτή την περιπέτεια.
Βέβαια η τάση αυτή δεν είναι καθόλου καινούργια, ιδίως μάλιστα από τη στιγμή που το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου είναι το πιο εμπορικό τηλεοπτικό γεγονός στον πλανήτη. Στην αρχή η αναζήτηση εμπορικών χορηγιών-συμφωνιών και συνακόλουθα εσόδων περιοριζόταν στην επιλογή και προμήθεια αθλητικού υλικού. Πρώτη μεγάλη συμφωνία του είδους, εκείνη η δεκαετής που υπέγραψε πριν από το Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994 η Βραζιλία με τη Νike. Μια συμφωνία που αναπροσαρμόστηκε δύο φορές πριν από την πρώτη της λήξη.
Μετά το Μουντιάλ της Γαλλίας οι χορηγίες επεκτάθηκαν σε πολύ περισσότερους τομείς από την αθλητική ένδυση. Παρ' όλα αυτά υπάρχει ακόμη ένα σύνορο απαραβίαστο. Οι φανέλες των εθνικών ομάδων που δεν δέχονται διαφήμιση γιατί, λίγο έως πολύ, θεωρούνται προέκταση της σημαίας. Με δεδομένη την πρόθεση της ΟΥΕΦΑ να προωθήσει την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και στις εθνικές ομάδες, αναρωτιέμαι πόσο θα αντέξουν οι φανέλες των εθνικών ομάδων. Τουλάχιστον στο ποδόσφαιρο. Γιατί σε άλλα σπορ, όπως το ράγκμπι, αυτό το τελευταίο σύνορο έπεσε.
Η κλασική ολόμαυρη φανέλα της εθνικής ομάδας ράγκμπι της Νέας Ζηλανδίας, της οποίας οι παίκτες πριν από κάθε παιχνίδι μπροστά από τον αντίπαλο παρουσιάζουν τον γνωστό πλέον πολεμικό χορό-σήμα κατατεθέν της ομάδας, αυτή η μαύρη φανέλα αποκτά χορηγό. Την αμερικανική ασφαλιστική AIG που πέρασε και από τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η συμφωνία αυτή είναι η δεύτερη πιο επικερδής στο ράγκμπι, μετά τη συμφωνία της εθνικής με την Adidas, η οποία θα συνεχίσει να είναι βασικός χορηγός της ομάδας μέχρι το 2019. Η γερμανική πολυεθνική βοήθησε σημαντικά στις επιτυχίες της ομάδας από το 1999 και έπειτα.
Η συμφωνία με την AIG, που θα ντύνει και τις 6 εθνικές ομάδες της που ανήκουν στη δύναμη της ομοσπονδίας μεταξύ των οποίων την εθνική Νέων και Γυναικών, θα έχει διάρκεια πεντέμισι χρόνια και οι οικονομικές λεπτομέρειες θα γίνουν γνωστές αργότερα. Η μαύρη φανέλα της εθνικής ήταν χωρίς χορηγία επάνω από τα τέλη του 19ου αιώνα όταν άρχισε να αγωνίζεται, με διετές διάλειμμα στα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν μία μπίρα διαφημίστηκε στο πλάι της φανέλας.
Ελληνικό σπορ η φοροδιαφυγή;
Επειδή τον τελευταίο καιρό τρεις-τέσσερις μεγάλες εταιρείες ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, μερικοί επιφανείς ηλίθιοι πιπιλάνε μια καραμέλα που έχει λιώσει εδώ και μερικά χρόνια. Οι εταιρείες, λέει, φεύγουν γιατί φταίνε οι συνδικαλιστές. Παπαριές, Μαρίτσα μου. Με την πλήρη αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και εργατικών δικαιωμάτων, τη συμπίεση του μεροκάματου, τη γενίκευση της ανασφάλιστης εργασίας, αυτό που φταίει είναι η καταβαράθρωση των κερδών των εταιρειών σε μία χώρα που πλήττεται από τρομακτική ύφεση και η προσπάθειά τους να αποφύγουν την πληρωμή των φόρων που μειώνουν τα κέρδη.
Άλλωστε η τόσο συχνή διασύνδεση πολλών εταιρειών με άλλες, θυγατρικές σε φορολογικούς παραδείσους, αυτό δείχνει. Βέβαια η τάση αυτή είναι μία πολύ διαδεδομένη πρακτική όχι μόνο για τις εταιρείες, αλλά και για τα άτομα. Και όπως φανερώνουν οι τελευταίοι έλεγχοι του ΣΔΟΕ και η περίφημη «λίστα Λαγκάρντ», που την έχουν δει πολλοί πριν από τις φοροελεγκτικές αρχές -και προφανώς πήραν τα μέτρα τους- έχουμε εξαιρετικές επιδόσεις. Μόνο που η φοροδιαφυγή δεν είναι ελληνικό σπορ, όπως κάποιοι θέλουν να προβάλλουν. Ιδίως οι Γερμανοί που την έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Πολύ περισσότερο από άλλους.
Στις 2/9/2009 το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» είχε ένα θέμα με τίτλο «η Γερμανία μετατρέπεται σε φορολογικό καταφύγιο για εταιρείες και πλούσιους», όπου γινόταν εκτεταμένη αναφορά στις πρακτικές των γερμανικών επιχειρήσεων να φοροδιαφεύγουν εκμεταλλευόμενες τις «τρύπες» ή «διευκολύνσεις» της νομοθεσίας.
Η Μέρκελ δεν ξέρει;
Φυσικά οι διευκολύνσεις δεν αφορούν τους φτωχούς που δεν μπορούν να αποφύγουν την καταβολή φόρων. Στο ρεπορτάζ του «Spiegel» η Γερμανία βρισκόταν στην 9η θέση της λίστας με τις χώρες που εξασκούσαν το σχετικό «σπορ», αλλά στη 15άδα δεν βρήκα την Ελλάδα. Πάντως το γνωστό γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικής Ερευνας (DIW) υπολόγισε ότι εκείνο το χρονικό διάστημα υπήρχε ένα «άνοιγμα» 100 δισ. ευρώ ανάμεσα στα πραγματικά και στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων που τελικά φορολογούνταν. Επιχειρήσεις, οι οποίες σπέρνουν τις θυγατρικές τους με τέτοιο τρόπο ώστε να εμφανίζουν κέρδη σε χώρες με τον μικρότερο φορολογικό συντελεστή, και ζημίες σε αυτές με τον μεγαλύτερο. Για δε το 2008, από τα 561 δισ. ευρώ φορολογικά έσοδα του γερμανικού κράτους, μόνο το 2,8% αντιστοιχούσε σε φόρους κερδών μεγάλων επιχειρήσεων με έδρα τη Γερμανία. Το φορολογικό κάρο τράβηξαν τα συνήθη υποζύγια, οι Γερμανοί μισθωτοί.
Πηγή: Sportday
Βέβαια η τάση αυτή δεν είναι καθόλου καινούργια, ιδίως μάλιστα από τη στιγμή που το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου είναι το πιο εμπορικό τηλεοπτικό γεγονός στον πλανήτη. Στην αρχή η αναζήτηση εμπορικών χορηγιών-συμφωνιών και συνακόλουθα εσόδων περιοριζόταν στην επιλογή και προμήθεια αθλητικού υλικού. Πρώτη μεγάλη συμφωνία του είδους, εκείνη η δεκαετής που υπέγραψε πριν από το Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994 η Βραζιλία με τη Νike. Μια συμφωνία που αναπροσαρμόστηκε δύο φορές πριν από την πρώτη της λήξη.
Μετά το Μουντιάλ της Γαλλίας οι χορηγίες επεκτάθηκαν σε πολύ περισσότερους τομείς από την αθλητική ένδυση. Παρ' όλα αυτά υπάρχει ακόμη ένα σύνορο απαραβίαστο. Οι φανέλες των εθνικών ομάδων που δεν δέχονται διαφήμιση γιατί, λίγο έως πολύ, θεωρούνται προέκταση της σημαίας. Με δεδομένη την πρόθεση της ΟΥΕΦΑ να προωθήσει την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και στις εθνικές ομάδες, αναρωτιέμαι πόσο θα αντέξουν οι φανέλες των εθνικών ομάδων. Τουλάχιστον στο ποδόσφαιρο. Γιατί σε άλλα σπορ, όπως το ράγκμπι, αυτό το τελευταίο σύνορο έπεσε.
Η κλασική ολόμαυρη φανέλα της εθνικής ομάδας ράγκμπι της Νέας Ζηλανδίας, της οποίας οι παίκτες πριν από κάθε παιχνίδι μπροστά από τον αντίπαλο παρουσιάζουν τον γνωστό πλέον πολεμικό χορό-σήμα κατατεθέν της ομάδας, αυτή η μαύρη φανέλα αποκτά χορηγό. Την αμερικανική ασφαλιστική AIG που πέρασε και από τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η συμφωνία αυτή είναι η δεύτερη πιο επικερδής στο ράγκμπι, μετά τη συμφωνία της εθνικής με την Adidas, η οποία θα συνεχίσει να είναι βασικός χορηγός της ομάδας μέχρι το 2019. Η γερμανική πολυεθνική βοήθησε σημαντικά στις επιτυχίες της ομάδας από το 1999 και έπειτα.
Η συμφωνία με την AIG, που θα ντύνει και τις 6 εθνικές ομάδες της που ανήκουν στη δύναμη της ομοσπονδίας μεταξύ των οποίων την εθνική Νέων και Γυναικών, θα έχει διάρκεια πεντέμισι χρόνια και οι οικονομικές λεπτομέρειες θα γίνουν γνωστές αργότερα. Η μαύρη φανέλα της εθνικής ήταν χωρίς χορηγία επάνω από τα τέλη του 19ου αιώνα όταν άρχισε να αγωνίζεται, με διετές διάλειμμα στα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν μία μπίρα διαφημίστηκε στο πλάι της φανέλας.
Ελληνικό σπορ η φοροδιαφυγή;
Επειδή τον τελευταίο καιρό τρεις-τέσσερις μεγάλες εταιρείες ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, μερικοί επιφανείς ηλίθιοι πιπιλάνε μια καραμέλα που έχει λιώσει εδώ και μερικά χρόνια. Οι εταιρείες, λέει, φεύγουν γιατί φταίνε οι συνδικαλιστές. Παπαριές, Μαρίτσα μου. Με την πλήρη αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και εργατικών δικαιωμάτων, τη συμπίεση του μεροκάματου, τη γενίκευση της ανασφάλιστης εργασίας, αυτό που φταίει είναι η καταβαράθρωση των κερδών των εταιρειών σε μία χώρα που πλήττεται από τρομακτική ύφεση και η προσπάθειά τους να αποφύγουν την πληρωμή των φόρων που μειώνουν τα κέρδη.
Άλλωστε η τόσο συχνή διασύνδεση πολλών εταιρειών με άλλες, θυγατρικές σε φορολογικούς παραδείσους, αυτό δείχνει. Βέβαια η τάση αυτή είναι μία πολύ διαδεδομένη πρακτική όχι μόνο για τις εταιρείες, αλλά και για τα άτομα. Και όπως φανερώνουν οι τελευταίοι έλεγχοι του ΣΔΟΕ και η περίφημη «λίστα Λαγκάρντ», που την έχουν δει πολλοί πριν από τις φοροελεγκτικές αρχές -και προφανώς πήραν τα μέτρα τους- έχουμε εξαιρετικές επιδόσεις. Μόνο που η φοροδιαφυγή δεν είναι ελληνικό σπορ, όπως κάποιοι θέλουν να προβάλλουν. Ιδίως οι Γερμανοί που την έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Πολύ περισσότερο από άλλους.
Στις 2/9/2009 το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» είχε ένα θέμα με τίτλο «η Γερμανία μετατρέπεται σε φορολογικό καταφύγιο για εταιρείες και πλούσιους», όπου γινόταν εκτεταμένη αναφορά στις πρακτικές των γερμανικών επιχειρήσεων να φοροδιαφεύγουν εκμεταλλευόμενες τις «τρύπες» ή «διευκολύνσεις» της νομοθεσίας.
Η Μέρκελ δεν ξέρει;
Φυσικά οι διευκολύνσεις δεν αφορούν τους φτωχούς που δεν μπορούν να αποφύγουν την καταβολή φόρων. Στο ρεπορτάζ του «Spiegel» η Γερμανία βρισκόταν στην 9η θέση της λίστας με τις χώρες που εξασκούσαν το σχετικό «σπορ», αλλά στη 15άδα δεν βρήκα την Ελλάδα. Πάντως το γνωστό γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικής Ερευνας (DIW) υπολόγισε ότι εκείνο το χρονικό διάστημα υπήρχε ένα «άνοιγμα» 100 δισ. ευρώ ανάμεσα στα πραγματικά και στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων που τελικά φορολογούνταν. Επιχειρήσεις, οι οποίες σπέρνουν τις θυγατρικές τους με τέτοιο τρόπο ώστε να εμφανίζουν κέρδη σε χώρες με τον μικρότερο φορολογικό συντελεστή, και ζημίες σε αυτές με τον μεγαλύτερο. Για δε το 2008, από τα 561 δισ. ευρώ φορολογικά έσοδα του γερμανικού κράτους, μόνο το 2,8% αντιστοιχούσε σε φόρους κερδών μεγάλων επιχειρήσεων με έδρα τη Γερμανία. Το φορολογικό κάρο τράβηξαν τα συνήθη υποζύγια, οι Γερμανοί μισθωτοί.
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου