Στο ποδόσφαιρο τα πάντα εξαρτώνται από το αποτέλεσμα και όποιος
λέει το αντίθετο μάλλον δεν γνωρίζει το τι συμβαίνει μέσα σε μία ομάδα.
Πόσο μάλλον όταν αυτή απευθύνεται σε μεγάλο και απαιτητικό κοινό όπως
αυτό του ΠΑΟΚ. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας
Η αλήθεια είναι πως ζούμε σε μία πόλη που κινείται στους ρυθμούς
του ΠΑΟΚ. Κερδίζει ο ΠΑΟΚ; Δε πα να έχει χάλια καιρό όπως τον σημερινό,
όλα καλά. Δε πα να μην έχω μαντήλι να κλάψω, παίρνω τις ανάσες μου. Δε
κερδίζει ο ΠΑΟΚ; Άστα να πάνε, υστερία.
Το πρώτο μισό του ελληνικού πρωταθλήματος ολοκληρώθηκε και για πρώτη φορά έχουμε μαζέψει 31 βαθμούς. Οκτώ λιγότερους από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό που είναι καλύτερη ομάδα από εμάς, αλλά παίζει και με δεκατέσσερις σε κάθε παιχνίδι. Μία διαφορά δικαιολογημένη τηρουμένων των αναλογιών.
Από πίσω μας, βρίσκονται δύο υγιείς ομάδες, δουλεμένες και με τον ίδιο κορμό τουλάχιστον μία διετία. Ο Αστέρας Τρίπολης και ο Ατρόμητος Αθηνών, οι οποίοι μας βλέπουν έξι βαθμούς μπροστά τους. Από την 5η θέση που βγάζει στα πλέι οφ, έχουμε απόσταση δέκα βαθμών, ενώ από τον βασικό ανταγωνιστή για τη 2η θέση Παναθηναϊκό έχουμε έντεκα βαθμούς διαφορά. Εγώ θα συνεχίσω να τον θεωρώ ανταγωνιστή, παρότι οι παράγοντές του κάνουν ότι μπορούνε για να αμφισβητήσουν το συγκεκριμένο κεκτημένο του.
Ο πρώτος γύρος, ολοκληρώθηκε με τον ΠΑΟΚ να έχει μόλις δύο ήττες, αήττητο εντός έδρας με έξι νίκες – μία ισοπαλία, ενώ υπάρχει και το παράδοξο, κόντρα στην εικόνα που βλέπουμε από την αρχή της σεζόν πως η ομάδα του Δώνη έχει την καλύτερη άμυνα. Πολλοί θα ισχυριστούν πως είναι κάτι συγκυριακό, αλλά εγώ θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα του Ολυμπιακού, ο οποίος δέχτηκε περισσότερα παρότι οι επόπτες έπαιζαν και στόπερ. Και από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έχοντας καλύτερους παίκτες από τον ΠΑΟΚ έχει χειρότερη άμυνα, δεν μπορώ παρά να υποθέσω πως κάτι καλό έκανε η ομάδα του Γιώργου Δώνη.
Σίγουρα βοήθησε πως έχει ανεβάσει τα ποσοστά κατοχής μπάλας, σίγουρα βοήθησε πως η πίεση ξεκινά από πολύ ψηλά, σίγουρα βοήθησε το ότι φέτος έδωσαν αποτελέσματα και οι τερματοφύλακες, σίγουρα βοήθησε και η τύχη. Σίγουρα, υπάρχουν και περιθώρια μεγάλης βελτίωσης.
Ο ΠΑΟΚ έχει πετύχει όλα τα παραπάνω, έχοντας στηθεί ως ρόστερ με γνώμονα το οικονομικό και όχι το αγωνιστικό κριτήριο στις επιλογές του. Το ρόστερ γέμισε παιδιά από τις ακαδημίες, οι μεταγραφές που έγιναν αν μη τι άλλο δεν έκαναν τη διαφορά και μάλλον χαρακτηρίζονται σήμερα συμπληρωματικές, όμως κουτσά – στραβά η ομάδα βρήκε έναν τρόπο να γράψει 9 νίκες, 4 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες.
Επειδή εμένα μου αρέσει να μπαίνω και στη θέση του προπονητή, γνωρίζω καλά πως ο Δώνης το καλοκαίρι πόνταρε πολλά στην παρουσία του Πάμπλο Γκαρσία και του Κοστίν Λάζαρ σε αυτή την ομάδα. Ο πρώτος μέτρησε 99 λεπτά συμμετοχής σε όλο τον πρώτο γύρο και ο δεύτερος, περνάει ένα εκνευριστικό παρατεταμένο ντεφορμάρισμα που σε κάνει να βγαίνεις από τα ρούχα σου. Αν προσθέσουμε και πως ο Σαλπιγγίδης βρήκε ρυθμό και ουσία τον τελευταίο μήνα, η εικόνα γίνεται πιο ξεκάθαρη. Κι όμως, παρά και αυτή την αντιξοότητα, ο ΠΑΟΚ βρήκε λύσεις.
Αυτό που θα ήταν αδύνατο, θα ήταν να καταφέρει να συνδυάσει όλα τα παραπάνω συν άλλα τόσα που έχουν να κάνουν με τους πολλούς τραυματισμούς, με το καλό ποδόσφαιρο.
Ο ΠΑΟΚ κατάφερε μέχρι και το παιχνίδι με τον Άρη να βγάλει τρία – τέσσερα καλά 90λεπτά, όμως από τότε δεν βρήκε ποτέ έναν σταθερό κορμό. Στις τρεις εκτός έδρας απώλειες με ΟΦΗ, Βέροια και Κέρκυρα, αναγκάστηκε να παίξει στα δύο πρώτα με παίκτη λιγότερο για 55 λεπτά ενώ στο τρίτο χωρίς ακραίους χαφ, τότε που έπαιξαν οι Πέλκας και Λίνο στις πλευρές.
Αν για κάτι πρέπει να κατηγορηθεί ο Δώνης μέσα σε όλα τα παραπάνω που πέτυχε, είναι πως άργησε να εντάξει το 4-3-3 ως εναλλακτικό πλάνο, κάτι που το έκανε σχετικά καθυστερημένα.
Η ουσία πάντως είναι πως έχει δίκαιο στα όσα είπε μετά το τέλος του αγώνα στα Γιάννινα. Πως η ομάδα του και στα δύο συστήματα παρουσιάζει τα ίδια προτερήματα και τα ίδια κουσούρια. Απλά προσθέτω, πως σε αγώνες σαν αυτόν της Κέρκυρας, θα βοηθούσε το 4-3-3 λόγω έλλειψης ακραίων.
Ο ΠΑΟΚ έφτασε πλέον σε φάση να περιμένει την ενίσχυσή του. Ο Κατσουράνης έκανε την πρώτη του προπόνηση και θα έρθουν σίγουρα ένας πλάγιος χαφ και ένας εξτρέμ που θα παίζει και δεύτερος φορ. Αν αυτές οι επιλογές είναι καλές, νομίζω πως ο ΠΑΟΚ κλειδώνει αν όλα κυλήσουν ομαλά την πρωτιά στα πλέι οφ – όσο βέβαια να μπορεί να κλειδώσει κάτι τέτοιο.
Αυτή η ομάδα που έπαιξε στο πρώτο μισό, είναι πετυχημένη, όπως είναι και ο προπονητής της, όπως είναι και αυτοί που την έστησαν. Νομίζω πως οτιδήποτε ζητούσαμε παραπάνω, με δεδομένα και όλα τα προβλήματα που βγήκαν στη διάρκεια, μάλλον θα ήμασταν γραφικοί ξεφεύγοντας από την απαίτηση που πρέπει να έχει ένας ρεπόρτερ ή ένας οπαδός μεγάλης ομάδας.
Τώρα, ξεκινά ουσιαστικά η εποχή Σαββίδη και οι απαιτήσεις θα αυξηθούν, αρχής γενομένης από μία πιο φανερή εξέλιξη της ομάδας προς το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο που θα συνδυάζει το αποτέλεσμα.
Όπως έχω ξαναγράψει, η κρίση που εμφανιζόταν να περνάει ο ΠΑΟΚ είναι τεχνητή και δεν είχε να κάνει με την ομάδα, αλλά με τα παιχνίδια εξουσίας που γίνονται στη πλάτη της. Και όλοι όσοι την δημιούργησαν, σώπασαν μέχρι να ξαναβρούνε την ευκαιρία να δημιουργήσουν νέα.
ΥΓ Ο Παναθηναϊκός λέει πως θα διώξει μισή ντουζίνα παίκτες. Ήδη, ο ΠΑΟΚ εμφανίζεται ως ένας από τους διεκδικητές τους, αλλά κουβέντα δεν έχει γίνει ακόμη. Σίγουρα, η περίπτωση που φαντάζει πιο πιθανή από τις υπόλοιπες είναι αυτή του Βύντρα. Στόπερ παίζει, δεξί μπακ παίζει, ΠΑΟΚ είναι, εμπειρία έχει. Το θέμα είναι πως θα πρέπει να συμβιβαστεί με έναν ρόλο δεύτερης γραμμής και πως ο ΠΑΟΚ σίγουρα θα στοχεύσει για κάτι καλύτερο από αυτόν και τώρα, αλλά και το ερχόμενο καλοκαίρι. Άρα, αν ο ΠΑΟΚ κινηθεί για Βύντρα, θα το κάνει ως προς την αύξηση του βάθους του και με λεφτά πολύ λιγότερα από αυτά που έπαιρνε. Λέω εγώ.
ΥΓ 2 Ο ΠΑΟΚ στα Γιάννενα ναι μεν στάθηκε τυχερός, πρώτον γιατί δεν δέχτηκε γκολ στην αρχική πίεση του ΠΑΣ και μετά βρέθηκε 2-0 μπροστά στο σκορ στις δύο πρώτες του τελικές, αλλά εύνοια από τη διαιτησία δεν είχε. Πρώτον, ας μάθει ο Φερκρούς τους κανονισμούς και μετά η διοίκηση του ΠΑΣ να βγάζει ανακοινώσεις για τον Παπά. Κρίμα γιατί ο Χριστόπουλος έχει φτιάξει μία εξαιρετική ομάδα και αυτή θα κινδυνέψει από την κακή νοοτροπία που επιβάλλεται στα πέριξ της.
Το πρώτο μισό του ελληνικού πρωταθλήματος ολοκληρώθηκε και για πρώτη φορά έχουμε μαζέψει 31 βαθμούς. Οκτώ λιγότερους από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό που είναι καλύτερη ομάδα από εμάς, αλλά παίζει και με δεκατέσσερις σε κάθε παιχνίδι. Μία διαφορά δικαιολογημένη τηρουμένων των αναλογιών.
Από πίσω μας, βρίσκονται δύο υγιείς ομάδες, δουλεμένες και με τον ίδιο κορμό τουλάχιστον μία διετία. Ο Αστέρας Τρίπολης και ο Ατρόμητος Αθηνών, οι οποίοι μας βλέπουν έξι βαθμούς μπροστά τους. Από την 5η θέση που βγάζει στα πλέι οφ, έχουμε απόσταση δέκα βαθμών, ενώ από τον βασικό ανταγωνιστή για τη 2η θέση Παναθηναϊκό έχουμε έντεκα βαθμούς διαφορά. Εγώ θα συνεχίσω να τον θεωρώ ανταγωνιστή, παρότι οι παράγοντές του κάνουν ότι μπορούνε για να αμφισβητήσουν το συγκεκριμένο κεκτημένο του.
Ο πρώτος γύρος, ολοκληρώθηκε με τον ΠΑΟΚ να έχει μόλις δύο ήττες, αήττητο εντός έδρας με έξι νίκες – μία ισοπαλία, ενώ υπάρχει και το παράδοξο, κόντρα στην εικόνα που βλέπουμε από την αρχή της σεζόν πως η ομάδα του Δώνη έχει την καλύτερη άμυνα. Πολλοί θα ισχυριστούν πως είναι κάτι συγκυριακό, αλλά εγώ θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα του Ολυμπιακού, ο οποίος δέχτηκε περισσότερα παρότι οι επόπτες έπαιζαν και στόπερ. Και από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έχοντας καλύτερους παίκτες από τον ΠΑΟΚ έχει χειρότερη άμυνα, δεν μπορώ παρά να υποθέσω πως κάτι καλό έκανε η ομάδα του Γιώργου Δώνη.
Σίγουρα βοήθησε πως έχει ανεβάσει τα ποσοστά κατοχής μπάλας, σίγουρα βοήθησε πως η πίεση ξεκινά από πολύ ψηλά, σίγουρα βοήθησε το ότι φέτος έδωσαν αποτελέσματα και οι τερματοφύλακες, σίγουρα βοήθησε και η τύχη. Σίγουρα, υπάρχουν και περιθώρια μεγάλης βελτίωσης.
Ο ΠΑΟΚ έχει πετύχει όλα τα παραπάνω, έχοντας στηθεί ως ρόστερ με γνώμονα το οικονομικό και όχι το αγωνιστικό κριτήριο στις επιλογές του. Το ρόστερ γέμισε παιδιά από τις ακαδημίες, οι μεταγραφές που έγιναν αν μη τι άλλο δεν έκαναν τη διαφορά και μάλλον χαρακτηρίζονται σήμερα συμπληρωματικές, όμως κουτσά – στραβά η ομάδα βρήκε έναν τρόπο να γράψει 9 νίκες, 4 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες.
Επειδή εμένα μου αρέσει να μπαίνω και στη θέση του προπονητή, γνωρίζω καλά πως ο Δώνης το καλοκαίρι πόνταρε πολλά στην παρουσία του Πάμπλο Γκαρσία και του Κοστίν Λάζαρ σε αυτή την ομάδα. Ο πρώτος μέτρησε 99 λεπτά συμμετοχής σε όλο τον πρώτο γύρο και ο δεύτερος, περνάει ένα εκνευριστικό παρατεταμένο ντεφορμάρισμα που σε κάνει να βγαίνεις από τα ρούχα σου. Αν προσθέσουμε και πως ο Σαλπιγγίδης βρήκε ρυθμό και ουσία τον τελευταίο μήνα, η εικόνα γίνεται πιο ξεκάθαρη. Κι όμως, παρά και αυτή την αντιξοότητα, ο ΠΑΟΚ βρήκε λύσεις.
Αυτό που θα ήταν αδύνατο, θα ήταν να καταφέρει να συνδυάσει όλα τα παραπάνω συν άλλα τόσα που έχουν να κάνουν με τους πολλούς τραυματισμούς, με το καλό ποδόσφαιρο.
Ο ΠΑΟΚ κατάφερε μέχρι και το παιχνίδι με τον Άρη να βγάλει τρία – τέσσερα καλά 90λεπτά, όμως από τότε δεν βρήκε ποτέ έναν σταθερό κορμό. Στις τρεις εκτός έδρας απώλειες με ΟΦΗ, Βέροια και Κέρκυρα, αναγκάστηκε να παίξει στα δύο πρώτα με παίκτη λιγότερο για 55 λεπτά ενώ στο τρίτο χωρίς ακραίους χαφ, τότε που έπαιξαν οι Πέλκας και Λίνο στις πλευρές.
Αν για κάτι πρέπει να κατηγορηθεί ο Δώνης μέσα σε όλα τα παραπάνω που πέτυχε, είναι πως άργησε να εντάξει το 4-3-3 ως εναλλακτικό πλάνο, κάτι που το έκανε σχετικά καθυστερημένα.
Η ουσία πάντως είναι πως έχει δίκαιο στα όσα είπε μετά το τέλος του αγώνα στα Γιάννινα. Πως η ομάδα του και στα δύο συστήματα παρουσιάζει τα ίδια προτερήματα και τα ίδια κουσούρια. Απλά προσθέτω, πως σε αγώνες σαν αυτόν της Κέρκυρας, θα βοηθούσε το 4-3-3 λόγω έλλειψης ακραίων.
Ο ΠΑΟΚ έφτασε πλέον σε φάση να περιμένει την ενίσχυσή του. Ο Κατσουράνης έκανε την πρώτη του προπόνηση και θα έρθουν σίγουρα ένας πλάγιος χαφ και ένας εξτρέμ που θα παίζει και δεύτερος φορ. Αν αυτές οι επιλογές είναι καλές, νομίζω πως ο ΠΑΟΚ κλειδώνει αν όλα κυλήσουν ομαλά την πρωτιά στα πλέι οφ – όσο βέβαια να μπορεί να κλειδώσει κάτι τέτοιο.
Αυτή η ομάδα που έπαιξε στο πρώτο μισό, είναι πετυχημένη, όπως είναι και ο προπονητής της, όπως είναι και αυτοί που την έστησαν. Νομίζω πως οτιδήποτε ζητούσαμε παραπάνω, με δεδομένα και όλα τα προβλήματα που βγήκαν στη διάρκεια, μάλλον θα ήμασταν γραφικοί ξεφεύγοντας από την απαίτηση που πρέπει να έχει ένας ρεπόρτερ ή ένας οπαδός μεγάλης ομάδας.
Τώρα, ξεκινά ουσιαστικά η εποχή Σαββίδη και οι απαιτήσεις θα αυξηθούν, αρχής γενομένης από μία πιο φανερή εξέλιξη της ομάδας προς το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο που θα συνδυάζει το αποτέλεσμα.
Όπως έχω ξαναγράψει, η κρίση που εμφανιζόταν να περνάει ο ΠΑΟΚ είναι τεχνητή και δεν είχε να κάνει με την ομάδα, αλλά με τα παιχνίδια εξουσίας που γίνονται στη πλάτη της. Και όλοι όσοι την δημιούργησαν, σώπασαν μέχρι να ξαναβρούνε την ευκαιρία να δημιουργήσουν νέα.
ΥΓ Ο Παναθηναϊκός λέει πως θα διώξει μισή ντουζίνα παίκτες. Ήδη, ο ΠΑΟΚ εμφανίζεται ως ένας από τους διεκδικητές τους, αλλά κουβέντα δεν έχει γίνει ακόμη. Σίγουρα, η περίπτωση που φαντάζει πιο πιθανή από τις υπόλοιπες είναι αυτή του Βύντρα. Στόπερ παίζει, δεξί μπακ παίζει, ΠΑΟΚ είναι, εμπειρία έχει. Το θέμα είναι πως θα πρέπει να συμβιβαστεί με έναν ρόλο δεύτερης γραμμής και πως ο ΠΑΟΚ σίγουρα θα στοχεύσει για κάτι καλύτερο από αυτόν και τώρα, αλλά και το ερχόμενο καλοκαίρι. Άρα, αν ο ΠΑΟΚ κινηθεί για Βύντρα, θα το κάνει ως προς την αύξηση του βάθους του και με λεφτά πολύ λιγότερα από αυτά που έπαιρνε. Λέω εγώ.
ΥΓ 2 Ο ΠΑΟΚ στα Γιάννενα ναι μεν στάθηκε τυχερός, πρώτον γιατί δεν δέχτηκε γκολ στην αρχική πίεση του ΠΑΣ και μετά βρέθηκε 2-0 μπροστά στο σκορ στις δύο πρώτες του τελικές, αλλά εύνοια από τη διαιτησία δεν είχε. Πρώτον, ας μάθει ο Φερκρούς τους κανονισμούς και μετά η διοίκηση του ΠΑΣ να βγάζει ανακοινώσεις για τον Παπά. Κρίμα γιατί ο Χριστόπουλος έχει φτιάξει μία εξαιρετική ομάδα και αυτή θα κινδυνέψει από την κακή νοοτροπία που επιβάλλεται στα πέριξ της.
πηγή: onsports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου