Ο Μάνος Αντώναρος αναρωτιέται πότε μια ομάδα "κερδίζει" και πότε "χάνει". Είναι θέμα μεγέθους της ομάδας ή θέμα σκορ;
Από τότε που ήμουν μικρός με έκανε και απορούσα (μικρός ήμουν ντε) τι
είναι αυτό το περίφημο «σύστημα», για το οποίο όλοι μιλούσαν με δέος.
Μεγαλώνωντας δεν ξέρω αν τα καταφερα, όσες φορές προσπάθησα να το αντιμετωπίσω, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι κλωτσούσα κάθε φορά που το «σύστημα» με αγκάλιαζε πιο σφικτά από όσο άντεχα. Πολλές φορές (επαναλαμβάνω) οι κλωτσιές πήγαν στο βρόντο. Τωρα που το καλοσκέφτομαι οι περισσότερες κλωτσιές μου, μοιάζουνε (σε αριθμό) με τις σωτήριες επεμβάσεις του Βύντρα. LOL
Τωρα πια που είμαι (πολύ) μεγάλος απλώς με πιάνει το στομάχι μου κάθε φορά που συναντιόμαστε. Εκεί που νομίζεις ότι το’χεις πατήσει, τόχεις λιώσει σαν Λερναία Υδρα βγάζει κι άλλο χέρι… κι άλλο… κι άλλο… Ξέρω ότι σας λέω κοινότοπα πράγματα… αλλά έχω πήξει.
Κοιτάω γύρω μου και βλέπω το πολιτικό, το δημοσιογραφικό και το επιχειρηματικό κατεστημένο να κτυπιέται σαν το ψάρι για να μην εξαφανισθεί… να μην ξεπερασθεί.
Βλέπω ανθρώπους που έχουν οδηγήσει από το χέρι την Ελλάδα εδώ που είμαστε σήμερα, να εμφανίζονται πιο θρασσείς. Οι μεν θα μας «σώσουν», οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν Χριστό και οι παράλλοι «τρία πουλάκια κάθονταν και πλέκανε πουλόβερ».
Τέρμα όμως οι γενικούρες (αν και σας διαβεβαιώνω ότι κάτι συγκεκριμένο με έχει πειράξει αυτές τις μέρες… είναι κάτι ζόμπι με καλοσυνάτη αποκριάτικη μάσκα… αλλά έχουμε καιρό γι’ αυτό.) Πάμε λοιπόν σ’ αυτό που πραγματικά με ξύπνησε χθες βράδι από τον ύπνο μου.
Βέροια-Παναθηναϊκός 3-0.
Διαβάζοντας στο internet, στις εφημερίδες ή βλέποντας τηλεόραση, η συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων μου γράφουν για τον Παναθηναϊκό που ήταν απερίγραπτος, απίστευτα κακός, ντροπή κ.λ.π.
Ουψ… για μισό λεπτό.
Παναθηναϊκός είμαι από τα γεννοφάσκια μου. Αν όμως η ζωή τα’χε φέρει διαφορετική θα μπορούσα να είμαι Πανηλειακός, Αστέρας Τρίπολης, Καλλιθέα ή ΟΦΗ… οποιαδήποτε άλλη ομάδα τέλος πάντων.
Αν ήταν έτσι σήμερα θα ένιωθα ότι το σύστημα με συνθλίβει.
Αν ήμουν Βέροια θα ένιωθα εξαιρετικά προσβεβλημένος.
Το «σύστημα» λοιπόν κτύπησε κάτω από τη ζώνη. Ακριβώς όμως συνηθίζει.
Ναι, κυρίες και κύριοι… ο Παναθηναϊκός είναι για πολλές κλωτσές… όμως αλοίμονο αν σε κάθε ήττα του φταίει μόνο αυτός… κι όχι η άλλη ομάδα που κέρδισε. Ειδικά όταν πρόκειται (συγγνώμη για τον χαρακτηρισμό) μικρότερης δυναμικότητας ομάδα.
Θα σας πω τι εννοώ.
Πριν από καιρό διάβαζα για έναν αγώνα που δεν είχα δει. Μια Μεγάλη ομάδα είχε χάσει εντός έδρας από μια Μικρή. Διάβαζα το άρθρο και δεν πίστευτα στα μάτια μου… ούτε καν το σκορ δεν ανέφερε… ούτε τους σκόρερ… παρα μόνο περιγραφόταν η κατάντια της Μεγάλης ομάδας.
Βρε πόσο έχασε;
Πουθενά στο κείμενο.
Πότε μπήκαν τα γκολ;
Ούτε λέξη…
Ποιοι τα βάλανε;
Ούτε για αστείο.
Πάμε τώρα στον πρόλογο μου: Το σύστημα απλώς έβαλε τον μηχανισμό ατοσυντηρησης του στο φουλ.
Μπαααααα… τι μου λέτε…
Κάθε φορά που χάνει μια «μεγάλη» ομάδα φταίει εκείνη και κάθε φορά που κερδίζει είναι αυτονόητος ο θρίαμβος;
Μπαααααα… από τότε;
Ετσι αντιδρά το σύστημα όταν π.χ. η Μάντσεστερ Γοιυνάϊτεντ ή η Λιβερπουλ αποκλείεται από τον θεσμό του Κυπέλλου από μια ομάδα Δ’ Κατηγορίας;
Είναι κατάντια για τον ηττημένο κι όχι θρίαμβος για τον νικητή;
Όχι βέβαια…
Οσο το σύστημα δεν ενοχλείται… αφού η έκπληξη συμβαίνει εκτός συνόρων… όλοι μας είμαστε αντικειμενικοί… Μόλις το σύστημα ενοχληθεί εντός συνόρων… οι ιθαγενείς αρχίζουμε και μετράμε τις χάντρες μας.
Προφανώς οι ενθουσιασμένοι οπαδοί της Βέροιας είναι πολύ λιγοτεροι από τους απογοητευμένους Παναθηναϊκούς… αλλά ποιος είπε ότι η ΑΛΗΘΕΙΑ έχει στατιστικά (καταναλωτικά) ή ποσο τικά στοιχεία;
Πιθανότατα πολλοί από σας να ερμηνεύσετε ότι προσπαθώ να γλυκάνω την ήττα της ομάδας μου, φέρνοντας ως πρόσχημα την αντικειμενικότητα.
Λάθος.
Στον λόγο της συνείδησης μου, λάθος.
Όταν ένα μάτς ξεκινάει το σκορ είναι 0-0.
Η οποιαδήποτε εξέλιξη δεν αφορά μόνο τον Ισχυρό, αλλά και τον λιγότερο Ισχυρό.
Ο θρίαμβος δεν μπορεί να είναι προνόμιο του Δυνατού και η πανωλεθρία να είναι (πάλι) λάθος του Δυνατού.
Κι όμως ετσι συμβαίνει…
Γιατί; Επειδή το σύστημα που μας έχει του κλώτσου και του μπάτσου μας βγάζει ανερυθρίαστα τη γλώσσα.
Δεν το’δα το ματς και δεν έχω γνώμη.
Όμως όπως οπαδικά ρίχνω μια μουντζα στην ομάδα μου, αλλα τόσο (και περισσότερο) βγάζω το καπέλο στην Βέροια, που μας ΠΑΤΗΣΕ.
Μεγαλώνωντας δεν ξέρω αν τα καταφερα, όσες φορές προσπάθησα να το αντιμετωπίσω, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι κλωτσούσα κάθε φορά που το «σύστημα» με αγκάλιαζε πιο σφικτά από όσο άντεχα. Πολλές φορές (επαναλαμβάνω) οι κλωτσιές πήγαν στο βρόντο. Τωρα που το καλοσκέφτομαι οι περισσότερες κλωτσιές μου, μοιάζουνε (σε αριθμό) με τις σωτήριες επεμβάσεις του Βύντρα. LOL
Τωρα πια που είμαι (πολύ) μεγάλος απλώς με πιάνει το στομάχι μου κάθε φορά που συναντιόμαστε. Εκεί που νομίζεις ότι το’χεις πατήσει, τόχεις λιώσει σαν Λερναία Υδρα βγάζει κι άλλο χέρι… κι άλλο… κι άλλο… Ξέρω ότι σας λέω κοινότοπα πράγματα… αλλά έχω πήξει.
Κοιτάω γύρω μου και βλέπω το πολιτικό, το δημοσιογραφικό και το επιχειρηματικό κατεστημένο να κτυπιέται σαν το ψάρι για να μην εξαφανισθεί… να μην ξεπερασθεί.
Βλέπω ανθρώπους που έχουν οδηγήσει από το χέρι την Ελλάδα εδώ που είμαστε σήμερα, να εμφανίζονται πιο θρασσείς. Οι μεν θα μας «σώσουν», οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν Χριστό και οι παράλλοι «τρία πουλάκια κάθονταν και πλέκανε πουλόβερ».
Τέρμα όμως οι γενικούρες (αν και σας διαβεβαιώνω ότι κάτι συγκεκριμένο με έχει πειράξει αυτές τις μέρες… είναι κάτι ζόμπι με καλοσυνάτη αποκριάτικη μάσκα… αλλά έχουμε καιρό γι’ αυτό.) Πάμε λοιπόν σ’ αυτό που πραγματικά με ξύπνησε χθες βράδι από τον ύπνο μου.
Βέροια-Παναθηναϊκός 3-0.
Διαβάζοντας στο internet, στις εφημερίδες ή βλέποντας τηλεόραση, η συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων μου γράφουν για τον Παναθηναϊκό που ήταν απερίγραπτος, απίστευτα κακός, ντροπή κ.λ.π.
Ουψ… για μισό λεπτό.
Παναθηναϊκός είμαι από τα γεννοφάσκια μου. Αν όμως η ζωή τα’χε φέρει διαφορετική θα μπορούσα να είμαι Πανηλειακός, Αστέρας Τρίπολης, Καλλιθέα ή ΟΦΗ… οποιαδήποτε άλλη ομάδα τέλος πάντων.
Αν ήταν έτσι σήμερα θα ένιωθα ότι το σύστημα με συνθλίβει.
Αν ήμουν Βέροια θα ένιωθα εξαιρετικά προσβεβλημένος.
Το «σύστημα» λοιπόν κτύπησε κάτω από τη ζώνη. Ακριβώς όμως συνηθίζει.
Ναι, κυρίες και κύριοι… ο Παναθηναϊκός είναι για πολλές κλωτσές… όμως αλοίμονο αν σε κάθε ήττα του φταίει μόνο αυτός… κι όχι η άλλη ομάδα που κέρδισε. Ειδικά όταν πρόκειται (συγγνώμη για τον χαρακτηρισμό) μικρότερης δυναμικότητας ομάδα.
Θα σας πω τι εννοώ.
Πριν από καιρό διάβαζα για έναν αγώνα που δεν είχα δει. Μια Μεγάλη ομάδα είχε χάσει εντός έδρας από μια Μικρή. Διάβαζα το άρθρο και δεν πίστευτα στα μάτια μου… ούτε καν το σκορ δεν ανέφερε… ούτε τους σκόρερ… παρα μόνο περιγραφόταν η κατάντια της Μεγάλης ομάδας.
Βρε πόσο έχασε;
Πουθενά στο κείμενο.
Πότε μπήκαν τα γκολ;
Ούτε λέξη…
Ποιοι τα βάλανε;
Ούτε για αστείο.
Πάμε τώρα στον πρόλογο μου: Το σύστημα απλώς έβαλε τον μηχανισμό ατοσυντηρησης του στο φουλ.
Μπαααααα… τι μου λέτε…
Κάθε φορά που χάνει μια «μεγάλη» ομάδα φταίει εκείνη και κάθε φορά που κερδίζει είναι αυτονόητος ο θρίαμβος;
Μπαααααα… από τότε;
Ετσι αντιδρά το σύστημα όταν π.χ. η Μάντσεστερ Γοιυνάϊτεντ ή η Λιβερπουλ αποκλείεται από τον θεσμό του Κυπέλλου από μια ομάδα Δ’ Κατηγορίας;
Είναι κατάντια για τον ηττημένο κι όχι θρίαμβος για τον νικητή;
Όχι βέβαια…
Οσο το σύστημα δεν ενοχλείται… αφού η έκπληξη συμβαίνει εκτός συνόρων… όλοι μας είμαστε αντικειμενικοί… Μόλις το σύστημα ενοχληθεί εντός συνόρων… οι ιθαγενείς αρχίζουμε και μετράμε τις χάντρες μας.
Προφανώς οι ενθουσιασμένοι οπαδοί της Βέροιας είναι πολύ λιγοτεροι από τους απογοητευμένους Παναθηναϊκούς… αλλά ποιος είπε ότι η ΑΛΗΘΕΙΑ έχει στατιστικά (καταναλωτικά) ή ποσο τικά στοιχεία;
Πιθανότατα πολλοί από σας να ερμηνεύσετε ότι προσπαθώ να γλυκάνω την ήττα της ομάδας μου, φέρνοντας ως πρόσχημα την αντικειμενικότητα.
Λάθος.
Στον λόγο της συνείδησης μου, λάθος.
Όταν ένα μάτς ξεκινάει το σκορ είναι 0-0.
Η οποιαδήποτε εξέλιξη δεν αφορά μόνο τον Ισχυρό, αλλά και τον λιγότερο Ισχυρό.
Ο θρίαμβος δεν μπορεί να είναι προνόμιο του Δυνατού και η πανωλεθρία να είναι (πάλι) λάθος του Δυνατού.
Κι όμως ετσι συμβαίνει…
Γιατί; Επειδή το σύστημα που μας έχει του κλώτσου και του μπάτσου μας βγάζει ανερυθρίαστα τη γλώσσα.
Δεν το’δα το ματς και δεν έχω γνώμη.
Όμως όπως οπαδικά ρίχνω μια μουντζα στην ομάδα μου, αλλα τόσο (και περισσότερο) βγάζω το καπέλο στην Βέροια, που μας ΠΑΤΗΣΕ.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου