Οlympiacos F.C., η πιο αδικημένη ομάδα!

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τις αδικίες εναντίον του Ολυμπιακού στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, τους... “Λεβαντίνους” και την ώριμη στάση του ελληνικού Τύπου.

Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: η χθεσινή διαιτησία είναι μια από τις χειρότερες των τελευταίων ετών για ελληνική ομάδα σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στα δικά μου μάτια, στο δικό μου μυαλό, η ΠΡΟΘΕΣΗ του Μανουέλ Γκράφε φαίνεται στο δεύτερο πέναλτι. Αν δεν είσαι 100% βέβαιος, ΔΕΝ ΔΙΝΕΙΣ αμφισβητούμενο δεύτερο πέναλτι υπέρ της ίδιας ομάδας μέσα σε δέκα λεπτά, ακόμη κι αν είσαι 100% βέβαιος για το πέναλτι + αποβολή του Αμπντούν. Πάμε παρακάτω με υποσημειώσεις...

1. Εξεπλάγην ευχάριστα (να λέμε και τα καλά) για την αντιμετώπιση του αγώνα σχεδόν από το σύνολο των “ουδέτερων” και “κόκκινων” εφημερίδων, οι οποίες θα μπορούσαν... αβίαστα και... αβάδιστα να σταθούν (ή να υπερτονίσουν) τη συμβολή της διαιτησίας στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Εχει συμβεί πολλάκις στο παρελθόν στα δημοσιεύματα και στα πρωτοσέλιδα αγώνων πολλών ελληνικών ομάδων, όταν αγωνίζονται σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις και χάνουν, ακόμη και με πολύ “ηπιότερα” εναντίον τους σφυρίγματα: φοράμε τη δημοσιογραφική φουστανέλα, τα ρίχνουμε όντες “απενοχοποιημένοι” οπαδικά στη διαιτησία και προχωράμε. Ξέρετε γιατί χάρηκα; Γιατί σταδιακά ορισμένοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι οι οπαδοί, οι αναγνώστες, οι τηλεθεατές, τρώνε όλο και λιγότερο το κουτόχορτο. Αν δεν “πουλάει” η φουστανέλα, αν δεν έχει ανταπόκριση στο πελατειακό κοινό, σταδιακά θα ωριμάσουμε όλοι περισσότερο.
   
2. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε 3-0 κυρίως λόγω της διαιτησίας και δευτερευόντως λόγω της κακής απόδοσής του ή των επιλογών του Μίτσελ. Με αυτή την ίδια παρουσία στα 90 λεπτά, πιθανότατα θα έχανε, όχι όμως με 3-0, αν ο Γερμανός σφύριζε 50%-50%.
   
3. Το μεγαλύτερο σφάλμα του Μίτσελ δεν ήταν ούτε το “Μανιάτης δεξιός μπακ – Μοντέστο στον άξονα”, ούτε ο Φέισα, ούτε ο Βλαχοδήμος, ούτε ο Μασάδο, ούτε ο Χολέμπας που στα “δύσκολα” κάνει καλύτερη δουλειά ως χαφ. Ηταν πως δεν αντιλήφθηκε ότι ο Ολυμπιακός, λόγω της αστείας ατμόσφαιρας αποθέωσης στην Ελλάδα μετά το ματς – ντεμπούτο Μίτσελ στην Τρίπολη, λόγω του θετικού κλίματος στα αποδυτήρια με Μίτσελ αντί Ζαρντίμ και Νικοπολίδη, λόγω “μεγέθους” της Λεβάντε, δεν μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια στον αγώνα. Θυμηθείτε τα ματς με τη Σάλκε, την Αρσεναλ, τη Μονπελιέ. Είχε πάθος ο Ολυμπιακός, είχε τον κίνδυνο “μέσα του”. Και στα 90 λεπτά. Είτε νικούσε, είτε έχανε, είτε ήταν ισόπαλος κατά τη διάρκεια του ματς. Η αίσθηση “κινδύνου” - που φυλάει τα έρμα, όχι που προκαλεί φόβο - πάντα οδηγεί τον παίκτη σε λιγότερα λάθη, σε περισσότερη προσοχή, σε μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση, σε ισχυρότερα κίνητρα, σε πιο προσεκτική μελέτη του αντιπάλου. Και φαίνεται πάντα στην προσήλωση που έχουν οι “μπροστινοί” στα ανασταλτικά καθήκοντά τους και στη συνέπεια που έχουν οι “πίσω” στις επιθετικές υποχρεώσεις τους και στο “τι κάνουμε όταν έχουμε τη μπάλα”. Αλλο Ευρώπη, άλλο Ελλάδα: το κατάλαβε πολύ γρήγορα ο Μίτσελ.
   
4. Ο Ολυμπιακός είναι σαφέστατα τα τελευταία 15 χρόνια η - σε γενικές γραμμές και όχι κρίνοντας μεμονωμένα παιχνίδια στα οποία έχουν αδικηθεί κι άλλες - πιο αδικημένη από τη διαιτησία ελληνική ομάδα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αυτό δεν είναι συμπτωματικό. Οφείλεται σε μια σειρά λόγων, τους οποίους καλείται τώρα – ως αφεντικό της ομάδας – να εντοπίσει για να προσπαθήσει να δώσει λύσεις, ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Εγώ απλώς επισημαίνω τα εξής...
   Στην εποχή της κυραρχίας του Σωκράτη Κόκκαλη, ο Ολυμπιακός δεν ανέδειξε ούτε ΕΝΑ πλην Θόδωρου Θεοδωρίδη στέλεχος, που ταυτόχρονα θα κατείχε το ευρωπαϊκό lobby, θα ήξερε ποδόσφαιρο, θα γνώριζε και θα είχε τον τρόπο για να προβάλλει τα θετικά (παίκτες, εισιτήρια, τίτλοι) και να υποβαθμίζει - “καλύπτει” τα αρνητικά (οπαδοί, καπνογόνα, τιμωρίες, ποινές, επεισόδια, διαμαρτυρίες), αλλά και θα έπειθε τον ηγέτης της ΠΑΕ ότι η ομάδα ΣΥΝΟΛΙΚΑ πρέπει να συμπεριφέρεται “ευρωπαϊκά” και όχι “βαλκανικά”.
   Αλλαζε τα πρόσωπα στον συγκεκριμένο τομέα σαν τα πουκάμισα και αφού ο Θόδωρος Θεοδωρίδης επέλεξε αρχικά την ΕΠΟ και εν συνεχεία την UEFA και ο Πέτρος Κόκκαλης απέφυγε να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο “χαρτοφυλάκιο” και τελικά αποχώρησε, εξακολουθεί (ακόμη και με τον “σταθερό” τα τελευταία χρόνια Θόδωρο Γιαννίκο) να έχει πολύ “τσαλακωμένο” πρόσωπο στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Κι ας είναι δίπλα στον Μισέλ Πλατινί ο Θεοδωρίδης: την απαράδεκτη Λίγκα, την κακή φήμη του πρωταθλήματος λόγω της υπόθεσης των “στημένων” και ειδικά του Βαγγέλη Μαρινάκη μετά τα προπέρσινα, δεν μπορεί να την αλλάξει ο “Τεό”. Τουλάχιστον επί Μαρινάκη έχουν μειωθεί τα πρόστιμα (1ος σε ολόκληρη την Ευρώπη ο Ολυμπιακός επί Κόκκαλη σε χρηματικές ποινές!!!) και έχει βελτιωθεί η ατμόσφαιρα και η συμπεριφορά στο Φάληρο κατά τη διάρκεια των ευρωπαϊκών αγώνων. Αλλα ποιος να πει στον Μαρινάκη ότι στο “control room” της UEFA βγάζουν ΑΦΡΟΥΣ όταν σχεδόν σε ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΑ το πρώτο πλάνο στο άνοιγμα της τηλεοπτικής μετάδοσης είναι τα καπνογόνα στην “7”; Συνήθως οι πρόεδροι ακούν από τον περίγυρό τους πόσο σπουδαίοι είναι και πόσο κακοί είναι όλοι οι άλλοι. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που τους προτείνουν λύσεις και τους επισημαίνουν τα κακώς κείμενα. Ολα αυτά, πάντως, δημιουργούν αρνητική προδιάθεση απέναντι στον Ολυμπιακό και τίποτα περισσότερο.
   
5. Διόλου παράλογοι είναι οι... πανηγυρισμοί των οπαδών άλλων ομάδων, οι οποίοι ακόμη και σε ματς που ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΟΣΦΠ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ, ξεπερνούν το όριο της καζούρας και εξωτερικεύουν εκδικητικότητα και φθόνο. Οταν βλέπουν ακόμη και σε ματς με την Παναχαϊκή στο Κύπελλο να ευνοείται ο Ολυμπιακός και έχουμε ξεχάσει το τελευταίο ματς στο οποίο αδικήθηκε κατάφωρα στη Σούπερ Λίγκα (ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΔΙΚΗΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑΦΩΡΑ), θα... θερίζει “Λεβαντίνους”. Είναι απολύτως φυσιολογικό ότι ξέρω αρκετούς φίλους ομάδων να έχουν πανηγυρίσει έστω μία φορά στη ζωή τους “ευρωπαϊκό” γκολ άλλης ομάδας, ποτέ όμως του Ολυμπιακού.
   

Υ.Γ. 1: Καμιά διαμαρτυρία στην... “ΚΕΔ” της UEFA; Οχι ε; Γιατί άραγε; Αφού όλο το δίκαιο πανθομολογουμένως με το μέρος του Ολυμπιακού είναι. Εστω μια έγγραφη καταγγελία με επιστολή, η οποία θα συνοδεύται από το DVD με το 90λεπτο και τις επίμαχες φάσεις στις οποίες αδικήθηκε η ομάδα! Ούτε καν αυτό; Εστω για το “αρχείο”. Για την επισήμανση. Για την υποσημείωση. Η Λεβάντε δεν είναι δα Ρεάλ και Μπάρτσα για να σε “σφάξουν”. Πρωτάρα στην Ευρώπη είναι! Πρωτάρα εναντίον μιας ομάδας με 15 συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ! Μόνο “non paper” για τον... Βύντρα και επισημάνσεις για “παρασκηνιακές και σχολιογραφικές στήλες” του ελληνικού Τύπου; Μέχρι εκεί μας παίρνει;
Υ.Γ. 2: Ξεκαρδίζομαι με όσους: α) επί Ζαρντίμ έλεγαν ότι ο Πορτογάλος είναι “καλός, αλλά λίγος, δηλαδή 'μέτριος”΄ β) ακολούθως, στο διήμερο της φυγής του, τον έκαναν “Τραμπάκουλα” γ) σήμερα γράφουν “τουλάχιστον με τον Ζαρντίμ η ομάδα είχε μια ταυτότητα και μια τάξη”: ευτυχώς είναι λίγοι, δυστυχώς για τους ίδιους επειδή είναι λίγοι είναι και... ευδιάκριτοι.
Υ.Γ. 3: Ο Αμπντούν έχει αναδειχθεί εφέτος σε ΚΕΦΑΛΑΙΟ για τον Ολυμπιακό. Είναι μακράν του δεύτερου ο MVP του, κι ας λένε οι περισσότεροι για τον Τζιμπούρ και τον Μήτρογλου που τα “κολλάνε”. Δεν αποβλήθηκε χθες απλώς... ένας παίκτης για τους Ερυθρόλευκους. Δείτε πόσες δουλειές κάνει στο γήπεδο, “απομονώστε” τον ειδικά στα ευρωπαϊκά ματς και θα καταλάβετε...
Υ.Γ. Πείτε με τρελό, αλλά το παίζω... “Γάμα – Ζούγα”. Το ματσάκι γυρίζει! Με πολλά “αν”, βεβαίως, αλλά γυρίζει στο “Γ. Καραϊσκάκης”.
πηγή: gazzetta.gr