Ο Σπύρος Καβαλιεράτος και ο Θανάσης Ασπρούλιας γράφουν για τη νίκη του Ολυμπιακού στην έδρα της Κίμκι.
Σπύρος Καβαλιεράτος
Ο Βασίλης Σπανούλης έβαλε το πιο μεγάλο σουτ... Ο Κώστας Σλούκας πέτυχε 10 πόντους, ο ένας πιο καθοριστικός από το άλλο. Ο Εϊσι Λο έβαλε άλλους 5, συνεχόμενους στο πιο κρίσιμο σημείο. Ομως τίποτα απ' αυτά δεν θα είχε σημασία, αν δεν υπήρχε ο Κάιλ Χάινς για να βγάλει το κάρο, όταν είχε κολλήσει στη λάσπη και κανείς δεν μπορούσε να το κινήσει.
Ενα άγαλμα ύψους 1.98 πρέπει να κάνουν στον Ολυμπιακό για το μεγάλο διπλό στην Μόσχα. Ο σέντερ... τσέπης ήταν τεράστιος στα 23 λεπτά που αγωνίστηκε, ο μόνος που στάθηκε στο ύψος της περίστασης μέχρι το 30'. Οταν οι ερυθρόλευκοι ήταν εγκλωβισμένοι στο ρυθμό της Χίμκι και του Πλάνινιτς, έπαιζαν άμυνα με τα μάτια, δεν είχαν καθόλου καλή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση (για την ακρίβεια δεν είχαν καν κυκλοφορία, ο καθένας έπαιζε μόνος του), ήταν άστοχοι στα τρίποντα.
Φαίνεται, βέβαια, πως ο Ολυμπιακός έχει τον τρόπο του απέναντι στους Ρώσους. Σαν μια μικρή επανάληψη του τελικού ήταν το παιχνίδι στη Μόσχα. Στο -12 οι ερυθρόλευκοι στα μέσα της δεύτερης περιόδου, με τον Σπανούλη σε κακή βραδιά, τους υπόλοιπους να κινούνται στη μετριότητα και μόνο τον Κώστα Παπανικολάου να βοηθάει τον Χάινς.
Ομως ο Μπαρτζώκας δεν εγκατέλειψε ποτέ τη μάχη, έστω κι αν τα βασικά του όπλα έδειχναν να βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Αλλαξε πολλά σχήματα και στην τελευταία περίοδο βρήκε το κατάλλληλο για να νικήσει. Ο Σλούκας μαζί τον Σπανούλη ήταν το κλειδί για να αλλάξει η ροή, τα δύο τρίποντα του 22χρονου γκαρντ έφεραν τον Ολυμπιακό στο 68-68. Αμέσως ο Λο στη θέση του κουρασμένου Σλούκα, πέντε συνεχόμενοι πόντοι του Αμερικανού. Και όταν ο αρχηγός, μετά την υπερπροσπάθεια του δευτέρου ημιχρόνου, χρειάστηκε να βγει - τρία λεπτά πριν από το τέλος - πίστεψε στην ομάδα του και την άφησε στο παρκέ δίχως τον φυσικό της ηγέτη. Ακόμα κι έτσι ο Ολυμπιακός κράτησε το προβάδισμα και όταν επέστρεψε ο Σπανούλης έβαλε το κερασάκι στην τούρτα με ένα μεγάλο σουτ... Τόσο σημαντικό, όσο και οι 4/4 βολές του Σλούκα.
Ο Σπανούλης του δευτέρου ημιχρόνου ήταν αυτός που χρειάζεται ο Ολυμπιακός... Μοίρασε την μπάλα, σκόραρε όταν έπρεπε, έπαιξε για την ομάδα. Μέχρι το 25', ήταν ο βασικός λόγος που υπήρχε πρόβλημα, διότι η μπάλα δεν κυκλοφορούσε. Οταν, όμως, αντιλήφθηκε πως κάτι πηγαίνει λάθος, έκανε τη διαφορά. Δεν πήγε έτσι χαμένη και η μεγάλη εμφάνιση του Χάινς.
ΥΓ.: Πλέον έτσι... γράφεται η ιστορία. Οι Ρώσοι θα είναι μπροστά μέχρι το 30' και στο τέλος θα νικάει ο Ολυμπιακός.
ΥΓ1: Η πρόκριση δεν χάνεται πλέον για τον Ολυμπιακό. Και με ένα διπλό στη Σιένα, οι ερυθρόλευκοι μπορούν να πάρουν μία από τις δύο πρώτες θέσεις, άρα και πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.
ΥΓ2: Μήπως να το πάρει αλλιώς ο Ολυμπιακός στο θέμα του ξένου; Μήπως περισσότερο χρειάζεται βοήθεια στους ψηλούς, απ'ό,τι στην περιφέρεια; Μια χαρά άμυνα έπαιξε ο Κατσίβελης. Αντίθετα ο Πάουελ είναι εκτός τόπου και χρόνου, ο Σερμαντίνι ασταθής. Μόνος του ο Χάινς, δεν γίνεται να τα βγάλει πέρα με όλους.
ΥΓ3: Ξέχωρα από τη νίκη, φάνηκε για άλλο ένα παιχνίδι η απουσία του Βαγγέλη Μάντζαρη. Με τον 22χρονο γκαρντ στις τάξεις του ο Πλάνινιτς δεν θα τελείωνε το ματς με 17 πόντους και 13 ασίστ.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Τσαγανάτος, αλλά προβληματικός
Οσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή και όσα δεν γίνονται σε 30 λεπτά στο μπάσκετ, μπορούν να συμβούν σε δέκα. Θυμίζοντας λίγο από τον εξαιρετικό εαυτό της κανονικής σεζόν, ξεπέρασε την δραματική έλλειψη του ψηλού, καμουφλάρισε το κενό του Μάντζαρη και υποχρέωσε μία εξαιρετική (όπως παρουσιάστηκε απέναντί του) ομάδα σε ήττα για πρώτη φορά φέτος και για μόλις τέταρτη φορά σε τρεις συμμετοχής που έχει στην Ευρωλίγκα.
Ομολογώ ότι αδυνατώ να βρω λόγια για να περιγράψω αυτό το εκπληκτικό παλικάρι που ακούσει το όνομα Κάιλ Χάινς, στο πρόσωπο του οποίου ο Ολυμπιακός βρήκε, όχι μόνο την ικανότητα, αλλά και τα στοιχεία που απαιτείται να έχει μία ομάδα για να φτάσει ψηλά. Καρδιά, ενέργεια, πάθος, αγάπη για αυτό που κάνει και παλικαριά. Από αυτά, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και γενικά μέχρι το 30' δεν είχε τίποτα για να παινευτεί. Απολύτως τίποτα. Μία πολύ κακοφορμισμένη ομάδα, που δεχόταν καλάθι με τον ίδιο, εκνευριστικά πανομοιότυπο τρόπο και δεν είχε τρόπο, ούτε κότσια να αντιδράσει.
Ειδικά οι φάσεις που δέχτηκε με την λόμπα πάσα του Πλάνινιτς στον Ογκουστιν στην πλάτη της τελευταίας αμυντικής γραμμής, ήταν για να σπας ό,τι έβρισκες μπροστά σου. Στο πρώτο 20λεπτο, ο Ολυμπιακός έμοιαζε με μία ομάδα παραδομένη στις διαθέσεις του αντιπάλου. Στην επίθεση προσπαθούσε να συμμαζέψει ό,τι (με τεράστια ευκολία) πρόσφερε στον αντίπαλο κι έκανε τους Ρώσους να μοιάζουν με υπερομάδα.
Και δεν είναι μόνο πρόβλημα σχεδιασμού ή τακτικής. Ηταν και θέμα διάθεσης. Από δαύτη οι παίκτες του Μπαρτζώκα δεν είχαν, πλην του γίγαντα τσέπης Κάιλ Χάινς που τα έβαζε με Θεούς και δαίμονες, δείχνοντας το δρόμο. Αν ήμουν στη θέση του, πριν πιάσω από το ...λαρύγγι τους αντιπάλους, θα το είχα κάνει με τους συμπαίκτες μου. Μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο ημίχρονο και το τελευταίο δεκάλεπτο, όπου τα μακρινά σουτ άλλαξαν τη μοίρα του Ολυμπιακού. Και η άμυνα βεβαίως βεβαίως. Διαφωνώ ότι ο Κατσίβελης έκανε καλή δουλειά στον Πλάνινιτς, απλά δεν εκτέθηκε και το παλικαράκι έδωσε ό,τι είχε για να τα καταφέρει. Ασχημα δεν τα πήγε. Εκεί που διορθώθηκε ο Ολυμπιακός ήταν στην ομαδική άμυνα, την αντίδραση στο πικ εν ρολ, στις μάχες που έδινε σώμα με σώμα και στα μακρινά σουτ. Οταν τα έβαλε, απείλησε κι εν τέλει κέρδισε.
Δε θα είμαι όμως διθυραμβικός απέναντι στην τεράστια νίκη του Ολυμπιακού. Διότι, το τεράστιο πρόβλημα που έχει στην άμυνα παραμένει και θα παραμένει όσο δεν υπάρχει ένα παιδί ψηλό που να δίνει τις βοήθειες που πρέπει, να προκαλεί φόβο στους αντιπάλους και να καθαρίζει τα ριμπάουντ. Αυτά που μπορεί τουλάχιστον. Διότι ο Πάουελ δεν κάνει ούτε αυτό. Επιπλέον, προσωπικά θα επιμείνω στο γεγονός ότι στον Ολυμπιακό είναι εμφανής η έλλειψη ενός δεύτερου πόλου στην επίθεση από την περιφέρεια. Αν ο ψηλός μπορεί να παίξει στο λόου ποστ το πράγμα αλλάζει. Αν όχι, τότε, χρειάζεται οπωσδήποτε κι ένας κοντός για να δίνει βοήθειες στον Σπανούλη στη δημιουργία και στα τελειώματα, ώστε ο Ολυμπιακός να μην περιμένει τα πάντα από το μακρινό σουτ. Μία μεγάλη ομάδα δεν μπορεί να ζει και να πεθαίνει από τα 6.75. Πρέπει να έχει κι άλλες επιλογές. Κι αυτές σίγουρα δεν είναι τα επιθετικά ριμπάουντ του Χάινς, ούτε οι μπούκες του Λο, που έχει γίνει παίκτης ομάδας πια, αγαπάει τον Ολυμπιακό, θέλει να προσφέρει, αλλά είναι πολύ ασταθής.
Χωρίς την άμυνα του τελευταίου 10λεπτου, οι ερυθρόλευκοι δεν πάνε πουθενά. Ούτε για βόλτα στον περίβολο του ΣΕΦ. Πόσο μάλλον στο Φάιναλ Φορ. Αυτό είναι και το πιο βασικό πρόβλημα που εμφανίζουν στην Ευρωλίγκα.
Θα ήταν βέβαια τεράστια αμέλεια να μην γίνει αναφορά και στο μεγάλο παιχνίδι που έκανε ο Πέρο Αντιτς βάζοντας σουτ που κράτησαν τον Ολυμπιακό όρθιο. Το ίδιο ισχύει και για τον Κώστα Σλούκα...
πηγή: gazzetta.grΟ Βασίλης Σπανούλης έβαλε το πιο μεγάλο σουτ... Ο Κώστας Σλούκας πέτυχε 10 πόντους, ο ένας πιο καθοριστικός από το άλλο. Ο Εϊσι Λο έβαλε άλλους 5, συνεχόμενους στο πιο κρίσιμο σημείο. Ομως τίποτα απ' αυτά δεν θα είχε σημασία, αν δεν υπήρχε ο Κάιλ Χάινς για να βγάλει το κάρο, όταν είχε κολλήσει στη λάσπη και κανείς δεν μπορούσε να το κινήσει.
Ενα άγαλμα ύψους 1.98 πρέπει να κάνουν στον Ολυμπιακό για το μεγάλο διπλό στην Μόσχα. Ο σέντερ... τσέπης ήταν τεράστιος στα 23 λεπτά που αγωνίστηκε, ο μόνος που στάθηκε στο ύψος της περίστασης μέχρι το 30'. Οταν οι ερυθρόλευκοι ήταν εγκλωβισμένοι στο ρυθμό της Χίμκι και του Πλάνινιτς, έπαιζαν άμυνα με τα μάτια, δεν είχαν καθόλου καλή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση (για την ακρίβεια δεν είχαν καν κυκλοφορία, ο καθένας έπαιζε μόνος του), ήταν άστοχοι στα τρίποντα.
Φαίνεται, βέβαια, πως ο Ολυμπιακός έχει τον τρόπο του απέναντι στους Ρώσους. Σαν μια μικρή επανάληψη του τελικού ήταν το παιχνίδι στη Μόσχα. Στο -12 οι ερυθρόλευκοι στα μέσα της δεύτερης περιόδου, με τον Σπανούλη σε κακή βραδιά, τους υπόλοιπους να κινούνται στη μετριότητα και μόνο τον Κώστα Παπανικολάου να βοηθάει τον Χάινς.
Ομως ο Μπαρτζώκας δεν εγκατέλειψε ποτέ τη μάχη, έστω κι αν τα βασικά του όπλα έδειχναν να βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Αλλαξε πολλά σχήματα και στην τελευταία περίοδο βρήκε το κατάλλληλο για να νικήσει. Ο Σλούκας μαζί τον Σπανούλη ήταν το κλειδί για να αλλάξει η ροή, τα δύο τρίποντα του 22χρονου γκαρντ έφεραν τον Ολυμπιακό στο 68-68. Αμέσως ο Λο στη θέση του κουρασμένου Σλούκα, πέντε συνεχόμενοι πόντοι του Αμερικανού. Και όταν ο αρχηγός, μετά την υπερπροσπάθεια του δευτέρου ημιχρόνου, χρειάστηκε να βγει - τρία λεπτά πριν από το τέλος - πίστεψε στην ομάδα του και την άφησε στο παρκέ δίχως τον φυσικό της ηγέτη. Ακόμα κι έτσι ο Ολυμπιακός κράτησε το προβάδισμα και όταν επέστρεψε ο Σπανούλης έβαλε το κερασάκι στην τούρτα με ένα μεγάλο σουτ... Τόσο σημαντικό, όσο και οι 4/4 βολές του Σλούκα.
Ο Σπανούλης του δευτέρου ημιχρόνου ήταν αυτός που χρειάζεται ο Ολυμπιακός... Μοίρασε την μπάλα, σκόραρε όταν έπρεπε, έπαιξε για την ομάδα. Μέχρι το 25', ήταν ο βασικός λόγος που υπήρχε πρόβλημα, διότι η μπάλα δεν κυκλοφορούσε. Οταν, όμως, αντιλήφθηκε πως κάτι πηγαίνει λάθος, έκανε τη διαφορά. Δεν πήγε έτσι χαμένη και η μεγάλη εμφάνιση του Χάινς.
ΥΓ.: Πλέον έτσι... γράφεται η ιστορία. Οι Ρώσοι θα είναι μπροστά μέχρι το 30' και στο τέλος θα νικάει ο Ολυμπιακός.
ΥΓ1: Η πρόκριση δεν χάνεται πλέον για τον Ολυμπιακό. Και με ένα διπλό στη Σιένα, οι ερυθρόλευκοι μπορούν να πάρουν μία από τις δύο πρώτες θέσεις, άρα και πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.
ΥΓ2: Μήπως να το πάρει αλλιώς ο Ολυμπιακός στο θέμα του ξένου; Μήπως περισσότερο χρειάζεται βοήθεια στους ψηλούς, απ'ό,τι στην περιφέρεια; Μια χαρά άμυνα έπαιξε ο Κατσίβελης. Αντίθετα ο Πάουελ είναι εκτός τόπου και χρόνου, ο Σερμαντίνι ασταθής. Μόνος του ο Χάινς, δεν γίνεται να τα βγάλει πέρα με όλους.
ΥΓ3: Ξέχωρα από τη νίκη, φάνηκε για άλλο ένα παιχνίδι η απουσία του Βαγγέλη Μάντζαρη. Με τον 22χρονο γκαρντ στις τάξεις του ο Πλάνινιτς δεν θα τελείωνε το ματς με 17 πόντους και 13 ασίστ.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Τσαγανάτος, αλλά προβληματικός
Οσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή και όσα δεν γίνονται σε 30 λεπτά στο μπάσκετ, μπορούν να συμβούν σε δέκα. Θυμίζοντας λίγο από τον εξαιρετικό εαυτό της κανονικής σεζόν, ξεπέρασε την δραματική έλλειψη του ψηλού, καμουφλάρισε το κενό του Μάντζαρη και υποχρέωσε μία εξαιρετική (όπως παρουσιάστηκε απέναντί του) ομάδα σε ήττα για πρώτη φορά φέτος και για μόλις τέταρτη φορά σε τρεις συμμετοχής που έχει στην Ευρωλίγκα.
Ομολογώ ότι αδυνατώ να βρω λόγια για να περιγράψω αυτό το εκπληκτικό παλικάρι που ακούσει το όνομα Κάιλ Χάινς, στο πρόσωπο του οποίου ο Ολυμπιακός βρήκε, όχι μόνο την ικανότητα, αλλά και τα στοιχεία που απαιτείται να έχει μία ομάδα για να φτάσει ψηλά. Καρδιά, ενέργεια, πάθος, αγάπη για αυτό που κάνει και παλικαριά. Από αυτά, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και γενικά μέχρι το 30' δεν είχε τίποτα για να παινευτεί. Απολύτως τίποτα. Μία πολύ κακοφορμισμένη ομάδα, που δεχόταν καλάθι με τον ίδιο, εκνευριστικά πανομοιότυπο τρόπο και δεν είχε τρόπο, ούτε κότσια να αντιδράσει.
Ειδικά οι φάσεις που δέχτηκε με την λόμπα πάσα του Πλάνινιτς στον Ογκουστιν στην πλάτη της τελευταίας αμυντικής γραμμής, ήταν για να σπας ό,τι έβρισκες μπροστά σου. Στο πρώτο 20λεπτο, ο Ολυμπιακός έμοιαζε με μία ομάδα παραδομένη στις διαθέσεις του αντιπάλου. Στην επίθεση προσπαθούσε να συμμαζέψει ό,τι (με τεράστια ευκολία) πρόσφερε στον αντίπαλο κι έκανε τους Ρώσους να μοιάζουν με υπερομάδα.
Και δεν είναι μόνο πρόβλημα σχεδιασμού ή τακτικής. Ηταν και θέμα διάθεσης. Από δαύτη οι παίκτες του Μπαρτζώκα δεν είχαν, πλην του γίγαντα τσέπης Κάιλ Χάινς που τα έβαζε με Θεούς και δαίμονες, δείχνοντας το δρόμο. Αν ήμουν στη θέση του, πριν πιάσω από το ...λαρύγγι τους αντιπάλους, θα το είχα κάνει με τους συμπαίκτες μου. Μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο ημίχρονο και το τελευταίο δεκάλεπτο, όπου τα μακρινά σουτ άλλαξαν τη μοίρα του Ολυμπιακού. Και η άμυνα βεβαίως βεβαίως. Διαφωνώ ότι ο Κατσίβελης έκανε καλή δουλειά στον Πλάνινιτς, απλά δεν εκτέθηκε και το παλικαράκι έδωσε ό,τι είχε για να τα καταφέρει. Ασχημα δεν τα πήγε. Εκεί που διορθώθηκε ο Ολυμπιακός ήταν στην ομαδική άμυνα, την αντίδραση στο πικ εν ρολ, στις μάχες που έδινε σώμα με σώμα και στα μακρινά σουτ. Οταν τα έβαλε, απείλησε κι εν τέλει κέρδισε.
Δε θα είμαι όμως διθυραμβικός απέναντι στην τεράστια νίκη του Ολυμπιακού. Διότι, το τεράστιο πρόβλημα που έχει στην άμυνα παραμένει και θα παραμένει όσο δεν υπάρχει ένα παιδί ψηλό που να δίνει τις βοήθειες που πρέπει, να προκαλεί φόβο στους αντιπάλους και να καθαρίζει τα ριμπάουντ. Αυτά που μπορεί τουλάχιστον. Διότι ο Πάουελ δεν κάνει ούτε αυτό. Επιπλέον, προσωπικά θα επιμείνω στο γεγονός ότι στον Ολυμπιακό είναι εμφανής η έλλειψη ενός δεύτερου πόλου στην επίθεση από την περιφέρεια. Αν ο ψηλός μπορεί να παίξει στο λόου ποστ το πράγμα αλλάζει. Αν όχι, τότε, χρειάζεται οπωσδήποτε κι ένας κοντός για να δίνει βοήθειες στον Σπανούλη στη δημιουργία και στα τελειώματα, ώστε ο Ολυμπιακός να μην περιμένει τα πάντα από το μακρινό σουτ. Μία μεγάλη ομάδα δεν μπορεί να ζει και να πεθαίνει από τα 6.75. Πρέπει να έχει κι άλλες επιλογές. Κι αυτές σίγουρα δεν είναι τα επιθετικά ριμπάουντ του Χάινς, ούτε οι μπούκες του Λο, που έχει γίνει παίκτης ομάδας πια, αγαπάει τον Ολυμπιακό, θέλει να προσφέρει, αλλά είναι πολύ ασταθής.
Χωρίς την άμυνα του τελευταίου 10λεπτου, οι ερυθρόλευκοι δεν πάνε πουθενά. Ούτε για βόλτα στον περίβολο του ΣΕΦ. Πόσο μάλλον στο Φάιναλ Φορ. Αυτό είναι και το πιο βασικό πρόβλημα που εμφανίζουν στην Ευρωλίγκα.
Θα ήταν βέβαια τεράστια αμέλεια να μην γίνει αναφορά και στο μεγάλο παιχνίδι που έκανε ο Πέρο Αντιτς βάζοντας σουτ που κράτησαν τον Ολυμπιακό όρθιο. Το ίδιο ισχύει και για τον Κώστα Σλούκα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου