Ο Μιχάλης Τσόχος... τολμά να γράψει για μπάσκετ και με αφορμή τη μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού στη Μόσχα παρατηρεί από μακριά την ιστορία δύο Αμερικανών που στα μάτια του έχουν πολλά κοινά σημεία.
Ο Ολυμπιακός έδειξε στη Μόσχα ότι παραμένει μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Με τη νίκη επί της Χίμκι επί της ουσίας όχι μόνο εξασφαλίζει τη συμμετοχή του στα νοκ άουτ ματς των προημιτελικών, αλλά πιθανότατα μετατρέπει εαυτόν σε φαβορί για το φάιναλ φορ, αφού είναι στο χέρι του να τερματίσει δεύτερος και να έχει δικό του το πλεονέκτημα έδρας.
Και αυτή η νίκη όπως και πολλές άλλες καθοριστικές τα δύο τελευταία χρόνια, είχε πρωταγωνιστή έναν... Ευρωπαϊο στο στυλ και την νοοτροπία Αμερικανό. Ο Καιλ Χάινς ήταν καθοριστικός σε όλα (σκοράρισμα, άμυνα, ριμπάουντ) και αυτός που οδήγησε τον Ολυμπιακό στην πιο σημαντική νίκη της χρονιάς ως τώρα.
Ο Αμερικανός με την ωριμότητά του και την ταύτισή του με τον σύλλογο από τις πρώτες κιόλας μέρες (παίζει λες και είναι 10 χρόνια στον Ολυμπιακό, ενώ είναι μόλις 1,5 χρόνο εδώ) μου θυμίζει όχι απαραίτητα στο αγωνιστικό στυλ, τον κορυφαίο Αμερικανό μπασκετμπολίστα (σε προσφορά και όχι σε όνομα, αφού έχει παίξει στα μέρη μας ο Ντομινίκ Γουίλκινς) που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα.
Και το λέω αυτό γιατί οι ιστορίες τους, στο ξεκίνημά τους φυσικά, μοιάζουν πολύ. Και οι δύο ήρθαν στα 26 τους και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Ο Μπατίστ από ομάδα του Βελγίου, ο Χάινς από ομάδα της Γερμανίας. Αμφότεροι κόλλησαν αμέσως και με την κερκίδα και με την ομάδα και έγιναν σχεδόν από την πρώτη στιγμή πρωταγωνιστές.
Φυσικά και οι δύο στάθηκαν τυχεροί. Ο Μπατίστ περισσότερο γιατί δεν δούλεψε μόνο την πρώτη, αλλά όλες τις χρονιές του στην Ελλάδα με τον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης τον Ομπράντοβιτς και ο Χάινς γιατί έστω την πρώτη χρονιά του δούλεψε με τον δεύτερο καλύτερο προπονητή της Ευρώπης τον Ίβκοβιτς.
Το μοναδικό, «αλλά» που υπάρχει στις ιστορίες τους, απομένει να το μάθουμε το ερχόμενο καλοκαίρι. Το συμβόλαιο του Χάινς, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι από τα μικρότερα στην ομάδα (περίπου 250 χιλιάδες ευρώ το χρόνο παίρνει) λήγει. Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό το... ξερολούκουμο, το λιγουρεύεται η ελίτ της Ευρώπης και το κασέ του με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς θα εκτοξευθεί τουλάχιστον στο 1 εκατ. ευρώ ετησίως.
Ο ίδιος έχει την πρόθεση να μείνει και επί της ουσίας έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα ήθελε να γίνει ο Μπατίστ του Ολυμπιακού, η ΚΑΕ προφανώς και θέλει να τον κρατήσει, φτάνει όμως το βαλάντιο του ελληνικού μπάσκετ να κρατάει τέτοιους παίκτες, με τέτοια συμβόλαια στην Ελλάδα; Οταν μάλιστα μιλάμε για το καλοκαίρι στο οποίο λήγει και το συμβόλαιο του Σπανούλη;
Θα το μάθουμε προσεχώς...
πηγή: gazzetta.gr