Η Μπάγερν πήρε μια δίκαιη πρόκριση επί της Γιουβέντους και ο ball
boy Παναγιώτης Παλλαντζάς γράφει για τις απαντήσεις που ήθελαν και πήραν
οι δύο ομάδες.
«Είναι η χειρότερη κλήρωση και για τους δύο», ήταν η γενική άποψη όταν η
κληρωτίδα έβγαλε το συγκεκριμένο ζευγάρι. Κι αμέσως μετά, όπως
συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, μπήκαν στην... εξίσωση τα πάντα.
Φόρμα, προϊστορία, τιμωρημένοι, τραυματίες, τακτική, Σκουάντρα Ατζούρα,
Πάντσερ κλπ, κλπ... Ολα αυτά για να γίνει η πρόβλεψη για το ποια ομάδα
θα πάρει την πρόκριση στους «4». Τελικά την πήρε αυτή που την άξιζε αλλά
το σημαντικό είναι ότι Βαυαροί και Μπιανκονέρι έμαθαν αυτά που έπρεπε.
Η Μπάγερν, που από την πρώτη στιγμή ήταν το φαβορί, ήξερε ότι αυτοί οι αγώνες ήταν το πιο σημαντικό φετινό τεστ για αυτή. Από το φθινόπωρο ήταν μέσα στα φαβορί για την κούπα αλλά τώρα που πλησιάζουμε στο τέλος, με το κλίμα στον ευρωπαϊκό Τύπο να γίνεται όλο και καλύτερο για αυτή, έπρεπε να πείσει οριστικά τους ανταγωνιστές της (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα) για το ότι είναι έτοιμη. Ειδικά μετά από αυτό που πήγε να πάθει με την Αρσεναλ...
Για τους Γερμανούς πιο σημαντικό κι από την πρόκριση, ήταν η καθαρή πρόκριση. Να δείξουν σε όλους ότι είναι καλύτεροι και ότι είναι αποφασισμένοι να μην σταματήσουν πουθενά. Το πέτυχαν. Δεν είναι εύκολο να τρέξεις περισσότερο από αυτή τη Γιουβέντους, να πρεσάρεις περισσότερο από αυτή, να μην την αφήσεις να κάνει παιχνίδι. Η Μπάγερν έκανε στους Μπιανκονέρι, ειδικά στο πρώτο ματς, ό,τι κάνουν αυτοί στις υπόλοιπες ιταλικές ομάδες την τελευταία διετία.
Για να μην υπάρχουν, επίσης, αμφιβολίες για το αν αυτή η Μπάγερν είναι ομαδάρα, ήρθε η σοβαρότητα που έδειξε στη ρεβάνς. Καμία υποτίμηση του αντιπάλου παρά το 2-0, κανένας πανηγυρισμός για το πρωτάθλημα πριν το ματς στο Τορίνο, ξεκάθαρη απόδειξη ότι το πάθημα της ρεβάνς με την Αρσεναλ έγινε μάθημα. Από εκεί και πέρα, για τους αυτοματισμούς, τα δυνατά άκρα, την γρήγορη μεταφορά από άμυνα σε επίθεση και το αντίστροφο, τα ξέραμε και δε χρειαζόταν να τα δούμε τώρα για να το εμπεδώσουμε ότι αυτή η ομάδα το έχει. Κι ας μην έχει στις τάξεις της κάποιον παίκτη για τον οποίο ο Τύπος θα θεωρεί φυσιολογικό να μας ζαλίζει ακόμη και για το πότε πάει τουαλέτα...
Η Γιουβέντους, από την άλλη πλευρά, ήταν εξαιρετικά ειλικρινής με τους οπαδούς της από την αρχή της σεζόν και τώρα που έφτασε η ώρα να αντιμετωπίσει ένα από τα τρία φαβορί -κατά τη γνώμη αυτού που υπογράφει το κείμενο, το πρώτο φαβορί- ο Αντόνιο Κόντε έκανε σαφές ότι το πρώτο ζητούμενο δεν ήταν η πρόκριση αλλά το να μάθει η Γιούβε σε ποιο σημείο είναι σε σχέση με τις ομάδες που είναι έτοιμες για κούπα.
Τώρα, μετά από 180 λεπτά, ξέρει πού είναι. Ξέρει τι διαφορά υπάρχει και ξέρει και τι πρέπει να κάνει για να την καλύψει. Δε θα είναι εύκολο, σίγουρα δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά θα το πετύχει αυτό που θέλει. Αυτή η ομάδα που χτίζεται, άλλωστε, έχει δείξει ότι όταν τρώει ένα χαστούκι, μαθαίνει από αυτό και έτσι θα γίνει και τώρα.
Το γεγονός ότι οι Γιουβεντίνοι έφτασαν κάποια στιγμή, πριν το πρώτο ματς στο Μόναχο, να πιστεύουν ότι είναι πιθανά τα πάντα, είναι απλά ένας έξτρα πόντος που πιστώνεται στον Κόντε και τους παίκτες του. Ο φετινός στόχος στην Ευρώπη άλλωστε, σε μια σεζόν με ιδιαιτερότητες καθώς τώρα μπαίνει στον σωστό δρόμο η ομάδα μετά τα χειρότερα χρόνια της ιστορίας της, δεν ήταν συγκεκριμένα ο προημιτελικός, ο ημιτελικός ή κάτι άλλο.
Ο φετινός στόχος είχε οριοθετηθεί άψογα από τον Μπουφόν στην αρχή της σεζόν και η Γιουβέντους τον πέτυχε: «Φέτος θέλουμε το δεύτερο σερί πρωτάθλημα για να εδραιωθούμε. Οσο για την Ευρώπη, θέλουμε να κερδίσουμε ξανά τον σεβασμό όλων. Να δείξουμε ότι στη Γιουβέντους χτίζουμε σε στέρεες βάσεις μια ομάδα που τα επόμενα χρόνια θα είναι όπως ήταν και όπως πρέπει να είναι η Γιούβε».
Το συνεχές χειροκρότημα των οπαδών στο τέλος του χθεσινού αγώνα, με την ομάδα να πάει από το ένα πέταλο στο άλλο για να ευχαριστήσει τους πάντες, είναι η αναγνώριση της δουλειάς που γίνεται τους τελευταίους 18-19 μήνες.
Υ.Γ.: Η Μπάγερν κέρδισε τον σεβασμό της Γιουβέντους το καλοκαίρι του 2006. Οταν όλες οι ομάδες σε Ιταλία και όχι μόνο έπεσαν πάνω στους Μπιανκονέρι που βυθίζονταν για να πάρουν τους παίκτες τους (ναι, τους ίδιους παίκτες που κατηγορούσαν ότι έκλεβαν τίτλους...), ο Κάρλ Χάιντς Ρουμενίγκε είχε δηλώσει ότι «η Μπάγερν δε θα κάνει πρόταση για κανέναν ποδοσφαιριστή της Γιουβέντους γιατί όταν ένας γίγαντας του ποδοσφαίρου είναι πεσμένος, ένας άλλος γίγαντας δείχνει σεβασμό. Δεν πάει να τον κλωτσήσει...».
Αν έβρισκαν εκεί στο Μόναχο έναν τρόπο για να μην ξαναμιλήσει ο Μπεκενμπάουερ, γιατί όποτε το ανοίγει καταφέρνει πάντα να ξεπερνάει τον εαυτό του καθώς αυτή που πετάει είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη, θα ήταν ακόμη καλύτερα τα πράγματα... Μακάρι φέτος να αποδοθεί δικαιοσύνη και να πάρει ο Χάινκες το Champions League.
Υ.Γ2: Οι δηλώσεις του Κόντε και γενικά της Γιουβέντους μετά τους δύο αγώνες αλλά και οι... μη δηλώσεις για κάποια θέματα μετά τον πρώτο αγώνα, αποτελούν δωρεάν μάθημα για το πώς συμπεριφέρεται μια μεγάλη ομάδα.
Η Μπάγερν, που από την πρώτη στιγμή ήταν το φαβορί, ήξερε ότι αυτοί οι αγώνες ήταν το πιο σημαντικό φετινό τεστ για αυτή. Από το φθινόπωρο ήταν μέσα στα φαβορί για την κούπα αλλά τώρα που πλησιάζουμε στο τέλος, με το κλίμα στον ευρωπαϊκό Τύπο να γίνεται όλο και καλύτερο για αυτή, έπρεπε να πείσει οριστικά τους ανταγωνιστές της (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα) για το ότι είναι έτοιμη. Ειδικά μετά από αυτό που πήγε να πάθει με την Αρσεναλ...
Για τους Γερμανούς πιο σημαντικό κι από την πρόκριση, ήταν η καθαρή πρόκριση. Να δείξουν σε όλους ότι είναι καλύτεροι και ότι είναι αποφασισμένοι να μην σταματήσουν πουθενά. Το πέτυχαν. Δεν είναι εύκολο να τρέξεις περισσότερο από αυτή τη Γιουβέντους, να πρεσάρεις περισσότερο από αυτή, να μην την αφήσεις να κάνει παιχνίδι. Η Μπάγερν έκανε στους Μπιανκονέρι, ειδικά στο πρώτο ματς, ό,τι κάνουν αυτοί στις υπόλοιπες ιταλικές ομάδες την τελευταία διετία.
Για να μην υπάρχουν, επίσης, αμφιβολίες για το αν αυτή η Μπάγερν είναι ομαδάρα, ήρθε η σοβαρότητα που έδειξε στη ρεβάνς. Καμία υποτίμηση του αντιπάλου παρά το 2-0, κανένας πανηγυρισμός για το πρωτάθλημα πριν το ματς στο Τορίνο, ξεκάθαρη απόδειξη ότι το πάθημα της ρεβάνς με την Αρσεναλ έγινε μάθημα. Από εκεί και πέρα, για τους αυτοματισμούς, τα δυνατά άκρα, την γρήγορη μεταφορά από άμυνα σε επίθεση και το αντίστροφο, τα ξέραμε και δε χρειαζόταν να τα δούμε τώρα για να το εμπεδώσουμε ότι αυτή η ομάδα το έχει. Κι ας μην έχει στις τάξεις της κάποιον παίκτη για τον οποίο ο Τύπος θα θεωρεί φυσιολογικό να μας ζαλίζει ακόμη και για το πότε πάει τουαλέτα...
Η Γιουβέντους, από την άλλη πλευρά, ήταν εξαιρετικά ειλικρινής με τους οπαδούς της από την αρχή της σεζόν και τώρα που έφτασε η ώρα να αντιμετωπίσει ένα από τα τρία φαβορί -κατά τη γνώμη αυτού που υπογράφει το κείμενο, το πρώτο φαβορί- ο Αντόνιο Κόντε έκανε σαφές ότι το πρώτο ζητούμενο δεν ήταν η πρόκριση αλλά το να μάθει η Γιούβε σε ποιο σημείο είναι σε σχέση με τις ομάδες που είναι έτοιμες για κούπα.
Τώρα, μετά από 180 λεπτά, ξέρει πού είναι. Ξέρει τι διαφορά υπάρχει και ξέρει και τι πρέπει να κάνει για να την καλύψει. Δε θα είναι εύκολο, σίγουρα δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά θα το πετύχει αυτό που θέλει. Αυτή η ομάδα που χτίζεται, άλλωστε, έχει δείξει ότι όταν τρώει ένα χαστούκι, μαθαίνει από αυτό και έτσι θα γίνει και τώρα.
Το γεγονός ότι οι Γιουβεντίνοι έφτασαν κάποια στιγμή, πριν το πρώτο ματς στο Μόναχο, να πιστεύουν ότι είναι πιθανά τα πάντα, είναι απλά ένας έξτρα πόντος που πιστώνεται στον Κόντε και τους παίκτες του. Ο φετινός στόχος στην Ευρώπη άλλωστε, σε μια σεζόν με ιδιαιτερότητες καθώς τώρα μπαίνει στον σωστό δρόμο η ομάδα μετά τα χειρότερα χρόνια της ιστορίας της, δεν ήταν συγκεκριμένα ο προημιτελικός, ο ημιτελικός ή κάτι άλλο.
Ο φετινός στόχος είχε οριοθετηθεί άψογα από τον Μπουφόν στην αρχή της σεζόν και η Γιουβέντους τον πέτυχε: «Φέτος θέλουμε το δεύτερο σερί πρωτάθλημα για να εδραιωθούμε. Οσο για την Ευρώπη, θέλουμε να κερδίσουμε ξανά τον σεβασμό όλων. Να δείξουμε ότι στη Γιουβέντους χτίζουμε σε στέρεες βάσεις μια ομάδα που τα επόμενα χρόνια θα είναι όπως ήταν και όπως πρέπει να είναι η Γιούβε».
Το συνεχές χειροκρότημα των οπαδών στο τέλος του χθεσινού αγώνα, με την ομάδα να πάει από το ένα πέταλο στο άλλο για να ευχαριστήσει τους πάντες, είναι η αναγνώριση της δουλειάς που γίνεται τους τελευταίους 18-19 μήνες.
Υ.Γ.: Η Μπάγερν κέρδισε τον σεβασμό της Γιουβέντους το καλοκαίρι του 2006. Οταν όλες οι ομάδες σε Ιταλία και όχι μόνο έπεσαν πάνω στους Μπιανκονέρι που βυθίζονταν για να πάρουν τους παίκτες τους (ναι, τους ίδιους παίκτες που κατηγορούσαν ότι έκλεβαν τίτλους...), ο Κάρλ Χάιντς Ρουμενίγκε είχε δηλώσει ότι «η Μπάγερν δε θα κάνει πρόταση για κανέναν ποδοσφαιριστή της Γιουβέντους γιατί όταν ένας γίγαντας του ποδοσφαίρου είναι πεσμένος, ένας άλλος γίγαντας δείχνει σεβασμό. Δεν πάει να τον κλωτσήσει...».
Αν έβρισκαν εκεί στο Μόναχο έναν τρόπο για να μην ξαναμιλήσει ο Μπεκενμπάουερ, γιατί όποτε το ανοίγει καταφέρνει πάντα να ξεπερνάει τον εαυτό του καθώς αυτή που πετάει είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη, θα ήταν ακόμη καλύτερα τα πράγματα... Μακάρι φέτος να αποδοθεί δικαιοσύνη και να πάρει ο Χάινκες το Champions League.
Υ.Γ2: Οι δηλώσεις του Κόντε και γενικά της Γιουβέντους μετά τους δύο αγώνες αλλά και οι... μη δηλώσεις για κάποια θέματα μετά τον πρώτο αγώνα, αποτελούν δωρεάν μάθημα για το πώς συμπεριφέρεται μια μεγάλη ομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου