To κεφάλι του στο ντορβά!!

Η πρώτη αγωνιστική των πλέι οφς της Ευρωλίγκας ολοκληρώθηκε και λίγο προτού ανοίξει η αυλαία της δεύτερης, ο Βασίλης Σκουντής ταξινομεί μερικές από τις σκόρπιες σκέψεις του...

Για να είμαι ειλικρινής, αισθάνομαι ότι χάνω τον λογαριασμό με όλα αυτά που συμβαίνουν στο περιβάλλον της σειράς του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα και το μόνο που ελπίζω είναι να μη γυρίσει μπούμερανγκ αυτή η φασαρία στην ελληνική ομάδα. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο νεαρός πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, αλλά σίγουρα έβαλε το κεφάλι του στο ντορβά και ίσως δεν ξέρει πια από πού να πρωτοφυλαχτεί: από την θιγείσα Μπαρτσελόνα σε πρώτο χρόνο, από τη θυμωμένη ΤΣΣΚΑ στο μέλλον ή από τον Μπερτομέου που τον μάλωσε και τον ανακαλεί στην τάξη...


Βεβαίως ο Παναθηναϊκός βρισκόταν ανέκαθεν σε αντιπαράθεση με την Ευρωλίγκα κι απλώς αυτή η μακρόχρονη βεντέτα διακόπτεται που και πού από κάποια (βραχύβια και ως εκ τούτου θνησιγενή) moratoria.
To 2000 την έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια, έμεινε πιστός στη FIBA και, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες, έπαιξε στη... μουσειακού χαρακτήρα Σουπρολίγκα.
Δυο χρόνια αργότερα στην Μπολόνια φώναζε πάλι για το (νωπό) κατεστημένο, έβαλε επί δικαίων και αδίκων και απειλούσε ότι θα αποχωρήσει. Για τον φόβο (όχι των Ιουδαίων, αλλά) των Ελλήνων μάλιστα -δεδομένου ότι το πρόγραμμα δεν περιελάμβανε μικρό τελικό- οι διοργανωτές κράτησαν την Μακάμπι στην Μπολόνια, μήπως χρειαζόταν να παίξει στον τελικό με την Κίντερ!
Η επόμενη μεγάλη αντιπαράθεση εκτυλίχθηκε το 2009 στο Βερολίνο, όταν ο Παναθηναϊκός ναι μεν στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης, αλλά είχε φρικτά παράπονα από την (ανεκτική προς τους Ρώσους) διαιτησία, κυρίως του Αρτεάγκα . Στην εξέδρα των επισήμων ο Θανάσης Γιαννακόπουλος πετούσε χαρτονομίσματα των 50 και των 100 ευρώ προς το μέρος, όπου καθόταν ο Τζόρντι Μπερτομέου (και μάλιστα τιμωρήθηκε με βαρύ πρόστιμο γι αυτή τη συμπεριφορά του) , ενώ ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς ανάλωσε στη διαιτησία το μεγαλύτερο μέρος των δηλώσεων του κατά τη συνέντευξη Τύπου.
Στα χρόνια που ακολούθησαν οι σχέσεις των δύο πλευρών πέρασαν και από άλλες διάφορες άλλες κρίσεις. Μεσούσης μιας σύσκεψης ο Θανάσης Γιαννακόπουλος κατηγόρησε τα στελέχη της Ευρωλίγκας ως "απατεώνες που κοροϊδεύουν τις ομάδες στα τηλεοπτικά δικαιώματα", ενώ σε άλλη μια συνάντηση ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πήρε τον (υπεύθυνο μάρκετινγκ) Ηλία Κατσόγιαννη και έφυγαν επιδεικτικά. Πέρυσι πάλι ανέβηκαν οι τόνοι με αφορμή τη διαιτησία τόσο στον πρώτο προημιτελικό με την Μπαρτσελόνα (στο τέλος του οποίου μάλιστα ο Μπερτομέου πήρε αγκαλιά τον Ομπράντοβιτς στη μικτή ζώνη του "Παλαού Μπλάου Γκράνα", όσο και στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Ολες τις φορές που ο Μπερτομέου κλήθηκε να σχολιάσει το modus vivendi των Γιαννακοπουλαίων , δηλώνει με διπλωματικό τρόπο ότι " έχουν προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στο μπάσκετ, απλώς είναι λίγο παρορμητικοί και μερικές φορές υπερβαίνουν τα εσκαμμένα"...
Τώρα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος υπερέβη ακόμη περισσότερο αυτά τα εσκαμμένα και κήρυξε πόλεμο κατά πάντων: έβαλε στο κάδρο διαδοχικά τους τρεις διαιτητές του συγκεκριμένου αγώνα, αλλά και όλη την κάστα τους, τον Ρήγα, την Μπαρτσελόνα (ως ευνοούμενη από τα σφυρίγματα του πρώτου αγώνα), την ΤΣΣΚΑ και την Ευρωλίγκα. Προφανώς αυτή η επιθετική πολιτική του δεν έχει καμιά σχέση με την επίθεση ειρήνης, σύμπραξης και αγάπης, που εξαπέλυσε τις προάλλες προς τους αδελφούς Αγγελόπουλου, με τους οποίους μέσα σε μια εβδομάδα (κι από τον αγώνα της κανονικής περιόδου μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου) είχαν γίνει από δυο χωριά χωριάτες!
Ο θεός κι η ψυχή του, αυτό είναι το μόνο σίγουρο μετά από τις διαδοχικές ολομέτωπες και κατά πάντων επιθέσεις. Δεν ξέρω ποια αδιάσειστα στοιχεία διαθέτει στην κατοχή του ώστε να τεκμηριώσει τις καταγγελίες του, απλώς διερωτώμαι εάν η ομάδα του θα βγει ωφελημένη ή ζημιωμένη από αυτή την υπόθεση.
Κοντός ψαλμός αλληλούια, όμως. Η απορία θα λυθεί εν μέρει σε λίγες ώρες, αλλά θα εξακολουθήσει να αποτελεί θέμα debate ενόψει της μετάβασης της σειράς στο ΟΑΚΑ...
Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του διεκδικεί την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ και το δικαίωμα στην υπεράσπιση των κεκτημένων εν μέσω (εργασιακής) ειρήνης που εμπεδώθηκε από τη νίκη επί της Αναντολού Εφές και από το 1-0 στη σειρά. Εάν μάλιστα αύριο οι πρωταθλητές Ευρώπης πετύχουν το 2-0, τότε θα πάνε καβάλα στ' άλογο στην (αγαπημένη τους) Πόλη και θ' αρχίσουν από πολύ νωρίς τα διαδοχικά match balls...
Σε τέτοιες περιπτώσεις και δη σε σειρές πλέι οφς, αυτό που μετράει είναι η νίκη, έναντι οποιουδήποτε κόστους, ακόμη και με μισό πόντο! Βεβαίως το καλό αποτέλεσμα δεν αποτελεί πανάκεια, ούτε καμουφλάρει τα αγωνιστικά ζητήματα που ανακύπτουν, όμως άλλο να τα διαχειρίζεσαι ως νικητής κι άλλο ως ηττημένος!
Χθες ο Ολυμπιακός έμεινε όρθιος, χάρη στην άμυνα του που κάλυψε τις επιθετικές αβαρίες και δεν χαντάκωσε τη ραψωδία του Πρίντεζη, ο οποίος (ως άλλος Σάδα, Διαμαντίδης, Ρούμπιο κοκ) τιμώρησε την τακτική επιλογή του Μαχμούτι να κρατήσει τα τεσσάρια του μέσα στη ρακέτα για να αναχαιτίσει τα pick n' roll και να κόψει τις διεισδύσεις του Σπανούλη...
Tζογάρησε ο καλός προπονητής κι έχασε!
"Αfter all, tomorrow is another day" που λέει κι η Σκάρλετ Ο' Χάρα στο "Oσα παίρνει ο άνεμος"! Όντως αύριο είναι μια άλλη μέρα που ίσως αποδειχθεί καλύτερη από τη χθεσινή: ασφαλώς ο Ολυμπιακός χρειάζεται να επιδείξει μεγαλύτερο πλουραλισμό στο σκοράρισμα (εκτός κι αν ο Πρίνετζης βάλει σαράντα πόντους!), να έχει καλύτερη λειτουργία στην επίθεση εναντίον ζώνης, να μη χάσει φάσεις στην άμυνα του στα pick n' roll των Τούρκων και να φροντίσει να καθαρίσει την μπουγάδα από νωρίς και πάντως όχι σε άλλο ένα δραματικό φινάλε...
Είπαμε, το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας είναι κοντά στην Κούλουρη, αλλά δεν υπάρχει λόγος οι καρδιές να πηγαινοέρχονται τόσο συχνά!
πηγή: gazzetta.gr