Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για τους ΑΕΚτσήδες που δεν τρομάζουν με
την Γ' Εθνική, αλλά με την έλλειψη οράματος και μπροστάρηδων με
ικανότητα να το υλοποιήσουν.
Εχει μεγάλο νόημα η ανάγνωση κάποιων μερών της συνέντευξης που έδωσε ο
Εβαλντ Λίνεν στους συμπατριώτες του. Εχει νόημα επειδή μπορεί να
βοηθήσει την πλατιά μάζα των φίλων της ΑΕΚ να αντιληφθούν και να
συνειδητοποιήσουν σε τι κατάσταση ζει τους τελευταίους μήνες και πώς θα
είναι η ζωή της αγαπημένης τους ομάδας, και η δική τους μαζί της, αν η
ΠΑΕ συνεχίσει να λειτουργεί με το σημερινό καθεστώς της.Εχει μεγάλο νόημα η ανάγνωση αυτής της συνέντευξης. Συνειδητοποιεί κανείς πώς ζούσαν/ζουν οι ποδοσφαιριστές, που έφτασαν να προπονούνται για μήνες με έλλειψη σιδήρου. Από παίκτες που δεν είχαν να φάνε ζητούσε η ΑΕΚ το περασμένο καλοκαίρι να υπερασπιστούν το έμβλημά της και να εξασφαλίσουν εγκαίρως την παραμονή στην κατηγορία. Κι όταν έφυγε από την “τρεις λαλούν και δυο χορεύουν” φάση της ζωής της και άρχισε να συνειδητοποιεί τον κίνδυνο υποβιβασμού, και προσέλαβε τον Λίνεν, η ΑΕΚ είδε οπαδούς να τραμπουκίζουν και να απειλούν τους ποδοσφαιριστές.
Εχει πολύ μεγάλο νόημα να νιώσει κανείς το πλήθος και το μέγεθος των καθημερινών εξωποδοσφαιρικών ζητημάτων που αντιμετώπιζε τους προηγούμενους μήνες ο προπονητής με ποδοσφαιριστές που δεν είχαν λεφτά ούτε για βενζίνη, που δεν είχαν σπίτι να κοιμηθούν επειδή τους έκαναν έξωση, που έκαναν τις “δεν θέλω να επιβαρύνω άλλο οικονομικά τους γονείς μου”, δηλώσεις. Θυμηθείτε ότι μιλάμε για την ΑΕΚ. Και σκεφθείτε, τι νόημα έχει να συνεχίζει αυτή τη ζωή η ΑΕΚ στη Superleague;
Ο κόσμος, στην πλειονότητά του, έχει υποστεί σύγχυση μ' όσα ζει, νιώθει, ακούει, βλέπει, διαβάζει σχετικά με την αγαπημένη του ομάδα και την προοπτική της. Ρωτάει, με ύφος χαμένου, “τώρα τι;”. Οχι, αν αφουγκράζομαι καλά την τάση της πλειοψηφίας, αυτή δεν φοβάται την διάλυση της ΠΑΕ και την πτώση στην Γ' Εθνική, αρκεί να υπάρχει όραμα. Στο σημερινό σημείο που έφτασε η ΑΕΚ, η ψυχή του ΑΕΚτσή βγάζει από μέσα της όλα αυτά που τράβηξε στη διάρκεια της πιο μαρτυρικής σεζόν που έζησε ποτέ η αγαπημένη του ομάδα. Και τώρα που τα βγάζει από μέσα του συνειδητοποιεί ότι δεν αντέχει άλλο να κάνει τέτοια ζωή η ΑΕΚ κι αυτός μαζί της. Δεν αντέχει άλλες σεζόν με τον “να μείνουμε στην κατηγορία και βλέπουμε” στόχο όταν δεν υπάρχει όραμα, όσο βλέπει την ΑΕΚ να βαδίζει εταιρικά και αγωνιστικά από το κακό στο χειρότερο δίχως προοπτική να καλυτερεύσει το αύριο. Είναι πιθανό, έως και πολύ πιθανό να δεχθεί και να ακολουθήσει, υποστηρίζοντας μαζικά μια προσπάθεια επανεκκίνησης. Αρκεί να υπάρχει όραμα που εμπνέει, και άνθρωπος ή άνθρωποι που να πείθουν τον κόσμο ότι έχουν την ικανότητα, τη διάθεση και τη δύναμη να το υλοποιήσουν.
Η συζήτηση αυτή καταλήγει, το διαπιστώνω στη συναναστροφή με τους ΑΕΚτσήδες, στην επιβεβαίωση ενός βασικού ισχυρισμού πολλών παρατηρητών της ζωής της στην τελευταία 20ετία: πιο πολύ από την οικονομική χρεοκοπία, την ΑΕΚ την πονά που έχει στερέψει από οράματα και ανθρώπους με ικανότητα και δύναμη να τα υλοποιήσουν. Αν σήμερα υπήρχαν οι μπροστάρηδες με έρεισμα και τα οράματα, την ΑΕΚ δεν θα την φόβιζε η Γ' Εθνική. Για την ΑΕΚ μιλάμε, πώς να την φοβίσει; Αν κάτι φοβάται σήμερα ο κόσμος της ΑΕΚ είναι το αύριο που περνά από τα χέρια αυτών που δεν υπάρχουν, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν ικανά χέρια για να την ξανασηκώσουν στο ανάστημά της.πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου