Του είπε άραγε κανείς του Τριτσώνη, ότι έχει το δικαίωμα να δηλητηριάζει τις αγαθές, φιλότιμες και φιλόδοξες βλέψεις παικτών, προπονητών και οπαδών δύο φιναλίστ να γράψουν ο καθένας τη δική του, ξεχωριστή ιστορία στο θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδας; Να «παίζουν» με τον ιδρώτα, τον κόπο και τις θυσίες μιας χρονιάς και εν κατακλείδι και με το ψωμί επαγγελματιών;
Τους είπε μήπως κανείς και των δυο τους, αξιότιμων διεθνών (τρομάρα τους) ρέφερι, ότι η δόξα, η δυναμική, η ιστορία, ο εγωισμός και η αξιοπρέπεια του Ολυμπιακού, επιτρέπουν να τον πιάνουν στο στόμα τους οι επιτήδειοι συκοφαντίες και να τον ενοχοποιούν ως ηθικό αυτουργό ή δεν ξέρω εγώ πώς το εννοούν ή θέλουν να το φαντάζονται (για να μην πω το… φαντασιώνονται, γιατί έχει άλλη ετυμολογία…) των καραμπινάτων «λαθών» τους;
Του Γιάχου, του Τριτσώνη και του… καθενός κακού συναπαντήματος της διαιτησίας, τους είπε άραγε κανείς, ότι έχουν κάποια… αρμοδιότητα στον ψυχικό κόσμο και στο συναίσθημα των χιλιάδων φίλων του Ολυμπιακού και του Αστέρα Τρίπολης; Να σφετερίζονται την μεγάλη ηδονή της ερυθρόλευκης ή της «κίτρινο-μπλε» κερκίδας, να συμμετάσχει σε ένα γύρο θριάμβου, να γλεντήσει στο πλάι των πρωταγωνιστών του γηπέδου μια κούπα;
Είπε κανείς, μήπως, σ’ αυτά τα «κοράκια» - με την απληστία και τη ματαιοδοξία τους να γίνουν αυτοί πρωτοσέλιδα, κλέβοντας διασημότητα από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του γηπέδου – ότι ο Ολυμπιακός, όλος ο Ολυμπιακός, όλο αυτό το τεράστιο, υπέρλαμπρο, θρυλικό οικοδόμημα, χρειάζεται, ζήτησε ή επιδίωξε εύνοιες και χάρες; Οπλίζοντας έτσι με «υλικό» την αρρωστημένη φαντασία των γνωστών πρωταγωνιστών του διαδικτύου και των social media (μόνο εκεί όμως πρωταγωνιστών…), ώστε να συνεχίσουν το «θεάρεστο έργο» τους, με την εκτόξευση τόνων λάσπης κατά Πειραιά μεριά και επαγγελματικού ποδοσφαίρου, διεισδύοντας ως… hacker στον τελικό του ΟΑΚΑ, ξαπλωμένοι στον καναπέ τους…
Της είπε τέλος πάντων κανείς, αυτής της (παραδοσιακά) ανεκδιήγητης διαιτησίας στην Ελλάδα και ιδίως στους εκφραστές της, με τις σφυρίχτρες, ότι έχουν το δικαίωμα να κάνουν… “American Bar” – που έλεγε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος – τον επίλογο ενός όμορφου παιχνιδιού, ενός αν μη τι άλλο συναρπαστικού, τελικού, όπου αντί αποθέωσης να βλέπουμε… μπουνίδια, κλοτσίδια και το ΟΑΚΑ να μεταβάλλεται σε ρινγκ; Να καταστρέφεται ετσιθελικά η εικόνα ενός ωραίου τελικού ανάμεσα στις δύο καλύτερες ομάδες αυτή τη στιγμή στην επικράτεια;
Δεν μας πείθουν κροκοδείλια δάκρυα
Τα ανθρώπινα λάθη είναι μέσα στο «πρόγραμμα», είναι αναπόσπαστα στοιχεία της ζωής. Σε σφάλματα δεν υποπίπτουν μονάχα οι πεθαμένοι! Το κλάμα όμως του Γιάχου, οι συγνώμες του Τριτσώνη και η άφεση αμαρτιών που διεκδικούν οι διαιτητές, δεν με πείθουν και δεν τους παρέχεται.
Δεν γνωρίζω τελικά και δεν με νοιάζει, αν πρόκειται περί ασχέτων, ανίκανων ή ηλιθίων. Εκείνο που διακρίνω και διαφαίνεται όμως, είναι ότι η υποψία περί προβοκατόρικων ενεργειών για να βλαφθεί ο Ολυμπιακός και μόνο, διατηρεί μεγάλο ποσοστό στις υποθέσεις που μπορεί να κάνει ο καθένας.
Πώς είναι δυνατό να μη δουν στο… μισό μέτρο, δύο σφυρίχτρες κιόλας, το χέρι του Μανιάτη δίπλα στο δοκάρι, πάνω στη γραμμή του τέρματος;
Πώς είναι δυνατό να δοθεί πέναλτι η εκτός περιοχής ανατροπή του Αμπντούν, στο «110… φεύγα» με τη νίκη ήδη και το Κύπελλο να έχουν κλειδώσει στα «ερυθρόλευκα χέρια»; Πείτε μου εσείς: Είναι ή δεν είναι ολοφάνερη η πρόθεση να εκτεθεί πανελληνίως ο Ολυμπιακός;
Ας δοθεί το πέναλτι, ας αποβληθεί ο Μανιάτης. Και τι έγινε; Στο 68’ ήταν. Έτσι κι αλλιώς λίγο μετά ο Ολυμπιακός δεν έμεινε ουσιαστικά με 10 και σε όλη την παράταση λόγω του τραυματισμού του Χολέβα και την ολοκλήρωση των αλλαγών του Μίτσελ; Και αργότερα, κάπου στα μισά του έξτρα ημιώρου δεν έμεινε και με… 9, αφού χτύπησε και ο Σιόβας και ήταν κι αυτός ωσεί παρών στον αγωνιστικό χώρο;
Κι αν ο Αστέρας έκανε το 2-1 σε ένα χρονικό σημείο που υπήρχαν άλλα 25 αγωνιστικά λεπτά μπροστά, με τους νταμπλούχους να ελέγχουν ήδη το παιχνίδι και να παίζουν καλή μπαλίτσα, δημιουργώντας ευκαιρίες (χάρη στις τρεις αλλαγές: Ιμπαγάσα, Πίνο, Τζεμπούρ, που ενδυνάμωσαν την ομάδα και έκαναν την ατομική διαφορά στο γήπεδο), γιατί να μην ισοφάριζε εκ νέου ο Ολυμπιακός; Εύκολα θα μπορούσε να είχε συμβεί αυτό βάση εικόνας και ροής ματς.
Έστω όμως ότι έμενε έτσι το σκορ υπέρ των Αρκάδων έως τη λήξη. Και τι έγινε; Με γεια τους, με χαρά τους και μπράβο τους, αν ήταν να γινόταν έτσι, ας το έπαιρναν οι άνθρωποι.
Αφήστε όμως ρε προβοκάτορες, άσχετοι ή βλάκες, να τελειώσει νορμάλ το ματσάκι. Αφήστε το. Αφήστε το ήσυχο το ποδοσφαιράκι από τις αρχοντομουτσουνάρες σας! Αϊ σιχτίρ πια!
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου