Με Μπράμο και Σπανούλη βγήκαμε από το κουκούλι!

Μπήκαμε με ψυχή απέναντι σε μια ομάδα υψηλών προδιαγραφών.Γράφει ο  Μιχάλης Λεάνης.

Δεν είναι εύκολο, μα καθόλου εύκολο να επιστρέφεις από το -8 ή το -12 με αντίπαλο την Ισπανία. Οταν μάλιστα αυτό συνέβη στην πρώτη περίοδο, τα ποσοστά σου φλερτάρουν με την ανυποληψία. Είχαν όμως καρδιά, πάθος, καθαρό μυαλό και τακτική.
Δεν πανικοβληθήκαμε, βάλαμε τα δεδομένα σε ένα τραπέζι και ήρεμα, επιτέλους με ψυχραιμία βρήκαμε λύσεις.
Το ξεκίνημα δεν ήταν καλό ομολογουμένως, ήμασταν πολύ νευρικοί, αγχωμένοι. Μέτρησαν οι μέρες της απραξίας, της αναμονής.
Η είσοδος μας στο παρκέ είχε ενέργεια, πολύ πείσμα, αλλά όχι και σωστό προγραμματισμό στην άμυνα. Επίσης, πολύ άγχος στην τελική προσπάθεια, με όποιο τρόπο κι αν εκδηλώθηκε αυτή.
Κακοί στα σουτ, εξίσου κακοί στις προσωπικές, απόλυτα άστοχοι στα τρίποντα. Μας διάβαζε ο πολύς Ρούντι και μας έβαλε στα καλάθια. 26 πόντοι στο πρώτο δεκάλεπτο, ήταν κακό, πολύ κακό μαντάτο.
Αλλά εκεί ακριβώς ήταν που δούλεψε το μυαλό και η προσωπικότητα. Δεν μας έπιασε πανικός, δέσαμε την άμυνα σφιχτά, πήρε μπρος ο Σπανούλης και η μηχανή άρχισε να ρολάρει. Τα καλάθια έγιναν σίγουρα, οι προσπάθειες είχαν ταυτότητα.
Το ημίχρονο άρχισε με μας μπροστά. Βραχεία κεφαλή 41-38, αλλά με την εικόνα της πρώτης περιόδου και τα χάλια μας στα ποσοστά, η τελική επικράτηση στο ημίχρονο κρίνεται ως επίτευγμα.
Στο δεύτερο μισό κολλήσαμε. Η σύνθετη άμυνα στον kill Bill έφερε γι αυτούς καρπούς. Το -12 αυτή τη φορά έμοιαζε με αυστηρή τελική προειδοποίηση. Ηταν πλέον θέμα τιμής. Ο πληγωμένος μπασκετικός εγωισμός, είχε θιχθεί στον υπέρτατο βαθμό. Μέτρησε η εμπειρία, η ψυχραιμία, η διαχείριση κρίσεων σε σημαντικά παιχνίδια, όπως αυτό, μάθημα στο οποίο τα παιδιά έχουν πρωτεύσει όσες φορές τους κάλεσαν οι περιστάσεις να εξεταστούν.
Πήγαμε το ματς στην δική μας λογική, στο δικό μας ρυθμό. Μαζέψαμε ριμπάουντ, κάναμε την άμυνά μας μέγγενη, δεν αφήσαμε περιθώριο για επιπολαιότητες και προχειρότητες. Η στατιστική λέει αλήθεια. Δεν ήταν μόνο η υπεροψία των Ισπανών, κακή συνήθεια που δύσκολα την αποβάλλουν, αλλά κυρίως άμυνά μας και η συγκέντρωση στο παιχνίδι, που τους ανάγκασε να υποπέσουν στο εκπληκτικό για την αξία τους νούμερο των 17 λαθών.
Σκεφτείτε να χάναμε και να βλέπαμε στο φύλλο της στατιστικής ότι ο Γκασόλ με τους φίλους του είχαν... αμαρτήσει 17 φορές χωρίς να το πληρώσουν ακριβά. Θα παθαίναμε κατάθλιψη και δικαιολογημένα.
Ο Σπανούλης το πήρε προσωπικά. Καλό αυτό. Ετσι αντιδρούν οι μεγάλοι παίκτες στα μεγάλα παιχνίδια, έτσι ανακάμτουν. Ζητούν την μπάλα για να την ρίξουν στο δικτάκυ, επιδιώκουν τα δύσκολα, να αναμετρηθούν μαζί τους και να βγουν νικητές. Ο Bill σημείωσε 20 πόν τους φωτιά και είναι διάβασον διάβασον δεύτερος ριμπάουντερ με 4. Πρώτοι οι Πρίντεζης - Καϊμακόγλου με πέντε.
Μεγάλο παιχνίδι και από τους δύο. Πολύ πάθος, μυαλό, μάχες σώμα με σώμα, πολύ καλές επιλογές σε άμυνα και επίθεση. Το μετάλλιο και για τους δύο, τα διψήφια νούμερα στα καλάθια, 10 και 11 πόντοι αντίστοιχα.
Σημαντικό στοιχειο επίσης οι 37 πόντοι από τον πάγκο, ο πλουραλισμός της Εθνικής, που έχουμε υπογραμμίσει και όλοι πραγματικά αναγνωρίζουμε. Αλλά δεν θα μπορούσε να μην γίνει ειδκή μνεία για τον Μπράμο. Πέτυχε τα δύο πιο αποφασιστά καλάθια όταν η μπάλα ζύγιζε ένα τόνο. Γι αυτό 10 με τόνο στον Μιχάλη, που έκανε το 70-66 2:15 πριν από τη λήξη, για να ακολουθήσει τρίποντη βόμβα, 60'' πριν από το τέλος, στέλνοντας τους Ισπανούς στο λάκκο, 75-68 και γεια σας. Φιλάκια και τα ξαναλέμε, όποτε θέλετε φίλοι Ισπανοί, αρκεί η διαιτησία να παίξει όπως αυτό το παιχνίδι. Τίποτα δηλαδή περισσότερα από το να σεβαστεί την ομάδα που όλοι σέβονται σε αυτό το ευρωπαϊκό.
 Πηγή: Superbasket.gr