Επίσης θυμάμαι τα αντίθετα σχόλια, εκείνα που έβγαζαν αισιοδοξία αναφορικά με τον νέο τρόπο παιχνιδιού που προσπαθούσε να περάσει ο Βόρειο-Ιρλανδός προπονητής: τη μπάλα κάτω και ανάπτυξη με πολλές πάσες, κάτι που άφηνε θετικές υποσχέσεις για την επόμενη (σ.σ.: τωρινή) περίοδο. Ωστόσο, αυτό που άπαντες πρόσμεναν, δεν φαίνεται στο ξεκίνημα να επαληθεύεται. Η Λίβερπουλ δεν παίζει εξίσου εντυπωσιακά, αλλά τα εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα δεν αφήνουν περιθώριο πεσιμισμού.
Ο Ρότζερς δίνει την εντύπωση ότι λογικά θα ασπάστηκε το δόγμα που θέλει την επίθεση να φέρνει θέαμα, αλλά την άμυνα να... κερνάει τίτλους. Από εκεί που πέρσι παιχνίδια σαν αυτό το φετινό με την Αστον Βίλα ή της πρεμιέρας με τη Στόουκ θα έμεναν στην ισοπαλία (πέρσι η Λίβερπουλ είχε 13 «Χ»), τώρα αφενός δύσκολα αφετέρου μεθοδικά -και τυχερά- ήρθε η νίκη. Το 3Χ3 οφείλεται κατά πολύ στην απίστευτη κατάσταση που βρίσκεται από το φινάλε του περσινού πρωταθλήματος ο Ντάνιελ Στάριτζ. Την πραγματική διαφορά όμως την κάνει η ανασταλτική λειτουργία συνολικά όλης της ομάδας.
Ο Στάριτζ κυνηγάει τον αντίπαλο πολύ περισσότερο απ' ότι ο Λουίς Σουάρες. Τον Ιάγο Ασπας όποιος τον είχε παρακολουθήσει με την Θέλτα, δεν θα ξαφνιάστηκε για το team work που προσφέρει, ενώ ο Κοουτίνιο από πέρσι έδειξε δείγματα ωρίμανσης και προσπάθειας ένταξης του ταλέντου του στην υπηρεσία του συστήματος. Ο Τζέραρντ είναι ο γνωστός αρχηγός, με τους Χέντερσον και Λούκας να αποτελούν τις μεγάλες εκπλήξεις. Ο πρώτος με τα πολλά τρεξίματα και τον τσαμπουκά που βγάζει, αρχίζει και δικαιολογεί κάπως τα υπερβολικά 20 εκατ. που σπαταλήθηκαν για χάρη του πριν δύο καλοκαίρια. Οσο για τον Βραζιλιάνο ναι μεν παραμένει κάπως soft για την θέση του αμυντικού μέσου, αλλά έχει βελτιώσει πολύ το κάθετο passing game του και έχει εκτοπίσει το πουλέν του κόουτς, Τζο Αλεν.
Στην οπισθοφυλακή, δεξιά ο Τζόνσον είναι σταθερά καλός, με τον Χοσέ Ενρίκε να συνεχίζει να ανεβαίνει ολοένα και περισσότερο από πέρσι. Φέτος δεν κάνει τόσες κούρσες μπροστά και δείχνει πιο προσηλωμένος στα ανασταλτικά καθήκοντα του και έχει και έναν καλό παίκτη για αναπληρωματικό (Σισοκό). Το σημαντικό στην άμυνα είναι πως πλέον υπάρχουν σοβαρές επιλογές στο κέντρο της. Ο Κόλο Τουρέ ξεχειλίζει εμπειρία, βγάζει όρεξη και έχει δέσει σούπερ με τον Αγκερ. Ο Σκρτελ είναι μία πολύ καλή αλλαγή και άπαντες περιμένουν να δουν τι μπορεί να κάνει ο Σακό (σ.σ.: πιο πίσω υπάρχει και ο πιτσιρικάς Γιόρι). Το πραγματικό σημείο αναφοράς όμως βρίσκεται κάτω από τα δοκάρια. Ο Μινιολέ βγάζει μάτια και έχει ήδη... ξορκίσει τον Ρέινα που όλοι οι φίλοι της Λίβερπουλ αγαπούσαν να μισούν.
Οποιος είδε τις τρεις πρώτες αγωνιστικές, θα διαπίστωσε πως ο αριθμός των ευκαιριών ήταν πολύ μικρότερος και ότι μετά το δικό τους γκολ, οι Κόκκινοι εστίαζαν -σχεδόν αποκλειστικά- όχι στο να βάλουν δεύτερο, αλλά στο να μην δεχτούν. Παρά τα τρία διαδοχικά ίδια σκορ, δεν πιστεύω πως η φιλοσοφία του Ρότζερς έχει μετατραπεί σε αυτή του 1-0. Ωστόσο, το πρώτο αυτό δείγμα γραφής που έχουμε και έχει φέρει τη Λίβερπουλ μόνη πρώτη, είναι σαφώς πιο αμυντικογενές σε σχέση με το περσινό. Τα ματς της πλέον δεν είναι απολαυστικά όσων αφορά το θέαμα και λείπουν τα... αυτοματοποιημένα τριγωνάκια και τα ovelrap στα πλάγια που είδαμε την περασμένη σεζόν.
Από τη στιγμή όμως που έρχονται τα αποτελέσματα, αυτές οι απουσίες... ομορφιάς δεν ενοχλούν κανέναν. Ο οπαδός της Λίβερπουλ νιώθει ξανά πως η ομάδα του είναι σημαντική, ανταγωνιστική και οι νίκες έστω και με μισό-μηδέν φτιάχνουν χαρακτήρα και σφυρηλατούν σε προπονητή, παίκτες και εξέδρα την αίσθηση ότι τα πάντα είναι πιθανά. Στο «Ανφιλντ» ωστόσο, θα πρέπει να συνεχίσουν ταπεινά, καθώς μπορεί να γλίτωσαν στο 89' με τη Στόουκ (απόκρουση πέναλτι Μινιολέ) και να είδαν την Αστον Βίλα να τους πιέζει για ένα ημίχρονο, αλλά όταν παίζεις πάντα στην κόψη του ξυραφιού, κάποια στιγμή θα... κοπείς. Ο Ρότζερς θα πρέπει λοιπόν να ανακαλύψει την χρυσή ισορροπία. Να βρει τον τρόπο να διατηρήσει αυτή την αμυντική δυναμική και να επαναφέρει το περσινό επιθετικό νεύρο, κάτι που ελπίζει να φέρει η επιστροφή του Λουίς Σουάρες, η οποία όμως ταυτόχρονα μοιάζει και με απειλή σε αυτό το σούπερ ξεκίνημα...
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου