Οι διεθνείς απάντησαν στον «εχθρό»

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για το γνώρισμα των πρωταθλητών, την «απάντηση» στην έντονη κριτική των media, που συχνά παίζουν τον ρόλο του εχθρού που προκαλεί την έκρηξή τους. Θυμάμαι πολύ έντονα την αφήγηση που μου είχε κάνει ένας, τον καιρό εκείνο, συμπαίκτης του Τζιμπρίλ Σισέ για την συμπεριφορά του μέσα στο λεωφορείο που μετέφερε την αποστολή του Παναθηναϊκού από το ξενοδοχείο στο “Ολίμπικο” της Ρώμης για το ματς με τη Ρόμα. “Πάρε τον Ντομενέκ και πες του να δει τι ματς θα κάνω απόψε, που δεν με καλεί στην Εθνική ο μ...”, ήταν μέσες άκρες η κουβέντα που επαναλάμβανε ο Σισέ στο τηλεφώνημα προς έναν εκ των ατζέντηδών του. Λίγες ώρες αργότερα ο Σισέ πραγματοποιούσε μια από τις καλύτερες ευρωπαϊκές εμφανίσεις του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, πετύχαινε δυο γκολ και δήλωνε εκ των υστέρων ότι με αυτό τον τρόπο απαντούσε στον τότε ομοσπονδιακό προπονητή της Γαλλίας Ραϊμόν Ντομενέκ για την επιλογή του να μην τον προσκαλέσει στην Εθνική ομάδα.
Οπως ένα σωρό πρωταθλητές, ο Σισέ πάντοτε γύρευε να βρει έναν “εχθρό”, για να τα βάλει μαζί του, να θυμώσει, ώστε να προκαλέσει τον εαυτό του να απαντήσει. Μια διαδικασία πολύ γνώριμη σε όσους έχουν κάνει αθλητισμό και, ειδικά, πρωταθλητισμό. Και είναι αμέτρητες οι φορές που οι πρωταθλητές, όπως και ο Σισέ, έβρισκαν/βρίσκουν “εχθρό” στα media. Σε μια έντονη, αυστηρή κριτική, σε ένα οξύ σχόλιο, σε ένα πρωτοσέλιδο, ένα κείμενο σε ένα website, σε ένα σχόλιο που ακούστηκε στον αέρα μιας τηλεοπτικής ή ραδιοφωνικής μετάδοσης. Κάπως έτσι “φτιάχνονται” συχνά οι αθλητές, ειδικά οι πρωταθλητές. Κάπως έτσι βρίσκουν το επιπλέον κίνητρο που θα τους παρακινήσει, θα τους τραβήξει έξω τον καλό εαυτό, θα τους “θυμώσει”, για “να απαντήσουν”, να βγάλουν το πάθος, να προετοιμαστούν άρτια ψυχοπνευματικά.
Αυτό περίπου συνέβη στην Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου μετά το παιχνίδι με το Λιχτενστάιν. “Φτιάχτηκαν” οι ποδοσφαιριστές με τα σχόλια, τα πρωτοσέλιδα, τις κριτικές και “απάντησαν” στο ματς με τη Λετονία. Στην πραγματικότητα απάντησαν πρωτίστως στους εαυτούς τους.
Αυτό περίπου συνέβη με την Εθνική ομάδα μπάσκετ μετά το “πατατράκ” με την Φινλανδία. Ο “εχθρός” ήταν όσοι τους ισοπέδωσαν με την κριτική. Σε αυτούς πιθανόν να “απάντησαν” με τα κότσια που έβγαλαν στο παρκέ της Λουμπλιάνας απέναντι στην Ισπανία. Κάπως έτσι “ερεθίζονται” οι πρωταθλητές, προκαλούνται και καταφέρνουν να επιστρέψουν μετά από μια αναπάντεχη ή βαριά ήττα, από μια κακή εμφάνιση. Καμιά φορά τα media παίζουν, συνειδητά ή όχι, τον ρόλο του “εχθρού”, του κόκκινου πανιού που πρέπει να δουν μπροστά τους οι ταύροι για να ξαναγυαλίσει το μάτι τους.
Πηγή: gazzetta.gr