Πιο αδούλευτος …πεθαίνεις!!

Μετά από τέσσερις αγωνιστικές στο πρωτάθλημα της Superleague, μπορώ με μεγάλη ασφάλεια να το πω: Ο Άρης, είναι μακράν η πιο αδούλευτη ομάδα του πρωταθλήματος. Τόσο αδούλευτη που προκαλεί πολλές απορίες, για το τι στο διάολο γινόταν επί τρεις μήνες σε Ελλάδα και Βουλγαρία, στην διάρκεια της προετοιμασίας και των φιλικών. Γράφει ο Γιάννης Δασκάλου.
Η ισοπαλία με τον Λεβαδειακό είναι αποτέλεσμα όλων όσων, προφανώς, δεν έγιναν κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Ο Άρης είναι η… χαρά του αντιπάλου στα στημένα, αφού και ένα μικρό παιδάκι να βάλεις στην περιοχή του Διούδη, είναι ικανό να σου κάνει ευκαιρία. Η ομάδα του Λεμονή, ανύπαρκτη επιθετικά, έκανε τρεις φάσεις από στημένα. Η μια έγινε γκολ, οι άλλες δυο δεν έγιναν λόγω… ανικανότητας. Αφέλεια, κακές τοποθετήσεις, ανύπαρκτες αλληλλοκαλύψεις, καμιά αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Κάθε στημένη μπάλα στην περιοχή του Άρη μυρίζει γκολ και αν συνεχιστεί αυτό ο βιολί, τότε η χρονιά προβλέπεται μεγάλη και πολύ δύσκολη.
Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι ο Άρης με εντυπωσίασε με τον Λεβαδειακό. Αλλά το τρίποντο το άξιζε. Έκανε 3-4 κλασικές ευκαιρίες, είχε μερικά καλά τρεξίματα και κάποιους καλούς αυτοματισμούς από τα άκρα, έδειξε να κυκλοφορεί καλύτερα την μπάλα, μην σας πω ότι μου ψιλοάρεσε και ο Έλσνερ και κάνω τον Μούτα να βγει σε κανένα μπαλκόνι φωνάζοντας δικαιωμένος! Τώρα που είπα Μούτας, σκέφτηκα και ποιος έβαλε το γκολ της Λεβαδιάς. Ο Ολιβιέ Καπό, αυτός ο τύπος με τον οποίο είχε έρθει η ΠΑΕ Άρης σε συμφωνία, αλλά τελικά επελέγη ο… άρχοντας Ίμπε. Αν τον βλέπατε πως παρακολουθούσε χτες το παιχνίδι από τα VIP του Κλεάνθης Βικελίδης, θα συμφωνούσατε με τον χαρακτηρισμό άρχοντας. Σας ευχαριστούμε, πρώην τεχνικέ διευθυντά. Εσάς και το αετίσιο ποδοσφαιρικό σας μάτι.
Πίσω στην ομάδα τώρα. Δεν ξέρω τι κατάφερε να πετύχει ο Μιλίνκοβιτς στο παρελθόν με τις ομάδες του, αλλά στον Άρη έχει πραγματικά πολύ δύσκολο έργο. Και δεν έχει καθόλου χρόνο για να το φέρει εύκολα σε πέρας, αφού το πρόγραμμα της ομάδας δεν βοηθά για πειραματισμούς και προπονήσεις προετοιμασίας. Ο Άρης θέλει δουλειά, πολύ δουλειά. Τακτικά είναι για κλάματα. Η αγωνιστική του πειθαρχεία είναι κάτω του μετρίου. Παίκτες που περιμέναμε να αποτελούν τους ηγέτες του Άρη – φίλε Πουλίδο, για σένα το… καρφί – είναι εκτός τόπου και χρόνου. Θα τα καταφέρει ο Σέρβος; Θα μπορέσει να διορθώσει τα πάμπολλα κακώς κείμενα; Του το εύχομαι ολόψυχα.
Αυτό που δεν θέλω να ακούω με τίποτα, είναι ότι το πρωτάθλημα έχει ακόμη πολύ δρόμο και ότι υπάρχουν 6-7 ομάδες που βρίσκονται οριακά πάνω από τον Άρη στην βαθμολογία. Η ομάδα χρειάζεται βαθμούς. Εδώ και τώρα. Στην επόμενη τετράδα αγώνων με Ξάνθη, Παναιτωλικό, Πανιώνιο και Βέροια, θα πρέπει να τους πάρει. Με καλό, μέτριο, κακό ποδόσφαιρο, κανέναν δεν απασχολεί. Και αυτό το μήνυμα πρέπει να περάσει ξεκάθαρα μέσα στα αποδυτήρια, ώστε να μην υπάρχει εφησυχασμός και χαλάρωση.
Και κάτι για τον επίλογο. Αυτό το παλικαράκι που λέγεται Ηλίας Σταυρόπουλος, στα δικά μου μάτια, αποτελεί τεράστιο περιουσιακό στοιχείο της ΠΑΕ Άρης. Ας φροντίσει έγκαιρα η διοίκηση να πράξει τα δέοντα, ώστε να επωφεληθεί από αυτόν τον παικταρά. Αγωνιστικά και οικονομικά.
Πηγή: arenafm.gr