Ας καταπιούμε τη γλώσσα μας με τον Μίτσελ!!

Ο Ισπανός έγραψε ιστορία με την πιο επιθετική πρόκριση στους 16 στην ιστορία του Ολυμπιακού στο Champions League και ο Βασίλης Σαμπράκος διαβάζει το μάθημα που παρέδωσε ο προπονητής.    Εχει πολύ πλάκα που ο Μίτσελ καταχωρείται απόψε στην ιστορία ως μέλος ενός κλειστού κλαμπ προπονητών που τον έχουν φτάσει τον Ολυμπιακό μέχρι τους 16 του Champions League, ένας προπονητής που τον Οκτώβριο ήταν “ξεγραμμένος”. Εχει πολύ πλάκα που την Μπενφίκα, ένα μεγάλο ευρωπαϊκό κλαμπ, την πέταξαν έξω από την διοργάνωση δύο “πεταμένοι” της, ο Σαβιόλα και - ειδικά αυτός - ο Ρομπέρτο, δύο παίκτες που τους έβαλε άρον άρον στο αεροπλάνο από τη Λισσαβόνα, με τη βεβαιότητα ότι δεν είχαν τίποτα παραπάνω να της προσφέρουν. Στα σοβαρά, η πρόκριση του Ολυμπιακού είναι ένα μάθημα γεμάτο από διδάγματα, τα οποία ξεφεύγουν από τα στενά ποδοσφαιρικά όρια. Ενα “κατάπιε τη γλώσσα σου” μάθημα προς όλους εμάς που νομίζουμε ή κάνουμε ότι τα ξέρουμε όλα, σε όλα, όχι μόνο στη μπάλα.
Το ματς με την Αντερλεχτ ήταν, όπως είχε εξελιχθεί η φάση, το πιο δύσκολο από όσα έδωσε στον όμιλο ο Ολυμπιακός. Το είχε κάνει ο ίδιος δύσκολο, με τα επιτεύγματά του, που τον έφεραν να παίζει σε ένα ματς, με την υποχρέωση της νίκης, την πρόκριση στην φάση των 16 του Champions League. Το είχε κάνει και η συγκυρία δυσκολότερο, αφού του έφερνε ως αντίπαλο μια ομάδα που έπαιζε με την “δεν έχω να χάσω τίποτα” ελευθερία, αλλά και με το κίνητρο του πληγωμένου που θέλει να απαντήσει ότι η βαριά ήττα στο σπίτι της ήταν πλασματική.
Ο Μίτσελ είχε προετοιμάσει καλά και αυτό, το ειδικών περιστάσεων και πολύ ειδικού βάρους παιχνίδι. Δεν θα μπορούσε να τους είχε προετοιμάσει τους ποδοσφαιριστές του καλύτερα ψυχοπνευματικά. Και ήταν σωστές οι επιλογές του για την εκτέλεση των πέναλτι, σε μια βαριά με τόσο βαριά πόδια. Εδωσε το πρώτο στα πιο έμπειρα και ακριβά πόδια που πατούσαν το τερέν, αυτά του Σαβιόλα και το δεύτερο στον πιο “ζεστό” και “φορτσάτο” ποδοσφαιριστή που μπήκε στο τερέν και πήρε το πέναλτι, τον Βάις. Οσο κι αν δούλευε στην ψυχολογία ο προπονητής, αυτή είναι μια νεόκτιστη ομάδα. Δεν θα μπορούσε να παίξει αυτό το ματς με ελαφρύτερα πόδια.
Εκανε και λάθη ο Ισπανός, όπως ήταν η επιλογή του να αφήσει στο τερέν τον άδειο από ενέργεια και επηρεασμένο από την γκέλα του στο γκολ της Αντερλεχτ Σαλίνο. Πήρε και ρίσκα, όπως ήταν η επιλογή του να αφήσει μπροστά από τους στόπερ τον επιρρεπή σε λάθη Σάμαρη. Ο Μίτσελ όμως δεν είναι ένας αλάνθαστος προπονητής. Κι άλλωστε έκανε και απόψε σωστά όλα τα σημαντικά. Ζήτησε πάλι τη νίκη, έπαιξε για να βάλει περισσότερα γκολ από όσα θα δεχθεί, και διαχειρίστηκε το ματς στην εξέλιξή του με σωστές και ακριβείς επιλογές στην αντικατάσταση ποδοσφαιριστών, αν πράγματι ο Μασάδο δεν έχει ακόμη την ενέργεια για να βγάζει 90‘λεπτο.
Σε συνέχεια των προηγούμενων, δηλαδή όπως έκανε σε όλα τα ματς, ο Μίτσελ τον έβαλε τον Ολυμπιακό στο τερέν για να νικήσει, και μάλιστα με τον τρόπο του, με την ιδέα του για επιθετικό ποδόσφαιρο στο Champions League. Η πρόκριση στους 16 δεν είναι, για τον Ολυμπιακό, πρωτοτυπία. Ο τρόπος της όμως ήταν. Το επιθετικό του ποδόσφαιρο ήταν ότι πλησιέστερο στην “αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό” διακήρυξη των οπαδών του κάθε φορά που τον έβλεπαν κατώτερο των ευρωπαϊκών προσδοκιών του.
Πηγή: gazzetta.gr