Η ομάδα του Μίτσελ πήρε αυτό που άξιζε. Ναι, την άξιζε την πρόκριση, παρά τις περιπέτειες που είχε με τα δύο χαμένα πέναλτι και το άγχος που "ερχόταν" από τη Λισαβόνα με τη νίκη της Μπενφίκα επί της Παρί που κατέβηκε με τα... δεύτερα. Οι πρωταθλητές δεν πέρασαν στην επόμενη φάση επειδή ήταν (μόνο) τυχεροί. Έκοψαν εισιτήριο για Ελβετία επειδή έχουν αποκτήσει χαρακτηριστικά μεγάλης ομάδας.
Διότι παρά τις απουσίες και τα προβλήματά τους, πήραν αυτό που ήθελαν. Διότι παρά τη δεύτερη διαδοχική μέτρια ευρωπαϊκή εμφάνισή τους στο Γ. Καραϊσκάκης (θυμηθείτε τι είχε βγάλει ο Ρομπέρτο με τη Μπενφίκα), πανηγύρισαν. Επειδή το ψυχολογικό βάρος του πρώτου και δεύτερου χαμένου πέναλτι απέναντι στον φανταστικό Προτό, δεν τους λύγισε. Επειδή έλειπε ο Μήτρογλου και ήταν εκεί ο Σαβιόλα να εξοφλήσει το γραμμάτιο που όφειλε, έστω και με μικρή καθυστέρηση (σ.σ. χαμένο πέναλτι).
Για τους παραπάνω λόγους και για όσα έχουμε δει έως τώρα από την ομάδα του εξαιρετικού Μίτσελ, οι νταμπλούχοι έχουν κάθε δικαίωμα να κοκορεύονται ότι ορθά και ποδοσφαιρικά δίκαια ανήκουν στις 16 καλύτερες ομάδες του Τσάμπιονς Λιγκ. Αναφέρθηκα στον Μίτσελ. Ο Ισπανός, κατά τη γνώμη μου, αντικειμενικά πλέον, έχει αφήσει πίσω του το "ιερό τέρας" στην καρδιά του ερυθρόλευκου οπαδού, Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο παλιός μεγάλος άσος κατάφερε αυτό που δεν πέτυχε ο "τσινγκούρι" κι αυτό που είχε καημό ο κόσμος, αλλά και ο Βαγγέλης Μαρινάκης.
Ο προπονητής του Ολυμπιακού που -για όσους δεν το ξέρουν έχει περάσει και από τις πασαρέλες της μόδας- έχει φτιάξει μια ομάδα-μοντέλο. Όχι για το αψεγάδιαστο και ολοκληρωτικό της ποδόσφαιρο, αλλά για την υπόστασή της συνολικά. Για το κλίμα που έχει φέρει στα αποδυτήρια. Είδατε τον Σαβιόλα πώς έτρεξε πάνω στον Τσόρι (ο οποίος ζεσταινόταν) για να πανηγυρίσει το δεύτερο γκολ; Απλές στιγμές που αποτυπώνουν πολλά.
Όπως πολλά φανερώνει η κίνηση του 50άρη τεχνικού να βγάλει έξω τον δις σκόρερ Σαβιόλα από το 60ο λεπτό και μην ισχυριστεί κανείς ότι το έπραξε για το standing ovation. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Ο Μίτσελ με αυτή του την κίνηση δείχνει ότι έχει ξεκάθαρο μυαλό, ότι παρακολουθεί τον αγώνα και ότι έχει τη δύναμη να αντιδράσει ακαριαία. Αυτό είναι μεγάλο κέρδος για τον Ολυμπιακό, που παρόλα αυτά θα πρέπει να διορθώσει ορισμένα πράγματα. Δεν αναφέρομαι στα πέναλτι βεβαίως και οι λόγοι είναι ευνόητοι.
Αναφέρομαι στις αργές επιστροφές όταν αντεπιτίθεται ο αντίπαλος, αναφέρομαι στην τρύπα που εμφανίζεται πίσω από το κέντρο όταν η ομάδα αιφνιδιαστεί, μιλάω για τον Σάμαρη που έχει πολλά υπέρ όπως το ψύχραιμο και έξυπνο παιχνίδι, αλλά υστερεί στο προσωπικό μαρκάρισμα και μου έρχεται στο μυαλό η υπόθεση Αβραάμ. Βλέπω ότι ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής χρειάζεται στα "καλά" του όταν βρεθείς με ομαδάρα στους "16".
Αν κάνετε τη σούμα όλων των παραπάνω, θα δείτε ότι όντως ο Ολυμπιακός έχει ανέβει επίπεδο, έχει -επαναλαμβάνω- αποκτήσει χαρακτηριστικά μεγάλης ομάδας, κάτι που έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο στο Παρίσι. Και για να χαριτολογήσουμε λίγο, αφού κατάφερε στο... ροντέο με την Άντερλεχτ να βάλει τελικά πέναλτι, τότε το φωνάζουμε: Άξιος!
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου