Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα
που το παίζουν όλοι αλλά στο τέλος το κερδίζουν οι Γερμανοί, όμως στο
μπάσκετ η ιστορία γράφεται διαφορετικά. Εδώ οι Ελληνες είναι καλύτεροι
και έχουν τον τελευταίο λόγο.
Αν το σουτ γινόταν στο... 90' και έφευγε από κανένα πόδι, μάλλον η μπάλα θα κατέληγε στα δίκτυα. Εγινε, όμως στο... μηδέν και έφυγε από το χέρι του Σάφαρτζικ... Ε, δεν είναι τυχαίο που κατέληξε στο δοκάρι. Ο Γερμανός είναι καλός σουτέρ - ασταμάτητος στη μέρα του - αλλά η μπάλα του μπάσκετ ζυγίζει πολλά κιλά στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Γι αυτό και δεν πήγε στο στόχο, παρότι ουσιαστικά ξεμαρκάριστο... Η υπερπροσπάθεια του Ντάνστον δεν θα έφτανε, αλλά αν ο Σάφαρτζικ δεν φοβόταν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επιδίωξε την επαφή και έπεσε κάτω μήπως πάρει φάουλ. Τόσο... σίγουρος ήταν για τα χέρια του.
Σε ένα ματς, λοιπόν, με 29 τρίποντα, δεν μπήκε το τελευταίο. Η Μπάγερν είχε 15/29 ως τότε, ο Σάφαρτζικ 5/7, αλλά ακόμα και σε ένα παιχνίδι που μπαίνουν όλα, θέλει κάτι παραπάνω για να φτάσει στο στόχο το σουτ της νίκης... Κι αυτό λίγες ομάδες και λίγοι παίκτες το έχουν στο μπάσκετ.
Ο Ολυμπιακός είναι μία απ' αυτές τις ομάδες και ο Ολυμπιακός έχει στο ρόστερ του τέτοιους παίκτες. Ικανούς να κρίνουν με ένα σουτ όχι μόνο ένα ουσιαστικά... φιλικό παιχνίδι, αλλά μία ολόκληρη διοργάνωση. Παίκτες που με μια απόφαση δίνουν τίτλους και γράφουν τις πιο τρανές στιγμές στην ιστορία. Αλήθεια, αν το τελευταίο σουτ έφευγε από τα χέρια του Σπανούλη, του Σλούκα, του Μάντζαρη ή του Περπέρογλου, αμφιβάλει κανείς ότι θα κατέληγε στο καλάθι; Δεν είναι όλα μόνο θέμα τύχης, πάνω απ' όλα είναι ικανότητα... Γιατί και ο Περπέρογλου στάθηκε τυχερός λίγο πριν στο επιθετικό ριμπάουντ, αλλά ήταν εκεί και το πήρε... Οπως ο Ολυμπιακός δεν ήταν μόνο άτυχος στο αμυντικό ριμπάουντ που έχασε, έκανε κάτι λάθος και η μπάλα πήγε σε παίκτη της Μπάγερν.
Πάμε παρακάτω. Δεν πέτυχε κάτι σπουδαίο ο Ολυμπιακός στο Μόναχο, με την έννοια ότι κι αν έχανε δεν θα άλλαζε κάτι στην πορεία του. Το ότι αρνείται όμως να χάσει δείχνει τον χαρακτήρα του. Το ότι δεν υποτιμά κανέναν αντίπαλο αποδεικνύει το μέταλλο αυτής της ομάδας.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Χαίρεται να βλέπει κανείς τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Δεν βαριέται, δεν κουράζεται. Και ξέρει πως κάθε φορά η νίκη μπορεί να έρθει διαφορετικά. Με περίπατο, με θρίλερ, με τελευταίο δικό του σουτ, με τελευταίο άστοχο σουτ των αντιπάλων... Με καλή άμυνα, με φοβερή επίθεση.
Εννοείται πως αυτή η νίκη δεν θα μεταφερθεί στη δεύτερη φάση, όταν αρχίσει το Top 16 όλοι θα βρίσκονται στο μηδέν. Ομως ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να τα σκέφτεται όλα αυτά. Ούτε και ο κόσμος. Παρά τις απουσίες οι πρωταθλητές Ευρώπης έχουν θαυμαστή πορεία και μαζί με τη Ρεάλ Μαδρίτης είναι οι δύο αήττητες ομάδες σε όλη την Ευρώπη, σε όλες τις διοργανώσεις. Ε, ας απολαύσουν αυτές τις στιγμές, δίχως δεύτερες σκέψεις.
Οπως τις απόλαυσαν οι Ελληνες της Γερμανίας. Γι αυτούς άλλωστε δεν ήταν ένα φιλικό, ίσως να ήταν πιο σημαντικό ματς και από έναν τελικό... Και έφυγαν από το γήπεδο με ψηλά το κεφάλι, γιατί στο μπάσκετ οι Ελληνες έχουν μάθει να κερδίζουν.
Αν το σουτ γινόταν στο... 90' και έφευγε από κανένα πόδι, μάλλον η μπάλα θα κατέληγε στα δίκτυα. Εγινε, όμως στο... μηδέν και έφυγε από το χέρι του Σάφαρτζικ... Ε, δεν είναι τυχαίο που κατέληξε στο δοκάρι. Ο Γερμανός είναι καλός σουτέρ - ασταμάτητος στη μέρα του - αλλά η μπάλα του μπάσκετ ζυγίζει πολλά κιλά στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Γι αυτό και δεν πήγε στο στόχο, παρότι ουσιαστικά ξεμαρκάριστο... Η υπερπροσπάθεια του Ντάνστον δεν θα έφτανε, αλλά αν ο Σάφαρτζικ δεν φοβόταν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επιδίωξε την επαφή και έπεσε κάτω μήπως πάρει φάουλ. Τόσο... σίγουρος ήταν για τα χέρια του.
Σε ένα ματς, λοιπόν, με 29 τρίποντα, δεν μπήκε το τελευταίο. Η Μπάγερν είχε 15/29 ως τότε, ο Σάφαρτζικ 5/7, αλλά ακόμα και σε ένα παιχνίδι που μπαίνουν όλα, θέλει κάτι παραπάνω για να φτάσει στο στόχο το σουτ της νίκης... Κι αυτό λίγες ομάδες και λίγοι παίκτες το έχουν στο μπάσκετ.
Ο Ολυμπιακός είναι μία απ' αυτές τις ομάδες και ο Ολυμπιακός έχει στο ρόστερ του τέτοιους παίκτες. Ικανούς να κρίνουν με ένα σουτ όχι μόνο ένα ουσιαστικά... φιλικό παιχνίδι, αλλά μία ολόκληρη διοργάνωση. Παίκτες που με μια απόφαση δίνουν τίτλους και γράφουν τις πιο τρανές στιγμές στην ιστορία. Αλήθεια, αν το τελευταίο σουτ έφευγε από τα χέρια του Σπανούλη, του Σλούκα, του Μάντζαρη ή του Περπέρογλου, αμφιβάλει κανείς ότι θα κατέληγε στο καλάθι; Δεν είναι όλα μόνο θέμα τύχης, πάνω απ' όλα είναι ικανότητα... Γιατί και ο Περπέρογλου στάθηκε τυχερός λίγο πριν στο επιθετικό ριμπάουντ, αλλά ήταν εκεί και το πήρε... Οπως ο Ολυμπιακός δεν ήταν μόνο άτυχος στο αμυντικό ριμπάουντ που έχασε, έκανε κάτι λάθος και η μπάλα πήγε σε παίκτη της Μπάγερν.
Πάμε παρακάτω. Δεν πέτυχε κάτι σπουδαίο ο Ολυμπιακός στο Μόναχο, με την έννοια ότι κι αν έχανε δεν θα άλλαζε κάτι στην πορεία του. Το ότι αρνείται όμως να χάσει δείχνει τον χαρακτήρα του. Το ότι δεν υποτιμά κανέναν αντίπαλο αποδεικνύει το μέταλλο αυτής της ομάδας.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Χαίρεται να βλέπει κανείς τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Δεν βαριέται, δεν κουράζεται. Και ξέρει πως κάθε φορά η νίκη μπορεί να έρθει διαφορετικά. Με περίπατο, με θρίλερ, με τελευταίο δικό του σουτ, με τελευταίο άστοχο σουτ των αντιπάλων... Με καλή άμυνα, με φοβερή επίθεση.
Εννοείται πως αυτή η νίκη δεν θα μεταφερθεί στη δεύτερη φάση, όταν αρχίσει το Top 16 όλοι θα βρίσκονται στο μηδέν. Ομως ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να τα σκέφτεται όλα αυτά. Ούτε και ο κόσμος. Παρά τις απουσίες οι πρωταθλητές Ευρώπης έχουν θαυμαστή πορεία και μαζί με τη Ρεάλ Μαδρίτης είναι οι δύο αήττητες ομάδες σε όλη την Ευρώπη, σε όλες τις διοργανώσεις. Ε, ας απολαύσουν αυτές τις στιγμές, δίχως δεύτερες σκέψεις.
Οπως τις απόλαυσαν οι Ελληνες της Γερμανίας. Γι αυτούς άλλωστε δεν ήταν ένα φιλικό, ίσως να ήταν πιο σημαντικό ματς και από έναν τελικό... Και έφυγαν από το γήπεδο με ψηλά το κεφάλι, γιατί στο μπάσκετ οι Ελληνες έχουν μάθει να κερδίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου