Man United: Κρίση ή συγκυρία;

Ο Μιχάλης Τσόχος επιχειρεί να απαντήσει στο καυτό ερώτημα των ημερών αλλά και στο αν ο Μόγιες είναι το μόνο πρόβλημα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.    

Η εικόνα του τελευταίου αγώνα με την Νιουκάστλ ήταν σοκαριστική. Οχι δεν αναφέρομαι στην εικόνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εντός των τεσσάρων γραμμών. Ούτε καν στην εικόνα της βαθμολογίας όπου η ομάδα των τίτλων είναι στην 9η θέση πίσω από ομάδες όπως η Σαουθάμπτον, η Νιουκάστλ και η Εβερτον. Ούτε καν στο γεγονός ότι μέσα σε 4 μέρες η Μαν. Γιουνάιτεντ έχασε δύο συνεχόμενα ματς πρωταθλήματος στο “Ολντ Τράφορντ” από Εβερτον και Νιουκάστλ χωρίς καν να σκοράρει σε ένα από τα δύο.

Αυτά θα μπορούσες να τα χαρακτηρίσεις και αγωνιστική κρίση, και “κοιλιά” της ομάδας. Ακόμη και κακή χρονιά, αν συνεχιστεί σε όλη τη φετινή σεζόν. Ολα αυτά στα μάτια μου δεν είναι σοκαριστικά. Τέτοια αλλαγή στον πάγκο και στη λειτουργία της ομάδας, μετά την αποχώρηση του Σερ Αλεξ Φέγκιουσον, δεν μπορούσε να μην αφήσει σημάδια. Οχι μόνο η ομάδα, αλλά ο σύλλογος ολόκληρος θα χρειαστεί χρόνο για να μάθει να λειτουργεί χωρίς τον Σερ Αλεξ να κινεί όλα τα νήματα και να αποφασίζει ακόμη και για το ποιος θα κουρέψει το γρασίδι. Ολα αυτά εξηγούνται.

Εκείνο που δεν εξηγείται, εκείνο που στα μάτια μου είναι σοκαριστικό, είναι πόσο γρήγορα χάθηκε παντελώς η εμπιστοσύνη σε αυτή την ομάδα από όλους. Τα τελευταία 20 χρόνια είμαι βέβαιος ότι θα υπήρχαν εκατομμύρια άνθρωποι που θα δεχόντουσαν να πληρώσουν εισιτήριο για να μπουν στο “Ολντ Τράφορντ” στο 85' ενός αγώνα τον οποίο η Μαντσεστερ Γιουνάιτεντ σε εκείνο το χρονικό σημείο ήταν πίσω στο σκορ. Θα πλήρωναν για να δουν τα τελευταία 5 λεπτά της κανονικής διάρκειας συν τα 4 – 5 των καθυστερήσεων διότι ήταν απολύτως βέβαιο ότι θα παρακολουθούσαν ένα απολαυστικό θέαμα όποια κι' αν ήταν η κατάληξη.

Το περασμένο Σάββατο όμως και με την Μαν. Γιουνάιτεντ να χάνει 1-0 από τη Νιουκάστλ οι φίλοι της ομάδας άρχισαν να αποχωρούν από το γήπεδο στο 85'. Πριν ακουστεί το τελευταίο σφύριγμα πάνω από 15 – 20 χιλιάδες φίλοι της Μάντσεστερ είχαν ήδη αποχωρήσει. ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ. Προσοχή μιλάμε για ματς που ήταν στο 0-1 και ασφαλώς δεν είχε κριθεί. Κι' όμως σχεδόν κανείς δεν πίστευε όχι ότι η ομάδα του θα νικήσει, αλλά έστω ότι θα ισοφαρίσει. Δεν γιούχαραν, δεν έβρισαν, δεν σήκωσαν λευκά μαντήλια, όπως θα συνέβαινε στα περισσότερα γήπεδα του κόσμου, αλλά έφυγαν...

Ο Μόγιες το εξήγησε λέγοντας ότι “οι φίλοι της ομάδας μας καταλαβαίνουν. Ξέρουν ότι όλοι οι παίκτες που πήραν πέρυσι το πρωτάθλημα είναι εδώ και κάνουν υπομονή”. Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να προσθέσει “ναι αλλά ο προπονητής που τους έκανε να παίρνουν το πρωτάθλημα δεν είναι εκεί...”. Το είπε και ο ίδιος ο Μόγιες, αλλά με άλλο τρόπο, αφού εννοούσε ότι δεν έχει αλλάξει πράγματα στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας και ότι λογικά σύντομα η ομάδα θα συνέλθει.

Φταίει όμως μόνο ο Μόγιες; Είναι τόσο κακός προπονητής που πήρε την πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και με τους ίδιους ακριβώς παίκτες την έχει ένατη στη βαθμολογία; Δεν νομίζω... Για την ακρίβεια ο Μόγιες δεν έλυσε ένα πρόβλημα που η ομάδα έχει εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον και ο Σερ Αλεξ κατάφερνε να το μασκαρέψει... Με κεντρικά χαφ τον Κλέβερλι και τον Τζόουνς απλά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Ο Φελαϊνί δεν έχει ακόμη προσαρμοστεί και η Γιουνάιτεντ καταρρέει. Στο ποδόσφαιρο πολλές φορές τα πράγματα είναι τόσο απλά.

Ναι η Γιουνάιτεντ γενικώς χρειάζεται αλλαγές στο ρόστερ της. Από πέρυσι που το πήρε τις χρειάζονταν. Ο Σερ Αλεξ έβαλε τον Σκόουλς να επιστρέψει στα γήπεδα για να το... μασκερέψει και είχε την τύχη να παίξει πέρυσι χωρίς σοβαρό αντίπαλο. Η Αρσεναλ ζούσε τον εφιάλτη της, η Τσέλσι άλλαζε προπονητές και η Σίτι πλήρωνε 60 εκατ. ευρώ για να πάρει για κεντρικά χαφ τους Χαβι Γκαρθία και Ρόντγουελ, που φέτος δεν χωράνε στις αποστολές των αγώνων της.

Η Μάντσεστερ του Ρούνεϊ, του Φαν Πέρσι, του Ντε Χέα, του Εβρα, του Γιανουζάι, του... στόπερ και όχι χαφ Τζόουνς, έχει υπέροχους παίκτες. Απλώς χρειάζεται να αφαιρέσει από την ομάδα αυτούς στους οποίους το κίνητρο έχει τελειώσει (π.χ. Νάνι ή Γιανγκ), αυτούς που η ποιότητά τους δεν είναι για αυτή την ομάδα (π.χ. Κλέβερλι) και αυτούς που πλέον μεγάλωσαν (Ρίο Φέρντιναντ). Με το διαθέσιμο πακέτο που έχει ήδη για μεταγραφές (τουλάχιστον 50 εκατ. λίρες) και τα έσοδα από τις πωλήσεις 3-4 παικτών που εντός της Αγγλίας τα πιάνουν ακόμη τα λεφτά τους, το μεταγραφικό πουγκί γίνεται πολύ μεγάλο. Παίρνει εύκολα ένα στόπερ κλάσης και δύο κεντρικά χαφ, στηρίζει και τον Φελαϊνί που είναι πολύ καλός παίκτης, κάποια στιγμή θα προσαρμοστεί και θα βρει τα πατήματά του και λύνει το πρόβλημα της... Οσο κι' αν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φαίνεται σήμερα σαν η ομάδα που καταρρέει δύο τρία πράγματα φτάνουν για να ξαναγίνει ομάδα φόβητρο.

Αρκεί να μην υπάρξει πανικός. Και η απόκτηση του κατά την άποψη μου... πρώην ποδοσφαιριστή Σνάιντερ από την Γαλατά με 20 εκατ. ευρώ που διαβάζω ότι είναι η προτεραιότητα για τον Γενάρη, είναι όχι απλώς κίνηση πανικού, αλλά και έλλειψη σχεδίου. Το μόνο επιχείρημα για να γίνει αυτή η μεταγραφή είναι ότι “τον ήθελε πριν δύο τρία χρόνια ο Σερ Αλεξ”. Αν η Γιουνάιτεντ κοιτάει προς τα πίσω και όχι μπροστά, ναι τότε υπάρχει κίνδυνος να την πάρει τόσο από κάτω που θα κάνει χρόνια να σηκώσει κεφάλι, διαφορετικά η φετινή σεζόν μπορεί απλώς να είναι μία κακή παρένθεση.

Πηγή: gazzetta.gr