Η μοναξιά του… σχοινοβάτη!!

Ο Νίκος Ζέρβας, γράφει για την ήττα του Παναθηναϊκού από τη Μπαρτσελόνα που προήλθε από την μοναξιά του Διαμαντίδη στην οργάνωση και την κούραση των βασικών, λόγω έλλειψης βοήθειας από τον πάγκο.

Αν κάποιος δεν είχε εικόνα από το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα και μάθαινε πως οι «μπλαουγκράνα» πέτυχαν 63 πόντους με τον Ναβάρο να σκοράρει τον ένα από αυτούς, θα έδινε σίγουρα περισσότερες από 70% πιθανότητες νίκης στους «πράσινους». Και όμως, οι νταμπλούχοι Ελλάδας, παρότι κατάφεραν στο κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού να φέρουν στα μέτρα τους τον ρυθμό, να μην επιτρέψουν το σκορ να πάει ψηλά και να εκμηδενίσουν τον «La Bomba», γνώρισαν τη δεύτερη συνεχόμενη ήττα τους στο Top 16.

Μια ήττα που δεν αποτελεί καταστροφή, αλλά στερεί από την ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη τη δυνατότητα να έχει το πάνω χέρι, τουλάχιστον για τη δεύτερη θέση, αφού για την πρώτη, οι «μπλαουγκράνα» μόνο αν δείξουν τάσεις αυτοχειρίας θα γίνει κουβέντα στο εγγύς μέλλον. Ο τρόπος με τον οποίο ηττήθηκε από το συγκρότημα του Πασκουάλ ο Παναθηναϊκός όμως, φέρνει και πάλι στον «αφρό» τις αδυναμίες που είχαν σχεδόν εξαφανιστεί από τις 23 Δεκεμβρίου και έπειτα, ή αλλιώς το τι του λείπει για να κάνει το βήμα παραπάνω στην φετινή Ευρωλίγκα. Προτού μπει κανείς σε τεχνικές λεπτομέρειες, αρκεί να δει το στατιστικό και να προσέξει δύο πράγματα. Πρώτιστα, το ότι ο Διαμαντίδης αγωνίστηκε 35 λεπτά και δευτερευόντως το ότι μόλις επτά παίκτες του, είχαν διψήφιο αριθμό λεπτών συμμετοχής…

Το πρώτο, είναι πρόδηλο πως δεν επιτρέπει στον ηγέτη του Παναθηναϊκού να είναι ξεκούραστος όταν στο τέλος που επιχειρείται η ανατροπή, ορθώς παίρνει τα κρίσιμα σουτ. Οι πιθανότητες αυτά να βρουν σίδερο είναι περισσότερες απ’ ότι αν είχε παίξει, π.χ. δέκα λεπτά λιγότερα και είχε τα ανάλογα στηρίγματα από τα υπόλοιπα γκαρντ. Ούκιτς και Κάρι δεν στάθηκαν αντάξιοι των περιστάσεων, ο Παππάς δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ, οπότε οι «πράσινοι» είχαν εμφανές έλλειμμα ενέργειας και λύσεων στη περιφέρεια. Εκτός από τον 3D, από… καύσιμα φάνηκε να μένουν στο τέλος και οι Λάσμε, Μπράμος και Ματσιούλις, αφού πλην του συγκινητικού Φώτση, ουδείς άλλος δεν άπλωσε χείρα βοηθείας.

Μοιραία λοιπόν ήρθε το αρνητικό αποτέλεσμα, που αν… βιαζόταν κάποιος να κρίνει από το πρώτο ημίχρονο, θα στοιχημάτιζε πως θα ερχόταν πιο εύκολα. Και όμως, ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε την κάκιστη αμυντική του συμπεριφορά που επέτρεψε στη Μπαρτσελόνα να πετύχει 44 πόντους στην ανάπαυλα, αναγκάζοντάς την να μείνει στο 19 (!) του δεύτερου εικοσάλεπτου, το οποίο παραπέμπει σε πρωταθλήματα προ-μίνι. Άλλαξε το μομέντουμ του ματς με πιο παθιασμένη άμυνα επαφών, θέληση για κάθε μπάλα, αλλαγές στα σκριν για να «κλειδώσει» τον εξαιρετικό Χουέρτας και δεν έπαθε σχεδόν τη παραμικρή ζημιά από τους Τόμιτς και Ντόρσεϊ. Αν εξαιρέσει κανείς τον πολύ καλό Παπανικολάου που συνέχισε απτόητος μέχρι το τέλος, οι «πράσινοι» ήλεγχαν σχεδόν τα πάντα, εκτός από τη δική τους αδυναμία να σκοράρουν και να ολοκληρώσουν μία από τις πάμπολλες ανατροπές που επιχείρησαν.

Οι ελάχιστες λύσεις λόγω του «κλειστού» rotation, οδήγησαν σε βιαστικές επιθέσεις, πολλά χαμένα καλάθια εξ’ επαφής –ελέω και της κόπωσης- αλλά και σε σχεδόν αβίαστα λάθη, που επέτρεψαν στη Μπαρτσελόνα να διατηρήσει το προβάδισμα μέχρι το τέλος και να κάνει το 5-0. Ασφαλώς και αν είχαν αγωνιστεί περισσότερο κάποιοι παίκτες και κυρίως αν ήταν σε καλύτερη κατάσταση, έστω ένας, ακόμα γκαρντ, κανείς δεν δε μπορεί να πει με σιγουριά πως ο Παναθηναϊκός θα επικρατούσε. Τουλάχιστον, θα είχε ηττηθεί πιο… ορθολογικά, έχοντας μοιράσει σε όλους «κάστανα» για να τα βγάλουν απ’ τη φωτιά και κυρίως θα είχε μία… παρέα, ο απελπιστικά μόνος Διαμαντίδης…

Υ.Γ. Αν ο Παναθηναϊκός νικήσει στη Μάλαγα, με δεδομένο ότι έχει ήδη ένα «διπλό», θα «σβήσει» ουσιαστικά την αποψινή ήττα. Οπότε, δεν υφίσταται λόγος πανικού, αλλά «ανοίγματος» του rotation.

Υ.Γ1. Τι κοινό έχουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός; Χρειάζονται αμφότεροι προσθήκη ενός γκαρντ υψηλού επιπέδου, αν θέλουν να ανέβουν επίπεδο και να προκριθούν στο Final Four. Εκτός αν λύσουν το πρόβλημα εκ των έσω. Πηγή: sport-fm.gr