Η αγγλική ομάδα την προηγουμένη είχε κοιμηθεί με παπά, με παπάδες, ένας δεν έφθανε, για να σκοράρει δύο γκολ από στημένες φάσεις, και το πιο διαβολικό σε “επιλεγμένα” χρονικά σημεία. Το 2-0 μια αναπνοή πριν σφυρίξει ημίχρονο το κοράκι και το 3-0 στο ξεκίνημα της επανάληψης.
Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος απ' ό, τι στο Καραϊσκάκη. Αυτό είδα. Εγώ βλέπω μπάλλα και ποτέ δεν στέκομαι στο αποτέλεσμα. Τι λέμε;
Χωριό η Μάντσεστερ. Σαν ελληνική ομάδα πριν 50 χρόνια όταν έπαιζε στην Ευρώπη. Την τελευταία μισή ώρα πίσω να κρατήσουμε την πρόκριση. Ντροπή για το όνομά της και την Ιστορία της.
Να μην κλαίει ο Ολυμπιακός. Μόνο να μαθαίνει. Θα επανέλθω.
ΤΟΥ ΕΚΑΝΑΝ τη μούρη πέος, γράφει ο apodytiriakias.gr
Το γήπεδο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι σε απομακρυσμένο προάστιο της πόλης. Η πρόσβαση περνά από μια μεγάλη λεωφόρο, που έχει το όνομα του Ματ Μπάσμπυ. Του ανθρώπου που επιβίωσε από την τραγωδία του Μονάχου, το 1958, που σημάδεψε την Ιστορία της ομάδος. Δέκα χρόνια αργότερα ο παππούς με τα Busby babes, τους μπέμπυδες, κατέκτησε το κύπελλο Πρωταθλητριών. Δικαίως ο Σκωτσέζος για το κλαμπ, έχει γίνει Σερ, Λεωφόρος. Ένας θρύλος.
Κι όμως, ακόμα και αυτός είχε τις δυσκολίες στη διαχείριση των παικτών. Παραθέτω ένα απόσπασμα από το κείμενο του Ντάνιελ Ταίηλορ στον Guardian: «Ο Ιμον Ντάνφυ, βιογράφος του Μπάσμπυ και του Ρόυ Κιν, στο βιβλίο του ‘Ενα περίεργο είδος δόξας’ περιγράφει ένα περιστατικό από την εποχή που βίωσε ο ίδιος στην Γιουνάιτεντ ως νεαρός ποδοσφαιριστής. ‘Στο λεωφορείο της ομάδας κυκλοφορούσε ένα χαρτί με την καρικατούρα του Μπάσμπυ. Η μύτη του είχε φτιαχτεί σαν πέος και τα μάγουλά του σαν όρχεις».
Και συνεχίζει...
«Ο Μόγιες δεν έχει προλάβει να κερδίσει τους παίκτες. Όχι επειδή δεν τον ήθελαν από την αρχή. Αντιθέτως, κάποιοι ανακουφίστηκαν όταν τον αντίκρυσαν αντί του Ζοζέ Μουρίνιο. Είχαν δει τι έκανε ο Πορτογάλος στον Κασίγιας και ήξεραν ότι πάντα φέρνει μαζί του, τους δικούς του παίκτες. Οι ποδοσφαιριστές είναι εγωιστές. Κυττάνε πάντα πρώτα την πάρτη τους».
Όσο για τον Μίτσελ, κι αυτός θα μπορούσε να είχε χάσει το παιχνίδι. Το κέρδισε για την ώρα, όμως. Δεν είναι πιο καλός προπονητής από τον Μόγιες. «Είχαν δίκηο για αυτά που μου έγραφαν τον Σεπτέμβρη, ευτυχώς οι παίκτες καθάρισαν για μένα». Κάπως έτσι το έθεσε ο Ισπανός με μια γερή δόση ειρωνείας, στη χθεσινή συνέντευξη τύπου.
Ενα πράγμα σώζει τους προπονητές. Κι αυτό δεν είναι αποκλειστικά οι παίκτες. Είναι τα αποτελέσματα, όπως προκύπτουν από πολλές συνθήκες. Η διαφορά που παίζει μεταξύ των προπονητών, εκτός από την ικανότητα, είναι στο βαθμό δυσκολίας της δουλειάς που έχουν αναλάβει, στην οργάνωση που έχει το κλαμπ και στο χρόνο που δίνει η διοίκηση στους ίδιους. Για να εξηγούμαστε. Οι παίκτες γράφουν τα αποτελέσματα και οι πετυχημένοι προπονητές την ιστορία των συλλόγων.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου