Αυτή είναι μια ιστορία που δεν την ήξερα, αλλά μου την αποκάλυψε προχθές το βράδυ στο «Pick n' Roll» του OTE TVο Γιώργος Καλαϊτζής, που πέρασε μαζί με τους λεγάμενους τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Σε κάποιο από τα επινίκια γλέντια του Παναθηναϊκού οι συμπαίκτες του προσπαθούσαν, λέει, να σηκώσουν με το ζόρι τον Αλβέρτη για να ρίξει μια γύρα στην πίστα, αλλά αυτός ανθίστατο σθεναρώς. Στην άκρη του τραπεζιού ο Ομπράντοβιτς πήρε χαμπάρι τη φάση και αμέσως σηκώθηκε και πλησίασε τον Φραγκίσκο: «Κοίτα, Φράνκι πρέπει να τους κάνεις το χατίρι διότι είσαι ο αρχηγός τους και δεν μπορείς να τους απογοητεύεις. Στο κάτω κάτω δεν σου ζητάνε κάτι εξωφρενικό. Εκτός κι αν ντρέπεσαι...»
Αυτό ήταν! Του πάτησε τον κάλο και προτού ο Ζοτς αποσώσει την κουβέντα του, ο Αλβέρτης με έναν πήδο βρισκόταν κιόλας δίπλα στην ορχήστρα κι έκανε την παραγγελιά του για το βαρύ ζεϊμπέκικο, που έκτοτε έγινε το σήμα κατατεθέν σε τέτοιες βραδιές, που δεν ήταν και λίγες. Ηταν τόσο αναμενόμενο πια, όσο το pick n' roll στο γήπεδο!
Στις 6 Απριλίου του 2003 στον τελικό του Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου, που φιλοξενήθηκε στη Νεάπολη της Λάρισας ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Αρη με 81-76 και κατέκτησε ένα τρόπαιο που ήταν στοιχειωμένο από το 1996: με τον καημό του έφυγε για τη Βαρκελώνη ο Μποντιρόγκα, με τον καημό του ζούσε και ο Ομπράντοβιτς!
Ο Αλβέρτης υπήρξε ο ακρογωνιαίος λίθος εκείνης της ιστορικής νίκης και τα επινίκια γιορτάστηκαν στο κέντρο«Prise», όπου εκτυλίχθηκε μια μυθική σκηνή με πρωταγωνιστή τον απόντα λόγω τραυματισμού Γιούριτσα Ζούζα να έχει το ένα χέρι στον γύψο και με το άλλο να πετάει γαρύφαλλα, ενώ δίπλα του ο Κουτλουάι και ο πατέρας του, ο περίφημος «μπαμπά Ιμπο» λικνίζονταν στους ήχους των τσιφτετελιών...
Η ατμόσφαιρα είχε φτιαχτεί και όλοι περίμεναν τη (γνωστή και μη εξαιρετέα, πλέον) χορευτική «περφορμάντσια» του Αλβέρτη, αλλά ελόγου του, που μάλιστα εκείνη τη σεζόν είχε λανσάρει τη χαίτη στα μαλλιά και γι' αυτό τον φώναζαν «Ταρζάν» και «Ζούγκλα» τους άφησε με το στόμα ανοιχτό. Ο «real captain» όπως τον αποκαλούσε ο Ζούζα και ο «real teacher», σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του Μακ Ντόναλντ ζήτησε το μικρόφωνο, έκανε παραγγελιά στην ορχήστρα και ερμήνευσε με αριστοτεχνικό τρόπο το τραγουδισμένο από τον Νίκο Ξυλούρη «Ήτανε μια φορά» (σε στίχους Κώστα Φέρρη και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου) μάλιστα στο τέλος φώναξε δυνατά «Ειρήνη στο Ιράκ»!
Εδώ ήρθαμε που λένε και στο σινεμά, διότι πριν από αυτήν, ήτανε μια άλλη φορά: μια φορά όχι πανηγυρική, αλλά επεισοδιακή και (μιας και το 'φερε η κουβέντα στο μεταγενέστερο σύνθημα της Λάρισας) καθόλου ειρηνική!
Ο Ομπράντοβιτς παρουσιάσθηκε επισήμως από τον Παύλο Γιαννακόπουλο στις 7 Ιουνίου του 1999 στο ξενοδοχείο «Hilton» και βρήκε μια πρωταθλήτρια (με break στο ΣΕΦ επί του Ολυμπιακού) ομάδα με έναν απόντα -κι όπως αποδείχθηκε- ματιασμένο αρχηγό! Δυο μέρες νωρίτερα ο χρισθείς από τον προπονητή Κώστα Πετρόπουλο και από τον τεχνικό σύμβουλο Γιάννη Ιωαννίδη, ηγέτης της Εθνικής ομάδας είχε βάλει 15 πόντους στη νίκη με 65-60 επί της οικοδέσποινας Ισπανίας στο Τουρνουά της Χουέλβα. Το επόμενο βράδυ έριξε 21 στους Σλοβένους (68-70), ενώ στις 15 Ιουνίου σκόραρε 12 στην ήττα της Εθνικής στο τσακ από τη Γιουγκοσλαβία στο ΣΕΦ, όπου γνωρίστηκε κιόλας επισήμως και αντάλλαξε την πρώτη χαιρετούρα με τον νέο προπονητή του στον Παναθηναϊκό!
Την περασμένη χρονιά ο Ζοτς είχε οδηγήσει τους «πλάβι» στον θρόνο του Μουντομπάσκετ της Αθήνας, νικώντας, μεταξύ άλλων δύο φορές την Ελλάδα, με τον «Φράνκι» να σημειώνει 23 πόντους στον πρώτο αγώνα (56-70) και οκτώ και στον ημιτελικό (73-78) οκτώ.
Μ' αυτά και μ' αυτά ο Αλβέρτης επέπρωτο να είναι ο κύριος εκφραστής της επίθεσης, ο ηγέτης και ο σταρ της ομάδας στο Ευρωμπάσκετ του '99, στη Ντιζόν, αλλά κάποιος τον μάτιασε! Την παραμονή του τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ, τραυματίσθηκε σοβαρά, βγήκε νοκ άουτ και δεν έπαιξε σε κανένα από τα μόλις τρία ματς που έδωσε η Εθνική στη βραχύτερη διοργάνωση της ιστορίας της: τρεις αγώνες, τρεις ήττες (από Γερμανία, Τσεχία, Λιθουανία), μια αληθινή συμφορά που μας πήγε χρόνια πίσω...
Ο Ομπράντοβιτς ως προπονητής της Γιουγκοσλαβίας, που ωστόσο (μετά τους θριάμβους του '95, του '97 και του '98) περιορίστηκε στο χάλκινο μετάλλιο, έμεινε πολύ περισσότερο στη Γαλλία, μάλίστα στη διάρκεια της δεύτερης φάσης του Ευρωμπάσκετ στο Πο, έλαβε τα συχαρίκια και την... ευλογία του προκατόχου του στον πάγκο του Παναθηναϊκού, Λευτέρη Σούμποτιτς, ο οποίος βρισκόταν εκεί ως προπονητής της Εθνικής Σλοβενίας!
Η σεζόν για τους πράσινους πoυ μετά τα 14 πέτρινα χρόνια (στο πρωτάθλημα Ελλάδος) είχαν πετύχει το repeat άρχισε επισήμως στις 12 Σεπτεμβρίου με τον εκτός έδρας αγώνα Κυπέλλου με τη Δάφνη. Εκείνο το απόγευμα ο Ζοτς πήρε το βάπτισμα του πυρός, οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στη νίκη με 68-58, υπό το θυμωμένο βλέμμα και τις φωνές του Θανάση Γιαννακόπουλου, ο οποίος καθόταν πάνω από τον πάγκο και έβριζε από την αρχή τον Οντετ Κάτας, ο οποίος, επτά μήνες αργότερα έμελλε να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στον ευρωπαϊκό θρόνο με τη (βγαλμένη από αρχαία ελληνική τραγωδία ή μάλλον από την... Παλαιά Διαθήκη) συγκλονιστική εμφάνιση του στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού με τη Μακαμπί Τελ Αβίβ στην Πυλαία!
Εντεκα μέρες αργότερα, στις 23 Σεπτεμβρίου ο Ομπράντοβιτς καθοδήγησε για πρώτη φορά τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, εγκαινιάζοντας μια σεζόν που απέβη θριαμβευτική, με τη νίκη στο Κάουνας επί της Ζαλγκίρις με 82-66 (Ρέμπρατσα 17, Ρότζερς 17, Μποντιρόγκα 16), ενώ το μεθεπόμενο βράδυ ντεμπουτάρησε στην Α1. Και πάλι χωρίς τον τραυματία Αλβέρτη οι «πράσινοι» επιβλήθηκαν της Νήαρ Ηστ στο ΟΑΚΑ με 79-54 και μετά από τις τρεις νικηφόρες πρεμιέρες το νερό άρχισε σιγά σιγά να μπαίνει στο αυλάκι.
Μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου οπότε ηττήθηκε από την Αλμπα Βερολίνου στο ΟΑΚΑ με 72-70 (και έξι μέρες αργότερα πάλι στην έδρα του, από τον Ολυμπιακό), ο Παναθηναϊκός έτρεξε ένα σερί 19 αλλεπάλληλων νικών στις τρεις διοργανώσεις, αλλά η κρίση θα εμφανιζόταν μετά από ενάμιση μήνα σε ένα ανυποψίαστο Σαββατιάτικο απόβραδο στη Δάφνη, όπου ταρακουνήθηκε συθέμελα η ομάδα και δοκιμάστηκαν οι αντοχές και οι αντιστάσεις της...
Για τους δικούς του λόγους ο Ζέλικο, που ούτως ή άλως αρεσκόταν από παλιά στα καψόνια προς τους παίκτες και στις ασκήσεις τεχνητού πανικού, έβαλε στο περιθώριο τον Αλβέρτη, τον οποίο είχε χρησιμοποιήσει μόλις για τρία λεπτά στον αμέσως προηγούμενο αγώνα κόντρα στον Πανιώνιο.
Το ηφαίστειο εξερράγη στις 29 Ιανουαρίου, καθώς ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο στο εκτός έδρας ματς με τη Δάφνη (71-81) και τα πήρε στο κρανίο! Μετά τη λήξη του αγώνα, ο Αλβέρτης χολωμένος από τον παραγκωνισμό του δεν πήγε στο κέντρο του γηπέδου για το «ζντο» και ο Ομπράντοβιτς του το φύλαξε μανιάτικο!
Με αφορμή την απουσία του αρχηγού της ομάδας από αυτή την καθιερωμένη κίνηση, ο Ομπράντοβτς μπήκε εκνευρισμένος στα αποδυτήρια και καυτηρίασε το γεγονός, χωρίς ωστόσο να κατονομάσει τον Αλβέρτη.
Λίγα λεπτά αργότερα στα αποδυτήρια οι τόνοι ανέβηκαν σε επικίνδυνο βαθμό...
«Κάποιος δεν πήγε στο «ζντό» της ομάδας» σχολίασε ο Ομπράντοβιτς...
«Για μένα το λες αυτό;» ρώτησε ο Αλβέρτης...
«Ναι, για σένα» επιβεβαίωσε ο προπονητής.
«Δεν μπορείς να με τρελάνεις εσύ. Δεν γίνεται να μου... γαμάς το μυαλό» είπε ο Αλβέρτης.
«Σε καθαιρώ τώρα από αρχηγό» φώναξε ο Ομπράντοβιτς.
«Είμαι δέκα χρόνια στην ομάδα και δεν έχω δημιουργήσει ποτέ μου πρόβλημα, ενώ εσύ είσαι λίγους μήνες. Δεν μπορείς να μου λες τέτοια πράγματα» ανταπάντησε ο Αλβέρτης.
Οι τόνοι ανέβηκαν σε σημείο συναγερμού και κάποιοι που φοβήθηκαν ότι ο προπονητής και ο αρχηγός της ομάδας θα πιαστούν στα χέρια έσπευσαν να μπουν στη μέση για να προλάβουν το κακό!
Στη συνέντευξη Τύπου ο Ομπράντοβιτς, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την καραντίνα στην οποία είχε θέσει τον διεθνή φόργουορντ είπε «δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σε αυτή την υπόθεση», ωστόσο ο εκνευρισμός του ήταν έκδηλος, όπως φάνηκε στον τρόπο με τον οποίο ενημέρωσε για τα διατρέξαντα τον μάνατζερ της ομάδας Μάνο Παπαδόπουλο. Την ίδια στιγμή ο Παύλος Γιαννακόπουλος δήλωνε (με διπλωματικό τρόπο) άγνοια επί του θέματος, ωστόσο ήδη είχε αρχίσει τις διαμεσολαβητικές προσπάθειες ανάμεσα στις δυο πλευρές για να γεφυρώσει το χάσμα...
Την επόμενη μέρα ο Αλβέρτης του οποίου το συμβόλαιο έληγε το καλοκαίρι, απουσίασε από την προπόνηση, έχοντας ζητήσει από πριν άδεια για να ρυθμίσει μια προσωπική υπόθεση του στον Εβρο, ενώ ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς διέταξε...ΕΔΕ για να διευκρινισθεί πώς διέρρευσε το θέμα του επεισοδίου στα ΜΜΕ, μάλιστα τότε στοχοποιήθηκε συγκεκριμένος (ξένος) παίκτης!
Ενόψει του επικείμενου αγώνα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με τον Ερυθρό Αστέρα ο Ζοτς απαίτησε από τον Αλβέρτη μια συγνώμη ενώπιον όλης της ομάδας..
Δυο μέρες μετά τον καυγά, την Τρίτη 1η Φεβρουαρίου στις 10.30 το πρωϊ ο Αλβέρτης παρκάρησε το γκριSubaru Forester στη ράμπα του ΟΑΚΑ, είπε το καθιερωμένο «τι έγινε παίδες;» προς τους μαζεμένους δημοσιογράφους και προχώρησε με βήμα ταχύ προς τα αποδυτήρια.
Τι είχε συμβεί; Ο Αλβέρτης συναντήθηκε κατ' ιδίαν με τον Ομπράντοβιτς και όπως αποκάλυψε «ζήτησα συγνώμη απ' όλη την ομάδα, αλλά όλοι αντιλαμβάνονται ότι μερικές φορές όταν κάτι πηγαίνει στραβά και η πίεση είναι μεγάλη, δεν μπορείς να ελέγξεις τις αντιδράσεις σου». Μάλιστα ο αρχηγός της ομάδας διευκρίνισε ότι «η συγνώμη που ζήτησα δεν ήταν ο όρος που μου έθεσαν, αλλά αισθάνθηκα πως αποτελούσε μια δική μου υποχρέωση».
Οταν πλέον λύθηκε η παρεξήγηση, ο Ομπράντοβιτς αγκάλιασε τον αρχηγό του και του είπε στα ελληνικά «σε πάω»! Απλώς ο Αλβέρτης δεν θυμήθηκε την αντίστοιχη αντιφώνηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου για να του αποκριθεί «κι εγώ σε πάω»!
Την επόμενη μέρα ο Ομπράντοβιτς είπε τα εξής: «Πρώτα απ΄όλα τέτοια επεισόδια συμβαίνουν σε όλες τις οικογένειες και πιστεύω ότι συσπειρώνουν μια ομάδα, άλλωστε αυτό φάνηκε στην επόμενη προπόνηση. Έχω μιλήσει πολλές φορές για την αξία του Αλβέρτη και δεν υπάρχει λόγος να επαναλάβω την άποψη μου,. Από εκεί και πέρα, εγώ δεν είμαι ντετέκτιβ για να ερευνήσω ποιος αποκάλυψε στις εφημερίδες το επεισόδιο, αλά δεν μου άρεσε αυτό που έγινε. Το να με ρωτήσετε τι γίνεται στα αποδυτήρια είναι σαν να σας ρωτάω εγώ τι κάνετε με τις γυναίκες σας στην κρεβατοκάμαρα σας. Σας διαβεβαιώνω πάντως ότι εάν είχα την απόδειξη ή απλώς την υπόνοια ότι κάποιος παίκτης θέλει να βλάψει την ομάδα θα τον έδιωχνα την ίδια στιγμή, άλλωστε έχω το ελεύθερο από τους αδελφούς Γιαννακόπουλου. Εάν κάποιος διαλαλεί προς τα έξω τι συμβαίνει στα αποδυτήρια, με το ίδιο τρόπο θα μπορούσε κιόλας να μαρτυρήσει τα μυστικά μας στους αντιπάλους και να... πουλήσει ένα ματς »!
Αυτό δεν χρειάστηκε να το κάνει κάποιος δικός του παίκτης, αλλά οι ξένοι! Μετά την εκτόνωση της κρίσης, ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, αλλά στο καπάκι ηττήθηκε στο ΟΑΚΑ από το Μαρούσι (70-71) και στη Γαλλία από τη Σολέ! Παρ' όλα αυτά η ευρωπαϊκή παρτίδα όχι μονάχα σώθηκε, αλλά κερδήθηκε κιόλας στο Φάιναλ Φορ στο νεότευκτο γήπεδο της Πυλαίας, που αποτέλεσε το φετίχ του Παναθηναϊκού καθότι μέσα σε έναν μήνα έπαιξε εκεί τρεις τελικούς! Νίκησε τη Μακαμπί στον τελικό της Ευρωλίγκας και τον ΠΑΟΚ στον δεύτερο τελικό των πλέι οφς και ηττήθηκε από την ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος...
Από τότε πέρασαν κιόλας 14 χρόνια και οι δυο άνθρωποι που κόντεψαν να ...σκοτωθούν στα αποδυτήρια της Δάφνης, επέζησαν εκείνης της σύγκρουσης, έμειναν άφθαρτοι, ρούφηξαν μαζί το νέκταρ 23 τίτλων και απόψε θα αγκαλιαστούν, θα φιληθούν και ύστερα κάθε κατεργάρης θα πάει, στην κυριολεξία, στον πάγκο του!
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου