Σε
αυτό το ματς, σταθμό στην ευρωπαϊκή ιστορία του, έψαχνε ένα γκολ. Θα
μπορούσε να παίξει άσχημα, να μην φτιάξει φάσεις, να μην απειλήσει και
να αποκλειστεί. Δεν συνέβη. Τις ευκαιρίες του τις είχε και ήταν αρκετές
και ήταν καθαρές. Δεν τις έκανε ποτέ όμως γκολ, δεν το έβαλε ποτέ αυτό
το τέρμα και αποκλείστηκε.
Δεν το έβαλε ούτε στο 0-0
με τον Πέρες, ούτε στο 1-0 στη διπλή ευκαιρία με τον Φουστέρ και τον
Τσόρι όπου ο Ντε Χέα έδωσε ρεσιτάλ αντανακλαστικών, δεν το έβαλε ούτε
μετά το 3-0 κι' ας πίεσε κι' ας είχε τις φάσεις.
Κι' αν ο Ολυμπιακός ήταν
“σπάταλος” από τη μέση κι εμπρός, από την μέση και πίσω ήταν υπερβολικά
αφελής. Χαζό πέναλτι του Χολέμπας για το 1-0, χαζό ακόμη και για αυτούς
που θεωρούν ότι ήταν αυστηρό. Το ξέρει ο Ολυμπιακός ότι αν δώσει αφορμή η
μεγάλη ομάδα θα πάρει το σφύριγμα.
Και την έδωσε την αφορμή ο Χολέμπας στη φάση του πέναλτι. Χαζή
αντίδραση ομάδας στη φάση του 2-0 στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου, όπου
έχει ανέβει ψηλά για να πιέσει, αφήνοντας πολλούς χώρους ακάλυπτους.
Στην ίδια φάση κακή αντίδραση και του Μανωλά που δεν παίζει κοντά στον
Φαν Πέρσι και ας χρεώνεται τη φάση ο Σαλίνο που απλώς έτρεξε να καλύψει
το κενό του Μανωλά. Οσο για το 3-0, δεν επιτρέπεται ο Ρομπέρτο να τρώει
προσποίηση σε φάουλ, ούτε να δέχεται γκολ από πλασέ σε εκτέλεση φάουλ
που δεν πήγε καν γωνία.
Αν πριν το ματς μου έλεγαν
ότι ο Ολυμπιακός θα είχε έστω και οριακά κατοχή μπάλας, θα έκανε όσες
φάσεις έκανε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, θα είχε περισσότερες τελικές,
ακόμη και μεγαλύτερη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις του θα εκτιμούσα ότι θα
προκριθεί.
Αλλωστε και όλα τα στατιστικά στοιχεία του αγώνα αυτό δείχνουν. Οτι
ήταν ένα ισορροπημένο ματς που θα έπρεπε να λήξει ισόπαλο. Εληξε όμως
3-0 χάρη στην αμυντική αφέλεια του Ολυμπιακού και το σπάταλο παιχνίδι
του επιθετικά. Η ευκαιρία της ιστορίας του χάθηκε μαζί με την μεγάλη
πρόκριση και αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στους παίκτες του
Ολυμπιακού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου