ADVERTISEMENT
Ένας μήνας πάντα δύσκολος και για την εθνική μας. Να θυμίσω την εντός έδρας ισοπαλία με τη Γεωργία και την ήττα 0-2 στην Ελβετία. Οι δε νίκες της, όταν κέρδιζε, ήταν με Λουξεμβούργο, Λίχτενσταϊν, Καζακστάν, Λετονία, Ισραήλ-με τα χίλια ζόρια.
Δεν θέλω να δικαιολογήσω το 0-1 από τη Ρουμανία. Ούτε ενδεχόμενη ήττα του Ολυμπιακού από την Ατλέτικο.
Όμως, είναι ένα δεδομένο ότι οι ελληνικές ομάδες, ειδικά με δύσκολους αντιπάλους κι ακόμη ειδικότερα όταν παίζουν εντός έδρας, μήνα Σεπτέμβριο τα πρώτα τους παιχνίδια στην περίοδο, σε αυτό το υψηλό επίπεδο, έχουν ζόρια. Πολύ απλά, γιατί δεν είναι προετοιμασμένες καλά. Ο Ολυμπιακός άντε να έχει παίξει δύο παιχνίδια πρωταθλήματος, στα οποία θα έχει κλείσει την άλλη ομάδα στα καρέ της και το ερώτημα θα είναι αν θα βάλει γκολ. Κι η εθνική άντε να έχει ένα φιλικό μέσα Αυγούστου.
Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός κάθε σεζόν στο πρώτο παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ έχει αρνητικό αποτέλεσμα. Ούτε ότι η εθνική κάθε σεζόν στο πρώτο της παιχνίδι στα προκριματικά μίας σημαντικής διοργάνωσης φτύνει αίμα για να κερδίσει το Λίχτενσταϊν η, για να αποσπάσει ισοπαλία μέσα στο Φάληρο από τη Γεωργία. Η, χάνει εντός έδρας από τη Ρουμανία, παίζοντας με παίκτη παραπάνω σχεδόν σε όλο το β΄ημίχρονο.
Που θέλω να καταλήξω, γιατί τώρα το παιχνίδι της εθνικής πέρασε: ο Ολυμπιακός πρέπει να αντιμετωπίσει από πλευράς ψυχολογίας και τακτικής όσο το δυνατό πιο έξυπνα και με λιγότερα ρίσκα το παιχνίδι με την Ατλέτικο. Αυτά τα πρώτα παιχνίδια κι ιδιαίτερα όταν είναι εντός έδρας, έχουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Χίλιες φορές να ξεκινάς εκτός έδρας. Να ξέρεις ότι με μία ισοπαλία θα είσαι άρχοντας κι ότι ακόμη κι αν ηττηθεί αξιοπρεπώς, δεν θα έχεις χάσει τίποτα. Το θέμα το έχεις όταν ξεκινάς στο σπίτι σου, όπου στοχεύεις πάντοτε το καλύτερο, αλλά δεν είσαι απολύτως καλά προετοιμασμένος για να το πετύχεις.
Για να δούμε, όμως, γιατί κάποια στιγμή σπάνε όλα αυτά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου