ADVERTISEMENT
Οι περισσότεροι άρχισαν να γράφουν και να αναφέρονται στο μέλλον που δημιουργεί αυτή η ομάδα με το μπάσκετ που έπαιξε στην Ισπανία, παραγνωρίζοντας το σήμερα και το γεγονός ότι πήρε μέρος στο Μουντομπάσκετ του 2014 κι όχι σε άλλη διοργάνωση. Δεν κρίνουμε κάποιον από τι μπορεί να κάνει ή ενδεχομένως θα κάνει στο μέλλον, αλλά απ’ αυτό που έκανε τώρα και στην προκειμένη περίπτωση, η Εθνική μπάσκετ απέτυχε με τον αποκλεισμό της από τους «8» του Παγκοσμίου Κυπέλλου, κλείνοντας μια πενταετία μακριά από διακρίσεις και επιτυχίες, με αποκλεισμούς που προκάλεσαν αίσθηση.
Σε μία διοργάνωση μάλιστα, που η Ομοσπονδία του μπάσκετ χρυσοπλήρωσε με 800.000 ευρώ για να πάρει μέρος, μια συμμετοχή όμως, για την οποία εν τέλει δεν δικαιώθηκε η χρηματική υπέρβαση που έγινε. Αν δούμε πιο ψύχραιμα τα πράγματα, με αντίπαλους όπως η Σενεγάλη, οι Φιλιππίνες και το Πουέρτο Ρίκο, είναι λάθος να θριαμβολογείς στις νίκες και ακόμα πιο λάθος είναι να βγάζεις συμπεράσματα από την χειρότερη Αργεντινή των τελευταίων ετών και από μια μετριότατη Κροατία. Eίναι χαρακτηριστικό ότι και οι τρεις πρώτες ομάδες του ομίλου μας, δεν κατάφεραν να προκριθούν στους «8»! Όταν πλέον βρέθηκε ένας αντίπαλος στα μέτρα μας, όπως αποδείχθηκε η Σερβία (παρότι πολλοί… ειδήμονες δεν την έδιναν τύχη) σε κανένα σημείο του αγώνα δεν έπεισε η Ελλάδα ότι μπορεί να φτάσει στη νίκη, Τη στιγμή μάλιστα που φάνηκε ξεκάθαρα ότι λείπει από την Εθνική μας ο μεγάλος παίκτης, ο ηγέτης που στα δύσκολα θα ξεδιπλώσει το ταλέντο του και θα κρατήσει όρθια την ομάδα!.
Και μην ξεχνάτε, ότι ο πήχης μπήκε ψηλά από τους ίδιους τους ανθρώπους της Εθνικής, που το μοναδικό που τους ενδιέφερε ήταν να αποφύγουν στις διασταυρώσεις την Ισπανία, λες και οι υπόλοιποι ήταν αντίπαλοι του χεριού μας.
Οσο για την αισιοδοξία που έχει καλλιεργηθεί για το μέλλον, ο πραγματικά σπουδαίος Φώτης Κατσικάρης μπορεί να εγγυηθεί καλύτερες ημέρες, όπως απέδειξε και στην Ισπανία, στο «βάπτισμα του πυρός» στην Εθνική ομάδα. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά σε σχέση με την Εθνική μπάσκετ του 2013 του Τρινκιέρι ή τις Εθνικές των προηγούμενων ετών. Μακάρι να έχουν όλοι τη δύναμη και τη διάθεση να συνεχίσουν μετά από ένα χρόνο...
Στο ποδόσφαιρο τώρα, με νωπές τις μνήμες του Μουντιάλ, αυτό που είδαμε χθες ήταν κάτι άλλο. Με το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης να το έχει ο Κλάουντιο Ρανιέρι που μην γνωρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις, βασίστηκε σε όσα ήξερε για τους παίκτες και όχι στην τωρινή κατάσταση τους.
Βάζοντας στην ενδεκάδα τους εμφανώς ανέτοιμους και χωρίς προετοιμασία Σαμαρά και Μήτρογλου, έκανε σαφώς πιο εύκολο το αμυντικό έργο των αντιπάλων, αφήνοντας μάλιστα εκτός του Κλάους Αθανασιάδη που σίγουρα είναι σε καλύτερη κατάσταση και έχοντας κάνει κανονική προετοιμασία με τον ΠΑΟΚ. Δίδοντας στον Σάμαρη τον ρόλο του ηγέτη που ουσιαστικά ποτέ δεν είχε, βραχυκύκλωσε το παιχνίδι του ίδιου και της Εθνικής, ενώ «έκαψε» και τον Μάνταλο, που όσο ελπιδοφόρος κι αν είναι, δεν φάνηκε έτοιμος για ένα τέτοιο παιχνίδι! Τους αρκετά δραστήριους Κονέ και Διαμαντάκο, τους θυμήθηκε αργά...
Ηταν εμφανές ότι αυτή η ομάδα είχε – μετά και την αποχώρηση Καραγκούνη και Κατσουράνη – πρόβλημα ομοιογένειας, το οποίο μεγεθύνθηκε με το γεγονός ότι δεν κλείστηκε κανένα φιλικό πριν από την επίσημη πρεμιέρα και ο Ρανιέρι πήγε στο Καραϊσκάκη με την εικόνα που είχε από τις προπονήσεις πέντε ημερών! Ναι πέντε ημέρων. Αυτοί οι ερασιτεχνισμοί της ΕΠΟ, όμως, στοίχισαν σε μία ομάδα που μέχρι πρότινος είχε ως όπλο την ομοιογένεια και την κοινή προπονητική φιλοσοφία Σάντος και Ρανιέρι.
Φυσικά και δεν χάθηκε τίποτα και η ομάδα θα πάει στο Euro 2016, όπως με περίσσια αυτοπεποίθηση δήλωσε μετά το ματς ο Ρανιέρι. Ο Ιταλός - όπως και όλοι μας - γνωρίζουμε ότι προκρίνονται απευθείας οι δύο πρώτες ομάδες του ομίλου για πρώτη φορά σε Euro, ενώ και οι τρίτοι πάνε σε μπαράζ! Ωστόσο αυτό που προβληματίζει είναι ότι μετά από καιρό είδαμε μία Εθνική που δεν πείθει, κάτι που συναντήσαμε ελάχιστες φορές την τελευταία δεκαετία! Και δυστυχώς έχουμε καλοσυνηθίσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου