Το ματς της πρεμιέρας πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα καλό τεστ, κάτι σαν φιλικό, από το οποίο μπορούν να εξαχθούν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα , αλλά όχι απολύτως ασφαλή μιας και η δυναμικότητα των «αντιτουριστικών» πλην όμως αξιόμαχων πρωταθλητών Πολωνίας δεν ενδείκνυται για κάτι τέτοιο.
Ας αρχίσουμε από τα πεδία προβληματισμού…
-Η άμυνα, στην οποία πρέπει να βασίζεται κάθε ομάδα με μεγάλες βλέψεις, ήταν δυσλειτουργική απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν ξεχειλίζει από ταλέντο. Κακές περιστροφές, χαμένες προσωπικές μονομαχίες και έλλειψη συγκέντρωσης είναι στοιχεία που παρουσίασαν οι «πράσινοι» και δεν δικαιολογούνται απόλυτα από την απειρία, την ανετοιμότητα και τις απουσίες.
-Η επίθεση βασίστηκε υπέρ το δέον στο προσωπικό ταλέντο συγκεκριμένων παικτών και λιγότερο στις συνεργασίες. Πέτυχε 84 πόντους, αλλά είχε μόλις 15 ασίστ, ενώ υπέπεσε σε ισάριθμα λάθη.
-Η έλλειψη διάρκειας στην απόδοση, καθώς τα νεκρά διαστήματα ήταν πολλά, επίσης προκαλεί πονοκεφάλους. Ο Παναθηναϊκός μπορούσε να «καθαρίσει» νωρίτερα το παιχνίδι, αλλά επέτρεπε διαρκώς στους Πολωνούς και τον Κόλινς να παραμένουν ζωντανοί.
Ας περάσουμε στους λόγους αισιοδοξίας. Ο βασικότερος είναι πως όλα τα παραπάνω προβλήματα μπορούν να λυθούν προϊόντος του χρόνου, με την επιστροφή των τραυματιών, την ενσωμάτωση των νεότερων και τις προπονήσεις με πλήρη σύνθεση, που τόσο έλειψαν σε όλη την περίοδο προετοιμασίας του Παναθηναϊκού. Είδαμε, άλλωστε, και ομάδες με πλουσιότερο ρόστερ, πιο συμπαγή κορμό και λιγότερες αλλαγές να κάνουν… νερά στην πρεμιέρα.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που το ποτήρι μετά το ματς με την Τουρόβ μπορεί να φαίνεται μισογεμάτο.
-Σε μια βραδιά που ο Διαμαντίδης έπαιξε 15:34 και πρόσφερε μόλις 2 πόντους και 4 ασίστ, ο Παναθηναϊκός βρήκε την άκρη. Στο παρελθόν, ακόμη και με πληρέστερο ρόστερ, είχε αντιμετωπίσει ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες και δεν είχε αποφύγει ήττες όταν ο ηγέτης του απουσίαζε ή έκανε μία από τις σπάνιες μέτριες εμφανίσεις του. Ο Σλότερ προσφέρει το απρόβλεπτο με αρκετή δόση «μυαλού» στο επιθετικό παιχνίδι, ο Μπλουμς τιμά με το παραπάνω το ψωμί που τρώει και ο Μποχωρίδης προσθέτει λεπτά και εμπειρίες που όταν «παντρευτούν» με το πλούσιο ταλέντο του θα κάνουν τη διαφορά.
-Ο Γκιστ δεν νιώθει… μόνος στη front line. Βρέθηκε μακριά από τον καλό του εαυτό, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν το πλήρωσε. Ο Μπατίστα παρουσιάζει συνέπεια στην απόδοσή του, ενώ και ο Ράιτ έδειξε ικανός να προσφέρει. Αν κι έπαιξε μόλις πέντε λεπτά, παρότι με κάποια παραπανίσια κιλά, πολύμηνη απραξία και λιγοστές προπονήσεις με την ομάδα, ο Αμερικανός που είναι σαφές πως προορίζεται για «τεσσαροπεντάρι» μοιάζει να μπορεί να προσφέρει την αθλητικότητα που λείπει από τις συγκεκριμένες θέσεις στον Παναθηναϊκό.
-Παππάς και Γιάνκοβιτς παίζουν με άλλον αέρα. Η εμπιστοσύνη του Ιβάνοβιτς τούς έχει δώσει «φτερά», δεν παίζουν με το φόβο να αντικατασταθούν στην πρώτη… γκάφα και δείχνουν έτοιμοι να πάρουν και την ομάδα στις πλάτες τους, εφόσον αυτό απαιτηθεί από τις περιστάσεις. Το έκαναν προ διετίας με επιτυχία στον Πανιώνιο, τώρα το κάνουν στο ύψιστο δυνατό επίπεδο με τον Παναθηναϊκό.
Τα δύσκολα για τον Παναθηναϊκό είναι μπροστά του. Και το «κλειδί» θα είναι η υπομονή που θα δείξουν όλοι, από τη διοίκηση και το τεχνικό τιμ μέχρι τον κόσμο της ομάδας, όταν αναπόφευκτα θα έρθουν και οι ήττες, ακόμη και απρόσμενες ή «σκληρές». Οι επιτυχίες του τμήματος στην πορεία τόσων ετών έχουν βάλει γερά θεμέλια εμπιστοσύνης και αυτά θα πρέπει να αποδείξουν την ανθεκτικότητά τους όταν αυτή θα δοκιμαστεί από τις απαιτήσεις που υπάρχουν για άμεσα αποτελέσματα από μία ομάδα σε στάδιο αναδόμησης.
*Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου