Διότι ο Ολυμπιακός φέτος έχει 19 παιχνίδια σε πρωτάθλημα, κύπελλο κι Ευρώπη. Κι από τα 19, στα 14 παιχνίδια του, το αποτέλεσμα κρεμόταν σε ένα τεντωμένο σκοινί ως τα τελευταία λεπτά. Αν βγάλεις το πραγματικά πολύ σκληρό ματς στη Μαδρίτη και τα ματς με Νίκη, ΟΦΗ, Εργοτέλη και Κέρκυρα, δηλαδή δύο νεοφώτιστες ομάδες, τον προτελευταίο της βαθμολογίας και ένα μέτριο αντίπαλο, όλα τα άλλα ήταν ανοικτά ως το φινάλε στη νίκη του, στην ισοπαλία η, στην ήττα του.
Ακόμη και με τη Βέροια (τελικό 3-0) το σκορ ως το 88’ ήταν 1-0, μέσα στον Πειραιά…Κι εντάξει, αφήστε τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί είναι άλλο το επίπεδο. Αλλά θυμηθείτε τα τόσα άλλα παιχνίδια στην Ελλάδα. Όλα στο όριο: με Παναιτωλικό 1-1, με Παναχαίκή 1-0, με Ατρόμητο 0-1, με Εργοτέλη 3-2, με Παναθηναϊκό 1-0, με Πανιώνιο 1-1, με Αστέρα 0-0, με ΠΑΟΚ 1-2, με ΠΑΣ 2-2!
Όταν δεν μπορείς να καθαρίσεις ένα παιχνίδι και το αφήνεις να κριθεί ως το τελευταίο λεπτό, μέσα είναι και να το κερδίσεις στο τέλος, μέσα είναι όμως και να ισοφαριστείς στο τέλος και να χάσεις στο τέλος. Και το ποδόσφαιρο, όταν σου δίνει κάτι γενναιόδωρα, δηλαδή με τη βοήθεια της τύχης, θα έρθει η ώρα που θα σου το πάρει πίσω. Κέρδισες τον Εργοτέλη με 3-2 στο 90’, ενώ προηγουμένως έπρεπε να φας εσύ το 2-3; Θα φέρεις και 2-2 με τον ΠΑΣ στο 88’, ενώ προηγουμένως εσύ είχες χάσει τόσες ευκαιρίες. Έτσι είναι αυτά.
Προηγείσαι στο Αγρίνιο 1-0, έχεις μία φάση να κάνεις το 2-0. Έχεις δεύτερη φάση να κάνεις το 2-0. Τις χάνεις και τις δύο, ε δεν είναι παράλογο να ισοφαριστείς στο 79’.
Δεν μπορεί ο Ολυμπιακός να παίζει με τη φωτιά σε κάθε παιχνίδι. Όταν το κάνεις τόσες πολλές φορές, κάποιες θα καείς. Είναι νόμος του ποδοσφαίρου αυτός. Και δεν μπορεί να μην τον ξέρει ο Μίτσελ, που δεν είναι μόνο προπονητής, αλλά έπαιξε μπάλα στο πιο κορυφαίο επίπεδο. Τον ξέρει. Τι συμβαίνει λοιπόν;
Με τον Παναθηναϊκό ο Ολυμπιακός προηγήθηκε 1-0. Έχει τη μεγαλύτερη ευκαιρία να κάνει το 2-0 με το πέναλτι του Μήτρογλου. Το χάνει. Δεν θα μπορούσε να γίνει το 1-1 στο τέλος σε κάποια επίθεση του Παναθηναϊκού;
Χθες ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΣ να έχει δεχθεί καίριο πλήγμα στην ψυχολογία του με την ανατροπή του υπέρ του σκορ στο 75’, αντί μετά το 2-1 να επιχειρήσει να κάνει κι ένα τρίτο γκολ, έχοντας μπροστά του 18 λεπτά αγώνα, επέλεξε να υπερασπιστεί το 2-1. Όταν ο αντίπαλός σου στο α΄ ημίχρονο έχει κάνει δύο επιθέσεις κι έχει δύο φάσεις και έχει κερδίσει δύο κόρνερ κι έχει μία φάση κι ένα γκολ (!!!), πόσο είναι σοφό να πας να κρατήσεις το 2-1, αντί να πας να σκοτώσεις το ματς, αφού το έχεις στα χέρια σου. Η τρίτη (!!!) λοιπόν επίθεση του ΠΑΣ στο ματς, κατέληξε κι αυτή σε φάση, όπως οι δύο άλλες κι έγινε το 2-2…
Είναι γκίνια; Είναι και γκίνια. Αλλά, για να μην κοροϊδευόμαστε, δεν είναι μόνο γκίνια.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου