Ακριβά
αμάξια, γκλαμουριά, γυναίκες και λεφτά. Το lifestyle του σύγχρονου
ποδοσφαιριστή έχει, τις περισσότερες φορές, απ' όλα. Υπάρχουν όμως οι
εξαιρέσεις. Ο 29χρονος Κρίστιαν Άλβαρες από την Αργεντινή έχει επιλέξει
να αγωνίζεται σε μια... ομάδα-εξαίρεση και να συμπορεύεται με το status
της. Κι όμως, δεν είναι κάποιος που δεν έχει βιώσει επιτυχίες και
τίτλους! Με Σαν Λορέντσο έχει κατακτήσει πρωτάθλημα της χώρας του, αλλά
και το Copa Libertadores του 2014, τη μεγαλύτερη συλλογική διοργάνωση
της Λατινικής Αμερικής. Στην Εσπανιόλ, που έμεινε από το 2008 μέχρι το
2013 ήταν το μεγαλύτερο διάστημα στη σκιά του Κάρλος Καμενί, ο οποίος
ήταν εντυπωσιακός.
Επέστρεψε στην πατρίδα του για ένα μόλις χρόνο, έκανε τρομερή χρονιά με την Σαν Λορέντσο και η La Liga τον υποδέχθηκε εκ νέου. Στα μέσα του 2014 συμφώνησε με τη Ράγιο Βαγιεκάνο, η οποία τον πήρε, σε πρώτη φάση, με τη μορφή δανεισμού. Ένας τραυματισμός τον κράτησε εκτός για μερικές αγωνιστικές και στο ματς με τη Σεβίλλη, όπου η Ράγιο έχασε 1-0, επέστρεψε κάτω από τα δοκάρια της ομάδας του.
Η θητεία του όμως στο Βαγιέκας, το εργατικό προάστιο της Μαδρίτης, δείχνει και τον ξεχωριστό του χαρακτήρα, ο οποίος είναι προσαρμοσμένος στη γειτονιά του! «Το Βαγιέκας με κέρδισε με πολλούς τρόπους. Με τις αξίες του και την αντισυστημική φιλοσοφία του είναι κάπως... πανκ, το προτιμώ από τον μεγαλοαστική τάξη άλλων σημείων. Θυμίζει περισσότερο σπίτι, όλα είναι πιο κοντινά, πιο ανθρώπινα, πιο ουσιαστικά», τονίζει ο ίδιος στη Marca. Δηλώσεις που, αν μη τι άλλο, δεν ακούγονται συχνά από ποδοσφαιριστή.
Ο Άλβαρες ζει στο κέντρο και πηγαίνει στο γήπεδο με το μετρό, έχοντας για παρέα ένα βιβλίο ή τη μουσική του. Περνάει μέσα από τις γειτονιές των οπαδών σαν να ήταν ένας από αυτούς, μιλάει σε όλους, ψωνίζει από τα μαγαζιά τους, ενώ για τις μετακινήσεις του που δεν βολεύουν τα Μέσα Επικοινωνίας, χρησιμοποιεί το smart του, αφού όπως τονίζει, «ποτέ δεν μου άρεσαν τα μεγάλα, φανταχτερά αμάξια». Και εκτιμά όσο τίποτα το ότι αγωνίζεται σε μια ομάδα με το προφίλ της Ράγιο.
«Ναι, πηγαίνω κανονικά στο Super Market, αγοράζω πράγματα από την κινεζική αγορά», παραδέχεται. Ο κόσμος τον αναγνωρίζει, αλλά ο ίδιος δεν θα το ήθελε! «Για να πω την αλήθεια, δεν μου αρέσει η τόση φήμη. Η θέση του ποδοσφαίρου στην κοινωνία μας οδηγεί σε ένα σημείο που καθορίζεται από τα Media και θα ήταν ωραία να του δώσουμε μια αίσθηση κανονικότητας, όπως γινόταν στα 60s ή στα 70s. Πριν, έπαιζαν ποδόσφαιρο στους δρόμους και σε ταπεινά μέρη και σήμερα δίνουν στο παιχνίδι ένα στάτους τζετ σετ, στο οποίο δεν ανήκουμε», τονίζει. Ναι, μιλάμε για επαγγελματία ποδοσφαιριστή!
Ο Άλβαρες αγαπάει τις τέχνες, συνεχίζοντας να σπάει τα στερεότυπα των επαγγελματιών παικτών. «Μου αρέσουν οι ταινίες, η μουσική, το θέατρο. Ξέρω ποδοσφαιριστές που διαβάζουν πολλά για το ποδόσφαιρο, βιογραφίες αθλητών και άλλα. Εγώ διαβάζω Στάινμπεκ (σ.σ ο βραβευμένος Αμερικανός συγγραφέας των "σταφυλιών της οργής"), Ερμάν Έσσε (Γερμανός Νομπελίστας), Μπουκοφσκι και άλλους». Όσον αφορά τη μουσική; «Για να είσαι ροκάς δεν σημαίνει ότι πρέπει να παίζεις κιθάρα και να χτυπιέσαι στο πάτωμα. Το ροκ είναι μια φιλοσοφία. Αν και θα μου άρεσε να ανέβω στη σκηνή!», υποστηρίζει, ενώ μουσικά κινείται και σε μονοπάτια blues και τάνγκο, ως γνήσιος Αργεντινός. Θεωρεί άλλωστε ότι τα δύο τελευταία στιλ έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Το σώμα του κοσμεί ένα τατού με το σήμα των Rolling Stones.
Οι οπαδοί της Ράγιο Βαγιεκάνο είναι γνωστοί και για τις πολιτικές-αντιφασιστικές δράσεις τους. Ο Άλβαρες έχει αρκετά ιδεολογικά κοινά μαζί τους. «Από τον Τσε Γκεβάρα θαυμάζω πολύ τα υψηλά ιδανικά της ιδεολογίας του. Δεν υιοθετώ τη βία και την απόρριψη και καταλαβαίνω ότι πολλά που έλεγε ήταν ουτοπικά. Αλλά είναι μια προσωπικότητα που οι πάντες πρέπει τουλάχιστον να μελετήσουν. Διαβάζω επίσης Μαρξ και τον αγαπώ», δηλώνει στη συνέντευξή του στη Marca.
Ο Αργεντινός έχει κλείσει εδώ και καιρό το λογαριασμό του στo Facebook, καθώς προτιμά την άμεση διαπροσωπική επικοινωνία. Όσον αφορά το δικό του δρόμο για την ευτυχία; «Υπάρχουν παίκτες που σε αιφνιδιάζουν. Κυριαρχεί η εικόνα των νεαρών με τα πολλά λεφτά. Πέρασα κι εγώ κάποιες στιγμές που ήθελα να έχω τέτοιες εμπειρίες, αλλά τώρα βρίσκομαι σε άλλο στάδιο. Δεν θέλω ένα γαμάτο αυτοκίνητο, ένα μεγάλο ρολόι και ακριβές μάρκες ρούχων. Ο καθένας βρίσκει την ευτυχία με τον δικό του τρόπο...».
Η δική του ευτυχία περνά μέσα από το ποδόσφαιρο, αλλά και μέσα από την εξαιρετική σχέση του με την κοινωνία και τις πνευματικές αναζητήσεις. Ακριβώς το είδος του ποδοσφαιριστή που θέλουν οι οπαδοί της ομάδας του. Κι ας μην τους οδηγήσει ποτέ σε τίτλους και διακρίσεις...
Επέστρεψε στην πατρίδα του για ένα μόλις χρόνο, έκανε τρομερή χρονιά με την Σαν Λορέντσο και η La Liga τον υποδέχθηκε εκ νέου. Στα μέσα του 2014 συμφώνησε με τη Ράγιο Βαγιεκάνο, η οποία τον πήρε, σε πρώτη φάση, με τη μορφή δανεισμού. Ένας τραυματισμός τον κράτησε εκτός για μερικές αγωνιστικές και στο ματς με τη Σεβίλλη, όπου η Ράγιο έχασε 1-0, επέστρεψε κάτω από τα δοκάρια της ομάδας του.
Η θητεία του όμως στο Βαγιέκας, το εργατικό προάστιο της Μαδρίτης, δείχνει και τον ξεχωριστό του χαρακτήρα, ο οποίος είναι προσαρμοσμένος στη γειτονιά του! «Το Βαγιέκας με κέρδισε με πολλούς τρόπους. Με τις αξίες του και την αντισυστημική φιλοσοφία του είναι κάπως... πανκ, το προτιμώ από τον μεγαλοαστική τάξη άλλων σημείων. Θυμίζει περισσότερο σπίτι, όλα είναι πιο κοντινά, πιο ανθρώπινα, πιο ουσιαστικά», τονίζει ο ίδιος στη Marca. Δηλώσεις που, αν μη τι άλλο, δεν ακούγονται συχνά από ποδοσφαιριστή.
Ο Άλβαρες ζει στο κέντρο και πηγαίνει στο γήπεδο με το μετρό, έχοντας για παρέα ένα βιβλίο ή τη μουσική του. Περνάει μέσα από τις γειτονιές των οπαδών σαν να ήταν ένας από αυτούς, μιλάει σε όλους, ψωνίζει από τα μαγαζιά τους, ενώ για τις μετακινήσεις του που δεν βολεύουν τα Μέσα Επικοινωνίας, χρησιμοποιεί το smart του, αφού όπως τονίζει, «ποτέ δεν μου άρεσαν τα μεγάλα, φανταχτερά αμάξια». Και εκτιμά όσο τίποτα το ότι αγωνίζεται σε μια ομάδα με το προφίλ της Ράγιο.
«Ναι, πηγαίνω κανονικά στο Super Market, αγοράζω πράγματα από την κινεζική αγορά», παραδέχεται. Ο κόσμος τον αναγνωρίζει, αλλά ο ίδιος δεν θα το ήθελε! «Για να πω την αλήθεια, δεν μου αρέσει η τόση φήμη. Η θέση του ποδοσφαίρου στην κοινωνία μας οδηγεί σε ένα σημείο που καθορίζεται από τα Media και θα ήταν ωραία να του δώσουμε μια αίσθηση κανονικότητας, όπως γινόταν στα 60s ή στα 70s. Πριν, έπαιζαν ποδόσφαιρο στους δρόμους και σε ταπεινά μέρη και σήμερα δίνουν στο παιχνίδι ένα στάτους τζετ σετ, στο οποίο δεν ανήκουμε», τονίζει. Ναι, μιλάμε για επαγγελματία ποδοσφαιριστή!
Ο Άλβαρες αγαπάει τις τέχνες, συνεχίζοντας να σπάει τα στερεότυπα των επαγγελματιών παικτών. «Μου αρέσουν οι ταινίες, η μουσική, το θέατρο. Ξέρω ποδοσφαιριστές που διαβάζουν πολλά για το ποδόσφαιρο, βιογραφίες αθλητών και άλλα. Εγώ διαβάζω Στάινμπεκ (σ.σ ο βραβευμένος Αμερικανός συγγραφέας των "σταφυλιών της οργής"), Ερμάν Έσσε (Γερμανός Νομπελίστας), Μπουκοφσκι και άλλους». Όσον αφορά τη μουσική; «Για να είσαι ροκάς δεν σημαίνει ότι πρέπει να παίζεις κιθάρα και να χτυπιέσαι στο πάτωμα. Το ροκ είναι μια φιλοσοφία. Αν και θα μου άρεσε να ανέβω στη σκηνή!», υποστηρίζει, ενώ μουσικά κινείται και σε μονοπάτια blues και τάνγκο, ως γνήσιος Αργεντινός. Θεωρεί άλλωστε ότι τα δύο τελευταία στιλ έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Το σώμα του κοσμεί ένα τατού με το σήμα των Rolling Stones.
Οι οπαδοί της Ράγιο Βαγιεκάνο είναι γνωστοί και για τις πολιτικές-αντιφασιστικές δράσεις τους. Ο Άλβαρες έχει αρκετά ιδεολογικά κοινά μαζί τους. «Από τον Τσε Γκεβάρα θαυμάζω πολύ τα υψηλά ιδανικά της ιδεολογίας του. Δεν υιοθετώ τη βία και την απόρριψη και καταλαβαίνω ότι πολλά που έλεγε ήταν ουτοπικά. Αλλά είναι μια προσωπικότητα που οι πάντες πρέπει τουλάχιστον να μελετήσουν. Διαβάζω επίσης Μαρξ και τον αγαπώ», δηλώνει στη συνέντευξή του στη Marca.
Ο Αργεντινός έχει κλείσει εδώ και καιρό το λογαριασμό του στo Facebook, καθώς προτιμά την άμεση διαπροσωπική επικοινωνία. Όσον αφορά το δικό του δρόμο για την ευτυχία; «Υπάρχουν παίκτες που σε αιφνιδιάζουν. Κυριαρχεί η εικόνα των νεαρών με τα πολλά λεφτά. Πέρασα κι εγώ κάποιες στιγμές που ήθελα να έχω τέτοιες εμπειρίες, αλλά τώρα βρίσκομαι σε άλλο στάδιο. Δεν θέλω ένα γαμάτο αυτοκίνητο, ένα μεγάλο ρολόι και ακριβές μάρκες ρούχων. Ο καθένας βρίσκει την ευτυχία με τον δικό του τρόπο...».
Η δική του ευτυχία περνά μέσα από το ποδόσφαιρο, αλλά και μέσα από την εξαιρετική σχέση του με την κοινωνία και τις πνευματικές αναζητήσεις. Ακριβώς το είδος του ποδοσφαιριστή που θέλουν οι οπαδοί της ομάδας του. Κι ας μην τους οδηγήσει ποτέ σε τίτλους και διακρίσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου