Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αρσεναλ δέχεται τόσα πολλά γκολ. Φέτος
έχει μόλις την 9η καλύτερη άμυνα στην Premier League, έχοντας δει την
εστία της να παραβιάζεται περισσότερες φορές από την Στόουκ και την
Αστον Βίλα. Πηγαίνοντας στην επίθεση, υπάρχουν λιγότερα προβλήματα, αφού
έχει την 3η καλύτερη επίδοση, όμως η οπισθοφυλακή της έχει κοστίσει
αρκετούς βαθμούς με τέσσερις ισοπαλίες με σκορ 2-2 (Εβερτον, Μάντσεστερ
Σίτι, Χαλ, Λίβερπουλ) και ήττα 3-2 από την Στόουκ. Ολόκληρη η ευθύνη δεν
μπορεί να πέσει σε κανέναν. Ο τερματοφύλακας, Βόιτσεχ Σέζνι, έκανε δύο
λάθη στην ήττα 2-0 από την Σαουθάμπτον την πρωτοχρονιά και ενώ η άμυνα
δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση.
Ομως πολύ σημαντικό είναι το πρέσινγκ από μπροστά, τομέας στον οποίο
έχει πρόβλημα η Αρσεναλ. Ενα καλό παράδειγμα είναι το 2-2 με την
Λίβερπουλ λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ηταν ένα ιδιαίτερο παιχνίδι. Η
Αρσεναλ ήταν καλύτερη και πήγε στις καθυστερήσεις όντας μπροστά στο
σκορ. Αντιμετώπισε προβλήματα από το περίεργο σύστημα 3-4-2-1 της
Λίβερπουλ και τους Λαλάνα και Κουτίνιο. Ο Φλαμινί, που ήταν ο κόφτης στο
4-3-3 βρέθηκε πολλές φορές μόνος στο κέντρο ανάμεσα στους δύο
playmakers των Reds.
Η προσοχή των περισσότερων ήταν στο ότι η άμυνα της Αρσεναλ βρισκόταν συχνά εκτεθειμένη, όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η λειτουργία στο κέντρο. Παλαιότερα οι Gunners ήταν εξαρτημένοι από τον Μικέλ Αρτέτα και τώρα σε αυτό τον ρόλο έχουν τον Ματιέ Φλαμινί, έναν αμυντικό μέρο με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο Ισπανός παίρνει σωστές θέσεις και κόβει με έξυπνο τρόπο, ενώ ο Γάλλος είναι περισσότερο ο παίκτης που θα κάνει τάκλιν και θα κινηθεί πιο γρήγορα στο γήπεδο. Ο Φλαμινί τελευταία δεν βρίσκεται στη διάθεση του Αρσέν Βενγκέρ, οπότε για τον εκτός έδρας αγώνα κόντρα στην Σαουθάμπτον ο Βενγκέρ εμπιστεύτηκε τους Κοκλέν και Τσέιμπερς για τις δύο θέσεις. Ο συνδυασμός δούλεψε καλά και η Σαουθάμπτον βρήκε λίγους χώρους ανάμεσα στις γραμμές.
Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του Αρτέτα πέρασαν μάλλον απαρατήρητες τα προηγούμενα χρόνια. Ο Ισπανός αποκτήθηκε για άλλη θέση, για να παίξει τον ρόλο του passer λίγο πιο μπροστά από τον Αλεξ Σονγκ, αλλά τελικά χρησιμοποιήθηκε πιο πίσω. Πέρυσι υπήρξαν ερωτηματικά για τις αμυντικές τουικανότητες όμως ο Αρτέτα πολύ συχνά έμενε εκτεθειμένος από τις προωθήσεις του Ράμσεϊ. Τα γκολ του Ουαλού, του έδιναν το δικαίωμα να είναι πιο επιθετικός στους αγώνες, όμως οι υποχρεώσεις του Αρτέτα ήταν πολύ μεγάλες. Γενικά τα πήγε πολύ καλά και τα προβλήματα του Φλαμινί κόντρα στην Λίβερπουλ φανέρωσαν το πως είναι να βρίσκεται ένας παίκτης απομονωμένος μπροστά από την άμυνα. Το πιο προφανές παράδειγμα, είναι το 3-3 με την Αντερλεχτ.
Οι Gunners ήταν μπροστά στο σκορ με 3-0 μέχρι που Ισπανός τραυματίστηκε. Δέχθηκαν ένα γκολ πριν γίνει αλλαγή και άλλα δύο όταν μπήκε ο Φλαμινί. Στα καλύτερά του, ο Αρτέτα είναι ο τέλειος αμυντικός μέσος για την Αρσεναλ, ένας παίκτης με κλάση, τεχνική κατάρτιση και πολύ έξυπνος. Καλύπτει τους συμπαίκτες του όταν βρίσκονται εκτός θέσης, έχει καλή συννενόηση με τους αμυντικούς για να μειώσει τις αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές και είναι πολύ καλός tackler. Η εμφάνισή του την πρώτη αγωνιστική κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, όχι μόνο επειδή απλά έκλεβε μπάλες αλλά γιατί το έκανε ψηλά στο μισό του αντιπάλου.
Η Αρσεναλ είναι μία ομάδα που έχει συνηθίσει να ζει με τους τραυματισμούς, όμως σχεδόν πάντα έχει καλά back-up. Ο Ντάνι Γουέλμπεκ μπορεί να δώσει ό,τι και ο Γουόλκοτ, ο Καθόρλα να παίξει στη θέση του Οζίλ. Ο Αρτέτα πάντως, δεν έχει κάποιον 'προφανή' αντικαταστάτη. Φλαμινί και Κοκλέν είναι πιο νευρικοί, ο Τσέιμπερς δεν έχει συνηθίσει να παίζει σε αυτή τη θέση, ενώ Ράμσεϊ και Γουίλσιρ είναι πιο επιθετικογενείς και ούτως ή άλλως τραυματίες αυτή τη στιγμή. Η επιστροφή του Αρτέτα δεν θα έρθει τόσο σύντομα όσο θα ήθελε η Αρσεναλ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου