Η εμμονή με τον Διαμαντίδη, λίγο έλειψε να κοστίσει...!!

Ο Γιώργος Κογκαλίδης γράφει για τη νίκη... μισή πρόκριση του Παναθηναϊκού στο Βερολίνο, αλλά και για τα λάθη από τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς.Ποτέ κάτι τόσο άσχημο, δεν είχε τόσο γλυκιά γεύση. Ο Παναθηναϊκός πέτυχε την πρώτη του εκτός έδρας νίκη στη φετινή Ευρωλίγκα, που όμως είναι νίκη… μισή πρόκριση. Και το έκανε παίζοντας άναρχο μπάσκετ, παίζοντας χωρίς φαντασία, χωρίς μυαλό στην επίθεση, ακόμα κι όταν έμοιαζε να έχει… καθαρίσει την μπουγάδα (50-61), τότε που ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς αρνιόταν πεισματικά να κάνει αυτό που όριζε η λογική και θα σκέφτονταν προπονητής τοπικής κατηγορίας.
Όχι ότι ξαφνικά έγινε κακός προπονητής, αλλά η εμμονή του να αφήσει έξω τον Διαμαντίδη στα τελευταία λεπτά, αλλά και στην παρουσία ενός χειριστή στην πεντάδα, λίγο έλειψε να κοστίσει ακριβά στους “πράσινους“.
Καθένας μπορεί να δει το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Η επικείμενη πρόκριση στα πλέι οφ (αρκεί να διαφυλαχτεί η έδρα) αποτελεί από μόνη της τεράστια επιτυχία, γι’ αυτόν τον Παναθηναϊκό. Η απουσία του Νίκου Παππά, η επιστράτευση του Έι Τζέι Σλότερ, το αρχικό “μπλοκάρισμα” (ένεκα των δύο φάουλ στα δύο πρώτα λεπτά) του -εκ των κορυφαίων- Τζέιμς Γκιστ, αποτελούν βάσιμες υποστηρικτικές σκέψεις.
Από την άλλη η εικόνα δεν ήταν καλή. Στο μεγαλύτερο μέρος ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ κακό μπάσκετ, με επιθέσεις που έμοιαζαν να κινούνται στην οριογραμμή της τυχαιότητας, με λύσεις του… ποδαριού. Κι όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα που ενδεχομένως και να υπερεκτιμούμε, λόγω των νικών επί της Μπαρτσελόνα (εντός) και της Γαλατάσαραϊ (εκτός), παρότι καμία εκ των δύο δεν δείχνει σε αυτό το διάστημα να είναι σε καλή κατάσταση.
Καθένας, λοιπόν, κρατά αυτό που τον κάνει να νιώθει καλύτερα. Για μένα τα σημαντικά στοιχεία δευτερευούσης σημασίας (κυριαρχεί το αποτέλεσμα και η νίκη στο παιχνίδι που είχε πρόσημο το “πρέπει“) είναι η “ηχηρή απουσία” του Εστεμπάν Μπατίστα από τα δρώμενα στην O2 Arena. Ο ψηλός του Παναθηναϊκού ήταν (ξανά) πολύ κακός κι ο ερχομός του Γκάνι Λαουάλ αποτελεί βάλσαμο.
Για να είμαστε και στο κλίμα των ημερών… “η Ελπίδα έρχεται“!
Σημαντικό είναι το γεγονός πως για άλλη μια αναμέτρηση το βάρος έπεσε στους δύο Έλληνες “γερόλυκους” (Αντώνης Φώτσης και Δημήτρης Διαμαντίδης είχαν μεγάλη επιρροή στο παιχνίδι, με τον πρώτο να “κλέβει” ίσως τον τίτλο του MVP από τον Τζέιμς Γκιστ). Δίχως να θέλουμε να διαιωνίσουμε την ιστορία με τη δήλωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, μετά το τέλος της αναμέτρησης με τη Γαλατάσαραϊ, βέβαιον είναι τούτο.
Μοναδικός παίκτης που συμμετέχει ενεργά στην ομάδα είναι ο Βλάντο Γιάνκοβιτς, απόντος του Νίκου Παππά κι από εκεί και πέρα ουδέν. “Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια” θα πείτε, αλλά η χρονιά είναι μεγάλη και δεν ξέρω πόσο… κουπί μπορούν να τραβήξουν ο Διαμαντίδης (κυρίως), ο Φώτσης, ο Γκιστ.
Ο Παναθηναϊκός οφείλει (εσωτερικά) πρώτα να οριοθετήσει τις προτεραιότητές του, δεύτερον να ανοίξει το ροτέισον, έστω και με κόστος στο ελληνικό πρωτάθλημα (εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις), έτσι ώστε να κρατηθεί “φρέσκος” στα ακόμα πιο δύσκολα. Γιατί κακά τα ψέματα, το Βερολίνο ήταν σταυροδρόμι, όχι ο προορισμός.

Πηγή: ebasket.gr